ร้าย

       เช้าวันรุ่งขึ้นที่สดใส ฉันแบคฮยอนมาทำงานเหมือนเดิม
"แบคฮยอนวันนี้แกโอแล้วยัง"
"โอแล้ว วันนี้คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ"
"เคงั้นฉันไปทำงานก่อนเจอกันเที่ยงนะ" แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง
       ชั้นที่ 44 ห้องทำงาน เซฮุน
แบคฮยอนนั่งประจำตำแหน่ง เปิดดูตารางงานของวันให้บอสหนุ่ม
ติ่ง เสียงประตูลิตฟ์เปิดปรากฎร่างสูง 2 ร่างเดินตามกันมา คนหนึ่งคือเซฮุนบอสของแบคฮยอน ส่วนอีกคนแบคฮยอนคุ้นๆอ้อเพิ่งเคยเห็นหน้าเมื่อคืนนี้
"คุณแบคฮยอนนี้เพื่อนผม ชื่อ ปาร์ค ชานยอล" แบคฮยอนลุกขึ้นโคร้งตัว
"สวัสดีครับคุณ ปาร์ค ชานยอล" 
"สวัสดีครับคุณแบคฮยอนคนสวย" ชานยอลตอบกลับทำให้แบคฮยอนหน้าบู๊ดใส่ชานยอล
"ผมขอกาแฟ 2 แก้วนะครับ" 
"ครับบอส" สองหนุ่มเดินเข้าไปในห้อง แบคฮยอนก็เดินไปชงกาแฟตามคำสั่ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ขออนุญาติครับ" แบคฮยอนส่งเสียงให้คนในห้องรับทราบแล้วเปิดประตูบานใหญ่เข้าไป แต่ต้องตกใจชานยอนมาเปิดประตูแย้งถาดกาแฟแล้วจับมือจูงไปนั่งที่โซฟา
"คะ...คือคุณชานยอลต้องการอะไรหรือปาวครับ"
"เปล่า อยากคุยด้วยได้ไหมครับ"
"คือผมมีงานต้องทำ"
"เซฮุน" ชานยอลร้องเรียกชื่อเพื่อนเพื่อจะอนุญาติ
"เช้านี้ยังไม่มีงานสำคัญเชิญคุยได้ตามสบาย" เท่านั้นชานยอลก็ตามสบายตัวเอง
       เที่ยงวัน เซฮุน ชานยอลตามมาด้วยแบคฮยอนที่โดนชานยอลลากมาทานข้าวกลางวัน
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง 
"ฮัลโหล ทิชาฉันไปกินข้าวกับแกไม่ได้แล้วละ"
"มีอะไรเป็นอะไรหรือเปล่า งานด่วนหรอกให้ฉันไปช่วยไหม"
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก คือ..คือว่า" แบคฮยอนที่ไม่รู้จะอธิบายเพื่อนรักยังไงว่ามากินข้าวกับผู้ชายเนีย บอกไปมันต้องแซวหรือด่ากลับมาแน่ๆรู้นิสัยกันอยู่
"คุณแบคฮยอนชวนเพื่อนมาก็ได้ครับ ผมไม่ว่าอะไร" ผมเอ่ยอนุญาติ
"จริงหรอกครับ ขอบคุณครับ นิแกมาหาฉันที่XXXเคนะเจอกันบาย" พอได้รับอนุญาติแบคฮยอนก็บอกทิชาให้ให้มาอย่างน้อยก็มีเพื่อนสาวมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยตั้งแต่เช้ามาแบคฮยอนแถบไม่ได้ทำงานก็จะอะไรละ ชานยอลไงชวนคุยเรื่องอย่างว่าตลอด บอสนะบอสอยู่ด้วยก็ไม่ได้ช่วยอะไรนี้ถ้าอยู่ห้องนอนแบคฮยอนคงได้เสียกับชานยอลไปแล้วเฮ้ยเหนื่อยจริงๆ
รอไม่ถึง10นาที ร่างเล็กใส่เดรฟสีดำ ปล่อยผมสีบรอนก็เดินเข้ามาในร้าน แบคฮยอนเห็นก็โบกมือควักมือเรียกใหญ่เลย ฉันเดินยังไม่ทันถึงก็ชะงัดเท้า ตายแล้วๆแบคฮยอนแก่มากับบอสแล้วมาชวนฉันให้มาหาทำไม่เนีย ทิชาส่งสายตาด่าแบคฮยอนแต่นางเพื่อนกับยิ้มตาเป็นสระอิให้ดีจริงๆรอก่อนเถอะแบคฮยอนแก่ตายแน่