ไม่รักก็แล้วแต่ ขอแค่ได้มอง

-

เขียนโดย Rin_Za

วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.27 น.

  5 บท
  5 วิจารณ์
  8,145 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 19.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
  "แล้ว จะกลับเลยมั้ยฟาง"  ป๊อปปี้พูดขึ้นขณะที่ฟางและเขากำลังเดินมาขึ้นรถด้วยความล้า เพราะว่าถ่ายแบบเซ็กซี่แล้วยังมีน่ารักอีก ใครไม่เหนื่อยให้มันรู้ไป
 
 
 
   "ไปกินไอติมกันนะค่ะพี่ป๊อป"  ฟางเข้ามาอ้อนพี่ชายของเธอด้วยความหิว  และท้องของเธอก็เริ่มร้องประท้วงขึ้นมาอีกเพื่อเป็นเสียงขอความเห็นใจ
 
 
 
 
  "จ้ะๆ"  ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเปิดประตูให้กับฟาง  แต่เขากลับไม่ได้รู้เลยว่าโดนใครบางคนถ่ายรูปที่ฟางอ้อนเขาเมื่อกี้ไว้ก่อนที่ายหนนุ่มจะออกรถและตรงไปที่ร้านไอศครีมที่พวกเขาทั้ง 3 คนชอบแอบหนีฟางมากินกันบ่อยๆโดยไม่บอกเธอ เพราะบอกไปก็ต้องโวยวายขอมาด้วยเป็นแน่
 
 
 
  "กินอะไรดีอะค่ะพี่ป๊อป"  ฟางถามพลางยื่นเมนูให้กับป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มกลับส่ายหน้าก่อนจะหันไปมองวิวข้างนอกร้านแทน  ฟางมองตามด้วยความสงสัยเขามองผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านนอกร้านเธอสวยผมยาวสีดำที่ดูเหมือนไม่เคยทำสีนั้นทำให้ฟางหน้าหงอยพลางจับผมของเธอแล้วยู่ปากของตัวเอง  แต่นั้นจะเป็นเหตุผลที่ป๊อปปี้จะมองเธอคนนั้นหรอ เพียงแค่เธอสวย ผมดำตรง แต่งตัวเรียบร้อย แต่เธอคงจะลืมคิดว่าป๊อปปี้ชอบผู้หญิงแบบนี้สินะ  บางครั้งเธอก็อยากจะทำตัวให้ได้แบบนั้นบ้างแต่ความพยายามของเธอคงไม่พอ ป๊อปปี้ก็ให้เธอเป็นได้แค่น้องสาวเท่านั้นแหละ
 
 
 
  "ฟางเอาไอศครีมสมูทตี้ฟรุตค่ะ"  ฟางละสายตาจากคนข้างนอกแล้วหันมาหาพนักงานสาวสวยที่ยืนรอเธอสั่งอาหารอยู่  ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะเดินออกไปรับออเดอร์ที่อื่นต่อ
 
 
 
 
  "....."  เกิดความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่ ไม่สิน่าจะเป็นแค่ฟางคนเดียวมากกว่าเพราะป๊อปปี้ไม่ได้ดูทุกข์ใจแบบเธอ  เขากลับยิ้มเมื่อผู้หญิงคนนั้นยิ้มซึ่งกับเธอแล้วเขาแทบจะไม่เคยยิ้มแบบนั้นเลย ถึงเวลาอยู่กับเธอเขาจะยิ้มตลอดเวลาแต่เธออยากได้ยิ้มแบบนั้นบ้าง ยิ้มเหมือนกับว่าเขารักเธอ
 
 
 
  "มาแล้วค่ะ"  พนักงานคนใหม่เดินเข้ามาทำลายความเงียบก่อนจะวางไอศครีมน่าตาน่าทานแต่ไม่ได้ทำให้อารมณ์ของฟางดีขึ้นเลย เธอทำหน้ามุ่ยตลอดการทานไอศครีมจนป๊อปปี้สัมผัสได้
 
 
 
  "ฟางเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ"  ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วยื่นหน้าเข้ามาหาเธอก่อนจะเอียงคอ  มันดูน่ารักเสมอสำหรับเธอ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เธอเบื่อและหนักใจเหลือเกินเมื่อเขามาให้ความหวังทั้งๆที่เขาก็ยังไปมองคนอื่น
 
 
 
  "เปล่าค่่ะ ฟางสบายดี"  ฟางตอบออกไปแบบเนือยๆจนเขาสัมผัสได้เพราะเห็นว่าฟางเริ่มจะหน้าหงอยแล้วเปลี่ยนจากตักไอศครีมเข้าปากเป็นการเอาช้อนเขี่ยๆท็อปปิ้งรอบๆ
 
 
 
 
  "หรอค่ะ งั้นกลับเลยไมั้ยเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน"  มันก็แน่อยู่แล้วที่เขาจะต้องพาเธอกลับบ้านเพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอมันเริ่มเดือดปุดๆแล้วหละ เมื่อเห็นว่าสาวที่ป๊อปปี้นั้นมองหอมแก้มชายคนที่มาใหม่  ฟางสงสัยว่ามนเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่ถ้าจะถามป๊อปปี้นั้นคงะไม่เหมาะ  เธอควรจะกลับไปถามโทโมะหรือเขื่อนมากกว่าการถามเจ้าตัวตรงๆ
 
 
 
   
  "ค่ะ"  ฟางตอบเพียงสั้นๆก่อนจะวางเงินของเธอลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าของเธอ
 
 
 
  "....." เงียบอีกแล้ว นี่เขาไม่คิดจะชวนเธอคุยเลยหรือไงกัน  ฟางเอื้อมมือไปเปิดเพลงบนรถก่อนจจะเจอเพลงที่ีไม่ค่อยเข้าหูจนอยากจะต่อยเครื่องเล่นเพลงทิ้งแต่ทำไม่ได้เพราะนี่เป็นรถของป๊อปปี้
 
 
 
  "....." ต่างฝ่ายต่างเงียบจนเกิดความอึดอัดขึ้น แต่ก่อนที่จะอึดอัดจนอกจะระเบิดคารถก็มาถึงที่หน้าบ้านของฟาง  เธอรีบลงโดยไม่รอให้ป๊อปปี้มาเปิด ชายหนุ่มงงๆก่อนจะขับออกไป
 
 
 
  "พี่"  ฟางร้องด้วยความดีใจ เธอทิ้งรองเท้าและกระเป๋าลงกับที่ก่อนจะวิ่งเข้ามากอดพี่ชายของเธอที่ไม่ได้เจอกันมาถึงครึ่งวัน
 
 
 
  "ไงจ้ะ ถ่ายแบบก็ชายหนุ่มในฝัน"  โทโมะแซวฟางที่คิดว่าแซวแล้วน้องสาวจะต้องเขินจนตัวบิดแต่เปล่าเลยน้องสาวของเขาหุบยิ้มลงทันทีแล้วทำน่ามุ่ยก่อนจะค่อยๆขยับเข้ามาสวมกอดพี่ชาย
 
 
 
  "พี่โทโมะค่ะ"
 
 
 
  "พี่ป๊อปเขาเคยมีแฟนมั้ย"  คำถามนั้นของฟางทำเอาโทโมะสตั้นไป 3 วิ ก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดมีสติ
 
 
 
 
  "ทำไมหละ"
 
 
 
 
  "ก็วันนี้ฟางไปกินไอติมกับพี่ป๊อป ฟางเห็นเขามองบผู้หญิงคนนึงเธอสวยมากๆเลย แถมยังเป็นผู้หญิงในอุดมคติของพี่ป๊อปอีก"  โถ่ๆ น้องสาวของเขานี่ช่างน่าสงสารที่สุด ไอ้นี่ก็ไปหลอกน้องเขาอีกว่าต้องผู้หญิงเรียบร้อยเท่านั้นที่จะมาเป็นแฟนของเขา  ที่แท้คงจะไปเธอยัยพิมพ์มาหละสิ ทำเอาน้องสาวสุดรัดสุดหวงของเขาหน้าหงอยขนาดนี้
 
 
 
  "โอ้ยฟาง บางครั้งอย่าไปเชื่อเพื่อนพี่ให้นักนะ รายนั้นหนะ โกหกเก่งจะตาย"  โทโมะเผยไต๋ของเพื่อนชายออกมาอย่างลืมตัวจนต้องรีบเอามือปิดปากแต่ไม่ทันเสียแล้ว  น้องสวของเขาหันมาอาคาตใส่จนต้องรีบวิ่งหนี แต่มีหรอที่พูดมาขนาดนี้แล้วไม่พูดต่อ ไม่ได้เธอต้องรู้ความลับของป๊อปปี้จากพี่ชายของเธอให้ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
    เข้าไม่ถึงอารมณ์ค่ะ ขอเม้นหน่อยน้า ให้มีกำลังใจหน่อย รู้สึกว่าไม่มีคนเม้นแล้วเราก็คิดว่าไม่รู้จะแต่งเพื่อใครในเมื่อพวกเขาแค่เข้ามาอ่านผ่านๆไม่ได้จริงจังอะไรกับนิยายเรื่องนี้ คิดแบบนั้นก็ทำให้ไม่อยากอัพ เม้นนะค่ะขอร้องให้เราได้รู้ว่ามีคนใจดีกำลังอ่านอยู่ แต่ว่าไม่เม้นก็จะอัพค่ะ แล้วก็จะเปลี่ยนคู่ไปเลย 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา