The SECRETS ความลับตลอดไป

     
CHAPTER 1
‘  สิ้นสุด หรือ เริ่มต้น  ‘
FANG X POPPY X FAYE X TOMO
 
     “ พี่ฟาง ชุดนี้เป็นยังไงบ้างสวยหรือเปล่า “
     “ อืม สวยดี “  
     “ พี่ฟางเฟย์จะได้เป็นเจ้าสาวแล้ว เฟย์จะต้องสวยสุดในงานแน่เลยใช่ไหมคะ “
     “ จ๊ะ พี่ดีใจกับเฟย์ด้วยนะ “
       ฉันแสดงความยินดีกับน้องสาวสุดที่รักของฉันที่กำลังจะแต่งงาน ฉันต้องยินดีกับเธอสิมันถึงจะถูกแต่ทำไมในใจฉันมันถึงรู้สึกเจ็บปวดจนอยากจะพูดออกมากันนะ
     “ พี่ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า “ เฟย์ถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นฉันมีอาการแปลกๆ
     “ พี่แค่เวียนหัวนิดหน่อย เฟย์เลือกชุดต่อเถอะ มาเดี๋ยวพี่ช่วยเลือกนะ “ ฉันรีบตัดบทก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มเดินเข้าไปช่วยเฟย์เลือกชุดเจ้าสาว แค่เห็นน้องสาวฉันมีความสุขฉันก็มีความสุข
 
ถึงจะเจ็บปวดก็ยอม 
- FANG -
 
| 4 ปีก่อน |
 
       เฮ้อ ตื่นเต้นจัง ฉันสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอด มือสองข้างกุมกระเป๋าด้วยความตื่นเต้น เม้มรีฝีปากเพื่อระงับอารมณ์ ฉันเพิ่งจะเริ่มเข้าปี 1 ของมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง  เข้าโรงเรียนสมัย ป.1 และ มอ.1 ยังไม่ตื่นเต้นเท่าปี 1 เลยค่ะ ฉันมองไปรอบๆมหาวิทยาลัย ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดี เพราะมัน กว้าง มากกก 
 
     “ น้องครับๆ “ ในขณะที่ฉันกำลังอึ้ง มึน และ งุนงงอยู่ ก็มีเสียงดั่งเทพบุตรดังขึ้น ว่าแต่เขาเรียกใครกันนะ
     “ น้องคนนั้นแหละ ที่มัดผมเหมือนก้อนขี้อ่ะ “  ใครยะ ก้อนขี้ ฉันพูดพลางหันไปมองและชี้ตัวเอง
     “ ฟางเหรอ ? “
     “ ใช่ น้องนั่นแหละก้อนขี้ ชื่อ ฟาง เหรอน่ารักดีแฮะ “  นายนั่นเรียกฉันแล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก
     “ ใช่ มีอะไรเหรอ ว่าแต่ใครก้อนขี้กันยะ “ ฉันพูดพลางสำรวจร่างกายและหน้าตาของเขา
     คนบ้าอะไร หล่อมาก ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาเล็กที่รับกับจมูกสันคมที่โด่งจนจะทุลุออกมาได้เป็นอย่างดี ปากก็เล็กจิ้มลิ้มชวนสัมผัสซะเหลือเกิน หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง เผยรอยยิ้มที่ใครได้เห็นก็ตกหลุมรัก แต่ ไม่ใช่ฉัน
     “ พี่ชื่อโทโมะนะ “ นายนั่นพูดน้ำเสียงเรียบๆแถมแย่งกระเป๋าของฉันไปถือให้อีก
     “ เฮ้ย เอามานะ นั่นมันของฟางนะ “ ฉันพูดพลางแย่งกระเป๋าคืนมา แต่ก็แย่งไม่ได้เพราะว่าเขายกกระเป๋าฉันสูงมากซึ่งฉันเตี้ยดีดีนั่นเอง
     “ อยู่ตึกไหนละ คณะไหน สาขาอะไร เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง “ โทโมะพูดพร้อมเอียงคอแล้วทำตาอ้อนๆใส่ฉัน
     “ ไม่ต้องฟางโตแล้ว เดี๋ยวเดินไปเองได้น่า “  
     “ อย่าดื้อดิน้องฟาง เดี๋ยวโทโมะไปส่งเอง “ โทโมะพูดพร้อมเอื้อมมือมาจับมือฉันเหมือนกลัวว่าฉันจะหลุดจากเขาไป นี่มันอะไรกันเราแค่เจอกันวันเดียวนะ บ้าไปแล้วเหรอ อยู่ดีๆมาจับมือ แต่แปลกที่ฉันไม่รู้สึกอยากจะสะบัดออกเลยซักนิด กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ฉันเดินตามโทโมะไปเงียบๆโดยไม่พูดอะไร เพราะในหัวกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าเราเรียนวิชาไหนวิชาแรกนะ ?
     “ คิดอะไรอยู่เหรอฟาง เห็นเงียบๆ “ โทโมะคงสงสัยฉันเล็กน้อยที่ฉันไม่พูดอะไรเอาแต่เดินตามก้มหน้าคิดอะไรอยู่คนเดียว
     “ ก็คิดอะไรนิดหน่อย คิดว่าฟางเรียนวิชาไรวิชาแรกนะ “ ฉันเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้ เพราะฉันคิดไม่ออกจริงๆ ลืมดูตารางการเรียนวันแรกได้ยังไงเนี่ย โอ้ยยัยฟางเอ้ย ซื่อบื่อจริงๆ
     “ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฟางเนี่ยนะซื่อ ไร้เดียงสาซะจริงๆ “ โทโมะหัวเราะร่วนกับท่าทีของฉันซึ่งตอนนี้เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นเลย
     “ ขำอะไรโทโมะ ฟางจริงจังนะ ถ้าเข้าเรียนสายจะเป็นยังไงละ “
     “ อยู่กับโทโมะ ไม่ต้องกลัวอะไรเลยนะฟาง “
            สายตาจริงจังของเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกในหัวใจนิดหน่อย แปลกแฮะ หัวใจมันเต้นเร็วและแรงมากเลย ถึงแม้ฉันจะรู้จักโทโมะได้ไม่นาน แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกกลัวเขาเลยนะ หัวใจของฉันตอนนี้มันพร้อมที่จะเสี่ยงไปกับเขาแล้วหละ !
 
อยู่กับโทโมะ ไม่ต้องกลัวอะไรเลยนะฟาง
- TOMO -
 
     “ ไอโมะ มึงพาใครมาวะ “ เพื่อนของโทโมะถามโทโมะด้วยสีหน้าสงสัย คล้ายๆว่าจะ สอ เอือ กอ นั่นเอง ฉันมองหน้าเพื่อนโทโมะแต่ละคน ทำไมรู้สึกกลัวจังแฮะ กลัวว่าจะตกหลุมรักทุกคนเลย ><
     “ คนเนี้ย ชื่อ ฟาง รุ่นน้องเราอยู่ปี 1 “ โทโมะพูดแล้วดันตัวฉันขึ้นมาให้ทุกคนรู้จัก
     “ หวัดดี “ ฉันโบกมือยิ้มแหยๆให้กับคนตรงหน้าทั้ง 2 คน
     “ คนที่นั่งกินเค้กอยู่ ชื่อ เขื่อน “ ฉันยิ้มให้กับพี่เขื่อนเล็กน้อย
         พี่เขื่อนน่ารักมาก ผิวขาวเนียนใส แต่งตัวเรียบร้อยและดูสะอาดที่สุดในกลุ่ม? ใบหน้าพี่เขื่อนเรียวยาว ตาโตอย่างเห็นได้ชัด จมูกโด่งสวยงามอย่างกับทำศัลยกรรมมาเลยแหละ แต่เสียดายที่พี่เขื่อนเจ้าชู้นิดๆ
     “ คนที่นั่งอ่านหนังสือ ชื่อ จองเบ “ ฉันกำลังจะกล่าวคำทักทายแต่ทำไมพี่จองเบมองฉันด้วยหางตาก่อนจะสนใจหนังสือ T^T
     “ คนที่นอนอยู่ ชื่อ ป็อปปี้ “ ไหนวะ ไม่เห็นเลยฉันมองหาคนที่ชื่อป็อปปี้
     “ ไหนอ่ะ โทโมะฟางไม่เห็นเลย “ ฉันพูดพลางหันไปทำหน้าขวมดคิ้วใส่โทโมะ นี่หลอกฉันเล่นหรอ
     “ นู่นนนไง “ โทโมะพูดพลางชี้ขึ้นไปข้างบนต้นไม้ ฉันมองแหงนหน้าขึ้นไป =[]= ช็อค ค่ะ ช็อค คนบ้าอะไรไปนอนอยู่ข้างบนต้นไม้ ที่นอนดีๆมีไม่นอน
     “ ห้ะ แถวนี้ไม่มีที่นอนหรอไง โทโมะ เพื่อนโทโมะประสาทหรอ “ ฉันกระซิบกับโทโมะเพื่อไม่ให้ป็อปปี้ได้ยิน
     “ นี่ยัยหัวจุกนม ฉันได้ยินที่เธอพูดนะ “ เฮือก สะดุ้งเฮือกเลยค่ะ แต่เมื่อกี้อีตานั่นรียกฉันว่าไงนะ ยัยหัวจุกนมหรอกเรอะ!!
     “ นี่ไอบ้า ใครยะหัวจุกนม แกหนะสิไอปอปแดกขี้ “ หนอยรู้จักน้องฟางน้อยไปแล้ว กล้าดียังไงมาบอกผมทรงดังโงะของน้องฟางเป็น หัวจุกนม !!
     “   ละ ละ แล้ว ทำไมทุกคนต้องตกใจอะไรกันด้วยค่ะ “   สีหน้าทุกคนตอนนี้คืออึ้งมาก นายป๊อปปี้ก็เช่นกัน พี่จองเบที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ถึงกับเลิกอ่านหนังสือและมองหน้าฉัน โทโมะก็มองหน้าฉันเช่นกัน
     “ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ ทุกคนหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง พี่เขื่อนลงไปนอนขำท้องแข็ง พี่จองเบไม่ต้องพูดถึงยกนิ้วชมฉันว่าเจ๋ง โทโมะมีมารยาทหน่อยนะ แอบปิดปากหัวเราะ ส่วนนายป๊อปปี้อ่ะเหรอ หัวเราะจนจะตกต้นไม้อยู่แล้ว ขำอะไรกัน คนสวยอย่างน้องฟาง งงค่ะ
     “ นี่ยัยหัวจุกนมไม่มีใครกล้าเรียกฉันแบบนี้ สงสัยฉันจะต้องสั่งสอนเธอแล้วละ “  ป๊อปปี้พูดพลางหัวเราะไปและชี้หน้าไป มันเป็นลางสังหรณ์ว่าฉันต้องเจอความโชคร้ายแล้วละสิ T^T
 
นี่ยัยหัวจุกนมไม่มีใครกล้าเรียกฉันแบบนี้ สงสัยฉันจะต้องสั่งสอนเธอแล้วละ
- POPPY -
___________________________________________________
 
 
มะเหมียว SAY : ขอกราบอภัยกับฟิคเรื่อง PLEASE STOP ! อย่ารักฉันเลยฉันหลายใจนะคะ 
- จะคิดบทใหม่ขึ้นมาเลยต้อง CANCLE 
- ตอนนี้ทุ่มเทให้กับเรื่องใหม่ค่ะ 
- รับรองว่า นิยาย PLEASE STOP ! อย่ารักฉันเลยฉันหลาย Come Back เร็วนี้ๆ
- ถ้าเรื่องนี้ มีอะไรที่ต้องติ สามารถติได้ค่ะจะนำไปปรับปรุงแก้ไข 
 
MAMEAWS
 
THANKS YOU