Next Station สถานีต่อไป...ความสุข

 

10 ปีต่อมา...

 

' เถ้าแก่ๆๆๆ เมื่อวานที่ฟางสั่งเอาไว้คงไม่ลืมนะค่ะ '  ฟางที่ก้มหน้าก้มแยกหอยชนิดต่างๆไว้สำหรับขายก็เงยหน้าขึ้นถามเถ้าแก่เจ้าของร้านที่เดินผ่านมา

 

' ปลากระพงทะเลใช่หรือเปล่า? อั้วได้สั่งตัวใหญ่ๆไว้ให้ตัวนี้เก็บเอาไว้ให้ลื้อโดยเฉพาะ ' เถ้าแก่ใจดีตอบกลับ

 

' เราตกลงกันลูกจ้างได้ส่วนลดครึ่งราคาด้วยนะค้าา ' ฟางยิ้มก่อนจะรีบหยิบเงินในกระเป๋าส่งให้เถ้าแก่

 

' อ่าๆๆไม่ต้องๆไม่ต้องหรอก ลื้อทำงานอยู่กับอั้วมาขยันดีนี้คิดว่าเป็นรางวัลให้ลื้อก็แล้วกัน ' เถ้าแก่ดันมือที่ฟางถือเงินให้กลับไป

 

' แต่...' ฟางที่กำลังจะขัดแต่เถ้าแก่ดันแทรกขึ้นมาเสียก่อน

 

' นี้ๆๆแล้วอย่าเอาไปบอกเจ๊น่ะ ไม่งั้นอั้วหัวขาดแน่ๆ ' 

 

' แหะๆๆ ชู่วๆๆๆ ' ฟางเมื่อเห็นอย่างนั้นจึงจุ๊ปากเป็นสัญาณว่าจะไม่บอก

 

' อย่าลืมล่ะอย่าให้โดนแดด ระหว่างทางถ้าถุงรั่วต้องถึงบ้านภายในหนึ่งชั่วโมงไม่อย่างนั้นแต่ให้ปลาแข็งแรงแค่ไหนก็ตายได้ง่ายๆ ' เถ้าแก่พูดกำชับก่อนจะยื่นถุงปลาให้ฟาง

 

' ขอบคุณค้า '

.

.

.

.

.

.

' เอ๊ะๆๆๆๆ รถจ้าาา รอฟางด้วยย ' ฟางที่ทำงานเสร็จรีบถือถุงปลาวิ่งตามรถเมล์เพื่อกลับบ้าน

 

' เฮ้อ... ' ฟางที่ขึ้นรถมาได้ก็วางถุงปลาลงข้างๆก่อนจะนำเงินที่ไม่ต้องจ่ายค่าปลาเก็บใส่ซองเงินเก็บของเทอที่ซ่อนไว้ในหนังสือเล่มหนา 

 

' อีกแค่เดือนเดียวยัยฟางถ้าเทอสอบได้เทอก็จะได้เป็นอิสระสักที ' ฟางยิ้มก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ

 

 

บรื้นนนนๆๆ

 

 

' โห่ว...ปอเช่ซะด้วยยย เท่เป็นบ้าเลย!! ' เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะพูดออกมาอย่างตื่นเต้น 

 

เอี๊ยดดดดดด!! 

 

' เห้ยยย อะไรวะเนี่ยเบรกหัวทึ่มเลย! ขับรถประสาอะไร! ' ลุงคนขับรถสถบออกมาอย่างหัวเสีย

 

' ตายแล้วปลาฉัน!! หว้าาาา รั่วหมดเลยย ' ฟางร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อถุงปลานั้นกลิ้งตามแรงเบรกไปถึงหน้ารถและเมื่อยกขึ้นมาดูก็พบว่ามันรั่วซะแล้ว

.

.

.

.
.

.

.

.

.

 ' เกิดอะไรขึ้นนะ่!? ' หญิงสาวในรถเอ่ยออกมาอย่างสงสัย

 

' ลงไป ' ชายหนุ่มเจ้าของรถเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทำให้หญิงสาวข้างๆรีบถอดต่างหูและนาฬิกาข้อมือเรือนสวยออก

 

' พอใจหรือยังล่ะ!? ของที่ผู้ชายอื่นให้น่ะฉันไม่สนใจหรอก แค่นี้ก็หึงด้วยหรอ? ' หญิงสาววางทุกอย่างที่คอนโซนหน้ารถก่อนจะถามชายที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

' หึ..คิดว่าผมหึงผู้ชายอื่นงั้นหรอ? ถึงได้ไล่คุณลงไปน่ะ ' คำที่ชายหนุ่มพูดออกมาทำให้หญิงสาวหน้าเสีย

 

' ผมก็แค่ให้โอกาสคุณ ไปให้พ้นจากผู้ชายที่เลวที่สุดในโลกซึ่งก็คือผม ลงไปซะ!! ' ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนที่จะเอ่ยบอกไล่หญิงสาวอีกรอบ

 

' ป๊อปปี้..ไม่เอาน้า จินนีชอบคุณจริงๆนะค่ะ ' จินนี่เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เอาจริงจึงพูดอ้อนๆเพื่อให้เขาใจอ่อน

 

' หึ..ชอบงั้นหรอ?..ไหนคุณช่วยหลั่งน้ำตาแห่งความเสียใจให้ดูหน่อยสิ พิสูจน์ว่าคุณน่ะชอบผมมากแค่ไหนไง ได้ยินมาว่าผู้หญิงเวลาเสียใจจะร้องไห้ออกมาไหนร้องออกมาสิให้ผมได้รู้ว่าคุณน่ะเสียใจแค่ไหน ' ป๊อปปี้หันมาจ้องหน้าพิมอย่างท้าทาย ก่อนจะยิ้มเยาะออกมา

 

' นี่คุณแกล้งฉันหรอป๊อปปี้? ' จินนี่ขึ้นเสียงใส่กับการกวนประสาทของเขา

 

' ฉันไม่ลงหรอกถึงไหนก็ถึงกันสิ! ' ก่อนที่เทอจะพูดและกอดอกไม่ยอมลงจากรถ

 

' เฮ้ๆๆๆ พ่อหนุ่มจู้จี้กันอยู่ได้รีบกลับบ้านไปเลยไป น่าเกลียดที่สุด ไปเลยไม่งั้นจะเรียกตำรวจจริงๆด้วย ' ลุงคนที่ขับรถเมล์ลงมาพูดใส่ทั้งสองอย่างหัวเสีย

 

' ฮ่ะๆ ถ้าอย่างนั้นช่วยเรียกให้ด้วยนะ ถูกตำรวจจับดีกว่าถูกผู้หญิงไล่จับแบบนี้ ' ป๊อปปี้พูดก่อนจะโยนโทรศัพท์ให้ลุงคนขับรถเมล์

 

' โห่ๆๆ นี่ท้าเรอะ? เรียกตำรวจจริงๆด้วย ' ลุงพูดก่อนจะใช้เครื่องป๊อปปี้กดโทรหาตำรวจทันที

 

' เอ่อๆ นี่คุณค่ะ.. ' ฟางที่เห้นน้ำในถุงปลาเริ่มน้อยลงทุกทีเลยเดินลงจากรถออกมาพูด

 

' อ๊ายๆๆ อะไรเนี่ยเอาออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!! '  จินนี่ที่ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อน้ำในถุงปลาที่รั่วประเด็นมาโดนเทอ

 

' ว้ายๆๆๆ ขอโทษๆๆ โทษทีๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวนพวกคุณนะ แต่ว่ากรุณาขยับรถชิดขอบทางก่อนได้ม้า? รถข้างหลังจะได้ไปได้อ่ะ เชิญพวกคุณคุยกันตามสบายเลย ' ฟางพูดในขณะที่กำลังปิดรอบรั่วของถุงปลาอยู่

 

' โทษทีน้า...เทออยากแต่ผมไม่อยากน่ะ ผมไม่เอารถแล้วยกให้ก็คิดซะว่าเป็นค่าเลิกกัน ' ป๊อปปี้ตอบก่อนจะหันไปพูดกับจินนี่ในประโยคหลังและก้าวลงจากรถ

 

' รถเป็นของเทอแล้วคุณพูดกับเทอเองก็แล้วกันนะ ' ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป

 

' อ่าว คุณค่ะ คุณเด่วก่อนสิคุณ '  ฟางตกใจที่ปีอปปี้จะเดินหนีจึงรีบคว้าแขนของเขาไว้เสียก่อน

 

       ป๊อปปี้ตวัดสายตากลับมามองที่มือเล็กที่ยื้อแขนของเขาอยู่ ฟางที่เหมือจะรู้ตัวเทอค่อยๆเลื่อนมือออกจากแขนแกร่งของเขา

 

' คืองี้..รถติดเป็นแถวแล้วคุณก็เลื่อนรถออกไปก่อนทุกคนจะได้ไปได้ไง ' ฟางรีบพูด

 

' คุณครับ...คุณรู้มั๊ยจุ้นเรื่องชาวบ้านจะเป็นเรื่องได้นะ...อย่างเช่นว่าทำให้ผู้ชายเขาสนใจคุณน่ะ ' ป๊อปปี้ถอดแว่นกันแว่นก่อนจะยิ้มให้ฟาง

 

' นี่! คนเขารักกันเกี่ยวอะไรด้วย? ไปให้พ้นเลยนะ! ' จินนี่เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็รีบเข้ามาผลักฟางออกห่างจะป๊อปปี้ทันที

 

' ฉันไม่อยากยุ่งด้วยหรอก! แต่ฉันจะรีบเอาปลากลับบ้าน คุณค่ะ เด็กยังรักเลยตอนเดินให้ชิดขวารถจอดกลางถนนไม่ได้ ท่าทางพวกคุณคงเป็นนักศึกษาเรื่องแค่นี้คงไม่ต้องสอนมั้ง ' ฟางพูดอย่างโมโหเมื่อเทอก้มลงมองถุงปลาที่น้ำเริ่มน้ำลงทุกที

 

' นิ..คุณ คุณกล้ามาก ผมชอบคุณแต่คุณทำให้ผมขายหน้ามากคุณต้องหาทางทำให้ผมลง อืม...เอางี้ดีทั้งสองฝ่าย ' ป๊อปปี้ที่ก้มลงกระซิบข้างหูฟาง

 

' จะให้ฉันทำยังไงเล่า ' ฟางตอบ

 

' งั้นขึ้นรถก่อน จะไปจากที่นี่น่ะไม่อยากหรอกผมจะสอนให้คุณขับเอง ' ป๊อปปี้พูดพลางเดินนำไปที่รถและเปิดประตูรถเพื่อให้ฟางเข้ารถไป

 

' แต่ฉันขับไม่เป็นนะ ' ฟางแย้ง

 

' เดี๋ยวผมสอนเองน่า ' ป๊อปปี้พูดจบฟางจึงยอมเข้าไปนั่ง

 

' อ่ะ..เท้าซ้ายเหยียบเบรกเท้าขวาเหยียบเครกเร่ง แล้วสตาร์ทรถซะ ' ป๊อปปี้ยื่นกุญแจรถให้ฟางก่อนจะอธิบาย ฟางพยักหน้าก่อนจะเริ่มทำตาม

 

' แล้วไงต่อ ' ฟางที่สตาร์ทรถเสร็จก็ถามต่อ

 

' ขั้นตอนนี้สำคัญมากเลยนะ..ลังเลใจไม่ได้ ต้องให้เสร็จภายในขั้นตอนเดียว ' ป๊อปปี้พูดจบฟางพยักหน้าอย่างเข้าใจ

 

' เอาเบรกมือลง ดึงเกียร์ถอยหลังมาสุดเลย ' ป๊อปปี้ยิ้มนิดๆก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังออกมาแล้ว...

 

' ปล่อยเท้าซ้ายเหยียบเท้าขวา!!! ' 

 

 

บริ้นนน! โครมมมม!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________

จบแล้วกับสถานีที่2 น้าาา ถ้าใครอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็อย่าลืมเม้นเยอะๆน้า 

ฝากติดตามด้วยน้าาา

ติชมได้เต็มทีเลยน้าา

สนุกไม่สนุกยังไงก็บอกได้น้าา