WHAT IF?(you love me) [THE ARK minju&halla]

"And I’m thinking ’bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe just the touch of a hand

Well, me I fall in love with you every single day

And I just wanna tell you I am"

Thinking Out Loud - Ed Sheeran

ตี้ดดดด!! .. เสียงทำลายความสุขจากนาฬิกาปลุกดังขึ้น "ตื่นนๆ พวกเธอออ" ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสุขสมอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกกับสัมผัสของยูนาที่เขย่าตัวฉัน

"กี่โมงแล้ว.." น้ำเสียงงัวเงียที่ฟังดูอู้อี้ของฉันเอ่ยถามยูนา

"ตี5ครึ่ง  6 โมงเช้ารุ่นพี่นัดให้ไปออกกำลังกายนะ ลุกได้แล้ววว ฉันไปอาบน้ำก่อนหละ"

ยูนาพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป หลังจากนั้นพวกเราสามคนรีบอาบน้ำแต่งตัวให้ทันภายใน20นาที เพราะกว่าจะอ้อยอิ่งลุกจากเตียงก็ปาไปเกือบ15นาทีแล้ว

.

ฉันใช้เวลาช่วงเช้าไปกับการวิ่งออกกำลังกายและทำกายบริหารพร้อมทานข้าวเช้าตามกำหนดการที่รุ่นพี่บอกไว้ และในช่วงบ่ายก็เข้าฐานกิจกรรมจนถึงช่วงเย็น

"เหนื่อยอ่าา ตาฉันจะปิดอยู่ตลอดเวลาเลย" ฉันบ่นงอแงกับยูนาและเจนหลังกินข้าวเย็นเสร็จรุ่นพี่ให้พักครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะไปทำกิจกรรมสุดท้ายก่อนเข้านอน ..ถ้าได้เห็นหน้าคนที่จะพอเป็นกำลังใจให้ฉันได้ตอนนี้ก็คงจะดี.....มินจู....

"เจนนนน" เสียงเล็กที่คุ้นเคยเหมือนคนที่ฉันหวังว่าอยากเจอเมื่อกี๊ดังขึ้นด้านหลัง ฉันรีบหันไปมองอย่างเร็ว เร็วกว่าคนที่โดนเรียกชื่อซะอีก

ใช่เธอคนนั้นจริงๆด้วย ผมสีสวยนั่นวันนี้กลับไม่รวบตึงกลายเป็นปล่อยสลวยให้เห็นความยาวของผมชัดเจน อาา..รังสีความน่ารักถูกยิงใส่ฉันอีกแล้ว

"อ้าว มินจู มีอะไรหรออ" เจนขานรับเสียงเรียกแต่ดันไม่มองหน้าคนที่เรียก แต่กลับมามองหน้าฉันแทนพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั่น

"เยริฝากนี่มาให้น่ะ" คนน่ารักตรงหน้าฉันยื่นของบางอย่างให้เจน "ว้าววว ช็อคโกแล็ต ฝากบอกเยริด้วยว่าขอบคุณนะะ" สีหน้าของเจนเป็นอย่างไรตอนนี้ฉันไม่รับรู้ได้ยินแต่เสียงที่แสนจะดีใจราวกับได้ของโปรดเพราะสายตาฉันเอาแต่จ้องมองคนผมบลอนด์ตรงหน้าและเหมือนเจ้าตัวจะรู้ตัวแล้ว ..

"หวัดดีฮัลลา" มินจูพูดทักทายฉันพร้อมกับยิ้มหวานให้ ".... ..ฮายย มินจูเจอกันอีกแล้ว"

ฉันนึกคำตอบอยู่ครู่นึงก่อนที่จะตอบออกไป ทำไมนะ เจอเธอกี่ครั้งเธอก็ชอบทำฉันให้เป็นใบ้กินพูดไม่ออกทุกที

"ก็ต้องเจอกันไปจนเรียนจบนั่นแหละ ฮ่าๆ เอ้ะ รุ่นพี่เรียกแล้ว ไปเข้ากิจกรรมกัน" มินจูพูดปนขำออกมาก่อนจะชี้ไปที่หอประชุม "ปะไปกันเถอะ" เจนและยูนาดึงมือฉันรีบเดินออกไปอีกแล้ว.. ..มินจูววฉันอยากคุยกับเธอให้เยอะกว่านี้ ฉันได้แต่เบะปากแล้วเดินไปตามแรงดึงของเพื่อนทั้งสอง T^T

ณ หอประชุม

    กิจกรรมหลังมื้อเย็นวันนี้คือให้น้องปี1มาดูการแสดงของรุ่นพี่แต่ละเอก และแน่นอนนี่คือมหาวิทยาลัยดนตรี การแสดงบนเวทีวันนี้จึงไม่ต่างอะไรจากการดูคอนเสิร์ตดีๆโดยให้รุ่นน้องทุกคนสามารถเดินไปไหนก็ได้อย่างอิสระภายในหอประชุม จะนั่งดูเฉยๆหรือลุกขึ้นเต้นก็ได้ เป็นการรีแลกซ์จากกิจกรรมช่วงบ่าย ฉันนั่งเม้าท์มอยกับเจนและยูนาตามปกติในขณะที่บนเวทีเป็นการแสดงของรุ่นพี่เอกแจ๊ส

"มินจู มานั่งด้วยกันสิ" เจนร้องเรียกชื่อที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงจนหันไปมองตาม คนที่ถูกเรียกเดินตรงเข้ามาหากลุ่มฉันแล้วนั่งลงข้างเจน

"จะว่าไป มินจูก็ยังไม่มีกลุ่มเพื่อนสนิทใช่มั้ย รูมเมทเธอก็ไม่มีใครอยู่ขับร้องเลยหนิ มาอยู่ด้วยกันนะะ พวกฉันอยู่สามคนบางทีก็จับคู่ทำนู้นนี่ลำบาก นะมินจูนะ" ยัยตากลมเจ้าของบทสนทนาสักครู่ทำเสียงออดอ้อนคนที่เพิ่งมาใหม่สุดขีด แต่ฉันไม่ได้หึงหวงอะไรแบบนั้นนะ ฉันรู้ความประสงค์ของเจนดี ดูจากสายตาที่มองมาทางฉันแล้ว ดูมีเลศนัยมากกก

"เอาสิ ก็ดีเหมือนกันนะ" คนที่ถูกชักชวนตอบรับอย่างไม่ต้อง  คิดในใจฉันตอนนี้รู้สึกอยากจะขอบคุณเจนมาก "อุ้ย ฉันชอบเพลงนี้ เต้นรำกันเถอะ" การแสดงบนเวทีตอนนี้เป็นของรุ่นพี่เอกคลาสสิค ยูนาพูดจบก็จูงมือเจนลุกขึ้นตาม ฉันมองไปรอบๆหอประชุมมีนักศึกษาปี1หลายกลุ่มที่ลุกขึ้นเต้นรำกัน "มินจูกับฮัลลาลุกขึ้นเต้นรำสิ เธอชอบเพลงนี้ไม่ใช่หรอ เธอบอกฉันตอนอยู่บนรถไฟอ่ะ" ใช่..เพลงนี้เพลงโปรดของฉัน "เต้นรำกันนะ" คนผมบลอนด์ตรงหน้าไม่ทันฟังคำตอบอะไรจากฉันก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นยืน มือเรียวข้างนึงอ้อมมาโอบเอวฉัน ส่วนมือข้างที่จับกันอยู่ เปลี่ยนมาเป็นกุมมือกันไว้แน่นแล้วยกขึ้นข้างตัวอยู่ในระดับไหล่ของเราสองคน

...ตอนนี้ฉันเต้นรำอยู่กับคนที่ฉันชอบ...มินจู

เสียงเปียโนบรรเลงกับไวโอลินเสียงหวานทำให้บรรยากาศตอนนี้มันเหมือนความฝันมาก

สัมผัสจากมือที่โอบเอวฉันอยู่นุ่มนวลมากแต่ก็ยังสัมผัสได้ มือนุ่มอีกข้างที่จับกันอยู่ก็ทำให้ฉันรู้สึกดีเป็นที่สุด ใบ้หน้าเราห่างกันเพียงไม่กี่เซนจนบางทีฉันคิดว่ามันใกล้มาก..ใกล้เกินไป มือที่ว่างของฉันเลื่อนไปจับที่หัวไหล่อีกคนโดยอัตโนมัติ.. และฉันที่ไม่รู้เลยว่าสีหน้าของตัวเองตอนนี้เป็นยังไง..

"ทำไมหน้าแดงหละ ไม่สบายหรอ"

เสียงพูดคนตรงหน้าเหมือนเตือนสติให้ฉันหลุดจากวงจรความเพ้อ

"หืม สงสัยอากาศร้อนหละมั้ง"

ยัยบ้า ในหอประชุมที่มีแอร์เกือบ20ตัว เย็นกว่านี้อีกหน่อยก็ช่องฟรีตในตู้เย็นแล้วหละ "อ๋ออออ" เสียงเล็กนั้นตอบกลับฉันด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้ว่า ใครจะไปเชื่อแกฮะยัยบ้า "สักด้วยหรอ.." ฉันเอ่ยถามหลังจากที่สายตาเหลือบไปมองรอยสักรูปตัวโน็ตติดปีกที่ข้อมือมินจู "อื้อใช่ สวยมั้ย" เจ้าของรอยสักตอบกลับฉันพร้อมรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม "สวยยย" ฉันตอบกลับไปแล้วหลังจากนั้นบทสนทนาก็จบลง เพราะฉันเผลอไปสบสายตาคนตรงหน้าอย่างจัง(ทั้งๆที่ก่อนหน้าพยายามหลบตาเพราะเขินตลอดอ่ะนะ) เราสองคนเต้นรำไปตามเสียงเพลงแล้วมองตากันเป็นเวลานาน จนกระทั่ง.. แช้ะ! ฉันสะดุ้งและหันตามเสียงชัตเตอร์จากมือถือของยูนา "ย๊าา ยูนาาา" ฉันผละออกจากมินจูแล้วไปชิงลบรูปจากมือถือของยูนา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อรุ่นพี่คนนึงพูดใส่ไมค์

"จบการแสดงแล้วครับน้องๆ ขอให้ทุกคนแยกย้ายไปนอนกันได้"

ทุกคนทยอยกันเก็บของเพื่อกลับห้องพัก ฉันและอีกสามคนรวมมินจูด้วยก็เดินกลับห้องพักทันทีด้วยความอ่อนเพลีย

"ฝันดีนะ" ฉันหยุดชะงักอยู่หน้าประตูห้องพักก่อนจะหันไปยิ้มให้คนที่บอกฝันดีกับฉันเมื่อกี๊

"อื้ออ" ฉันตอบกลับไปเพียงข้อความสั้นๆ

ทั้งๆที่ในใจฉันอยากจะเข้าไปบอกฝันดีเช่นกันนะมินจู..ใกล้ๆ....

 เรื่องราววันนี้กับเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกดีมากเหมือนฝันไป

เพราะฉันได้เต้นรำกับคนที่ฉันเหมือนจะตกหลุมรักเขาแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา

ดีจัง..มันดีมากๆ วันต่อไปจะเป็นยังไงกันนะ..