รักมากมาย นายบอยแบนด์

หลังเลิกเรียน......
(โทโมะ)
เอ๊ะนี่ทำไม คุณพ่อ คุณแม่ กับ คุณน้า คุณลุง มากันหมดเลยวะ โทโมะคิดในใจ
สวัสดีคร้าบบบบ // สามหนุ่มพูดพร้อมกัน
มาพร้อมกันมีอีหยังหว่าาา // ป๊อปปี้พูดพร้อมยักคิ้วขึ้น
อุอิ อุอิ // เขื่อนพูด
นี่ๆ พอๆ อย่าเพิ่งปัญญาอ่อนไอเขื่อน // โทโมะพูดพร้อมหัวเราะ
อีก 3 วัน พลังวิเศษของทุกคนจะแรงขึ้น พวกเรารู้ใช่มั้ยว่าไม่สามารถไปยุ่งเกี่ยวกับแม่มดได้ไม่ว่าสายใดก็ตาม แต่ทุกคนต้องหักห้ามใจเราเป็นแวมไพร์ที่ดี ไม่ดูดเลือดคนนอกจากจะผูกจิตกับใครสักคน
ถึงจะดูดเลือดเขาคนนั้นได้เเค่คนเดียว ไม่ว่าเขาจะเป็นแม่มดสายไหน หรือคนธรรมดาก็ตามจะไม่เปลี่ยนเป็นแวมไพร์ เอาเป็นว่าถ้าได้กลิ่นหอมดอกกุหลาบก็อย่าตกใจละกันเพราะว่าพวกนั้นนะเป็นแม่มดสายขาว แต่ถ้าได้กลิ่น เหม็นกลิ่นดอกกุหลาบ ก็เป็นแม่มดสายดำ สิ่งที่สังเกตุได้ว่าพวกนั้นเป็นคือ พยายามหนีกลิ่นคาวเลือดเพราะกลัวเราจะดูดเลือด // พ่อป๊อปปี้พูด
งั้นพวกเราไม่มีอะไรต้องระแวงแต่แถมยังรู้อีกว่าใครเป็นแม่มด // ป๊อปปี้พูด
งั้นพวกเราไปละนะครับ // เขื่อนพูด
 
ขอให้ 3 วันข้างหน้าไม่ใช่สาวๆในร.ร.เป็นแม่มดเถอะ โดยเฉพาะ ยัยตัวแสบ 3 คนนั้นอ่ะ คิดแล้วก็เศร้า ถ้าเกิดเป็น3 คนนั้นจริงๆ ทุกอย่างก็จบ...
โทโมะ โทโมะ ไอเชี่ยโมะ // เขื่อนเรียกโทโมะ
ไรวะมึง // โทโมะพูดหน้านิ่ง
แป๊ะ // เสียงป๊อปปี้ตบหัวโทโมะ
มึงตบก็ทำไมวะ // โทโมะพูด
ก็มึงเหม่อแบบนี้กูจะพูดได้มั้ย ไอสาสส // ป๊อปปี้ด่าโทโมะ
พวกมึงรู้ใช่มั้ยว่าเราไม่สามารถรักกับแม่มด ไม่ว่าจะสายไหนก็ตาม ถ้าหากเราผิดกฏเราจะโดนเนรเทศ และถูกมนุษย์หมาป่าตามล่า ถ้าหากเราจะฆ่ามนุษย์หมาป่า ต้องผูกจิตกับแม่มด จึงจะช่วยกันสู้กับมนุษย์หมาป่าได้ ถ้าหากเราสู้ไม่ได้ เราก็ตายกันหมด กำลังพวกเราสามารถสู้ได้มากสุด 15-25 เท่ากับจำนวนอย่างน้อย แล้วก็ อย่างมากก็จริง แต่ถ้าแม่มด อ่อนแออยู่โอกาสที่จะชนะต่ำมาก แล้วถาม ยัยตัวแสบพวกเราเป็นแม่มดขึ้นมาล่ะ // ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าตึง
บ้าหน่าาา อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ที่สำคัญ พวกเราไม่มีทางชอบยัยพวกนั้นแน่ๆ // เขื่อนพูดพร้อมรู้สึกหวิวๆในใจ
ใช่ๆ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ // โทโมะพูด
ลืมบอก สามสาว และ สามหนุ่ม แยกออกมาจากพ่อแม่อยู่ด้วยกัน โดยที่พวกเข้าไม่รู้ว่า อยู่บ้านข้างกัน