ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
 
 
ฟาง: แม่ค่ะ พาฟางมาที่บริษัทพี่ป๊อบทำไมค่ะ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ก็แม่จะให้เรามาทำงานกับพี่เค้าไง
 
 
 
 
ฟาง: ห้ะ! 
 
 
 
แม่ฟาง: ไม่ต้องมาห้ะ แม่นัดคุณป้าไว้ด้านในแล้ว เร็วลูก 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ว่า แม่ แม่ค่ะ คือว่า 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ไม่มีแต่ 
 
 
 
              ใจหนึ่งก็แสนจะมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับคนที่เรารัก แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากจะให้คนที่เรารักต้องทนทุกข์ เพราะเราเป็นต้นเหตุ
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อ้าว มากันแล้ว 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ ผมว่าแล้ว ว่าต้องมีอะไรอีกแน่ๆ แม่ถึงได้มาบริษัทพร้อมผม
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: มีแน่ๆจ้ะ ลูกชาย 
 
 
 
 
แม่ฟาง: สวัสดีค่ะคุณพี่
 
 
 
แม่ป๊อบ: ค่ะคุณน้อง หนูฟาง 
 
 
 
ฟาง: สวัสดีค่ะคุณป้า 
 
 
 
ป๊อบ: สวัสดีครับคุณน้า 
 
 
 
แม่ฟาง: จ้ะ ว่าแต่ยุ่งอยู่มั้ย
 
 
 
ป๊อบ: ก็มี..
 
 
แม่ป๊อบ: ก็ไม่มีงานอะไรเลยค่ะ วันนี้ตาป๊อบเค้าว่างทั้งวันเลย คงสอนงานหนูฟางได้สบายๆเลยล่ะค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: ห้ะ? มะ...แม่ แม่ว่าอะไรนะครับ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ก็หนูฟางจะมาทำงานกับเราไง
 
 
 
 
แม่ฟาง: น้าฝากน้องด้วยนะ 
 
 
 
ป๊อบ: เอ่อ...ครับ 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: พอดีว่า แม่จะออกไปธุระกับคุณน้านะ ถ้ายังไง ดูแลน้องด้วย อ่อ แล้วก็ไปส่งน้องที่บ้านด้วย 
 
 
 
 
ป๊อบ: แม่ครับ 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางกลับเองได้ค่ะ ไม่เป็นไร 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ไม่ได้จ้ะหนูฟาง อีกไม่นานหนูก็จะมาเป็นลูกสาวของป้าอีกคนแล้วนะ 
 
 
 
 
ฟาง: เอ่อ คุณป้าค่ะเรื่องนั้น (หันไปมองหน้าป๊อบปี้) 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เอาล่ะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนล้ะกัน ไปค่ะคุณน้อง