ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

 

   ป๊อบปี้ขับรถมาถึงหน้าบ้าน ก็เห็นรถของว่านจอดอยู่ ส่วนว่านก็ยืนคุยกับฟาง ก็เลย บีบแตรใส่ จากนั้นก็ลดกระจก 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตรงนี้หน้าบ้านฉัน ถ้าจะมาพลอดรักกัน ก็ช่วยไปให้ไกลๆได้มั้ย น่ารำคาญ 

 

 

 

ว่าน: พี่ไปก่อนดีกว่านะฟาง 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ขับรถกลับบ้านดีๆนะค่ะ  (จากนั้นฟางก็เขย่งขึ้นไปกระซิบ ข้างหนูว่าน) ขอบคุณสำหรับของขวัญนะค่ะ พี่ชายสุดที่รัก

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (หันไปจ้องตาค้าง ก่อนจะปิดประตูแรงๆ และเดินเข้าบ้านไป) 

 

 

 

 

 

 

ป้าจิตร: คุณฟาง กลับมาพร้อมกันเหรอค่ะ กับคุณหนู

 

 

 

 

ฟาง: เปล่าค่ะ แล้วคุณแม่หลับแล้วเหรอค่ะ 

 

 

 

 

ป้าจิตร: ค่ะ หลับไปแล้ว

 

 

 

ฟาง: ฟางขอโทษนะค่ะ ที่มาช้า 

 

 

 

ป้าจิตร: ไปเป็นไรค่ะ งั้นเดี๋ยวป้า ไปนอนก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อันที่จริง ไม่ต้องกลับก็ได้มั้ง บ้านหลังนี้นะ 

 

 

 

ฟาง: ........ (เงียบแล้วไม่สนใจที่ป๊อบปี้ และเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ที่ฉันพูด ไม่ได้ยินรึไง

 

 

 

ฟาง: พูดกับฉันเหรอค่ะ

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวนี้เธอชักจะมากไปแล้วนะ

 

 

 

 

ฟาง: ไม่มากหรอกค่ะ น้อยไปด้วยซ้ำ

 

 

 

 

ป๊อบ: จะไปไหน

 

 

 

 

ฟาง: ไปอาบน้ำ

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ต้องอาบ มานี้

 

 

 

 

ฟาง: จะทำอะไร อีกอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฉันมาคิดดูแล้ว ไอที่เธอพูดเมื่อตอนกลางวัน ไม่เห็นต้องใส่ใจเลย จะรัก ไม่รัก มันก็ไม่เกี่ยว มันอยู่ที่ว่า ถ้าฉัน ทำ แล้วเธอจะยอมรึเปล่า 

 

 

 

 

                 จากนั้นป๊อบปี้ก็จัดการฟาง ส่วนฟางตอนแรกก็ดิ้น และสุดท้ายก็ยอมจนได้ ไม่ว่าจะเลอกรักยังไง เค้าก็เลิกรักป๊อบปี้ ไม่ได้ซักที  เมื่อบทรักผ่านไป ฟางหันไปมองหน้าป๊อบปี้ที่หลับสนิท ฟางค่อยๆเอาตัวเอง ออกจากอ้อมแขนของป๊อบปี้ และมาจัดที่นอน ของตัวเองที่พื้น 

 

 

 

 

 

 

 

                     เช้าวันรุ่งขึ้น 

 

 

 

 

ป๊อบ: อือ (พลิกมือจะมากอดฟาง แต่ก็ต้อง ชะงักลืมตาขึ้น) หายไปไหนว่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: วันนี้เดี๋ยวฟางจะทำเค้ก วันเกิดให้เองนะค่ะ 

 

 

 

ป้าจิตร: คุณฟาง จะทำไหวเหรอค่ะ 

 

 

 

ฟาง: ไหวซิค่ะ ฟางชอบทำขนมค่ะ แค่นี้ สบายมากเลย เดี๋ยวฟางออกไปซื้อ พวก แป้ง เนยที่ซุปเปอร์ก่อนล้ะกันนะค่ะ 

 

 

 

 

ป้าจิตร: ค่ะ งั้นเดี๋ยวป้าไปตามคนขับรถให้นะค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ต้องไปตามหรอกครับ เดี๋ยวผมพาไปเอง 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นฟางไปเอง ดีกว่าค่ะ เกรงใจ 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไม ก็บอกว่า จะพาไป อ่อ รึว่าแอบไปนัดเจอไอนั่นอีกเหรอ ห้ะ 

 

 

 

 

ฟาง: อาจจะใช่มั้ง 

 

 

 

ป๊อบ: มานี้ ไปซื้อของกันได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก 

 

 

 

ฟาง: แต่ฉัน ไม่อยากไปกับคุณ 

 

 

 

ป๊อบ: จะเอาอย่างงี้ใช่มั้ย ได้ (ป๊อบปี้อุ้มฟางไปที่รถ)