ร้าย

            สุดท้ายเซฮุนพาสองแม่ลูกขึ้นเครื่องไปเกาะเชจู  เพราะอุนซูยังไม่เคยไปทะเล ทิชาที่ขอลาพักร้อนหนึ่งอาทิตย์ มาเที่ยวครั้งนี้เซฮุนไม่ให้พี่เลี้ยงมาด้วยบอกว่าอุนซูติดทิชาเลยไม่ต้องเป็นห่วงเลย เซฮุนพาพวกเรามาบ้านพักตากอากาศของตระกูลที่เกาะเชจู  ตกบ่ายเราสามคนพ่อแม่ลูกก็มาถึงบ้านพักอากาศกำลังดีไม่ร้อไม่หนาว และก็สวยมากตัวบ้านเป็นกระจกมองได้รอบทิศเห็นผิวน้ำทะเลระริกระยับ อุนซูพอลงจากเครื่องก็หลับบนรถมาถึงบ้านยังไม่ยอมตื่น
"ทิชาลูกยังไม่ตื่นเราออกไปเดินเล่นกันไหม" 
"อืมก็ดีนะ" ทิชาดูความเรียบร้อยของอุนซูจัดท่าทางห่มผ้าให้ แล้วก็เดินไปหาเซฮุนที่นั่งรอที่หน้าบ้าน 
"ป่ะเสร็จแล้ว" เซฮุนลุกขึ้นแล้วจับมือทิชาเดินไปที่ชายหาด ลมทะเลเย็นทำให้สดชื่น
"ทิชา..เรามาคบกันดีไหม"
"เซฮุน..พูดอะไรรู้ตัวหรือเปล่า" ทิชาอิ้งกับคำพูดเซฮุน
"รู้...ผมอยากดูแล..และไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มชอบคุณตอนไหน"
"แต่เราอายุห่างกันนะ ฉันแกกว่านะ"
"เรื่องอายุไม่ใช้ปัญหาสำหรับผมมันอยู่ที่ใจมากกว่า" ทิชาฟังในสิ่งที่เซฮุนพูด ตาใสๆตอนนี้มันครอไปด้วยน้ำตา เราจะรักกันได้จริงใช่ไหม เซฮุนคุณจะไม่หลอกกันใช่หรือเปล่า ถ้าฉันจะลองเปิดใจอีกสักครั้ง
"เซฮุนรู้ไหมว่ามันมีเหตุผลอีกอย่างหนึ่งที่ฉันพยายามหลบหน้าคุณ..ฉันชอบคุณตั้งแต่แรกเพราะนายคือประทานบริษัทแล้วอายุเราต่างกัน" เซฮุนที่รู้อีกหนึ่งเหตุผลก็เข้าไปกอดทิชาแนบแน่น
"ต่อจากนี้ผมจะดูแลคุณกับลูกให้ดีที่สุด และจะรักคนเดียวผมสัญญา" เซฮุนพูดจบก็ก้มจูบที่ริมฝีปากบาง เม้นริมฝีปากจนทิชาเปิดปากรับลิ้นอุ่นๆเซฮุนตรวงความหวานจากปากบางดูดน้ำหวานเหมือนผึ้งพอใจแล้วก็ถอดออกอุ้มทิชาเข้าไปในบ้านเข้าว่างร่างบางที่โซฟาห้องนั่งเล่นแล้วคร่อมตัวตามไปไซร์คอขาว ดูดเม้มจนเป็นรอยรักสีกุหลาบ กลิ่นหอมเฉพาะตัวทำให้เซฮุนยิ่งหน้ามืด ทิชาที่โดนเร่งอารมณ์ต้องเอามือบางขยำผมเซฮุนเบาๆเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ เซฮุนที่รู้สึกว่าคนตรงหน้าร้อนแรงขึ้นมือก็เริ่มเลื่อยเข้าไปในสาบเสื้อที่มีบราสวดใส่อยู่ แต่ความสุขของทั้งสองคนต้องจบลงเมื่อเสียงร้องของอุนซูตื่นจากการนอน
"แง้...แง้...แง้" เซฮุนกลับยังไม่ยอมปล่อยร่างบางตรงหน้า
"เซฮุนพอก่อนลูกร้องไม่ได้ยินหรอก" ทิช่าเอ่ยถาม
"ได้ยินแปบนึงนะค่ะ" เซฮุนกดจูบทิชาอีกรอบทิชาปล่อยให้จูบสักแปบนึงเซฮุนก็ถอดจูบออก แล้วลุกเข้าไปโอ้ลูกชาย ทิชาค่อยๆลุกตามจัดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินตามเข้าไปดูลูกชายที่เซฮุนอุ้มฟัดกันใหญ่
"ลูกหมูรีบตื่นทำไม่ครับรู้ไหมว่าปะป๋าจะทำน้องให้นะเนีย"  เซฮุนที่ฟัดลูกไปบ่นไปให้ลูกชายฟัง แต่เจ้าตัวเล็กหัวเราะชอบใจคิดว่าคุยกับตัวเอง
แป๊ะ///"อ่ะ..ตีผมทำไหมเนียเจ็บนะ"
"ก็ฮุนว่าลูกดิ" อุนซูเห็นก็เลยตีตามทิชาเห็นแบบนั้นก็ขำที่เจ้าลูกชายช่วยตีปะป๋า เซฮุนไม่พูดอะไรได้แต่อมยิ้มและฟัดลูกชายในมือ
"เย็นนี้สองพ่อลูกจะทานอะไรกันอืม" ทิชาเดินไปอุ้มอุนซูพาเข้าห้องน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อม โดยมีเซฮุนตามมาช่วย
"เราไปซื้ออาหารทะเลดีไหม เท่านี้มีตลาดอยู่"
"ก็ดีค่ะ ปะป๋าไปเตรียมรถแล้วกันเดี๋ยวเอาลูกหมูไปแต่งตัวหล่อๆก่อนตามไปค่ะ" ทิชาบอกเซฮุนแล้วแซวอุนซูที่ยื่นเล่นกระจกมองตัวเอง
"ครับมะม่า" เซฮุนทำตามคำส่งก่อนเลยไปเตรียมรถก็หอมแก้มมะม่าหนึ่งที่เป็นรางวัล ไม่นานสองแม่ลูกก็เดินออกมาจากบ้านพัก ไปขึ้นรถปะป๋าที่รออยู่ อุนซูที่เห็นน้ำทะเลก็ชี้ร้องทะเล ทะเลหัวเราะชอบใจ จนปะป๋ากับมะม่าหัวเราะเล่นไปด้วยกันตลอดทาง