KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     ของที่ได้มายากๆมันก็ยิ่งมีค่าพอที่จะแย่งไม่ใช่รึไง นี่คือคำพูดติดปากจนกลายเป็นสโลแกนของ ไฮซากิ โชโงะ เด็กหนุ่มที่มีความสามารถเรื่องบาสในการขโมยท่าของคนอื่น แต่ดูเขาจะไม่ค่อยสนใจเรื่องบาสเท่าที่ควรเลยนะ...

"ไฮซากิ...โชโงะ...หึๆ"ร่างบางผมสีฟ้าสว่างแต่ดูหม่นนิดหน่อยเมื่ออยู่ในความมืด ร่างบางถอดแว่นกรอบสี่เหลี่ยมออกพร้อมนวดหว่างคิ้วนิดหน่อยก่อนจะแสยะยิ้มแล้วหัวเราะหึๆแบบมีเลสนัย แล้วมองข้อมูลในคอมที่มีชื่อของคนที่เธอกำลังสนใจอยู่ ไฮซากิ โชโงะ เป็นเวลาเดียวกับที่เมฆที่บังดวงจันทร์ลอยออก ทำให้แสงจันทร์ส่องผ่านกระจกมาถึงร่างบาง คุโรโกะ ฮารุมิ...

.

.

.

วันรุ่งขึ้น เป็นวันที่อาคาชิไล่ไฮซากิออกจากชมรม คุโรโกะที่รู้ข่าวก็ตกใจเล็กน้อย 'ถ้าจะผยองก็ให้มันน้อยๆหน่อยนะอาคาชิ'ตัวตนที่ร่างบางปกปิดไว้ไม่ให้ใครรู้นอกจากพวกเอริกะกล่าวขึ้นเบาๆในหัวของคุโรโกะ

"เป็นไรไป ฮารุ"อาโอมิเนะเดินเข้ามาพูดกับร่างบางที่ดูแปลกไปนิดหน่อย เมื่อคุโรโกะได้ยินดังนั้นก็รีบซ่อนตัวตนที่เกือบออกมาไว้แล้วหันไปยิ้มตีหน้าซื่อกับคนผิวแทน

"ป่าวหรอกค่ะ"ร่างบางพูด

ด้านไฮซากิ...

"..."ร่างสูงผมสีเทายืนอยู่เตาเผาขยะ แล้วยกรองเท้าบาสขึ้นเพื่อที่จะทิ้งมันไปซะให้จบๆ

"เดี๋ยวก่อนค่ะ!!!ไฮซากิคุง!"เสียงหวานที่เรียกชื่อเขาทำให้มือที่กำลังจะปล่อยชะงักลง

"อะไรกัน เธอเองเหรอ"ไฮซากิมองคนที่วิ่งมาจนเหนื่อยหอบจนตัวงอ

"แฮ่กๆ เรื่องที่ ลาออกน่ะ เรื่องจริงเหรอคะ"ร่างบางพูดไปหอบไปพร้อมเอามือทาบอก

"...ก็ใช่ ไม่ต้องมาสงสารเลยนะ เลิกเล่นบาสแล้วไปควงสาวสนุกกว่าเยอะ"ไฮซากิพูดพร้อมโยนรองเท้าเข้าไปในเตาเผาขยะ

"คนที่น่าสงสารน่ะควรเป็นพวกแกที่สุมหัวกันอยู่ต่างหาก"ร่างสูงยื่นหน้ามาใกล้คุโรโกะแต่คุโรโกะก็ไม่ได้หลบสายตาแม้แต่น้อย

"ไปล่ะ..."ไฮซากิบอกปัดก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ร่างบางมองตาม

'ยัยนั่น รู้สึกจะเป็นที่รักของพวกบ้านั่นจังเลยนะ ถ้าเจอกันครั้งหน้าจะแย่งมาให้ดู'ไฮซากิคิดก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย

.

.

.

คุโรโกะที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวตัวสั่นเล็กน้อยก่อนจะเอามือขวามาปิดปากแล้วทิ้งตัวพิงผนัง เธอตัวสั่นมากหากมองไกลๆคงคิดว่าเธอร้องไห้ แต่ที่จริงแล้วเธอ...กำลังหัวเราะ

"หึๆๆ อุ๊บ ฮะๆๆ ฮ่าๆๆ"คุโรโกะพยายามกลั่นหัวเราะจนตัวงอสุดท้ายก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะการหัวเราะออก

"ฮ่าา เกมนี้มันชักจะสนุกขึ้นแล้วสิ"คุโรโกะพูดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยราวเห็นเรื่องสนุกๆ จากนั้นก็ปรับสีหน้าให้นิ่งเหมือนเดิมแล้วเดินกลับไป

.

.

.

วันต่อมาคุโรโกะได้ลาออกจากชมรม(เหตุการณ์ตรงนี้จะเหมือนตอนที่คุโรโกะลาออกจากตอนที่แล้วนะคะ)

"งั้นแยกกันตรงนี้ล่ะนะ"เอริกะกล่าวเมื่อเดินมาถึงทางแยก

"ไม่เป็นไรนะ ฮารุมิ"เอริกะหันไปถามเพื่อนของตนประมาณว่ากลับเองได้ใช่มั้ย

"อา จ้าๆ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถึงแล้วจะรายงานนะค้า คุณแม่"คุโรโกะประชดใส่เพื่อนสนิทด้วยการลงคำหนักๆในคำว่าคุณแม่ ก่อนจะโบกมือลาแยกกันไปคนละทาง

ตึก ตึก ตึก ร่างบางเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน จนโดนกระชากเข้ามาในซอยเปลี่ยว

"อื้อๆๆ!!"คุโรโกะพยายามส่งเสียงร้องแต่โดนปิดปากไว้

"ชู่ววว ไม่เอาน่าสาวน้อย เราไม่ทำอะไรรุนแรงหรอก"ร่างบางมองคนที่ปิดปากเธอไว้และคนอื่นๆที่มองเธอด้วยความกระหายอย่างกลัวๆ...ซะเมื่อไหร่ล่ะ ร่างบางกระแทกเข่าใส่อย่างแรงจนล้มลงไปแล้วรีบวิ่ง แต่เธอก็ถูกล็อคแขนไว้ซะก่อน แรงเยอะชิบ! ถึงจะเก่งแค่ไหนแต่เธอก็คือผู้หญิง แถมยังแค่ม.ต้นด้วย

เพี๊ยะ!หน้าร่างบางหันไปตามแรงตบจนเลือดไหลตรงมุมปาก

"ร้ายนักนะแก ว่าจะถนอมซะหน่อย"คนที่น่าจะเป็นหัวหน้าที่โดนกระแทกเข่าใส่ตบคุโรโกะ

"เอ้าๆ ทำอะไรกันน่ะ"เสียงทุ้มๆที่คุ้นหูดังขึ้น

"อ้าว ไง ไฮซากิ วันนี้เราจับกระต่ายน้อยน่ารักได้ว่ะ"

"จะมาร่วมวงด้วยมั้ยล่ะ"

"เหห จะน่ารักขนาดไหนกันนะ"ไฮซากิเชญคางร่างบางขึ้นแล้วก็เห็นใบหน้าที่สวยหวาน

"อ้าวๆ คุโรโกะไม่ใช่รึไง"ไฮซากิพูดล้อๆ เมื่อเห็นคนที่ตัวเองหมายตาไว้

"อ้าว รู้จักกันหรอกเรอะ"

"ก็นะๆ ให้ช่วยมั้ย ฮารุมิ"ไฮวากิกวนประสาทด้วยสรรพนามถูกเปลี่ยนไป คุโรโกะแสยะยิ้มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไฮซากิด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสนุกและเย้ยหยัน หยิ่งมีเลือดที่มุมปากแล้วด้วยยิ่งเหมือนปีศาจเข้าไปใหญ่

"งั้นช่วยอยู่เฉยๆด้วยแล้วกันนะ"

แววตาของร่างบางที่ฉายแววสนุกอย่างไม่ปกปิดวาบขึ้น ก่อนจะศอกกลับไปข้างหลังอย่างแรง แล้วหันมาเล่นงานที่เหลือแบบไม่ใยดี ไฮซากิที่เข้าไปห้ามแต่ร่างบางถีบไปชนกำแพงเข้าอย่างจังจนต้องนั่งพิงอยู่อย่างงั้นจนคุโรโกะจัดการพวกที่เหลือเสร็จ ไฮซากิที่นั่งกุมท้องอยู่เงยหน้าขึ้นมองร่างบางที่ยืนอยู่ท่ามกลางคนที่ล้มลงไปจำนวนไม่น้อย คุโรโกะเช็ดเลือดมุมปากออกแบบลวกๆ แล้วหันมามองไฮซากิแล้วแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา

"ให้ช่วยมั้ยคะ ไฮซากิคุง"คุโรโกะกล่าวประโยคนั้นยิ้มๆ

"...เธอนี่ร้ายไม่เบานะ"ไฮซากิยันตัวขึ้น

"ขอบคุณค่ะ"แม้จะประชดก็ขอบคุณอย่างเสแสร้ง

"ได้ข่าวว่าลาออกแล้วนี่"

"...ตามนั้นแหละค่ะ ข่าวเร็วจังเลยนะคะ"

"หรือไม่ก็แอบฟังสินะคะ"คุโรโกะพูดขึ้นลอยๆแต่ไอ้อาการสะดุ้งของคนข้างๆนี่ทำให้รู้เลยว่าเดาถูก

"...ป่านนี้แล้ว ฉันขอกลับก่อนนะคะ"ร่างบางมองดูสีของท้องฟ้าที่โดนย้อมด้วยสีส้มก่อนจะพูดบอกลา

"คอยดูการปฏิวัติของฉันให้ดีนะ"

ติดตามตอนต่อไป...