วิวาห์น้ำตา

"ตาป๊อป พาผู้หญิงที่ไหนมาน่ะลูก"คุณหญิงมองฟางตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ฟางรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นด้วยนะ....
"อ่อ..ผู้หญิงคนนี้เป็น...ว่าที่เจ้าสาวของผม "ป๊อปปี้โอบเอวหญิงสาวข้างกายหน้าตาเฉย ฟางมองอย่างงงๆ
"อะไรนะ ตาป๊อป นี่ลูกจะบ้าเหรอ แม่ทาบทามหนูพิมเขาไปแล้วนะ"
"แม่ก็ยกเลิกไปสิครับ จะไปยากอะไร ไปเถอะที่รัก"ชายหนุ่มจะพาร่างบางเข้าไปในวัง  แต่คนเป็นแม่ยืนขวางไว้
"ไม่ได้นะ แม่ไม่ยอมรับเด็กนี่เป็นสะใภ้หรอก "
"แต่เราสองคนลักลอบได้เสียกันแล้วนะครับแม่ "เขาโกหกออกไป เธอมองเขาอย่างอึ้งๆ ตาบ้านี่ คิดอะไรอยู่เนี่ย...
"อะไรนะ ตายๆๆ...."คนเป็นแม่ถึงกับจะเป็นลมเมื่อได้ยินคำพูดของลูกชาย
"ขอตัวนะครับ"ป๊อปปี้ลากฟา่งให้เดินตามไปที่ห้องของเขา
"นี่ คุณชาย คุณพูดอะไรออกไปคะ คุณก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง"
"เหอะ...จะไปอยากอะไรล่ะ ก็ทำให้มันเป็นเรื่องจริงซะสิ "ป๊อปปี้ทำท่าจะปลดเนคไทออก หญิงสาวรีบค้าน
"หยุดนะ อีตาคุณชายบ้ากาม ออกไปห่างๆฉันเลยนะ"
"อะไรของเธอ ฉันแค่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ เหอะ...ฉันยังไม่ทำอะไรเธอตอนนี้หรอกน่า  ไว้รอมืดๆดีกว่า ได้บรรยากาศดี"
"บ้าสิ....ใครเขาจะยอมคุณกันล่ะ"ฟางหน้าแดงจัด  ชายหนุ่มแอบลอบยิ้มเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ 
"ห้องหรูจัง..."ฟางเดินดูโน่นนี่รอบๆห้อง  จู่ๆก็มีเด็กสาวเดินเข้ามาข้างในห้อง
"นี่น่ะเหรอ...เมียพี่ป๊อป "เธอคนนั้นมองฟางอย่างเหยียดๆ
"คุณเป็นใคร"ฟางมอง
"ฉันก็เป็นน้องสาวของพี่ป๊อปน่ะสิ  เซ่อจริง...."
"......."ร่างบางได้แต่ยืนเงียบๆ  อะไรกันคนบ้านนี้ทำไมชอบมองเราด้วยสายตาดูถูกแบบนี้นะ....
"จะบอกอะไรให้นะ คนอย่างเธอน่ะไม่มีวันได้เป็นสะใภ้ตระกูลจิระคุณหรอก อย่างมาก....ก็เป็นได้แค่นางบำเรอ"
"มากไปแล้วนะ  "ฟางโมโหที่ถูกดูถูกจึงเผลอตบหน้าเด็กสาวอย่างแรง
"โอ๊ย...."
"โบว์....นี่เธอทำอะไรน้องสาวฉันห๊ะ"ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาเดินใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาก่อนจะกระชากฟางให้ออกห่างน้องสาวของเขา
"มันตบโบว์ค่ะพี่ชาย"โบว์แสร้งทำบีบน้ำตา
"ตอแหล..."หญิงสาวพึมพำออกมา ชายหนุ่มมองอีกคนอย่างไม่พอใจมาก 
"โบว์ออกไปก่อนนะ พี่ขอสั่งสอนเมียพี่ซะหน่อย "
"ก็ได้ค่ะ "โบว์เดินออกมาก่อนจะยิ้มร้ายๆ มันไม่จบแค่นี้หรอกยัยผู้หญิงข้างทางฉันไม่มีวันให้แกได้เป็นสะใภ้จิระคุณแน่....
"ทำไมถึงทำแบบนั้น ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านเธอนะ ถึงจะมาทำนิสัยต่ำๆแบบนั้นได้"
"คุณชาย ก็น้องสาวคุณมาพูดจาดูถูกฉันนะคะ"ฟางค้าน
"หญิงโบว์ไม่เคยมีนิสัยแบบนั้น"ป๊อปปี้ว่า
"เหอะ...."ร่างเล็กทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินหนีเขาไปนั่งที่ปลายเตียง
"ทำไม งอนรึไง "ป๊อปปี้เดินตามมา
"ทำไมฉันต้องงอนคุณคะ"ฟางมองค้อนๆ  ชายหนุ่มกอดร่างเล็กไว้
"ระหว่างที่เธอยังเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉัน...เธอต้องทำตัวให้สมกับที่เป็นเมียฉันล่ะก็ห้ามทำตัวห่างเหินกับฉัน "เขาพูดแกมกระชับ 
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นคะ"
"เพราะเธอเป็นลูกหนี้ของฉัน ....."ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางเบาๆ
"ปะ...ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ "ฟางเริ่มรู้สึกตัว ขืนตัวเบาๆ
"ถ้าเธอคิดจะหนีออกไปล่ะก็ .....เธอได้เป็นเมียฉันจริงๆแน่ หึ"ชายหนุ่มบอกก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัว ทิ้งให้หญิงสาวหน้าร้อนวูบวาบกับคำพูดของอีกคนเมื่อสักครู่.... 
 
 
 
 
 
 
มาอัพต่อแล้วน้าาา  ดึกเลย ฮ่าๆ  เพิ่งว่างลง  ขอเม้นต์หน่อยน้าาา  ดูมันไม่ค่อยดราม่าเลยเนอะ  แต่ก็พอได้อยู่ใช่ไหมอ่า ขอบคุณทุกเม้นต์  ฝากติดตามด้วยนะ