ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ค่ะ พาฟางมาที่บริษัทพี่ป๊อบทำไมค่ะ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ก็แม่จะให้เรามาทำงานกับพี่เค้าไง

 

 

 

 

ฟาง: ห้ะ! 

 

 

 

แม่ฟาง: ไม่ต้องมาห้ะ แม่นัดคุณป้าไว้ด้านในแล้ว เร็วลูก 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ว่า แม่ แม่ค่ะ คือว่า 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ไม่มีแต่ 

 

 

 

              ใจหนึ่งก็แสนจะมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับคนที่เรารัก แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากจะให้คนที่เรารักต้องทนทุกข์ เพราะเราเป็นต้นเหตุ

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อ้าว มากันแล้ว 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ ผมว่าแล้ว ว่าต้องมีอะไรอีกแน่ๆ แม่ถึงได้มาบริษัทพร้อมผม

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: มีแน่ๆจ้ะ ลูกชาย 

 

 

 

 

แม่ฟาง: สวัสดีค่ะคุณพี่

 

 

 

แม่ป๊อบ: ค่ะคุณน้อง หนูฟาง 

 

 

 

ฟาง: สวัสดีค่ะคุณป้า 

 

 

 

ป๊อบ: สวัสดีครับคุณน้า 

 

 

 

แม่ฟาง: จ้ะ ว่าแต่ยุ่งอยู่มั้ย

 

 

 

ป๊อบ: ก็มี..

 

 

แม่ป๊อบ: ก็ไม่มีงานอะไรเลยค่ะ วันนี้ตาป๊อบเค้าว่างทั้งวันเลย คงสอนงานหนูฟางได้สบายๆเลยล่ะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ห้ะ? มะ...แม่ แม่ว่าอะไรนะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ก็หนูฟางจะมาทำงานกับเราไง

 

 

 

 

แม่ฟาง: น้าฝากน้องด้วยนะ 

 

 

 

ป๊อบ: เอ่อ...ครับ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: พอดีว่า แม่จะออกไปธุระกับคุณน้านะ ถ้ายังไง ดูแลน้องด้วย อ่อ แล้วก็ไปส่งน้องที่บ้านด้วย 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางกลับเองได้ค่ะ ไม่เป็นไร 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไม่ได้จ้ะหนูฟาง อีกไม่นานหนูก็จะมาเป็นลูกสาวของป้าอีกคนแล้วนะ 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ คุณป้าค่ะเรื่องนั้น (หันไปมองหน้าป๊อบปี้) 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เอาล่ะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนล้ะกัน ไปค่ะคุณน้อง