ร้าย

           "ถึงเวลาอันเป็นมงคลผมในฐานะ อดีต CEO ของบริษัท ดีใจที่ได้พวกคุณมาเป็นส่วนหนึ่งของบริษัททำให้มันเจริญก้าวหน้ามาจนถึงทุกวันนี้ และที่ขาดไม่ได้นั้นก็คือ โอ เซฮุน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของผม" เสียงตบมือดังขึ้น พร้อมการปรากฏร่างสูงโปร่งในชุดทักซิโด้สีดำสนิทเพิ่มความหล่อของเซฮุนให้สาวๆได้กรี๊ด

"สวัสดีครับผมโอ เซฮุนผมดีใจที่ได้มาเป็นผู้สืบทอดงานต่อจากตระกูลผมสัญญาจะทำให้มันยิ่งใหญ่แบบนี้ตลอดไปขอบคุณครับ" เซฮุนพูดจบเสียงตบมือก็ดังขึ้นอีกรอบ

"วันนี้ผมถือเป็นวันดีของครอบครัวโอ ผมอยากแนะนำให้ทุกคนรู้จักอีกสองคนเลยแล้วกันโอ อุนซู หลานชายคนเล็กและหนูทิชาว่าที่คู่หมั่น ของโอ เซฮุน" หลังจากกล่าวแนะนำทุกคนร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน ทิชาเองงงๆเดินตามแรงดึงมือของเซฮุนนี้มันอะไรกันไหนเราคุยกันไว้แค่แฟนไงเซฮุนแล้วนี้มันอะไร ทิชาใช้สายตาถามเซฮุนแต่กลับอมยิ้มกลับมาให้ชะงั้น อุนซูที่มะม่าอุ้มขึ้นบนเวทีพอเห็นหน้าทิชาก็ร้องไห้ง้อแง้ขึ้นมาเฉยๆ จนเซฮุนเดินไปอุ้มมาส่งให้ทิชาอุ้มแทนเด็กน้อยพอถึงมือก็หัวเราะชอบใจตบมือเปาะแป๊ะไม่ร้องไห้เลยแสบจริงๆ ทุกคนในงานเห็นความน่ารักของทั่งคู่ก็ยิ้ม หัวเราะตามพร้อมตบมือให้ พอลงมาจากเวทีทุกคนก็แสดงความยินดีให้ ทิชาที่อุ้มอุนซู ก็โดนเหล่าคุณย่า คุณยายรอบล้อมเพราะความน่ารักน่าจับฟัดของเจ้าลูกหมูอุนซู สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน

"แม้คุณนายโอมีลูกสะไภ้น่ารักแถมมีหลานน่าชังขนาดนี้ไม่บอกกันเลยนะค่ะ" มะม่าของชานยอลเอ่ย

"จริงด้วยค่ะแบบนี้จะต้องให้จงอินมีบางละค่ะ" มะม่าของ จงอินเอ่ย

"ก็รอพร้อมเนียละค่ะ5555" หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ถามทิชาหรือยังค่ะนี้มันหมัดมือชกกันเลยนะค่ะ

"มะ..ม่า..นมอ่ำ..นมอ่ำ" อุนซูที่พอพูดได้ก็พูดเรื่องของกินแล้วร้องบอกทิชา

"หิวหรอกครับคนเก่ง เดียวม่าพาไปกินดีกว่าเนอะ" ทิชาตอนนี้กลายเป็นม่าเต็มตัวรับหน้าที่แทนพี่เลี้ยงไปแล้วก็ อุนซูไม่ยอมให้ใครอุ้มเลยตั้งแต่ลงมาจากเวทีมีบ้างที่ให้ปะป๋าเซฮุนอุ้มเพราะมะม่าทิชาเมื่อยแต่ยังดีที่มีพี่เลี้ยงคอยเดินตามสองแม่ลูกในงาน

"นี่คุณแม่ลูกหนึ่ง เป็นไงบ้างจ๊ะ" เสียงแสบแก้วหูคือแบคฮยอนตามติดมาอีกหนึ่งชีวิตชานยอล

"ก็ไม่ไงดิจ๊ะ มีความสุขจะตาย ชานยอนเล่าให้ฟังแล้วช่ายม่ะแต่ไม่เล่าให้ฉันฟังเพื่อน..." คิดเอาเองนะค่ะ

"ก็บอสบังคับนิ" เรื่องทั้งหมดแบคฮยอนรู้หมดจริงค่ะชานยอลเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วบอสสั่งห้ามพูดไม่งั้นตัดเงินเดือนใครจะกล้าเงินยิ่งหายากอยู่ด้วย

"ดีจริงๆเพื่อนฉัน"

"อุนซู รักมะม่าทิชาไหมครับ" แบคฮยอนเอ่ยถาม

" รัก..รักม่า.รักกมะม่า555" เจ้าลูกหมูอุนซูตอบพร้อมกอดหอมแก้มทิชาฟอดใหญ่

"อ่าห์   น่ารักจัดเลยทิชา"

"เรามีบ้างดีไหมแบคฮยอน"

แป๊ะ/// "หยุดพูดไปเลย วันนี้กลับนอนที่บ้านตัวเองเลยไป" นั้นไงว่าแล้วทำไหมชานยอลถึงตัวติดกัน เพื่อนฉันเสียพรหมจรรย์ชะแล้ว

"นี้แบคฮยอนฉันหมดห่วงแกละมีคนดูแลสักที่เนอะๆๆอุนซูเนอะ"

"เนอะ...เนอะ555" เจ้าลูกหมูอุนซูพูดตามมะม่าเลยโดนม่าแกล้งหอมไปที่พุงกลมๆ

"ทิชาดึกแล้วพาลูกกลับบ้านเถอะ" เซฮุนที่เห็นสองคนเล่นกันอย่างสนุกเลยเดินมาชวนให้กลับเพราะดึกมาแล้วอีกอย่างเขาอยากอยู่กับทิชาด้วย

"แม้คุณปะป๋าเซฮุนครับ ห่วงลูกหรือห่วงม่ากันแน่ว่ะ" จงอินที่เดินมาข้างกันเอ่ยถาม

"ก็ทั่งคู่มีปัญหาไรม่ะไอ้จงอิน" 

"ไม่มีคร๊าบๆ"

"ไปเถอะป๋าม่ากลับไปกันแล้ว"

"ไปก่อนนะแบคฮยอน ชานยอล จงอิน" บายยยยบ