KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)
เขียนโดย KuroiNamida
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 17.37 น.
แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) หมาป่ากับแกะ และ อสูรในโฉมงาม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กัปตัน"สุมิเระเดินเข้ามาในห้องพักนักกีฬา
"หือ อะไรเหรอ บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า"คุโรโกะถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนคนนี้โดนหนักเหมือนกัน
"เปล่า"สุมิเระตอบแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย
"ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนล่ะ"แบบนั้นแหละ...ไอ่คำพูดที่เป็นห่วงเป็นใยและอ่อนโยนแบบนั้นแหละ...ที่ทำให้เธอพูดไม่ออก
"อืม"ในขณะที่เดินผ่านคุโรโกะไปเพื่อไปหยิบน้ำจากในล็อกเกอร์มากิน คุโรโกะก็บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ตึง เสียงประตูปิดลงหลังจากคุโรโกะออกไปแล้ว
"เธอเปนอะไร สุมิเระ"โรสถามขึ้นใบหน้านิ่งกว่าทุกที ทุกคนในห้องก็มองมาที่สุมิเระเปนตาเดียว
"ค คือว่า ทีมที่จะแข่งต่อไปน่ะ เซย์รินไม่ใช่เหรอ ทีมเก่าของกัปตันไม่ใช่รึไง"สุมิเระพูดออกมา
"...แล้ว"คนที่เหลือเอียงคอแล้วมองด้วยสีหน้างงๆ
"ยังจะมาแล้วอีก พวกเธอไม่คิดเหรอว่ากัปตันจะใจอ่อนให้พวกนั้น หรือฝืนชนะน่ะ"สุมิเระตบหน้าผากตนเองไปทีนึง
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฮารุจังน่ะเข้าทีมนั้นเพราะทำให้เกมนี้มันสนุกขึ้นไม่ใช่เหรอ ฮารุจังน่ะไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนพวกนั้นขนาดนั้นหรอก"ยายะตอบพร้อมโบกมือไปมาเปนเชิงว่าเปนไปไม่ได้
"ก็นะสมแล้วที่เปนฮารุมิ ที่อเมริกาน่ะยัยนั่นโดนเรียกว่า beast in the beauty"โรสพูดขึ้น
"เธอจะบอกว่า beauty and the beast รึเปล่า"สุมิเระแก้คำให้
"ไม่ใช่ย่ะ beast in the beauty อสูรในร่างโฉมงาม ถึงหน้าตาและภายนอกจะเปนโฉมงามแต่ว่าข้างในน่ะก็เปนอสูรดีๆนี่ล่ะ เขี้ยวที่ถูกซ่อนไว้ตอนนี้มันออกมาแล้ว"โรสสาธยาย
.
.
.
ทางฝั่งฮารุมิ
"คุโรโกะจัง"สำเนียงอเมริกันดังขึ้น เธอมองข้างหลังผ่านกระจกก็เหนคนๆนึง
"คุณอเล็กซ์? มีอะไรเหรอคะ"ฮารุมิถามพร้อมล้างมือไปด้วย
"ต่อไปต้องเจอกับไทกะสินะ บอกไว้ก่อนลูกศิษย์ฉันไม่ใช่เล่นๆหรรอกนะจ๊ะ"อเล็กซ์ชี้นิ้วไปมา ฮารุมิแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าให้เปนปกติแล้วหันไปเผชิญหน้ากับอีกคนโดยยืนพิงอ่างล้างมือ
"ฉันไม่คิดจะแพ้หรอกนะคะ และก็ไม่มีทางแพ้ด้วย ยอมรับนะคะว่าคางามิ ไทกะน่ะเก่งจริง แต่..."ร่างบางเว้นไปช่วงนึง ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความเหยียมหยามและมั่นใจ
"but the wolf in sheep's clothing it's more than the warning.(แต่ว่าหมาป่าในชุดคลุมแกะน่ะ มันเป็นมากกว่าคำเตือนนะ)"พูดจบก็ปรับสีหน้าเปนปกติก่อนจะเดินออกไป
ใช่...หมาป่าคือฉันเอง
หายนะกำลังไปหาพวกแกแล้ว
ใช่...แกะคือพวกแกนั่นแหละ
...นี่คือ'คำเตือน'...
ท่ามกลางทางเดินแคบๆที่มีแสงสลัวๆหมาป่าก็ได้ยิ้มร้ายออกมา ทำให้เห็นเขี้ยวของอสูรร้ายที่กำลังฝังลงบนคอของลูกแกะทั้งหลาย...อีกไม่นาน...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ