ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน 
 
 
 
ฟาง: ง่วงแล้ว ปล่อย (แกะมือป๊อบปี้ออก) 
 
 
 
ป๊อบ: ยอมรับมาก่อน ดิ 
 
 
 
ฟาง: จะให้ยอมรับได้ไง ก็ฉัน ไม่ได้....ไม่ได้หึงนิ 
 
 
     อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา 
 
 
 
ฟาง: พี่ว่าน..... ฮโหลค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: ชิ! ที่ไอหมอนั้นแหละพูดเพราะจริงๆเลยนะ 
 
 
 
ฟาง: อ่อ ฟางกำลังจะอาบน้ำ นอนแล้วค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ 
 
 
 
ว่าน: เปล่าหรอก คือ พี่เห็นว่าฟางเงียบๆไปอ่ะ 
 
 
 
ฟาง: อ่อ วันนี้งานวันเกิดของคุณแม่คุณป๊อบปี้นะค่ะ วันนี้ ฟางรู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงไม่รู้ 
 
 
 
 
ว่าน: งั้นฟางพักผ่อนเถอะ ฝันดีนะ 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ฝันดีเหมือนกันนะค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฮ้อออ แปลกดีนะ รู้ทั้งรู้ ว่าคนเค้าแต่งงานแล้ว ยังจะโทร มาบอก ฝันดงฝันดี เหอะ น่ารำคาญชะมัด
 
 
 
 
ฟาง: ถ้าไม่อยากได้ยิน ก็อุดหูซะซิ 
 
 
 
ป๊อบ: นิ เถียงคำไม่ตกฟากเลยนะ 
 
 
 
 
ฟาง: งั้นก็เลิกพูดซิ 
 
 
 
ป๊อบ: ฉันอาบก่อน 
 
 
 
ฟาง: เชิญค่ะ