วิวาห์น้ำตา

"ตาป๊อป พาผู้หญิงที่ไหนมาน่ะลูก"คุณหญิงมองฟางตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ฟางรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นด้วยนะ....

"อ่อ..ผู้หญิงคนนี้เป็น...ว่าที่เจ้าสาวของผม "ป๊อปปี้โอบเอวหญิงสาวข้างกายหน้าตาเฉย ฟางมองอย่างงงๆ

"อะไรนะ ตาป๊อป นี่ลูกจะบ้าเหรอ แม่ทาบทามหนูพิมเขาไปแล้วนะ"

"แม่ก็ยกเลิกไปสิครับ จะไปยากอะไร ไปเถอะที่รัก"ชายหนุ่มจะพาร่างบางเข้าไปในวัง  แต่คนเป็นแม่ยืนขวางไว้

"ไม่ได้นะ แม่ไม่ยอมรับเด็กนี่เป็นสะใภ้หรอก "

"แต่เราสองคนลักลอบได้เสียกันแล้วนะครับแม่ "เขาโกหกออกไป เธอมองเขาอย่างอึ้งๆ ตาบ้านี่ คิดอะไรอยู่เนี่ย...

"อะไรนะ ตายๆๆ...."คนเป็นแม่ถึงกับจะเป็นลมเมื่อได้ยินคำพูดของลูกชาย

"ขอตัวนะครับ"ป๊อปปี้ลากฟา่งให้เดินตามไปที่ห้องของเขา

"นี่ คุณชาย คุณพูดอะไรออกไปคะ คุณก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง"

"เหอะ...จะไปอยากอะไรล่ะ ก็ทำให้มันเป็นเรื่องจริงซะสิ "ป๊อปปี้ทำท่าจะปลดเนคไทออก หญิงสาวรีบค้าน

"หยุดนะ อีตาคุณชายบ้ากาม ออกไปห่างๆฉันเลยนะ"

"อะไรของเธอ ฉันแค่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ เหอะ...ฉันยังไม่ทำอะไรเธอตอนนี้หรอกน่า  ไว้รอมืดๆดีกว่า ได้บรรยากาศดี"

"บ้าสิ....ใครเขาจะยอมคุณกันล่ะ"ฟางหน้าแดงจัด  ชายหนุ่มแอบลอบยิ้มเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ 

"ห้องหรูจัง..."ฟางเดินดูโน่นนี่รอบๆห้อง  จู่ๆก็มีเด็กสาวเดินเข้ามาข้างในห้อง

"นี่น่ะเหรอ...เมียพี่ป๊อป "เธอคนนั้นมองฟางอย่างเหยียดๆ

"คุณเป็นใคร"ฟางมอง

"ฉันก็เป็นน้องสาวของพี่ป๊อปน่ะสิ  เซ่อจริง...."

"......."ร่างบางได้แต่ยืนเงียบๆ  อะไรกันคนบ้านนี้ทำไมชอบมองเราด้วยสายตาดูถูกแบบนี้นะ....

"จะบอกอะไรให้นะ คนอย่างเธอน่ะไม่มีวันได้เป็นสะใภ้ตระกูลจิระคุณหรอก อย่างมาก....ก็เป็นได้แค่นางบำเรอ"

"มากไปแล้วนะ  "ฟางโมโหที่ถูกดูถูกจึงเผลอตบหน้าเด็กสาวอย่างแรง

"โอ๊ย...."

"โบว์....นี่เธอทำอะไรน้องสาวฉันห๊ะ"ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาเดินใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาก่อนจะกระชากฟางให้ออกห่างน้องสาวของเขา

"มันตบโบว์ค่ะพี่ชาย"โบว์แสร้งทำบีบน้ำตา

"ตอแหล..."หญิงสาวพึมพำออกมา ชายหนุ่มมองอีกคนอย่างไม่พอใจมาก 

"โบว์ออกไปก่อนนะ พี่ขอสั่งสอนเมียพี่ซะหน่อย "

"ก็ได้ค่ะ "โบว์เดินออกมาก่อนจะยิ้มร้ายๆ มันไม่จบแค่นี้หรอกยัยผู้หญิงข้างทางฉันไม่มีวันให้แกได้เป็นสะใภ้จิระคุณแน่....

"ทำไมถึงทำแบบนั้น ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านเธอนะ ถึงจะมาทำนิสัยต่ำๆแบบนั้นได้"

"คุณชาย ก็น้องสาวคุณมาพูดจาดูถูกฉันนะคะ"ฟางค้าน

"หญิงโบว์ไม่เคยมีนิสัยแบบนั้น"ป๊อปปี้ว่า

"เหอะ...."ร่างเล็กทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินหนีเขาไปนั่งที่ปลายเตียง

"ทำไม งอนรึไง "ป๊อปปี้เดินตามมา

"ทำไมฉันต้องงอนคุณคะ"ฟางมองค้อนๆ  ชายหนุ่มกอดร่างเล็กไว้

"ระหว่างที่เธอยังเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉัน...เธอต้องทำตัวให้สมกับที่เป็นเมียฉันล่ะก็ห้ามทำตัวห่างเหินกับฉัน "เขาพูดแกมกระชับ 

"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นคะ"

"เพราะเธอเป็นลูกหนี้ของฉัน ....."ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางเบาๆ

"ปะ...ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ "ฟางเริ่มรู้สึกตัว ขืนตัวเบาๆ

"ถ้าเธอคิดจะหนีออกไปล่ะก็ .....เธอได้เป็นเมียฉันจริงๆแน่ หึ"ชายหนุ่มบอกก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัว ทิ้งให้หญิงสาวหน้าร้อนวูบวาบกับคำพูดของอีกคนเมื่อสักครู่.... 

มาอัพต่อแล้วน้าาา  ดึกเลย ฮ่าๆ  เพิ่งว่างลง  ขอเม้นต์หน่อยน้าาา  ดูมันไม่ค่อยดราม่าเลยเนอะ  แต่ก็พอได้อยู่ใช่ไหมอ่า ขอบคุณทุกเม้นต์  ฝากติดตามด้วยนะ