ร้าย

       ฉันเดินไปถึงโต๊ะก็โคร้งตัวให้ บอสและใครก็ไม่รู้แต่ดูจากการแต่งตัวคงเป็นเพื่อนบอสแน่ๆ
"เชิญนั่งครับ ผมปาร์ค ชานยอลเพื่อนเซฮุน แฟนแบคฮยอนเพื่อนคุณครับ สั่งอาหารตามสบายเลยนะครับ ผมเลี้ยงเอง" ฉันหน้าเวอร์หันไปมองหน้าเพื่อนตัวเอง ที่ผู้ชายชื่อชานยอลบอกไรแบคฮยอนแกมีแฟนแต่ไม่บอกฉันหรอก แถมเป็นเพื่อนบอสแรงว่ะ
"ทิชาเดี๋ยวเราเล่าให้ฟังเคนะ" ฉันพยักหน้าโอเค แก่ตายรอบสองแน่
"ผมอยากรู้จักคุณ" บอสเอ่ยและหันไปมองหน้าฉัน นั้นไงชีวิตที่ไม่เคยอยากเข้าใกล้บอส บัดนี้มันเกิดขึ้นแล้วทิชาเอย
"ค่ะ..ฉันชื่อทิชาค่ะ อยู่แผนกการตลาดและว่างแผน เป็นเพื่อนของแบตฮยอนเลขาบอส" 
"คุณมีแฟนหรือยัง" ถามทำไหมมีไม่มีเกี่ยวไรด้วยบอส
"ไม่ค่ะเบื่อ ผู้ชายไม่มีใครดีสักคน"
"เอ่อคือทิชา แก่ยกเว้นบ้างคนก็ได้" แบคฮยอนที่เห็นเพื่อนกำลังด่าผู้ชายรวมกันนั้นหมายถึงบอสหัวหน้าแก่ด้วยยายทิชา นี้ฉันคิดผิดคิดถูกให้แก่ตามมา 
"เอ่อจริงด้วยยกเว้นแบคฮยอนค่ะเป็นผู้ชายที่น่ารัก"
ฉันยังไม่รู้ตัวอีกมีหน้าหันมายิ้มให้เพื่อนช่วยมองรอบข้างด้วยนั้นก็ผู้ชายเดือนนี้จะไม่ได้เงินไปช๊อปแน่นอน
"งั้นผมก็คงเป็นคนไม่ดีละชิ" บอสเอ่ยถาม ฉันที่ตอนนี้เริ่มรู้ตัวเองแต่ช้าไปแล้วละ ชานยอลไม่มีทีท่าอะไรก็อมยิ้มกับคำพูดฉัน
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือเอ่อคือเฮ้ยแล้วแค่บอสจะคิดแล้วกัน" ฉันไม่มีคำอธิบายต่อจบประโยคดื้อๆ รอไม่นานอาหารที่สั่งก็มาว่างตรงหน้า
         ผมกับทิชาก้มหน้าทานอาหารของตัวเอง มีแต่ชานยอล แบคฮยอนคุยกันตลอดการทานอาหารจนทานเสร็จ ก็เดินกันมาที่ลานจอดรถ
"ขอบคุณ คุณชานยอลมากนะค่ะที่เลี้ยงข้าว ทิชาอิ่มมากเลยค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ คุณทิชาเป็นเพื่อนแบคฮยอนแฟนผมดิครับ" 
"อ่าห์ค่ะ แบคฮยอนกลับพร้อมฉันหรือเปล่า หรือจะไปกับคุณชานยอล" หันหน้าไปล้อเลียนพร้อมเอ่ยถามเพื่อนรัก
"คุณแบคฮยอนไปกะไอ้ชานยอล เดี๋ยวผมไปกะคุณทิชาเอง" และนั้นก็คือคำตอบของโอ เซฮุน บอสใหญ่ที่จัดแจงทุกอย่างเองโดยไม่ถามทิชาเลยว่าต้องการให้ไปหรือเปล่า
"เดี๋ยวๆ บอสแล้วรถบอสละ" 
"ฉันมากับชานยอล ขี้เกียจขับมาเอง รถเธออยู่ไหนร้อนจะไปได้หรือยัง" 
"บอสก็กลับไปกับเพื่อนบอสชิ แบคฮยอนไปกับฉัน" 
"แก่ใจเย็นก่อน นี่เถียงบอสเลยนะยายทิชา" แบคฮยอนเห็นสถานการณ์ไม่ดีเลยเข้าห้ามเพื่อน
"ไม่รู้ละนี้เวลาพัก ไม่ใช่เวลางานมาสั่งไม่ได้" แล้วยอมชะที่ไหนละสำหรับผู้หญิงคนนี้
"กลับกับผมมันต่างกันตรงไหน"
"บอสไม่ใช้เพื่อนดิ"
"อืม งั้นก็เป็นแฟนแล้วกัน จบนะไอ้ชานยอลฝากเลขากูด้วย"
ผมพูดจบหันไปบอกเพื่อนแล้วจับมือทิชาที่ยังเว้องงโดนกับคำพูดของผม ผมเดินมาแล้วหยุดโดยไม่บอกทำเอาทิชาที่เดินตามมาด้วยแรงดึงของผมชนเข้าที่หัวไหล่แข็ง