my love ฉันรักเธอน่ะยัยบ๋องตัวแสบ

     ด้านแก้ว

แก้ว:แม่น่ะแม่พามาทำอะไรก็ไม่รู้

......:เออไอ้ป๊อปไม่ผิดนัดแน่คืนนี้แน่นอนเตรียมตัวไว้เลย

ผลัก!!!!!!""

แก้ว:เฮ้ยนี่นายเดินไม่ดูทางหรือไง

.....:แล้วเธอไปนั่งทำอะไรตรงนั้นเก้าอี้ก็มีให้นั่งทำไมไม่นั่ง

แก้ว:ฉันไม่ได้นั่งนายต่างหากที่เดินมาชนฉันล้ม

...:เหรอ

แก้ว:นายไม่คิดจะช่วยฉันหรือไง

....:อยากให้ฉันช่วยได้   แต่ว่าเธอก็น่าคุ้นๆน่ะเหมือนเคยเห็น

แก้ว:นายก็เหมือนกัน

....:อ๋อ นึกออกแล้วยัยทอมตัวป่วนที่พาเพื่อนสามคนยอมบ๋องไปถล่มงานแข่งกีฬาสีเมื่อสองปีที่แล้วนิ

แก้ว:งั้นนายก็คือไอ้พี่ตุ๊ตที่แอพแมนน่ะสิ

....:ใครพี่ตุ๊ตแอพแมนของเธอ

แก้ว:ก็นายไง โชคร้ายที่สุดที่เจอนายไปล่ะฉันไม่ว่างพอที่จะคุยกันนายเพราะเวลาของฉันมันมีค่า

....:นี่เธอยัยบ๋องกลับมาเดี๋ยวนี่น่ะ

         ด้านในห้องอาหารสุดหรู

แก้ว:มาแล้วขอโทษน่ะค่ะที่เข้าห้องน้ำนานไปหน่อย

....:ไม่เป็นไรจ่ะ     อ้าวตาโมะมาแล้วเหรอลูก

แก้ว:(ชื่อคุ้นๆเหอะอาจจ่ะไม่ใช่ก็ได้)

โทโมะ:มาแล้วครับแม่

.....:มาแล้วก็ดีลูกนี่เพื่อนแม่สวัสดีเพื่อนแม่สิลูก

โทโมะ:สวัสดีครับคุณน้า

แม่แก้ว:ตาโทโมะยิ่งโตก็ยิ่งหล่อน่ะเนี่ย 

โทโมะ:ขอคุณครับคุณน้า

แม่แก้ว:แก้วสวัสดีพี่เค้าสิ

แก้ว:สวัสดะ เฮ้ยไอ้พี่ตุ๊ต!!!!!

โทโมะ:ยัยทอม!!!!! (โชคร้ายจริงๆ:โทโมะบ่น)

.....:นี่ลูกๆรู้จักกันด้วยเหรอ

แก้ว:แม่ค่ะแก้ว่าเรากลับกันเถอะค่ะ

แม่แก้ว:เดี๋ยวก่อนสิลูกอย่าพึ่งกลับอยู่ต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับน่ะลูก

โทโมะ:แม่ครับผมก็จะกลับเหมือนกัน

แม่โทโมะ:ลูกอย่าพึ่งกลับสิเอางี้อยู่ทานข้าวอีกหน่อยแล้วค่อยกลับ

โทโมะ:ก็ไดครับแม่

แม่แก้ว:แล้วแก้วล่ะ

แก้ว:ก็ได้ค่ะ

แล้วการร่วมโต๊ะอาหารเป็นไปได้อย่างทุลักทุเลเพราะโทโมะกับแก้วทะเลาะกันบ่อยแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี