สูตรรักพิชิตใจนายจอมหยิ่ง

"บริษัทป๊อปปี้"

 

 

 

"คุณภานุคะมีคนมาขอพบค่ะ"จินนี่เลขาสาวสวยเดินมาบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

"ใครครับคุณเขริกา" ป๊อปปี้ถามกลับอย่างสังสัยวันนี้ไม่มีนัดใครไว้นี่

 

 

 

 

"ฟางเองค่ะพี่ป๊อปปป"ฟางเดินมาแล้วทักอย่างสดใสก่อนที่จินนี่จะตอบ

 

 

 

 

 

"เอ๊ะคุณฉันบอกให้รอข้างนอกไงคะ" จินนี่สวนกลับอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

"ก็ฉันจะเข้ามีไรป้ะ"ฟางตอบกวนๆ

 

 

 

 

"นีี่คุณ"

 

 

 

 

"พอๆคุณเขริกาออกไปได้แล้วครับ" ป๊อปปี้รีบขัดก่อนที่สองคนนี้จะทะเลาะกันจนทำให้จินนี่ไม่พอใจเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป

 

 

 

 

 

"คุณมีอะไร" ป๊อปปี้ถามนิ่งๆ

 

 

 

 

 

"ฟางมาชวนพี่ป๊อปไปซื้อของทำเค้กให้น้องฟรานเซสค่ะ"ฟางตอบแล้วยิ้มหวาน

 

 

 

 

 

"คุณเป็นคนสอนทำไมไม่ซื้อเอง?"ป๊อปปี้ตอบกลับอย่างรำคาญ

 

 

 

 

 

"เอ้าาก็ฟางไม่รู้นี่ว่าน้องฟรานเซสชอบอะไรบ้างพี่ป๊อปเป็นพ่อก็ต้องรู้สิไปเหอะค่ะแปปเดียวจะเที่ยงแล้วจะได้ไปหาข้าวทานด้วย"ฟางตอบแล้วลากมือป๊อปปี้ไปด้วย

 

 

 

 

 

"คุณภานุจะไปไหนคะ"จินนี่ถามอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

"ทานข้าวค่ะอ่อแล้วคงไม่กลับมาแล้วนะคะ" ฟางพูดกวนๆ

 

 

 

 

 

"ฉันถามคุณภานุ" จินนี่ตอบกลับ

 

 

 

 

 

"ตามนั้นแหละครับคุณเขริกาผมจะรอรับยัยฟรานเซสด้วย"ป๊อปปี้รีบตอบ

 

 

 

 

 

"บายค่าาา"ฟางตอบแล้วแกล้งควงแขนป๊อปปี้เดินไปทำให้จินนี่ไม่พอใจอย่างมากเพราะเธอแแอบชอบป๊อปปี้มานานแต่ป๊อปปี้ไม่แม้จะสนใจเธอเลย

 

 

 

 

 

"ยัยนี่เป็นใครกันนะทำไม่คุณป๊อปต้องไปกับมันด้วย" จินนี่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

"ห้างสรรพสินค้า"

 

 

 

 

"น้องฟรานเซสชอบตุ๊กตาอะไรคะ" ฟางถาม

 

 

 

 

"อืมมน่าจะเป็นหมีพูร์เหมือนผมล่ะมั้ง"ป๊อปปี้ตอบกลับอย่างไม่แน่ใจ

 

 

 

 

"พี่ป๊อปชอบหมีพูร์หรอคะ คิกคิก"ฟางถามกลับก่อนจะกลั้นขำ

 

 

 

 

"คุณขำอะไร" ป๊อปปี้ถามดุๆ

 

 

 

 

"ป๊าววว"ฟางแกล้งตอบเสียงสูง

 

 

 

 

"ฮือๆแม่จ๋าแม่อยู่ไหนหนูกลัว"ในระหว่างที่ป๊อปปี้กับฟางกำลังเดินซื้อของกันอยู่นั้นก็มีเด็กน้อยยืนร้องไห้อยู่อย่างน่าสงสาร

 

 

 

 

 

"หนูเป็นอะไรคะทำไมมานั่งร้องไห้ตรงนี้คุณแม่ไปไหนล่ะ"ฟางที่เห็นหนูน้อยร้องก็รีบถลาเข้ามาถามด้วยความตกใจ

 

 

 

 

"นะหนูหลงทานกับแม่ค่ะฮือออออออออออออออ"ทันทีที่เด็กน้อยตอบก็ปล่อยโฮขึ้นมาทันทีจนฟางตกใจทำอะไรไม่ถูก

 

 

 

 

 

"เอาไงดีคะพี่ป๊อป"ฟางทำน่าจะร้องไห้ก่อนหันถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ก็คงต้องพาเดินหาแม่แล้วแหละ"ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

"โอ๋ๆไม่ร้องนะคะคนเก่งเดี๋ยวพี่ฟางพาไปซื้อไอติมน้าาาแล้วเดี๋ยวเราไปตามหาแม่กันเนอะๆ"

ฟางรีบเข้าไปอุ้มเด็กน้อยแล้วปลอบใจ

 

 

 

 

ในระหว่างที่กำลังเดินหาแม่ของเด็กน้อยตลอดทางฟางก็ได่เล่นได้คุยกับป๊อปปี้และเด็กน้อยจนทำให้เธอคลายความกลัวไ้ด้บ้าง

 

 

 

 

 

"อันดาอยู่นี่เองหรอลูกแม่ตามหาแทบแย่"ในหว่างนั้นก็มีหญิงสาวคนนึงเดินร้องไห้เข้าหาป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

"แม่จ๋าา"น้องอันดารีบกระโดนลงจากหลังป๊อปปี้แล้ววิ่งไปหาแม่ด้วยความดีใจ

 

 

"ขอบคุณคุณทั้งสองมากนะคะถ้าไม่ได้พวกคุณฉันต้องแย่แน่ๆ"แม่ของน้องอันดาเอ่ยขอบคุณด้วยความจริงใจ

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ/ครับ" ป๊อปปี้กับฟางตอบแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้ไปทานข้าวและซื้อของกันต่อได้มาทั้งอุปกรณ์ทำเค้กและผ้ากันเปื้อนลายหมีพูร์3ตัวแต่สิ่งที่ฟางไม่รู้ก็คือป๊อปปี้นั้นเริ่มรู้สึกดีกับฟางขึ้นมาบ้างแล้วเพราะหลังจากที่ได้ใกล้ชิดทำให้เค้ารู้ว่าฟางไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เค้าเคยเจอเธอสวยน่ารักและใจดีจนเค้าคิดไม่ถึง

 

 

 

 

#ป๊อปปีเริ่มรู้สึกแล้วววว

 

 

 

 

ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยมีเวลามาอัพน้าาาเพราะต้องอ่านหนังสือสอบแต่จะพยายามหาเวลามาเนอะะ