Love

"เมื่อเช้าไอ้ชานยอลมาส่งหรอก" ผมเอยถามทำลายความเงียบ
"คะ..ค่ะ รุ่นพี่ว่าอะไรนะค่ะ" ยูที่อยู่ดีๆเอ่ยชื่อแฟนหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งตัวก็ทำหน้าเลิ่กลัก แกล้งไม่ได้ยิน
"รู้ว่าได้ยินอย่าแกล้งหูเสียตอนนี้" ผมเดินเข้าไปประกบดึงแขนเธอ
"อ่ะยูเจ็บปล่อยนะ" 
"ไอ้ชานยอลนี้มันวาสนาดีเนอะก่อนจะดังเป็นไอดอลก็มีแต่สาวๆรอบล้อม พอดังแล้วยังได้แฟนน่ารัก เรียนเก่ง แถมนิสัยดีอีกตั้งหากหึ"
"รุ่นพี่พูดอะไรปล่อยนะยูเจ็บ" ยูที่ตอนนี้ทั้งกล้วและเจ็บแขนเพราะผมส่งแรงบีบเพิ่มมากขึ้น 
"มันดีกว่าพี่ตรงไหน ยูเคยรู้เรื่องอะไรมันบ้างหรือปาว มันเคยเล่าความชั่วอะไรให้ฟังบ้าง"
ผมที่จ้างนักสืบ สืบผู้ชายที่บอกเป็นแฟนผู้หญิงที่เขาต้องการจนรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือปาร์ค ชานยอล
"ยูไม่รู้ว่าพี่หมายความว่าอะไรแต่ยูรักพี่ชานยอลค่ะ จะรักคนเดียวยูไม่เคยคิดอะไรกับพี่จุนยองเลยค่ะ" คำพูดยูทำเอาผมเลือดขึ้นหน้าโกรธในสิ่งที่ได้ยิน
"รักมาก ดียูเตรียมรับความเจ็บช้ำให้ดี ข่าวไอดอลมีแฟน มันจะเป็นข่าวให้คนทั้วประเทศได้รู้ ไอ้ชานยอลมันคงอยู่ในวงการได้ไม่ได้ แล้วมาดูกันว่ามันจะเลือกอะไรระหว่างแฟนกับชื่อเสียงที่มันทำมาตั้งนานแล้วพังลงเพราะผู้หญิงคนเดียว"
เพี๊ยน!!! ยูตบลงไปที่หน้าผมด้วยความโกรธ อย่างแรงจนหน้าผมขึ้นสี
"ยู!!!!!!" ผมสบกเสียงดังจับยูดันชิดกำแพง เอาตัวดันยูให้ขยับตัวไม่ได้แล้วจูบไปริมฝีปากบางดูดดันให้ได้เข้าไปลิ้มรสหวาน ยูเม้มปากไม่ให้มันเปิดออก ผลักอกแข็งดิ้นทุบให้ปล่อย อังพี่ชานยอลช่วยด้วย ช่วยยูด้วยคำพูดที่ตอนนี้มันอยู่ในสมองแต่ออกเสียงไม่ได้  น้ำตาเริ่มไหลออกจากดวงตาคู่สวย...อึก
"ไอ้เวร......." พลัก/// เสียงหมัดหนักๆกระทบลงไปที่หน้าจุนนยองโดยไม่หยุด จนจุนยองจมไปนอนกับพื้น
ยูที่ถูกปลดปล่อยล้มลงไปกองกับพื้น อังที่วิ่งตามมาเข้าไปดูยูที่ตอนนี้นอนแน่นิ่ง
"ยู..ยู..ได้ยินอังไม..ยู" อังร้องเรียกเพื่อนรัก
"พี่ชานยอลพอแล้ว พอแล้วมาดูยูก่อน" เสียงอังที่เรียกสติผมให้ไปดูคนรัก ผมหยุดการกระทำและหันไปดูคนที่นอนนิ่งอยู่
"ยู!!!!! ยูได้ยินไหมยู..ยู..ยู" ผมเข้าไปหายู อุ้มเข้าอ้อมกอดแขย้งเรียกแต่ยูยังนิ่งไม่ใเสียงตอบกลับ
"พาไปโรงบาลเถอะค่ะ" อังพอมีสติบอก ผมอุ้มยูไปที่รถโดนไม่รอช้า อังหันไปมองคนที่นอนจมเลือดเต็มปาก
"จำไว้นะถ้ายูเป็นอะไรไป อังจะกลับมาเล่นงานคุณให้ถึงที่สุด"