รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        ‘ปังๆๆ!!’

“นังมินตรา!!” เสียงแม่ของมินตราพูดพลางเคาะประตูดังลั่น

“โอ้ย!! อะไรของแม่เนี้ย!!” มินตราพูดอย่างหัวเสียแล้วรีบเดินมาเปิดประตู

“มีอะไร!!” มินตราพูด

“แกได้เอาแฟรชไดช์สไลน์เปิดงานมารึป่าว” แม่มินตราพูด

“เอามา จะเอาใช่ไมเดี่ยวจะไปเอามาให้” มินตราพูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องพลางค้นกระเป๋าตัวเอง

“ไปใหนว่ะ!! โอ้ย!” มินตราโมโห

“ลืมล่ะสิ กลับไปเอาเดี่ยวนี้เพราะต้องรีบเช็คแล้วเอามาให้ชั้นที่ห้องด้วยล่ะ” แม่ของมิตราพูด มินตรากุมขมับตัวเองก่อนจะเดินไปเอากุญแจรถ

“มินตราจะไปใหนจ๊ะ” พ่อเลี้ยงพูดเมื่อเห็นมินตรากำลังจะเดินออกไปจากบ้าน

“มันเรื่องของชั้น” มินตราพูด

“ให้พ่อไปเป็นเพื่อนไมจ๊ะ” พ่อเลี้ยงพูด

“ไม่ต้อง!” มินตรากระแทกเสียงใส่

“ให้พ่อไปด้วยเถอะแกไปคนเดียวมันอันตราย” แม่พูดพลางเดินออกมา

“ใช่จ๊ะ ที่รักพูดถูก” พ่อเลี้ยงพูด มินตรากำหมัดแน่นก่อนจะขึ้นรถไปพร้อมกับพ่อเลีเยง

ฟางนอนมองแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาผ่านม่านหลังจากที่เพิ่งผ่านศึกรักมาซึ่งนั้นก็เป็นครั้งแรกของเธอ

“ยังไม่นอนอีกหรอ หืม..” ป๊อปปี้พูด

“เอ่อ..ยังค่ะ..ฟางนอนไม่หลับน่ะค่ะ..” ฟางพูด ป๊อปปี้มอง

“ให้พี่ต่ออีกรอบให้เอาไม” ป๊อปปี้พูดแล้วซุกไซร้คอฟางจากด้านหลัง

“มะ..ไม่เอาค่ะ..ฟางเหนื่อยแล้วค่ะ” ฟางพูดก่อนป๊อปปีเจะหยุด

“หันมาเถอะน่ะ..คนดี” ป๊อปปี้พูด ฟางค่อยๆหันหลังกลับมา

“ฟางเสียใจไมที่เสียความบริสุทธิ์ไป…” ป๊อปปี้ถาม

“เอ่อ...ถ้าเป็นเมื่อก่อนฟางคงไม่ยอมง่ายๆหรอกค่ะ..แต่ทำไม..ยิ่งอยู่ใกล้พี่..ฟางยิ่งรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้สึกเหมือนเคยสัมผัสทุกอย่าง..” ฟางพูดพลางจ้องตาป๊อปปี้นิ่ง

“พี่ก็รู้สึกแบบนั้นน่ะ..ตั้งแต่พี่เจอฟาง..พี่ก็หลงรักฟางทันที..พี่ก็ไม่อยากจะเชื่อน่ะว่าคนอย่างพี่ที่รักใครยากแค่เห็นหน้าฟางก็สามารถยกชีวิตให้ได้” ป๊อปปี้พูดแล้วจูบหน้าผากฟาง ฟางหลับตานิ่งก่อนจะนอนหลับไป

“ฟาง ฟาง อ้าวหลับซ่ะแล้ว” ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะหลับตาแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป

“รีบเดินตามมาสิ!” มินตราสั่งพลางจ้ำเท้าเดินเข้าไปในห้องทำงาน

“ที่นี้มันวังเวงจัง” พ่อเลี้ยงพูดพลางมองไปรอบๆ

“นี้! อย่ามัวแต่ยืนอยู่เฉยๆสิรีบมาช่วยกันหาแฟรชไดช์เร็วๆเข้า” มินตราพูดพลางเปิดลิ้นชักหาแฟรชไดช์ พ่อเลี้ยงมองก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเหล่

“ได้สิ เดี่ยวพ่อหาให้” พ่อเลี้ยงพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้มินตราพลางสูดดมความหอมจากกลิ่นกายชองหญิงสาว

“อยู่ใหนน่ะ” มินตราพูดก่อนจะก้มลงเปิดตู้ลิ้นชักด้านล่าง

“เจอแล้ว!! ป่ะ กลับกันเถอะ” มินตราพูดแล้วหันไปมองพ่อเลี้ยงที่ตอนอยู่ใกล้ชิดเธอมาก มินตราจึงรีบผลักออกไป

“จะทำอะไรอ่ะ!!” มินตราพูด

“แล้วคิดว่าพ่อจะทำอะไรล่ะจ๊ะ” พ่อเลี้ยงพูดพลางเดินเข้าไปใกล้มินตราทุกทีๆ

“ยะ..อย่าเข้ามาน่ะ” มินตราพูด

“น่าน่ะ เรามาเล่นอะไรสนุกๆดีกว่า!!” พ่อเลี้ยงพูดพลางโดดตะคุบมินตราแต่เธอไวกว่าจึงรีบหลบแล้ววิ่งหนีออกมาจากห้องไ้ด้่

“ช่วยด้วย!!” มินตราพูดพลางวิ่ง

“หึ! ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกยังไงซ่ะวันนี้เธอจะต้องเมียชั้น 55” พ่อเลี้ยงพูดแล้ววิ่งตาม มินตราวิ่งมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่หน้าห้องเก็บดนตรีไทยใหม่ก่อนจะตัดสินใจเข้าไปหลบ พ่อเลี้ยงที่ตามมาเห็นแว๊บๆเข้าไปในห้องก็ยิ้มก่อนจะเดินตามเข้าไป

“ออกมาเถอะน่า~ ทำสัก2-3ชั่วโมง แม่ไม่ว่าไรหรอก” พ่อเลี้ยงพูดแล้วเดินหามินตราก่อนจะปะทะเข้ากับร่างหญิงสาวชุดไทยนั่งอยู่บนโต๊ะ

“นั้นแน่ อยากทำแล้วน่ะสิมาม่ะเดี่ยวพ่อจะสอนให้ว่าทำยังไงถึงเร้าใจ” พ่อเลี้ยงพูดแล้วเดินไปหาพลางจับไหล่แต่ปรากฏว่ากลับจับไม่ได้

“หะ..เห้ย!!! นี้มันอะไรกันว่ะ!!” พ่อเลี้ยงพูดก่อนหญิงสาวจะหันหัวมาแต่ไม่หันตัว!!

“อ้ากกกกกก” พ่อเลี้ยงตะโกนร้องก่อนจะลงไปนอนกับพื้น

“หึ! ใอ้ผู้ชายชั่ว มึงต้องตาย!!!” ผีสาวพูดก่อนจะเอาเท้าขึ้นไปเยียบอกร่างที่นอนอยู่พลางจ้องมองด้วยความน่ากลัว

“อย่า! อย่าทำเขาเลย” มินตราออกมาจากที่ซ่อน ผีสาวหันมามอง

“แต่มันจะทำร้ายคุณน่ะ” ผีสาวพูดพลางออกแรงเยียบทำให้ร่างสูงตาเริ่มเหลือก

“ขอร้อง ปล่อยมันไปเถอะถ้าเธอฆ่ามัน..ตำรวจจะสงสัยว่าอาจเป็นชั้น” มินตราพูดขอร้อง ผีสาวมองก่อนจะปล่อย

“แฮ่ก...แฮ่กๆๆ” พ่อเลี้ยงหายใจยกใหญ่เมื่อได้อากาศก่อนจะรีบลุกขึ้นวิ่งหนีทันที

“ยะ..อย่าทำอะไรชั้นเลยน่ะ” มินตราพูด

“ชั้นไม่ทำร้ายคุณค่ะ..คุณรินนรา ได้โปรดช่วยชั้นด้วย” ผีสาวพูด มินตรคิดสักพัก

“เธอช่วยชั้นได้ทุกอย่างจริงๆหรอ” มินตราพูด

“ได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ” ผีสาวพูด

“แล้วจะให้ชั้นช่วยเธอยังไง” มินตราพูด ผีสาวยิ้มก่อนจะมองมินตรานิ่ง

“จัดเตรียมใว้เลยน่ะเอาดอกไม้ต้นไม้สวยๆมาปลูกใว้ด้วย ใว้ก่อนวันงานชั้นจะมาเช็ค” ป๊อปปี้พูดพลางสั่งลูกน้อง

“นี้ ยังไม่แต่ง2-3นี้หรอกน่ะทำไมรีบจัดจัง” ฟางเดินมาพลางกอดอก

“ก็อยากแต่งไวๆนิ..อยากมีลูกแล้ว” ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางหน้าแดงทันที

“พี่ป๊อป! อายคนอื่นบ้างสิ” ฟางพูดพลางมองทุกคนที่ต่างยิ้มหรือไม่ก็เขินแทน

“เอาล่ะๆเอาตามนี้น่ะ ชั้นไปล่ะ..คุณผู้ช่วยฝากดูแลต่อด้วยน่ะครับ” ป๊อปปี้พูด

“ฟางขอถามหน่อยสิ..พี่ป๊อปมีเลขาทั้งหมดกี่คนอ่ะ”
ฟางพูด

“ก็..25คน” ป๊อปปี้นับก่อนจะตอบทำเอาฟางอ้าปากเหว่อ

“25!!คน “ ฟางพูด

“ก็พี่มีกิจการเยอะไม่ว่าจะโรงแรมอีก7แห่งรีสอร์ตอีกเป็น10พี่คนเดียวบริหารทั้งหมดไม่ใหวหรอก” ป๊อปปี้พูด

“แล้ว25คนใว้ใจได้รึป่าวค่ะแล้วพี่ป๊อปเคยชอบคนใหนรึป่าว แล้วพวกเธอสวยไม แล้ว…/เดี่ยวๆ ใจเย็นๆทีล่ะคำถามๆ” ป๊อปปี้พูดดักฟาง

“ก็ได้ค่ะ แต่พี่ป๊อปต้องเล่ามาให้หมดน่ะ” ฟางพูด

“โห เมียดุจัง” ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มก่อนจะตีเข้าที่แขนก่อนทั้งคู่จะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป

มุมหวานๆจะจบลงแล้วน่ะเพราะดราม่ามารออยู่หน้าประตูบ้านล่ะ55สปอยตอนหน้า...ผีออกมาแล้วน่าาาส่วนจินนี่รายนั้นก็จะเดินหน้าความร้ายอย่างเต็มที่ส่วนขนมจีน ฮึๆ โทโมะกับแก้วไม่รอด
เขื่อนกะเฟร์ ไม่มีอุปสรรคน่าาายกเว้นพ่อกับแม่จ้าาส
มาส่ะเต็มเลยเรา- -แล้วเจอกันตอนหน้าน่าา