รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “พระท่านอยู่ตรงใหนอ่ะค่ะทำไมโบถปิดใว้อ่ะ” ฟางพูดพลางมองหากุฏิของพระสงฆ์แต่ก็ไม่มี

“เอ๊ะ พี่ว่าพี่ก็มาถูกที่น่ะวัดนี้จะมีพระสงฆ์อยู่องค์หนึ่งพ่อแม่พี่เค้าเคยมาไหว้กัน” ป๊อปปี้พูดก่อนเณรน้อยจะเดินมา

“พวกโยมมาถึงกันแล้วก็ตามเณรมาเถิด..หลวงลุงรออยู่” เณรน้อยพูดก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้กับฟางมองหน้ากันก่อนจะตามไป

ป๊อปปี้กับฟางเดินตามเณรมาหลังวัดก่อนจะเข้าไปในถ้ำใหญ่ซึ่งมีมีแสงไฟจากเทียนติดเต็มไปหมด

“มาแล้วรึโยม” พระสงฆ์พูดเมื่อป๊อปปี้กับฟางเดินมาถึง ทั้งคู่นั่งลงก่แนจะกราบ3ครั้งแล้วพนมมือ

“ครับ” ป๊อปปี้ตอบ

“มีคนตามโยมมารึไม่” พระสงฆ์พูด

“ตาม…” ป๊อปปี้มองหน้าฟาง

“ช่างเขาเถอะ...โยมมาในวันนี้เพื่อมีเรื่องจะมาถาม..ส่วนอาตมาก็มีเรื่องที่บอกโยมเช่นกัน มีอะไรก็ถามอาตมามาได้เลย” พระสงฆ์พูด

“พระค่ะ..คือว่า...การที่เราจำช่วงเวลาหนึ่งไม่ได้แต่การกระทำกลับทำเองโดยเราไม่รู้..นี้เค้าเรียกว่าผีเข้ารึป่าวค่ะ” ฟางพูด

“ผี...เป็นสิ่งที่ตายไปแล้วดับไปจากโลกนี้แล้ว หากเค้ายังมีบ่วงหรือผูกกรรมเอาใว้กับคนนั้นๆเขาก็จะไม่สามารถไปใหนได้” พระสงฆ์พูด

“แสดงว่า...ลูก..มีกรรมผูกกับวิญญาณหรอค่ะ” ฟางพูด พระสงฆ์มอง

“ผูกได้ก็แก้ได้….การอภัยเท่านั้นถึงจะปลดบ่วงไปได้...อาตมาอยากจะขอเตือนโยมผู้หญิงว่าให้มีสติอยู่ตลอดเวลา...เอาชนะความชั่วร้ายที่ใกล้เข้ามาให้ได้แล้วโชคดีก็จะเข้ามา ส่วนโยมผู้ชายก็ขอให้เชื่อหมั่นในรัก..เชื่อหมั่นในสัญญาแล้วโยมทั้งคู่ก็จะพ้นความทุข์พ้นเวรกรรมตรงนี้ไปได้” พระสงฆ์พูดแล้วหลับตาลง

“หลวงลุงท่านเข้าญาณแล้วครับ..เชิญโยมพี่ทั้งสองกลับเถอะครับ” เณรพูด ป๊อปปี้กับฟางก้มลงกราบแล้วลุกเดินออกไป

“โยม..ปล่อยวางส่ะเถิดน่ะ..หากโยมยังคิดแค้นยังห่วงรักอยู่แบบนี้โยมเองจะไม่มีความสุขน่ะ” พระสงฆ์พูดทำให้วิญญาณเฟื่องฟ้าที่ตามป๊อปปี้มาชงัก

“อย่ามายุ่งเรื่องของกู!! พวกมันแย่งผัวกู! ฆ่ากู! กูก็จะฆ่ามันเหมือนกัน!!!” เฟื่องฟ้าพูดแล้วหายตัวตามป๊อปปี้ไป พระสงฆ์ส่ายหน้าในฐิฑิของวิญญาณสาวก่อนจะหลับตาลงทำสมาธิ

โบว์ยืนตากผ้าอยู่ข้างบ้านพลางเหม่อนิดๆ กั๊งเดินมาก่อนจะพูด

“นี้ จะยืนอีกนานไมแดดมันร้อนน่ะ” กั๊งพูด โบว์สะดุ้ง

“ค่ะๆ ใกล้เสร็จแล้วค่ะ” โบว์พูดแล้วตากเสื้อก่อนจะเดินเข้าบ้าน

“วันนี้ทำไมไม่ไปทำงาน” กั๊งถาม

“เอ่อ..คุณฟางเธอไม่ว่างเปิดร้านน่ะค่ะเลยให้พักวันหนึ่ง” โบว์พูด

“งั้นวันนี้ไปกับชั้น” กั๊งพูด

“ไปใหนค่ะ” โบว์ถาม

“เดี่ยวก็รู้เองล่ะ..ไปเปลี่ยนชุดส่ะ” กั๊งพูดก่อนจะเดินไปรอที่รถ โบว์มองพลางยิ้มเพราะเดี่ยวนี้กั๊งก็ไม่ค่อยร้ายกับเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“สบายจัง” โทโมะพูดพลางอ้าแขนรับลมที่พัดตามต้นไม้มาปะทะตัว

“นี้..มากินขนมกัน” แก้วพูด โทโมะมองพลางยิ้มก่อนจะเดินไปหาแก้ว

“ป้อนหน่อย” โทโมะพูด

“มีมือก็หยิบเองสิ” แก้วพูด โทโมะยิ้มก่อนจะคว้าเอาขนมที่แก้วกำลังจะหยิบเข้าปากมากิน

“นั้นมันของแก้วน่ะ” แก้วพูด

“อ้าวก็แก้วบอกว่ามีมือก็หยิบกินเอง..โมะก็หยิบแล้วนี้ไง” โทโมะพูดพลางยิ้ม แก้วมองก่อนยิ้มตาม

“โทโมะค่ะ” เสียงคุ้นดังขึ้นทำให้โทโมะและแก้วหันควับไปมองทางขวา

“ขนมจีน….” โทโมะพูด

“จะมาทำไมเนี้ย” แก้วสถบก่อนขนมจีนจะลงมานั่งเบียดที่เก้าอี้

“โทโมะหายดีแล้วทำไมไม่โทรบอกขนมจีนเลยล่ะค่ะรู้ไมว่าขนมจีนเป็นห่วง” ขนมจีนพูด

“ทำไมชั้นต้องโทรบอกเธอด้วย..เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันน่ะ” โทโมะพูด

“เดี่ยวนี้แกกล้าขัดคำสั่งชั้นงั้นหรอ” พ่อโทโมะดังขึ้นทำให้โทโมะชงัก

“พ่อ…” โทโมะพูดก่อนจะยืนขึ้น แก้วลุกขึ้นตาม

“กลับบ้านกับชั้นเดี่ยวนี้” พ่อพูด โทโมะมองแก้ว

“ไปกันเถอะค่ะ..กลับบ้านเราดีกว่า” ขนมจีนพูดแล้วคล้องแขนโทโมะ ร่างสูงมองแก้วก่อนที่แก้วจะพยักหน้า

“นายกลับไปกับคุณอาเถอะ..ชั้นกลับบ้านเองได้” แก้วพูด

“เดี่ยวนี้ลูกชายชั้นต้องขออนุญาติเธอแล้วหรอ” พ่อโทโมะพูดทำให้แก้วชงัก

“พ่ออย่ามาพูดแบบนี้กับแก้วน่ะ..แก้วเป็น…” โทโมะพูดแต่ถูกแก้วดึงมือใว้

“เป็นเพื่อนกันค่ะ...ถ้าไม่มีอะไรดิชั้นขอตัวก่อนน่ะค่ะ” แก้วพูดแล้วเดินออกไป

“แก้ว! แก้ว!” โทโมะตะโกนแต่ถูกขนมจีนดึงใว้

“กลับบ้านกันเถอะน่ะค่ะ” ขนมจีนพูด โทโมะหันมามองพ่อและขนมจีนก่อนจะเดินสวนออกไปที่รถ

“ทำยังไงน่ะ..พี่ป๊อปถึงจะรักชั้น”

จินนี่พูดพลาง. ี่กำลังอาบน้ำอยู่..จู่ๆก็รู้สึกมีเสียงดังลอดออกมาจากช่องลม

“ซู่ๆ~’

“เอ๊ะ..จู่ๆทำไมถึงมีเสียงดังล่ะ..เสียรึป่าว” จินนี่พูด

“ช่วยด้วย….” เสียงแพ่วเบาดังลอดมาทำให้จินนี่ชงัก

“ซ่า~” ก๊อกน้ำเปิดเอง จินนี่หันไปมองอย่างตกใจ

“ปะ..เปิดได้ไงอ่ะ!!” จินนี่พูดก่อนน้ำที่เธออาบค่อยๆกลายเป็นสีแดง

“กะ..กรี้ดดดดดด!!!” จินนี่ตะโกนร้องก่อนจะลุกวิ่งออกจากอ่างน้ำ

“กึกๆ” เสียงประตูห้องส้วมดังขึ้นทำเอาจินนี่สะดุ้ง

“คะ..ใครน่ะ” จินนี่พูด

“กึกๆๆๆๆ” เสียงประตูยังคงดัง จินนี่ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้จนถึงหน้าประตู

“พรึ่บ!!” ประตูเปิดออกแต่ก็ว่างเปล่า

“หากูอยู่รึ ฮึๆๆ” เสียงแพร่วเบาดังขึ้นจากด้านหลัง จินนี่ตัวแข็งทื่อพลางกลื่นน้ำลายเอื้อก

“หันมาสิ...อยากเจอกูมิใช่รึ” หญิงสาวปริศนาพูด จินนี่กลัวมากพลางตัวสั่น

“หันมา!!!!” หญิงสาวตะโกน จินนี่ทนไม่ไหวจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำออกก่อนจะปะทะเข้ากับผีสาวหน้าตาหน้ากลัวขวางอยู่

“ผะ..ผี!!! กรี้ดดดดดด” จินนี่ร้องก่อนจะสลบไป

“ว้าย! ตายแล้วคุณจินนี่” คนรับใช้พูดแล้ววิ่งเข้ามาดูเธอในห้องน้ำก่อนจะจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้และให้เธอนอนพักผ่อน

“อึ่ก!!!” เสียงจินนี่ร้องอย่างทุรนทุรายเมื่อมีน้ำหนักอันมหาศาลเยียบลงที่หน้าอกของเธอ

“มึงต้องตาย!!” เฟื่องฟ้าตะโกน จินนี่ลืมตาตื่นก่อนจะมองด้วยความกลัว

“ออกไป! ออกไป! ออกปายยยยย!!!” จินนี่ตะโกนสุดเสียงก่อนจะสลบไปอีกรอบ

เดินหน้าแก้แค้นเต็มที่เลยจร้า ตอนหน้าเป็นสเปเชี่ยวพาร์ทอดีต2ตอน
ไปท่องอดีตกันเถอะ

คอมเม้นนนนกันด้วยร่ะ^°^

ิ