Safe Zone บ่าวร่างยักษ์

          เสียงดังจากในร้านทำเอาคริสเด้งตัวขึ้นหลังตรง หัวโขกกับเพดานรถเสียงดังพอๆ กับเสียงเมื่อกี้ก็ว่าได้ สัญชาตญาณแรกบอกเขาว่ามันคือเสียงปืน มันต้องเป็นเสียงปืนอย่างแน่นอน

          "ทอม!!" คริสพุ่งตัวออกจากรถอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะเร็วได้ ไม่แน่ใจว่าเขาได้เปิดประตูไหม เหมือนกับว่าเขาวิ่งชนประตูออกมามากกว่า ประตูผู้น่าสงสารตอนนี้โงนเงนจะพังแหล่ไม่พังแหล่ เขาวิ่งเข้าไปในร้านเห็นนายน้อยของเขาทรุดอยู่กับพื้น มือกุมไหล่ตัวเองใบหน้าเหยแก ภาพนั้นมันแย่มากสำหรับคนที่เป็นคนคุ้มกัน ไม่ใช่ความรู้สึกผิดที่ทำงานพลาด ไม่ใช่ความรู้สึกกลัวที่จะโดนไล่ออก แต่มันเป็นความโมโหที่เขาไม่สามารถปกป้องโทมัสได้อย่างที่ควรจะเป็น โทมัสเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งของเขา หลังจากที่พ่อแม่ของโทมัสประสบอุติเหตุ ทั้งสองคนก็ดูแลกันและกันเหมือนพี่เหมือนน้องมาตลอด ภาพตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับการเอาเข็มเล็กๆ หลายพันเล่มมาทิ่มที่หัวใจของเขาซ้ำๆ

          สถานการณ์ภายภัตตาคารตึงเครียดยิ่งขึ้นเมื่อดูเหมือนภายในร้าน จะมีลูกสมุนของลีย์ไลอีกเป็นสิบพร้อมอาวุธครบมือ ดูก็รู้ว่าพวกนี้มีฝีมือเหมือนกันไม่ใช่นักเลงข้างถนนทั่วไป เขามองซ้ายขวาก่อนจะเห็นว่าลีย์ไลก็ล้มลงไปกองกับพื้นเช่นกัน ต่างกันที่มีโต๊ะทับขาของลีย์ไลอยู่ คริสดึงคอเสื้อของโทมัสขึ้น แล้วเหวี่ยงไปยังซอกแคบๆ ข้างเคาน์เตอร์ เขาประมวลเหตุการณ์ว่าตอนนี้เขาคนเดียวพอจะสู้นักฆ่าสิบกว่าคนได้ไหม เขาพุ่งเข้าหาสองคนที่ใกล้ที่สุดแล้วจัดการจนสองคนนั้นสลบเหมือดด้วยทักษะคาราเต้ภายในเวลาไม่ถึงนาที แต่แค่หนึ่งนาทีก็เกินพอแล้วสำหรับอีกกว่าสิบชีวิต ที่พร้อมจะสาดกระสุนกลับมา เขาวิ่งเข้าไปหาโทมัสที่ยังคงนอนหน้าจูบพื้นอยู่ในสภาพเดิม เป็นสภาพที่ไม่น่าอภิรมย์เท่าไรนักสำหรับนายน้อยผู้สูงศักดิ์ คริสคว้าคนตัวเล็กเข้าแนบเอวกระชับวงแขนให้แน่นแล้ววิ่งออกไปที่รถ ก่อนจะเปิดประตูหลังเหวี่ยงนายน้อยของเขาเข้าไปนอนโอดครวญบนเบาะอีกรอบ กระสุนสาดออกมาจากในร้านก่อนที่รถของพวกเขาจะออกตัวไม่กี่วินาที

          "ทอมเป็นอะไรรึเปล่า!?" คริสโผล่งขึ้นขณะรถหลุดพ้นจากดงกระสุนมรณะมาแล้ว

          "ไม่เจ็บเลยซักนิด!” เสียงตะเบ็งออกมาจากเบาะด้านหลังคนขับ ทำให้เจ้าของคำถามรู้ทันทีว่าคนที่เขาเป็นห่วงอยู่นั้นคงไม่เป็นอะไรมาก “พี่โยนผมหน้ากระแทกสองรอบ ตั้งใจจะคุ้มครองผมหรือฆ่าผมกันแน่!" โทมัสบ่นอุบอิบพรางลูบคลำหน้าผากส่วนที่น่าจะกระแทกอะไรบ้างอย่างมา

          "ผมหมายถึงเสียงปืนนั่น?!" คริสถามพลางใช้สายตาสำรวจนายน้อยผ่านกระจกมองหลัง ท่าทางจริงจังของเขาทำให้โทมัสมั่นใจได้ว่า ภายใต้ความอารมณ์ดี รอยยิ้มทีเล่นทีจริงของผู้ชายคนนี้ เมื่อถึงคราวขับขันเขาคนนี้แหละที่เป็นคนคุ้มกันที่ดีที่สุด โทมัสถอนหายใจแล้วเลิกชายเสื้อเชิ้ตขึ้นมองเสื้อเกราะที่ใส่อยู่ จากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ้ตนั้นออกเพื่อสำรวจรอยกระสุน เสื้อเกราะทำหน้าที่ของมันได้ดีตามจุดประสงค์ของคนที่คิดค้นมันขึ้นมา แต่อาการปวดหนึบที่ไหปลาร้าด้านซ้ายทำให้เขาต้องสำรวจตัวเองเพื่อหาต้นเหตุของความเจ็บนั้นว่ามาจากไหน เขาจึงถอดเสื้อเกราะออกเผยเนื้อสีนวลเรียบเนียนตามแบบฉบับของคุณชายที่คงถูกดูแลอย่างดีเสียยิ่งกว่าไข่มุกในใต้ทะเลลึก รอยช้ำสีม่วงปรากฏให้เห็นเด่นอยู่บนเนื้อสีขาว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเกิดจากแรงกระแทกของกระสุนเมื่อกี้นี้ เสื้อเกราะกันไม่ให้กระสุนโดนผิวหนังได้ แต่ในระยะที่ใกล้ขนาดนั้นถึงเลือดไม่ออกแต่ชำในน่ะไม่แน่

          พวกเขาทั้งสองหลุดพ้นมาในระยะทางที่ปลอดภัยแล้ว พวกเขามุ่งหน้ากลับไปที่ปราสาท คริสย่างสามขุมเข้าในบ้านอย่างรีบร้อนเขาไม่สนใจแม้แต่จะปิดประตูรถด้วยซ้ำ ที่จริงประตูด้านคนขับมันปิดไม่ได้แล้วหรือพูดง่ายๆ มันคงหลุดออกไปตอนที่พวกเขารีบบึ่งรถมากลับมาที่นี่ (ตอนไหนซักตอนที่ไรเตอร์ไม่ได้เขียน ขี้เกียจอ่อน :ไรเตอร์) โทมัสเดินตามมาทีหลัง ขณะเดียวกันกับที่แม่บ้านออกมารอรับอย่างรู้หน้าที่ เขายื่นเสื้อเชิ้ตกับเกราะกันกระสุนให้เธอ ก่อนจะเดินไปหย่อนก้นบนโซฟาตัวยาวในห้องรับแขกทั้งๆ ที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่า ถึงโทมัสจะเป็นเด็กหนุ่มร่างบางแต่หุ่นของเขาค่อนข้างดูดีทีเดียว ด้วยความที่เขาเรียนยิมนาสติกตั้งแต่เด็ก ทำให้รูปร่างของเขาุกส่วนดูดีไม่ผอมเกินไปและไม่บึกบึนจนเกินไป ไม่ว่าเขาจะขยับไปไหนหรือทำอะไรท่วงท่าของเขาดูคล่องแคล่ว สง่างามและมั่นคงทุกสัดส่วน กล้ามเนื้อบริเวณแขนและหน้าท้องมีไม่เยอะจนเกินไปทุกอย่างในร่างกายของเขาดูเหมาะเจาะพอดีกันไปหมด คริสเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกล่องยาในมือ เขาชะงักเท้าเล็กน้อย หยุดพินิจนายน้อยตรงหน้าพลางคิดไปว่า แม้เขาจะมีเพื่อนฝูงมากมาย เขาเป็นคนมีเสน่ห์อารมณ์ขันใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้ แต่ดูเหมือนการที่มีคนรายล้อมมากมายนั้น ไม่สำคัญเท่าการที่ข้างกายเขามีนายน้อยคนนี้เพียงคนเดียว ความผูกพันก่อตัวขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาแน่ใจว่าเขาก็เป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญของนายน้อยอย่างแน่นอน