ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

ฟาง: เรามาอยู่ที่นี้อีกแล้วเหรอเนี้ย 

 

 

 

 

...: แม่จ้า แม่จ้า 

 

 

 

 

ฟาง: เด็กคนนี้ 

 

 

 

พ่อฟาง: ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อ พ่อค่ะ หนูเจอพ่ออีกแล้ว หนู หนูดีใจ 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: หลานตา มาหาตาหน่อยซิ 

 

 

 

ฟาง: พ่อค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะถาม

 

 

 

พ่อฟาง: ได้ซิลูก 

 

 

 

ฟาง: มีผู้หญิงคนนึง มาถามหนูว่าอยากจะกลับไปมั้ย หนูไม่เข้าใจค่ะพ่อ หนูไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

พ่อฟาง: หนูควรจะกลับไปนะ ทุกคนกำลังรอฟางอยู่นะลูก 

 

 

 

 

ฟาง: หนูตายแล้วเหรอค่ะ 

 

 

 

พ่อฟาง: หนูไม่ได้ตายหรอก ตอนนี้หนูคือวิญญาณ ร่างกายของหนูยังอยู่ ทุกคนกำลังรอหนูอยู่ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อึก ฮืออ พ่อค่ะหนูรู้สึกว่า หนูไม่อยากกลับไป หนูอยากอยู่กับพ่อที่นี้ อึก 

 

 

 

 

พ่อฟาง: หนูคิดดีแล้วเหรอ หนูจะไม่ให้โอกาส หลานของพ่อได้ลืมตาดูโลกหน่อยเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: หมายความว่า 

 

 

 

 

พ่อฟาง: หนูควรกลับไปอยู่ในโลกของหนูได้แล้วนะลูกฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: เด็กคนนี้เป็นลูกของหนูเหรอค่ะ 

 

 

 

 

....: แม่จ้า แม่จ้า หนูอยากอยู่กับแม่จ้า 

 

 

 

พ่อฟาง: กลับไปนะลูก พ่อจะไปส่งหนูเอง 

 

 

 

            จากนั้นพ่อฟางก็นำทางฟางมาที่ที่มีแสงสว่าง และเมื่อฟางเผลอแค่ไม่กี่วินาที หันกลับไป พ่อของฟางก็หายไปพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง หลายวันแล้วนะ ตื่นเถอะนะ พี่ขอร้อง ตื่นเถอะนะฟาง ตื่นมาอยู่กับพี่ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษฟาง พี่ใจไม่ดีเลย ฟางกับลูกต้องอยู่กับพี่นะ ลูกบอกแม่ซิว่าให้แม่รีบๆตื่นขึ้นมา ตื่นมาอยู่กับพ่อ ฟาง ฮืออ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: โธ่หนูฟาง ตาป๊อบ ทำไมชีวิตพวกเค้าสองคนต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ขอให้ฟางฟื้นด้วยเถอะ คุณค่ะคุณอย่าให้ลูกเราเป็นอะไรนะค่ะ ช่วยลูกเราด้วยนะ (นึกถึงพ่อของฟาง) 

 

 

 

 

ป้าจิตร: สงสารก็แต่คุณป๊อบนะค่ะ ดูผอมลงไปเยอะเลย ข้าวปลาก็ไม่ยอมทาน 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: คราวนี้คงรู้แล้วซิ ว่ารักหนูฟางขนาดไหน 

 

 

 

         จากนั้นทุกคนก็กลับไป และว่านก็มาเยี่ยมฟาง 

 

 

 

 

ว่าน: ฟางยังไม่ฟื้นอีกเหรอครับ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

ว่าน: ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เรื่องอะไร 

 

 

 

 

ว่าน: เรื่องของฟาง 

 

 

 

       จากนั้นว่านก็ออกมาคุยกับป๊อบปี้ที่ระเบียง

 

 

 

ว่าน: ผมมีหลายเรื่องอยากจะบอกกับคุณ คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมเองก็รักฟาง เมื่อก่อนผมรักฟาง ตั้งแต่แรกเห็น ตอนสมัยเรียน ฟางเป็นเด็กดีน่ารัก มีแต่คนชอบ ฟางเป็นคนดี เป็นที่หมายปองของผู้ชายหลายคน แต่คุณรู้อะไรมั้ย ฟางไม่เคยคิดจะเปิดหัวใจของฟาง ให้กับใครเลย ผมเคยถามฟาง ว่าทำไม คุณรู้มั้ย ทุกครั้งที่ฟางต้องร้องไห้เพราะคุณ เค้าไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียดคุณเลย เพราะคนที่เค้ารัก ก็คือคุณคนเดียว คุณเท่านั้นที่เค้ารัก ที่เค้ารอ รอว่าเมื่อไหร่คุณจะรักเค้าบ้าง ตอนนี้ผมจะบอกคุณว่า ผมรักฟางรักมาก ผมตัดใจมาตั้งนานแล้วล่ะ ว่าต่อไปคงต้องคิดกับฟาง แค่น้องสาว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมก็เพิ่งเหมือนกัน ว่าผมรักเค้ามากขนาดไหน ทุกครั้งที่เห็นคุณอยู่กับฟาง ผมไม่ชอบใจเลย หงุดหงิดตลอด ผมก็รู้นะ ว่าผมหึงเค้า แต่เพราะผมพยายามปิดกั้นตัวเง ไม่อยากรักใคร ผมมันดีแต่ทำร้ายจิตใจฟาง ทำให้ฟางมีแต่น้ำตา ไม่เคยทำให้ฟางได้มีรอยยิ้มเลย ผมมันโง่ โง่มากเลย 

 

 

 

 

 

 

ว่าน: ถ้างั้น คุณก็ควรจะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพื่อฟาง เพื่อลูกของคุณ ผมฝากน้องสาวกับหลานของผม ให้คุณดูแลด้วยนะ หวังว่าคุณ คงไม่ทำให้ฟางเสียใจ หรือร้องไห้อีกนะ สัญญากับผมได้มั้ย

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้ ผมสัญญา ผมขอสัญญาด้วยเกียรติของผมเลย ยังไงผมก็ขอบคุณคุณมากนะ ที่ผ่านมา ที่คอยดูแลฟาง

 

 

 

 

ว่าน: อืม ผมถ้างั้น ผมไปก่อนนะ ฝากดูแลฟางด้วย ถ้าฟางฟื้นก็บอกผมด้วยล้ะกันนะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณนะ