KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     เกลียด...คำๆเดียวที่สามารถอธิบายความรู้สึกของคุโรโกะที่มีต่อเขาได้ ที่เธอเดินกลับมาแล้วเราเจอกันในสนามแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเขาต้องการจะชนะ ไม่ใช่เพราะเขาต้องการจะทำลาย แต่เป็นเพราะเขาอยากจะเจอเธออีกครั้ง แม้จะเป็นในฐานะคนที่ถูกเกลียดหรือในฐานะคู่แข่งก็ตาม...
เธอ คือ เจ้าหญิง
ผม คือ ราชันย์
เธอ คือ เหยื่อ
ผม คือ ผู้ล่า
ผมเคยคิดอย่างนั้น แต่ว่า ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว...
เกมที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็วเหมือนตอนก่อนๆ คุโรโกะใช้ความสามารถทุกอย่างเพื่อชัยชนะเหมือนกับว่าอีกฝ่ายเคยทำอะไรไว้เธอก็ตอกกลับด้วยวิธีเดียวกัน เพียงแต่ว่ามันเจ็บกว่าก็เท่านั้นเอง
"คุโรโกะ!!!"อาคาชิวิ่งเข้าไปขวาง ตอนนี้ตาของคุโรโกะเรืองแสงสีฟ้าด้วยความน่ากลัว และโอหัง
ผม คือ ราชันย์
คุโรโกะเลี้ยงลูกแบบเทคนิคของเธอ ทำให้อาคาชิต้องล้มลงไปนั่งในท่าคุกเข่า
เธอ คือ ราชินี
อาคาชิรีบลุกขึ้นแล้วแย่งบอลมาได้สำเร็จ จากนั้นก็รีบวิ่งไปอีกฝั่งเพื่อทำคะแนน
ผม คือ เหยื่อ
คุโรโกะวิ่งตามมาด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมดา
เธอ คือ ผู้ล่า
...พวกเรา คือ ศัตรู...
.
.
.
 
     ไม่...ทำไม่ได้อีกแล้ว... ไม่สามารถกลับไปเป็นคนเดิมได้อีกแล้ว ตัวฉันที่เคยเล่นบาสด้วยรอยยิ้ม ตัวฉันที่เคยหัวเราะร่าเริง ตัวฉันที่เคยให้อภัยได้ทุกอย่าง ตัวฉันที่เป็นเมื่อก่อน ทุกอย่างเป็นอดีตไปหมดแล้ว
 
ในวินาทีที่วิ่งไปแย่งบาสจากอาคาชิ ในหัวของเธอเหมือนทุกอย่างเป็นสโลโมชั่น อีกแล้วเหรอ ไม่ว่ายังไงก็ได้แต่วิ่งตามหลังคนข้างหน้า ได้เพียงแค่นี้งั้นเหรอ
 
'ไม่ ฉันไม่อยากตามหลังคนๆนี้! จักรพรรดิอะไรกัน!'
 
"คนที่จะชนะเกมนี้น่ะ คือฉันเท่านั้น!!!"คุโรโกะกัดฟันพูดก่อนจะะเร่งฝีเท้าวิ่งไล่ตามให้ทัน เธอปัดบอลออกจากมืออาคาชิ แล้วส่งต่อให้สุมิเระเล่นต่อ
 
ฟุ่บบ! ลูกบาสลงห่วงอย่างสวยงามตามมาด้วยคะแนน 3 คะแนน ยูริกะดันแว่นเล็กน้อย ก่อนสุมิเระจะเข้ามาตีมือ
 
"คุโรโกะ"อาคาชิตัดสินใจเรียกร่างบางตรงหน้าที่ดูแปลกๆไป
 
"คุณน่ะ อยากให้ฉันกลับไปเป็นเหมือนเดิมสินะคะ"คุโรโกะพูดเบาๆโดยไม่ได้มองหน้าอาคาชิ อาคาชินิ่งไปสักพักก่อนจะตอบ
 
"อ อา ไม่ใช่แค่ฉันหรอกนะ แต่ทุกคนก็ด้วยนะ พวกเรากลับมาเป็นเหมือนก่อนได้...รึเปล่า"คำถามที่รอคำตอบจากคุโรโกะ หวังว่าความจริงใจนี้จะส่งไปถึงนะ
 
"พวกเรางั้นเหรอ พูดอะไรบ้าๆน่ะ อย่ามาใช้คำว่า พวกเรา กับฉันเชียว"คุโรโกะเท้าเอว ก่อนจะมองอาคาชิด้วยหางตา
 
พลันเสียงหวีดก็ดังขึ้น เกมเริ่มขึ้นอีกครา
 
"ถ้าอยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมนัก ก็ได้ ฉันจะทำให้ พร นั้นเป็นจริงเอง"คุโรโกะยิ้มบางๆ อาคาชิที่กำลังตีความหมายของคำพูดนั้นก็นิ่งงัน
 
เหมือนเดิม พูดจริงเหรอ
 
เขากำลังจะได้เธอคนเดิมกลับมาแล้วสินะ
 
พร งั้นเหรอ
เพียงแค่พริบตาร่างบางตรงหน้าก็หายไปซะแล้ว ไม่จริง!
 
 
 
KN.เองนะจ๊าาาาา//กราบสวัสดีสไลด์หลบรองเท้า
คิดถึงเรามั้ยอ่ะ ช่วงนี้เรายุ่งมากเลยอ่ะไม่มีเวลา
ทั้งเรียน เรียนพิเศษ กิจกรรมเยอะมว้าก
แต่ยังมีคนรอคอยแหละ
คือก็อยากจะเปิดให้ถามคำถามกันอ่ะนะเกี่ยวกับฟิคหรือนักเขียนก็ได้ เพื่อยืดเวลาตายของเรา กี่คำถามก้ะได้น้า
แต่งฟิคต่อแปป
KN.