รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “ชั้นไปทำอะไรให้เธอ” ฟางพูด

 

“หึ! ก็แกแย่งคนรักของชั้นไปน่ะสิ อย่างเงี้ยะ เค้าเรียกหน้าด้าน” จินนี่พูด ทำเอาทุกคนที่ได้ยินชงักทันที

 

“พูดอะไรของเธอน่ะ จินนี่” ป๊อปปี้พูด จินนี่ยิ้มก่อนจะควงแขน

 

“ก็จินนี่รักพี่ป๊อปมาตั้งแต่เราไปเรียนอเมริกาด้วยกันไงค่ะ ใหนพี่ป๊อปบอกจินนี่ว่าเราสองคนจะไม่แยกจากกันไง” จินนี่ตีหน้าพูด ฟางกำหมัดแน่น

 

“อย่ามาโกหกน่ะจินนี่ พี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับจินนี่และก็ไม่เคยที่จะพูดแบบนั้นเลย” ป๊อปปี้พูดก่อนจะสะบัดตัวเองออกจากจินนี่

 

“ชั้นว่าเธอน่ะ คิดไปเองมากกว่าว่าพี่ป๊อปน่ะรักเธอ เลิกบ้าแล้วกลับไปซ่ะ!!!” เฟร์ตะหวาดลั่น

 

“พี่ป๊อป..ฮึก...ทำไมพี่ป๊อปทำกับจินนี่แบบนี้...ฮึกฮือๆ ทั้งๆที่เราก็ออกจะไปใหนกันมาบ่อย เดินควงกันอย่างมีความสุข ทำไมพี่ป๊อปทำกับจินนี่แบบนี้” จินนี่ร้องไห้ ยิ่งทำให้เสียงคุยนินทาดัง ฟางหมดความอดทนก่อนจะเอาไวน์มาสาด

 

“กรี้ดดด!! คุณฟางทำจินนี่ทำไมค่ะ” จินนี่โวยวาย

 

“หึ! ทำให้รู้สึกตัวน่ะสิว่าตัวเองกำลัง ตอแหล ตื่นได้แล้ว!!” ฟางตะคอก

 

“ทำไม รับไม่ได้ล่ะสิ พี่ป๊อปน่ะเค้ามาหาชั้นที่บ้านทุกวัน มาออดอ้อนชั้น พร่ำปากว่ารักชั้น “ จินนี่พูดพลางยิ้มก่อนจะเดินไปหาป๊อปปี้แล้วหอมแก้ม

 

“ตายแล้ว!!” แม่ป๊อปปี้เอามือปิดปาก

 

“ยัยบ้า! กล้าดียังไงมาทำลายงานแต่งเพื่อนชั้น! อยากตายมากใช่ไมห๊ะ!!!” แก้วที่ทนไม่ไหวเดินขึ้นมาบนเวทีทันที

 

“แก้ว ใจเย็นๆสิ” โทโมะพูด

 

“ก็ชั้นมาทวงความยุติธรรม ชั้นผิดตรงใหน ชั้นทนไม่ได้หรอกน่ะที่โดนแย่งคนรัก” จินนี่ตะหวาด

 

“ความยุติธรรมงั้นหรอ...หึ! งั้นชั้นจะให้ความยุติธรรมกับเธอเอง!!” ฟางพูดก่อนจะตรงเข้าไปจิกผมจินนี่แล้วลากลงมาจากเวที

 

“กรี้ดดดดด ปล่อยชั้นน่ะ!! นังฟาง!!” จินนี่พูดพลางพยายามแกะตัวออกแต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนยิ่งเจ็บ

 

“หึ! เธอทำตัวเองน่ะ จินนี่” ฟางยิ้มร้ายก่อนจะลากจินนี่มาที่สระน้ำ

 

“ฆ่ามัน ฆ่ามันซ่ะ มันแย่งคนรักของเธอ มันจะแย่งป๊อปปี้ไปจากเธอ ฮ่าๆๆๆ” เฟื่องฟ้าพูดพลางหัวเราะซ่ะใจ

 

“ใช่ ชั้นต้องฆ่าเธอ เธอจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ป๊อปอีก” ฟางยิ้มพลางจิกหัวจินนี่อย่างหนัก

 

“โอ้ยยย ชั้นเจ็บแล้ว ชั้นกลัวแล้ว ชั้นยอมแล้ว” จินนี่ที่เห็นแววตาของฟางก็รู้สึกกลัวขึ้นมาพลางพยายามร้องขอ

 

“หมดเวลาสำหรับความชั่วแกแล้ว!! ไปตายซ่ะ!!!” ฟางตะหวาดก่อนจะผลักจินนี่ลงไปในสระน้ำอย่างแรง

 

“แกคิดว่า น้ำแค่นี้ชั้นจะตายรึไง” จินนี่ผุดขึ้นมาก่อนจะว่ายน้ำแต่จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีมือมาดึงขาเธอ จินนี่ที่กำลังจะจมน้ำก็พยายามผุดขึ้นเพื่อหายใจ

 

“ช่วยด้วย!! ใครก็ได้! ช่วยด้วย!!” จินนี่พูดก่อนจะถูกดึงลงน้ำ

 

“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า” ฟางหัวเราะอย่างส่ะใจก่อนจะหุบปากลงเมื่อเห็นว่ามีคนมา

 

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยจินนี่ด้วย!” ฟางทำทีเป็นร้องก่อนชายหนุ่มคนหนึ่งจะกระโดดลงไปช่วยจินนี่

 

“ฟาง…” ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาก่อนจะชงักเมื่อเห็นควันสีดำทมิฬลอยอยู่หลังผมของฟาง

 

“พี่ป๊อป” ฟางพูด ป๊อปปี้วิ่งเข้ามา

 

“ฟาง หันหลังมา” ป๊อปปี้พูด

 

“หะ..หันทำไมค่ะ” ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่พูดก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเอาปิ่นออกมา

 

“ฟาง!!” ป๊อปปี้รีบประคองฟางใว้เมื่อเห็นฟางมีเลือดออกที่จมูกและมีเส้นเลือดสีแดงผุดเต็มหน้า

 

“ว้าย!! พี่ป๊อป ฟางเป็นอะไรค่ะ” เฟร์พูดเมื่อเห็นใบหน้าของฟาง ป๊อปปี้รีบถอดเสื้อสูทก่อนจะเอาคลุมฟางใว้ก่อนจะอุ้มฟางเดินออกไป

 

“ครับ ผมพาฟางกลับบ้านแล้วครับ ผมฝากคุณจัดการงานด้วยน่ะ” ป๊อปปี้โทรไปสั่งเลขาพลางขับรถไปด้วยก่อนจะวางโทรศัพท์ลง

 

“อะ..อือ…” ฟางขยับตัวตื่น

 

“ฟาง ฟางเป็นยังไงบ้าง” ป๊อปปี้พูดพลางหันมามอง

 

“พี่ป๊อปค่ะ...ฟางเป็นอะไร” ฟางพูดพลางกุมขมับหัว ป๊อปปี้ที่เห็นหน้าของฟางอีกครั้งก็ชงักเมื่อรอยเส้นเลือดต่างๆได้หายไปหมดแล้ว

 

“เอ่อ...ฟางเป็นลมน่ะ พี่ว่าฟางพักเถอะเดี่ยวถึงบ้าน พี่จะอุ้มฟางเอง” ป๊อปปี้พูด ฟางพยักหน้าก่อนจะล้มตัวนอน ป๊อปปี้มองก่อนจะเอามือมาลูบผมร่างบางส่วนมืออีกข้างก็ขับรถ

 

“พี่ต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฟาง” ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ถ้าฟางไม่ลากยัยนั้นออกไปจัดการเองน่ะ ปานนี้คงโดนแก้วชกอัดหน้าไปแล้วล่ะ โอ้ย! ยาย” แก้วพูดก่อนจะโดนฝ่ามือตีเข้าที่แขน

“ยังมีหน้าจะไปชกเค้าอีก แค่ขึ้นไปตะคอกด่าเค้าก็น่าจะอายบ้างน่ะ” ยายพูด

 

“แก้วปกป้องเพื่อนของแก้วน่ะ ทำไมแก้วต้องอายด้วย” แก้วพูดก่อนจะกระดกน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะเข้าปาก

 

“แต่แก้วก็ควรใจเย็นๆน่ะ เพราะมันเป็นเรื่องของเค้า มันเป็นเรื่องของป๊อปปี้นั้น” โทโมะพูดพลางเดินเข้ามา

 

“ทำไมชั้นต้องใจเย็นด้วย ก็เห็นๆอยู่ว่ายัยนั้นกำลังทำลายงานแต่งงานของฟาง ชั้นอยู่เฉยๆไม่ได้หรอกน่ะ ส่วนนายเชิญกลับไปส่ะ!!” แก้วพูด

 

“แก้ว ทำไมต้องไล่เค้าด้วย เค้ามาอยู่กับเราน่ะ” ยายพูด แก้วที่เริ่มหน้าแดงก็งุดงิด

 

“งั้นก็เชิญเข้าข้างกันเข้าไป!! อยากทำอะไรก็เชิญ! แก้วขอตัวไปนอนก่อน” แก้วพูดก่อนจะเดินออกไป

 

“อ้าว มากันแล้วหรอ” แม่แก้วพูดพลางเดินมา

 

“อืม...ยัยแก้วเป็นอะไรไม่รู้เดินปึงปังขึ้นไปบนห้องแล้ว” ยายพูด แม่ของแก้วชงักเมื่อเห็นโทโมะ

 

“คืนดีกันรึยัง” แม่พูดพลางมองโทโมะ

 

“เอ่อ...ยังครับ...แก้วเค้าใจแข็งมากเลยครับ ผมหมดหนทางที่จะง้อแล้วน่ะครับ” โทโมะพูดอย่างน้อยใจ

 

“ง้อยัยแก้วมันจะไปยากอะไร แค่ง้อตรงจุดแปปเดียวมันก็หายแล้ว” แม่พูด โทโมะชงักทันที

 

“มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอครับ” โทโมะพูด

 

“นั้นสิ ชั้นไม่เคยเห็นยัยแก้วที่โดนใครง้อแล้วหายน่ะ” ยายพูด

 

“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคนที่ง้อจะกล้ารึป่าวน่ะสิ” แม่ของแก้วยิ้ม โทโมะมองด้วยความสงสัย

 

“อ้าว ใครดื่มเหล้าโซดากันค่ะเนี้ย” คนรับใช้พูดพลางชงัก

 

“นี้ยังไม่เอาไปถวายเจ้าอยู่หรอ แล้วทำไมถึงเอามาวางใว้ตรงนี้ล่ะ” แม่ของแก้วพูด

 

“คือ..ตอนแรกหนูก็กำลังจะเอาไปถวายน่ะค่ะแต่ลืมไปว่าต้องถวายพร้อมกับส้ม หนูก็เลยออกไปซื้อส้มน่ะค่ะ “ คนรับใช้พูด

 

“ใครดื่มน้ำแก้วนี้ค่ะคุณแม่” แม่ของแก้วพูด ยายหันมามองหน้าโทโมะเหมือนสื่อว่าจะเอายังไงดี

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบ

เรื่องกำลังเข้มข้นเลย แล้วเรื่องร้ายๆจะเกิดอีกรึไม่

ฉากหน้าNC โทโมะ-แก้วน่าา แก้วจะยอมให้อภัยโทโมะรึป่าวน่ะ่

ต้องติดตามมม คอมเม้นกันด้วยน่ะ อิอิ

 

 

ี