Love

        วันนี้ผมทำงานไม่เหนื่อยเลยครับให้ผมทำอะไร ใส่อะไร ทำท่าทางไหนทำให้ได้หมด เพราะกำลังใจอยู่แถวนี้ (มโน) ผมได้เห็นยูดิครับ ถ่ายมุมไหนก็เห็นร่างเล็กๆเดินไปมาในร้านถึงจะทำงานไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกันแต่ผมมีความสุขที่ได้เห็น ตอนนี้ลงมาถ่ายแบบบริเวณลานหญ้าที่มีโต๊ะกาแฟ ดอกไม้หอมๆ และยังมองเห็นในร้านคอฟฟี่ได้ชัดเจน

"ชานยอลมองกล้องหน่อยครับ ดี ดีครับ ดีมากยกมือขึ้นด้วยเดียวพักแปบนะครับ" เสียงตากล้องร้องบอกให้พักกอง ผมเลือกเดินเข้าไปในร้านคอฟฟี่และตรงไปที่เคาเตอร์

"มอลคาเย็นแก้วนึงครับ" สั่งกาแฟหนึ่งแก้วกับยู ยูที่ยืนอึ้งมองหน้า

"มองนานจะคิดตังนะ" ผมแกล้งพูด ยูสะดุดเล็กน้อยหน้าแดงนิดๆ

"ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ"

 "หึหึ" แล้วก็รีบเดินไปทำมาให้

"ยูพี่ขอนมเย็นแก้วหนึ่งนะ" เสียงมักเน่ครับมันเดินตามมาตอนไหนไม่รู้

"ได้ค่ะคุณ....ไอดอลโรคจิต" นี้คือคำพูดของอัง ตั้งแต่ยูเล่าเรื่องผู้ชายสองคนนั้นคือใคร อังก็ตั้งฉายาให้พี่ชานยอลกับพี่เซฮุนแต่กลับหวานใจและที่เลือก อังบอกไม่เกี่ยวนะค่ะ 

"เรียกใครเด็กหัวโต" 

"ก็ใครที่ชอบเดินตามคนอื่นก็คนนั้นละ" 

"เดียวเถอะ เห็นไหมผมบอกฮยองแล้วว่าให้รีบบอกเป็นไงมีฉายาเลย" คำแรกเซฮุนพูดกับอังคำหลังหันไปพูดกับผมแล้วทำหน้างอนๆแบบผู้หญิงใส่ผมอีกด้วยน่ารักมากกกกก^^

"ได้แล้วค่ะ" 

"เท่าไรครับ" 

"ไม่คิดค่ะ เดียวทีมงานเขามาจัดการให้ค่ะ ตามสบายนะค่ะจะรับเค้กหือคุ๊กกี้เพิ่มด้วยไมค่ะ" 

"อ้ออครับ ขอบคุณครับ" ผมกับเซฮุนเดินไปนั่งโต๊ะข้างกระจกแต่ไม่ได้มองไปที่กองถ่าย แต่กลับมองเข้ามาในร้านและก็ตรงเคาเตอร์ที่มีเธอยืนอยู่

"อังพี่ถามไรหน่อยชิ" 

"ค่ะพี่อริส"

"ชานยอลชอบยูหรอ" -//- 

"คือ..เอ่อ..แบบ..ยังไงดีละค่ะ อังก็ไม่แน่ใจ"

"แต่พี่ว่าเขาชอบยูแน่นอนร้อยเปอเซนต์ พี่ดูออก"

"แห! หนูก็คิดแบบเดียวกะพี่และค่ะ แค่ไม่มั่นใจ"

"พี่อริสกับอังคุยไรกันกัน ทำไม่ต้องกระซิบด้วย" 

"นินทาสองคนนั้น" พี่อริสเจ๋งอะ

"อ้อค่ะ"