Chanyeol x you ซุปเปอร์สตาร์ยอดรัก

       กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงง     ฉันควานหาโทรศัพท์ตามเสียงที่ได้ยิน ทั้งๆ ที่ตายังไม่ลืม ก็ฉันทั้งเพลีย ทั้งง่วง ทั้งเจ็บ ปวดเมื่อยไปหมด ถึงจะเคยนอนด้วยกัน แต่ร่างกายมันก็ยังไม่ชิน กว่าจะได้นอน ก็เกือบตี 3      ทำไมถึงเกือบตี 3 น่ะหรอ ก็กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะลงไปแช่ออนเซ็น ฉันโดนชานยอลแกล้งตลอดเลย อายก็อาย นั่นแน่....อย่าคิดไปไกลนะค๊ะ เราไม่ได้มีอะไรกันในห้องน้ำ หรือที่ออนเซ็นนะค๊ะ ฉันเลี่ยงตลอดค่ะ แต่สุดท้ายฉันก็ไม่รอดอยู่ดี มาตายตอนจบที่เตียง ซึ้งไม่มีข้ออ้างแล้ว     กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงงงง     "ฮัลโหลลลลล...."     'เธอะป็นใคร!!! ทำไมรับโทรศัพท์ชานยอล ชานยอลล่ะ'     "เออ..."เอาแล้วไง ตูจะตอบยังไง ใครโทรมาก็ไม่รู้ ตายๆๆๆๆ ถ้ามีเรื่องชานยอลอยู่กับผู้หญิงเดี๋ยวเป็นข่าวใหญ่อีก      'ฉันถามว่าเธอเป็นใคร..' นั่นไงเริ่มเปลี่ยนน้ำเสียง "เออ...ฟังฉันก่อนนะค๊ะ คือฉันเก็บโทรศัพท์ได้ค่ะ คือในเครื่องไม่มีข้อมูลอะไรเลย ฉันเลยไม่รู้ว่าเป็นของใคร แต่เจ้าของเครื่องติดต่อมาแล้วค่ะ จะมารับเครื่องคืนวันนี้ค่ะ ฉันคงต้องวางแล้วค่ะ แบตจะหมด เดียวเจ้าของเครื่องจะโทรไม่ติด แค่นี้นะค๊ะ" 'เดี๋ยว...' ติ๊ด ตัดสายเลยแล้วกัน     "ดูสิ่ ฉันเลยต้องเป็นคนโกหกก็เพราะนายเลยนะชานยอล โทรศัพท์ก็เหมือนกันเป๊ะ ฉันจะรู้มั๊ยนี่ว่าเป็นของนายอ่ะ"     "บ่นอะไร เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ ผมไม่ได้บอกให้คุณทำนะ"     "ชิส์...ถ้านายไม่ใช่คนดังขนาดนี้ ฉันคงบอกความจริงไปแล้ว สาวๆ ในสต๊อกของนายจะได้มาตามวีน"     "หึ..ผมมีที่ไหนเล่า ตอนนี้ในสต๊อกผมก็มีคุณคนเดียว สงสัยต้องหาเพิ่มแล้วล่ะ"      "....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร แค่ส่งสายตาไปบอกประมาณว่า ตามสบาย เอาที่สบายใจเลยแล้วกัน แล้วลุกจากเตียง     "อ้าว!!! นั่นคุณจะไปไหนน่ะ"     "อาบน้ำ..." ฉันลุกจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูแบบที่ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลย ก็พอได้ยินคำพูดนั้นเข้าหู ยอมรับว่าไม่พอใจ หึงมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ลุกไปแบบโมโหๆ อ่ะ โชคดีที่หุ่นเฟิร์ม     "งอลผมใช่ม๊าาาาา 555" ใช่สิ่ แกล้งฉันได้ขำใหญ่ทีใครทีมัน     ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเค้านั่งเล่นโทรศัพท์ไปยิ้มไป มีความสุขจริงๆนะ ชิส์... เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะ โทรศัพท์ 2 เครื่องเหมือนกันเป๊ะ แล้วที่นายเล่นนั่นเครื่องใคร     "นายทำอะไรอ่ะ" เหล่มองทางกระจก     "ดูรูป..."     "แล้วยิ้มทำไม"     "ก็รูปมันน่ารักดี"      "ดูรูป...เครื่องใครอ่ะ" คงไม่ใช่ของฉันหรอกนะ      "เครื่องคุณไง...ถ่ายรูปดีนะเราอ่ะ"     "เฮ้ยยยยย" นายก็เห็นความลับฉันหมดอ่ะดิ่ ฉันวิ่งไปเพื่อจะแย่งโทรศัพท์คืน แต่ชานยอลไม่ยอมคืนให้     "จะแย่งทำไม มาดูด้วยกันสิ่" เค้าดึงฉันให้ไปนั่งข้างๆ แล้วดันหัวฉันให้ไปซบไหล่เค้า     "ก็ฉันอายนิ่..."      "จะอายทำไม...รูปนี้ คุณแอบถ่ายผมตอนผมหลับ รูปนี้ผมก็เผลอ นี่ด้วย "     "....." ก็ใช่นะสิ่ นายคงไม่คิดว่าฉันโรคจิตหรอกนะ     "รูปนี้ที่คอนเสิร์ท คุณไปด้วยหรอ"     "ก็ใช่นะสิ่ ถ้ายัยนามิไม่บังคับให้ฉันไปนะ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าคุณดังขนาดนี้ คงจะโง่อีกนาน"     "อะไรกัน ผมทั้งหล่อ ทั้งดัง ขนาดนี้ คุณยังไม่รู้จักผมอีก คุณล้อผมเล่นหรือเปล่าเนี่ย"     "(-_- )( -_-)"     "คุณไปหลบอยู่หลังเขาหรือไงกัน"     "นี่นาย!!!!" ฉันตีเค้าไปทีนึง     "อ๊ะ!!!! รูปนี้อย่าให้ใครเห็นนะ ผมหวง คุณถ่ายทำไม แล้วใครถ่ายให้เนี่ย"     "ฉันไม่ได้ถ่ายเอง นามิแอบถ่ายฉัน แล้วส่งรูปมาให้ฉัน บอกว่าเอาไว้แบล็คเมล เวลาฉันดื้อ"     "นี่ๆ ดูพวกคุณสิ่ ทำหน้าตลกๆถ่ายรูปกันเพียบเลย"     "แล้วนายจะให้ฉันเครียดอะไรนักหนาล่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป สกปรกเดี๋ยวสิวขึ้นอีกนะ"     "คร๊าฟฟฟฟฟ พูดซะผมสกปรกมากอ่ะ"     วันนี้ทั้งวันเราคลุกกันอยู่ที่ห้อง ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหน เรื่องของเรื่องคือไปไหนไม่ได้เพราะกลัวชานยอลจะเป็นข่าวอื้อฉาว เรื่องนี้ฉันเป็นดาราก็พอเข้าใจ แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเค้า ถึงมันจะเป็นความสุขเล็กๆ ก็เถอะ     เรานั่งเล่น นอนเล่นกันอยู่ในห้อง สั่งอาหารมาทานในห้องยัยนามิแวะเข้ามาหา ส่วนมากจะคุยกับชานยอลมากกว่า ถามเรื่อง ดีโอ ซะส่วนใหญ่ เราจะกลับเกาหลีกันคืนนี้ ชานยอลให้พี่บอดี้การ์ดจองตั๋วเครื่องบินให้ฉันกับนามิด้วย
     เราแยกกันไปแล้วนัดเจอกันบนเครื่อง ขากลับเกาหลีนี้มีพี่บอดี้การ์ด 4 คน เซฮุน ชานยอล ฉัน และนามิ  ฉันและนามิมองดูพวกเค้าอยู่ห่างๆ พวกเค้าสองคนก็มีบรรดาสาวๆห้อมล้อมเต็มไปหมด เห็นแล้วอึดอัดแทน 
     
สนามบิน อินชอน
     ลงจากเครื่องพวกเค้าก็มีสาวๆ มารอรับเต็มไปหมด ไม่หลับไม่นอนกันบ้างหรือไง เห็นแล้วเพลียแทน ไม่ถึง 10 นาที นามิก็มีงานด่วนเข้ามาต้องไปดูสาขาที่จะเปิดใหม่ในนิวยอร์ก นามิต้องบินต่อเลย ฉันล่ะสงสาร นิสัยแบบนามิ ไม่น่าจะทำงานเก่งได้เลย นามิจะให้ฉันขับรถกลับบ้านเอง ฉันก็ไม่กล้า เพราะยังไม่ชิน เลยตัดสินใจโทรหาชานยอล
     "ฮัลโหล ชานยอลนายกลับหรือยัง ตอนนี้ฉันอยู่ตรงที่จอดรถ ในสนามบิน ยังไม่ได้กลับ นามิไปนิวยอร์กต่อ ฉันไม่กล้าขับรถ นายมาขับให้ฉันได้มั๊ยอ่ะ"
     "แต่ถ้ามาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันกลับเอง"
     "นายน่ารักที่สุดเลย ฉันรอนายอยู่ที่.............นะ รถสีแดง"
     ฉันยืนพิงข้างรถเล่นโทรศัพท์รอชานยอล ไม่ถึง 5 นาที ชานยอลก็มาถึง พี่บอดี้การ์ขับรถวนมาส่ง ฉันโยนกุญแจให้ชานยอล แล้วเดินไปนั่งฝั่งข้างคนขับอย่างรวดเร็ว ใช้เวลา ไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ เป็นบุญของฉันที่มีซุปเปอร์สตาร์ขับรถให้นั่ง 
 
                      --------------------------------