WHAT IF?(you love me) [THE ARK minju&halla]

       ♫ you came and took my heart since the first time i met you ♫

       ฉันเดินเข้ามาในห้องพักที่ถูกจัดให้พร้อมกับเจนและยูนา  สองคนนั้นรู้สึกตื่นตากับห้องพักที่ทำด้วยไม้สักอย่างดีเข้ากับบรรยากาศธรรมชาติ แล้ววิวที่มองออกไปนอกหน้าต่างก็ดีมากด้วยเช่นกัน

แต่ทว่าชื่นชมห้องพักกันได้ไม่นานเสียงรุ่นพี่ก็ประกาศใส่โทรโข่งจากด้านล่าง

“เก็บของเสร็จแล้วก็ช่วยขยับตัวให้ลงมาที่หอประชุมโดยเร็ว สีไหนมาถึงช้าโดนทำโทษ”         

สิ้นเสียงประกาศจากรุ่นพี่สุดโหด ฉันและรูมเมทอีก2คนรีบปลีกตัวออกจากห้องทันทีเพื่อลงไปที่หอประชุม

เมื่อมาถึงหอประชุมแถวของสีเหลือง1แถวยาวแล้ว รุ่นพี่จับแขนฉันให้ไปตั้งแถวใหม่แล้วฉันก็ได้อยู่หน้าสุด “เข้าแถวแล้วก็นั่งลงครับนักศึกษา” อาจารย์ที่มาคอยดูแลการปฐมนิเทศพูดใส่ไมค์ ฉันจึงนั่งลงตามคำพูดของอาจารย์ หลังจากนั้นคณะอาจารย์ก็กล่าวเปิดงาน ฉันนั่งฟังเหล่าอาจารย์กล่าวอย่างตั้งใจ

.... แต่แล้วเหมือนสายตาฉันไปสะดุดกับอะไรสักอย่าง

....หญิงสาวผมทองที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน เธออยู่สีเหลืองเหมือนกัน ฉันเปลี่ยนความสนใจจากอาจารย์ทันทีที่เห็นคนข้างๆ ..ผมยาวสีบลอนด์ทองถูกรวบตึง ตาเรียวสวยคู่นั้นกำลังมองไปข้างหน้าเหมือนฉันเมื่อสักครู่ ปากเล็กเป็นกระจับได้รูป และใบหน้าขาวใส ฉันละสายตาไม่ได้เลยจริงๆ ยิ่งมองหัวใจฉันยิ่งเต้นแรง

แต่ช่วงเวลาใจเต้นแบบนั้นต้องสะดุดเพราะบนเวทีของหอประชุมมีวงดนตรีมาเล่นเปิดงาน

ฉันกลับมามองคนข้างๆอีกครั้ง สายตาฉันเหลือบไปมองป้ายชื่อของเธอ “ม..มินจู”

ฉันเผลออ่านสิ่งที่เห็นออกเสียงจนเจ้าของชื่อหันมามองฉันตามเสียงเรียก โอ้ แย่แล้ว ...

“ไง หวัดดี ..ฮ..ฮัลลา” ใบหน้าสวยเจ้าของชื่อหันหน้ามาทักทาย

พร้อมขมวดคิ้วเพ่งอ่านป้ายชื่อฉัน โอ้ ฉันกำลังรู้สึกว่าหน้าฉันร้อนขึ้นมาทันที ตอนนี้ฉันรนไปหมดในใจนี่แทบอยากจะกรี้ดออกมา

“ด..ดีจ้ะ ”ฉันรู้สึกประหม่ามาก ได้แค่ตอบคนตรงหน้าไปแค่นั้น ถ้าเธอดูออกว่าฉันกำลังรู้สึกอะไรจะเป็นยังไงกันนะ ฉันต้องเก็บอาการให้มากกว่านี้ หายใจเข้าลึกๆนะฮัลลา

มินจูยิ้มกว้างตอบฉันโดยที่ไม่ได้พูดอะไรแล้วหันกลับไปดูวงดนตรีบนเวทีอย่างตั้งใจ

 โอ้ยคนอะไรน่ารักชะมัด.....

“ชอบเล่นกีต้าร์หรอ” ฉันรวบรวมความกล้าอย่างมากเพื่อเปิดบทสนธนาอีกครั้งเมื่อเห็นคนตรงหน้าดูสนใจกับวงดนตรีเปิดงานบนเวทีพร้อมทำมือเหมือนดีดกีต้าร์ตามไปด้วย

“อื้อ ชอบมากเลยแหละ ฉันเป็นมือกีต้าร์เลยนะ” คนตรงหน้าตอบกลับฉันอีกครั้งทำเอาฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกรอบ ฉันชอบ..ฉันชอบผู้หญิงที่เล่นกีต้าร์มาก “หรอ ดีจังเลย” ฉันตอบกลับไปโดยที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองยิ้มกว้างมากแค่ไหนแล้วตอนนี้ “มินจู อยู่เอกอะไรหรอ” ฉันนึกคำถามออกจึงถามคนตรงหน้าออกไป “ฉันอยู่ขับร้องน่ะ เธอหละ” .................เอก..เดียว..กับ..ฉัน........ “เหมือนกันเลยย ดีจัง”

เมื่อรู้ว่าคนหน้าสวยตรงหน้าอยู่เอกเดียวกับฉัน ต้องเรียนด้วยกัน เจอกันทุกวันฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว หูอื้อไปหมด ได้แต่นั่งมองหน้าสวยข้างๆแล้วก็ยิ้มอยู่ตลอดจนจบการประชุม

“ฮัลลาย่า ลุกขึ้นได้แล้วกลับห้องพักกัน” ยูนาสะกิดฉันให้ลุกขึ้นเพราะแถวข้างๆก็ลุกออกไปหมดแล้ว หวังว่าจะได้เจอเธออีกนะ..มินจู..

หลังเวลาอาหารเย็นเสร็จ ตอนนี้ก็ค่ำแล้วฉันและอีกสามคนเดินกลับเข้าห้องพักเพื่อพักผ่อน

พรึ่บ!“กรี้ดดดดดด” ทุกคนในห้องรวมถึงฉันกรีดร้องออกมาแล้วกระโดดเข้ามากอดกันกลม

เนื่องจากไฟในห้องดับ “ไฟดับ!!” เสียงคนอื่นๆข้างนอกห้องก็เดินโกลาหล ฉันและอีกสามคนจึงพยายามเดินออกจากห้องเพื่อไปรวมกับคนอื่นๆ “ไฟดับทั้งค่ายเลย” เจนพูดออกมาก่อนจะเดินไปห้องข้างๆเพื่อไปหาเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน และฉันก็เดินตามเจนไปในห้องนั้น

....มินจู อยู่ในห้องนั้นด้วย

ด้วยความที่ทั้งห้องมืดมาก ฉันก็มองไม่เห็นเจนอีกแล้วจึงหยุดเดินแล้วมองไปที่มินจู ที่กำลังส่องไฟมือถือมาทางฉัน ...... “เพื่อนเธอเดินเข้าไปหาเพื่อนเก่าในห้องแล้วน่ะ” มินจูพูดกับฉันพร้อมมาดันหลังฉันให้ไปหาเจน จริงๆฉันเป็นคนกลัวความมืดนะ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่กลัวอะไรเลย...

“อ่า ขอบคุณนะ”

พรึ้บ! ไฟมาแล้ว ภายในห้องตอนนี้สว่าง ฉันได้แต่ยิ้มกว้างให้มินจู และมินจูก็ยิ้มตอบกลับฉันมา

น่ารักสุดๆเลย ฉันอยากอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเลย แต่... “ฮัลลากลับห้องกันเถอะ ฉันมาหาเยริน่ะเพื่อนเก่าที่โรงเรียน” เจนยังพูดไม่ทันจบก็จับมือฉันออกจากห้องนั้นไป.....

     ฉันเดินกลับมาที่ห้องแล้วนอนตะแคงหันข้างไปทางห้องข้างๆแล้วเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวจนเป็นที่สังเกตุของอีกสองคนในห้อง

“ยิ้มอะไรขนาดนั้นน่ะ ท่าทางเหมือนคนกำลังFalling in love”

เจนพูดแซวฉันพร้อมทำท่าทางดี๊ด๊ากับยูนา “นั่นสิ ตั้งแต่อยู่ในหอประชุมแล้วนะ” นั่นไง ยูนาก็ร่วมแจมด้วย “ใช่สาวผมทองห้องข้างๆเอกเดียวกันกับพวกเรานั่นรึเปล่านะ ฉันสังเกตเห็นพวกเธอยิ้มหวานให้กันก่อนออกมาจากห้องนะ”เจนโจมตีฉันรอบสองจนฉันหลุดขำออกมา.. “อือใช่” ฉันยิ้มปากจะฉีกถึงหูแล้วมุดหน้าลงกับหมอนนุ่มด้วยความเขินระดับสิบ

“แหมมมมม รักแรกพบบ” สองคนนั้นพูดพร้อมกันก่อนจะล้มตัวลงมานอนข้างๆฉัน

พวกเราหยอกล้อกันไปมาจนหลับไปตอนไหนไม่รู้....

.

.

วันแรกของชีวิตมหาลัยของฉัน ที่ค่ายรับน้องแห่งนี้ กับเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่กลับรู้สึกสนิทกันมากในวันแรกที่เจอเจนและยูนา

และ..สาวผมบลอนด์ทองคนเท่ห์ ที่ดึงดูดตาดึงดูดใจฉันมาก

ทำให้วันนี้เป็นวันที่ใจชื้นขึ้นเป็นกอง