Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า Season 2

    หลังจากกลับมาจากสถานีตำรวจ แม่มีอาการกลุ้มใจมาก ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึันได้ยัง ลักษณะชายคนนั้น

เหมือน ชายปริศนาที่ที่เพื่อนเล่าให้ฟัง เพราะน้องสาวของเพื่อนผมก็หายไปเหมือนกัน มันแปลกมากที่

เด็กอายุ 10-11-12 จะหายไปกับชายคนนั้น และอีกอย่าง สิ่งที่ผมต้องการก็คือคำตอบ ตกลงคุณปู่สื่อถึง

อะไรกันแน่นะ ผมเดามันไม่ออกหรอกถ้าไม่ได้ข้อมูลหรืออะไรเพิ่มเติม ผมเคยคิดนะว่าบ้านของคุณปู่

อายุ 150 ปี ตั้งแต่ปี ที่เรายังไม่เกิดอีกต่างหาก อยู่มาได้ถึงวันนี้มันก็แปลก หลังบ้านมันเป็นเหมือนเขต

รกร้างที่มีกำแพงอิฐกั้นอยู่ ที่ที่มีแต่คนไม่เหลียวแล ผมเคยปีนดูมาแล้ว มองออกไปมันเป็นสวนสนุกเก่า

ที่เคยเกิดโศกอนาตกรรมขึ้นโดยที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินจากพ่อแม่ไปโดยไม่บอกไม่กล่าว คนที่เห็นก็มี

น้อยคนนัก ดวงตาของเด็กหญิงดูเลื่อนลอยมาก เธอเดินไปให้เครื่องจักรปั่นต่อหน้าต่อคนที่ยืนอยู่แถว

นั้น ทุกคนกรีดร้องกับภาพที่เห็น เเต่ศพครึ่งตัวของเด็กหญิงเดินออกมาแล้วล้มลงกับพื้น หลังจากเหตุ

การณ์นั้น สวนสนุกก็ปิดทำการลง เรื่องทั้งหมดผมได้ฟังจากคนในพื้นที่รุ่นเดียวกันทั้งนั้นตั้งแต่ย้ายเข้า

โรงเรียนมา ตอนนี้สถานะการณ์เริ่มย่ำเเย่ลงเล็กน้อย ผมไปคว้ากระเป๋าเป้ที่มีของสำคัญอยู่ข้างในวิ่งลง

มาจากห้อง...แต่ก่อนจะผ่านห้อของมาเซลีนผมได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังออกมาก แต่เปิดเข้าไป

มันว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง ผมก้มลงที่คอของผม สร้อยมันเรืองแสงอยู่เป็นสีฟ้า แทนที่ครั้งแต่ก่อนมันเป็น

บุศราคัมทองอร่าม ผมลองถอดสร้อยเส้นนั้นออกมา แล้วเดินถือมันเข้าไปใกล้ๆเตียงของมาเซลีน และ

แล้ว ร่างใครบางคนก็เริ่มจากจางๆกลายเป็นตัวขึ้นจริงๆ 

   "มาเซลีน!?"

  " อะไรกัน....นิค...หนูเล่นกับเขาอยู่นะ..."

เธอพูดขึ้นมาสายตาเหมื่อลอย แต่มีน้ำตาไหลออกมา ผมเริ่มชงนกับสิ่งที่มาเซลีนพูด ใคร...เขาคนนั้น

เป็นใครกันน่ะ..!?

   "ด....เดี๋ยวนะ....มาเซลีน เธอกำลังเล่นกับใครอยู่"

   "คนนี้ไง .... เขาใจดีมากเลย ....เขาให้อมยิ้มกับหนู ....เล่นกับหนู...."

ผมหันไปทางซ้ายมือ ปรากฏร่างชายที่เจอเมื่อวาน เขาส่งยิ้มอันชวนสยดสยองมาให้พร้อมโบกมือ

ทักทาย ลิ้นสีดำออกมาจากปาก ตัวเขาสูงเกือบจะเท่าเพดาน ผมไม่รู้ว่าเขาเข้ามาได้ยังไง แต่ตอนนี้

สถานะการณ์มันไม่ดีเอาซะเลยให้ตายสิ ผมต้องรีบออกจากห้องนี้ ผมรีบวิ่งออกไปทันที ผมวิ่งลงมาชั้น

ล่าง ที่ห้องนั่งเล่น 

    "พ่อ แม่ คลอโรลีน! ผมเจอมาเซลีนแล้วเธออยู่ที่นี่มาตลอด!!"

    "ห๊ะ!?"

พ่อและแม่รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนก่อนที่พี่และผมจะวิ่งตามขึ้นไป

    "ไหน ไม่เห็นมีเลยนิค ลูกอย่าโกหกเราสิ.."

   "ไม่ๆ พ่อกับเเม่ไม่เข้าใจ ดูนี่สิ"

     ผมเอาสร้อยชี้ไปทางเตียง ปรากฏร่างของมาเซลีนให้ทุกคนเห็น ชายคนนั้นหายไปแล้ว แต่

มาเซลีนนั่งร้องไห้ที่เเขนมีรอยขีดข่วน 

.   "มาเซลีน! โอ้ ลูกรักพ่อกับเเม่และพี่เป็นห่วงมากเลยนะ"

แม่และพี่ตรงไปกอดมาเซลีนตัวกลม ผมมองไปรอบห้อง ก่อนที่มาเซลีนจะพูดขึ้นมาว่า

    "เอมม่า....เอมม่าทำร้ายหนู.....เธอโกรธที่เขามาเล่นกับหนูแทน"

    "เอมม่าใครกันเหรอ?"

ผมถามก่อนที่มาเซลีนจะชี้ไปทางมุมห้อง ผมเดินไปแถวนั้น ก่อนจะเห็น ศพเด็กหญิงอายุน่าจะราวๆ 12

ปีเท่าๆมาเซลีน นั่งขุดคู้ แต่หัวขาดไป แม่ถึงกับเป็นลมไปทันทีก่อนที่เด็กคนนั้นจะหายไป

    "นิค นิค เรียกโรงพยาบาลที!"

คลอโรลีนพูดขึ้นพลางปลอบน้องไปด้วย ผมคิดว่า.....มันจะยังไม่จบแค่นั้น ....ผมสังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง

ที่เเขนของเด็กผู้หญิงคนนั้น .... มันมาพร้อมกับคำเตือน . . .