รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

 “เมื่อคืนน่ะตอนที่ดิชั้นกำลังจะกลับดิชั้นได้บอกให้ร.ป.ภไปจัดการเช็คไฟเช็คน้ำค่ะแล้วจากนั้นดิชั้นก็กลับ” ผู้บริหารสาวพูดกับตำรวจและเฟร์ที่เมื่อคืนเกิดเรื่องโดยร.ป.ภนอนสลบอยู่ข้างห้องเก็บดนตรีไทย

 

“แล้วร.ป.ภคนนั้นล่ะเป็นยังไงบ้าง” กั๊งซึ่งได้รับมอบหมายให้มาตรวจสอบพิพิธภัณฑ์ของเฟร์พูด

 

“เป็น...บ้าไปแล้วค่ะ” หญิงสาวทำเอาเฟร์ถึงกับผงะ

 

“บะ..บ้างั้นหรอ” เฟร์ถาม

 

“ใช่ค่ะเมื่อคืนน่ะร.ป.ภคนนั้นอาจจะเจอดีมาค่ะ” หญิงสาวพูดแต่กั๊งยังไม่ปักใจเชื่อเพราะด้วยจรรญาบันที่เค้าเรียนมาทำให้เค้าไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

 

“แต่ผมต้องขอเช็คห้องนั้นและทุกห้องน่ะครับว่ามีอะไรหายรึป่าวและขอสอบปากคำทุกคนที่กลับหลังจาก17.30นาทีด้วยน่ะครับ” กั๊งพูด

 

“เชิญค่ะ” เฟร์พูด

 

“คุณตำรวจเค้าไม่เชื่อดิชั้นใช่ไมค่ะ” หญิงสาวพูดแล้าเอามือลูบแขนพลางหันไปมองไปมาอย่างกลัว

 

“ใช่ นี้เลิกกลัวซักทีผีไม่ออกมาตอนกลางวันหรอกน่า..แต่ตอนกลางคืนก็ไม่แน่” เฟร์พูดทำเอาอีกฝ่ายถึงกับผวา

 

“นี้เลิกแกล้งเค้าซ่ะที” เขื่อนพูดพลางเดินเข้ามา

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..ดิชั้นขอตัวก่อนน่ะค่ะ” หญิงสาวพูดแล้วเดินออกไป

 

“ไม่ได้แกล้งซ่ะหน่อยแค่พูดตามความจริง” เฟร์พูด

 

“หรา ไม่ได้แกล้งแต่เมื่อกี้ยัยนั้นดูท่าว่าจะกลัวมากน่ะ” เขื่อนพูด

 

“เฟร์ว่ามันก็น่าสงสัยน่ะค่ะเฟร์เอาเครื่องดนตรีๆมากี่ชิ้นก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์นี้แล้วทำไมจู่ๆมันถึง….มี…” เฟร์พูดพลางมองไปรอบๆ

 

“นี้กลัวหรอ โอ๋ๆ ไม่กลัวน่ะเด็กน้อยของพี่” เขื่อนพูดพลางเข้ากอดลูบหัวเฟร์ เฟร์ยิ้มก่อนจะกระตุกข้อศอกใส่ท้องเขื่อนอย่างแรงก่อนที่เขื่อนจะจุกงอเป็นกุ้ง

 

“่อ้าว..พี่เขื่อนเป็นอะไรอ่ะค่ะกลัวมากจนปวดท้องเลยหรองั้นก็ไปหายากินเองน่ะค่ะแต่ตอนนี้เฟร์ไปก่อน ฮ่าๆ” เฟร์พูดก่อนจะเดินออกไปอย่างส่ะใจ

 

“ยัยบ้าเอ้ย!” เขื่อนพูดก่อนจะเดินไปที่เก้าอี้รับรองแขก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         รถป๊อปปีเลี้ยวเข้าไปในบ้านสวนเวลาค่ำรอบๆบริเวณมีต้นไม้น้อยใหญ่ปกคลุมมีผลไม้ออกผลเต็มต้นก่อนรถจะจอดลง

 

“ที่นี้ร่มรืนดีน่ะ” ป๊อปปี้พูดพลางเดินถือถุงเค้กตามหลังฟาง

 

“ค่ะ คุณป้าเป็นคนที่ชอบปลูกต้นไม้ปลูกดอกไม้ค่ะตอนเด็กๆชั้นก็ชอบมาวิ่งเล่นที่นี้บ่อยๆน่ะค่ะ” ฟางพูด

 

          ‘ระวัง!’

 

                         สิ้นเสียงป๊อปปี้กิ่งไม้ใหญ่บนต้นไม้ก็หล่นลงมาใส่ตรงที่พวกเค้ายืนอยู่แต่ป๊อปปี้รู้ตัวก่อนจะรีบดึงร่างบางถอยลงยาวทำให้ฟางเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของป๊อปปี้

 

“ว้าย ตายแล้วคุณๆเป็นอะไรรึป่าวค่ะ” คนใช้พูดก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาดู

 

“ปะ..ป่าวครับ..ฟางเป็นอะไรรึป่าว” ป๊อปปี้พูด

 

“ป่าวค่ะ ฟางไม่เป็นไรพี่ป๊อปปล่อยฟางเถอะค่ะ” ฟางพูดก่อนจะขืนตัวออกจากป๊อปปี้

 

“ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะพอดีต้นไม้มันแก่มากแล้วแล้วกิ่งไม้ที่อยู่บนนั้นน่ะค่ะแค่โดนลมก็พังลงมาแล้วค่ะ” คนใช้พูด

 

“ทำไมไม่ตัดออกล่ะครับรึคนงานไม่มี” ป๊อปปี้พูด

 

“ตัดไม่ได้ค่ะคุณท่านท่านบอกว่าต้นไม้นี้อยู่กับท่านมานานท่านเลยยังไม่อยากให้ตัดน่ะค่ะ” คนใช้พูด

 

“อ่อ ครับ” ป๊อปปี้พูด

 

“เชิญด้านในเลยน่ะค่ะคุณท่านรออยู่” คนใช้พูดก่อนจะเดินออกไปฟางที่กำลังจะเดินแต่ถูกป๊อปปี้ดึงมือเอาใว้

 

“นี้ฟางยอมเรียกพี่เลยหรอ” ป๊อปปี้พูดอย่างดีใจ

 

“ก็คุณแก่กว่าชั้นแถมเมื่อกี้ยังช่วยชั้นใว้อีกชั้นเลยเผลอเรียกแบบนั้นออกไป” ฟางพูด

 

“ขอให้ฟางเรียกแบบนั้นอีกได้ไม” ป๊อปปี้พูด ฟางคิดดูซักพักก่อนจะตอบ

 

“ค่ะ ชะ..เอ้ย..ฟางจะเรียกพี่ป๊อป” ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป

 

“ใจแข็งจริงๆเลยน่ะ” ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มอย่างดีใจที่ฟางยอมรับสถานะตอนนี้

 

 

 

 

“ขอบใจฟางมากน่ะที่เอาเค้กมาส่งให้เราอ่ะ” พิมที่เป็นเพื่อนฟางพูด

 

“หนูฟางนี้โตขึ้นเยอะเลยน่ะสวยขึ้นมากเลย” หญิงวัยกลางคนพูดชมฟางอย่างเอ็นดู

 

“คุณป้าก็ดูสวยขึ้นเยอะน่ะค่ะฟางสู้คุณป้าไม่ได้หรอกค่ะ” ฟางพูดทำเอาทุกคนหัวเราะ

 

“หนูฟางก็พูดไปป้าน่ะแก่แล้วสวยตรงใหน” ป้าอรพูดก่อนจะหัวเราะ

 

“น้องฟางเค้าชมว่าสวยตามอายุน่ะครับ” ป๊อปปี้พูด

 

“อ่อจ๊ะงั้นอยู่รอทานข้าวเย็นน่ะจ๊ะเดินทางมาเหนื่อยๆ” ป้าอรพูด

 

“คุณป๊อปเป็นแฟนกับฟางหรอค่ะ” พิมถามฟางกำลังจะบอกปฎิเสธแต่ป๊อปปี้เร็วกว่า

 

“ใช่ครับ ผมกับฟางกำลังจะหมั้นกันครับ” ป๊อปปี้พูดก่อนที่ฟางหยิกเอว

 

“หรอค่ะพิมยินดีด้วยน่ะค่ะพิมก็กำลังจะแต่งงานเหมือนกันค่ะ” พิมพูด

 

“นี้พิมกำลังจะแต่งงานหรอแต่งกับใครอ่ะ” ฟางพูดหลังจากจัดการป๊อปปี้เสร็จ

 

“ก็ใอ้หนุ่มข้างบ้านนี้แหละตอนเด็กๆน่ะทะเลาะกันตีกันอย่างกับจะตายกันไปข้างหนึ่งแต่ไหงโตมาถึงคบกันได้ ฮ่าๆๆๆ” ป้าอรพูดก่อนที่พิมจะหน้าแดง

 

“ก็หมอนั้นตอนเด็กๆเค้าชอบแกล้งพิมนิค่ะแล้วพิมก็ไม่ยอมด้วย” พิมพูด

 

“คุณท่านค่ะอาหารเสร็จแล้วค่ะ” คนใช้พูด

 

“ป่ะ ไปทานข้าวกันเชิญป๊อปด้วยน่ะ” ป้าอรพูดก่อนจะลุกไปตามด้วยพิม

 

“นี้ทำไมต้องไปบอกป้าอรด้วยว่าเราเป็นอะไรกัน” ฟางพูด

 

“อ้าวทำไมจะบอกไม่ได้ล่ะในเมื่อมันเป็นความจริง โอ้ยๆหิวข้าวจังไปทานข้าวดีกว่า” ป๊อปปี้พดแล้วรีบเดินออกไป

 

“คนบ้า” ฟางพูดก่อนจะยิ้มซักพักแล้วตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

                         อันแหนะๆหลงรักเค้าแล้วอ่ะดิ ตอนหน้าพาร์ทอดีตน่ะค่ะ
ใครอยากรู้ว่าเป็นยังไงต้องติดตามมมมม