my love ฉันรักเธอน่ะยัยบ๋องตัวแสบ

     ด้านแก้ว
แก้ว:แม่น่ะแม่พามาทำอะไรก็ไม่รู้
......:เออไอ้ป๊อปไม่ผิดนัดแน่คืนนี้แน่นอนเตรียมตัวไว้เลย
ผลัก!!!!!!""
แก้ว:เฮ้ยนี่นายเดินไม่ดูทางหรือไง
.....:แล้วเธอไปนั่งทำอะไรตรงนั้นเก้าอี้ก็มีให้นั่งทำไมไม่นั่ง
แก้ว:ฉันไม่ได้นั่งนายต่างหากที่เดินมาชนฉันล้ม
...:เหรอ
แก้ว:นายไม่คิดจะช่วยฉันหรือไง
....:อยากให้ฉันช่วยได้   แต่ว่าเธอก็น่าคุ้นๆน่ะเหมือนเคยเห็น
แก้ว:นายก็เหมือนกัน
....:อ๋อ นึกออกแล้วยัยทอมตัวป่วนที่พาเพื่อนสามคนยอมบ๋องไปถล่มงานแข่งกีฬาสีเมื่อสองปีที่แล้วนิ
แก้ว:งั้นนายก็คือไอ้พี่ตุ๊ตที่แอพแมนน่ะสิ
....:ใครพี่ตุ๊ตแอพแมนของเธอ
แก้ว:ก็นายไง โชคร้ายที่สุดที่เจอนายไปล่ะฉันไม่ว่างพอที่จะคุยกันนายเพราะเวลาของฉันมันมีค่า
....:นี่เธอยัยบ๋องกลับมาเดี๋ยวนี่น่ะ
         ด้านในห้องอาหารสุดหรู
แก้ว:มาแล้วขอโทษน่ะค่ะที่เข้าห้องน้ำนานไปหน่อย
....:ไม่เป็นไรจ่ะ     อ้าวตาโมะมาแล้วเหรอลูก
แก้ว:(ชื่อคุ้นๆเหอะอาจจ่ะไม่ใช่ก็ได้)
โทโมะ:มาแล้วครับแม่
.....:มาแล้วก็ดีลูกนี่เพื่อนแม่สวัสดีเพื่อนแม่สิลูก
โทโมะ:สวัสดีครับคุณน้า
แม่แก้ว:ตาโทโมะยิ่งโตก็ยิ่งหล่อน่ะเนี่ย 
โทโมะ:ขอคุณครับคุณน้า
แม่แก้ว:แก้วสวัสดีพี่เค้าสิ
แก้ว:สวัสดะ เฮ้ยไอ้พี่ตุ๊ต!!!!!
โทโมะ:ยัยทอม!!!!! (โชคร้ายจริงๆ:โทโมะบ่น)
.....:นี่ลูกๆรู้จักกันด้วยเหรอ
แก้ว:แม่ค่ะแก้ว่าเรากลับกันเถอะค่ะ
แม่แก้ว:เดี๋ยวก่อนสิลูกอย่าพึ่งกลับอยู่ต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับน่ะลูก
โทโมะ:แม่ครับผมก็จะกลับเหมือนกัน
แม่โทโมะ:ลูกอย่าพึ่งกลับสิเอางี้อยู่ทานข้าวอีกหน่อยแล้วค่อยกลับ
โทโมะ:ก็ไดครับแม่
แม่แก้ว:แล้วแก้วล่ะ
แก้ว:ก็ได้ค่ะ
แล้วการร่วมโต๊ะอาหารเป็นไปได้อย่างทุลักทุเลเพราะโทโมะกับแก้วทะเลาะกันบ่อยแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี