Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า

      5:46 PM.
ความโชคร้ายของเขามันเริ่มทำงานอีกครั้ง...รถน้ำมันหมดแล้วดันมาจอดอยู่ที่ถนนที่มีป่ามืดทึบล้อม
รอบทุกอนาบริเวณ  โทรศัพท์ก็ลืมเอามาด้วยอีกต่างหาก ในชีวิตของเขายังมีโชคร้ายกว่านี้ถ้าไม่รวม
ตอนเด็กๆที่โดนเพื่อนแกล้ง และอีกมากมาย ระยะทางกลับบ้านก็อีก 6 กิโล กว่าจะถึงที่บ้าน ไทม์ลงมา
จากรถแล้วมองไปรอบๆ หันไปทางไหนก็มีแต่ป่า ... ตรงหน้าเป็นถนน ข้างหลังก็ถนน
 
    "เอาไงดีวะเนี่ย..."
  เขามองไปทางโน๊ตบุ๊ค แล้วเดินไปนั่งบนเบาะคนขับ แล้วค่อยเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมา
 
   Time : จอร์น นายช่วยโทรศัพ์บอกช่างซ่อมมาให้หน่อย
   John : ยัง ฉันไม่ว่างเว้ย บายล่ะ
 
   'นี่แกใช่เพื่อนฉันรึเปล่าวะเนี่ย!'
 
    เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ...
ไทม์เดินอยู่ท่ามกลางป่าทึบ ซึ่งมีคนไลน์มาบอกว่า ถ้าเดินเข้าไปในป่าลึกอีกหน่อยจะเจอบ้านคนๆหนึ่ง
อาศัยอยู่ เขาชื่อ คุณ รอลเรน เธออาศัยอยู่นานแล้ว ครอบครัวของเธอเป็นตระกูลที่ลึกลับ แต่เธอก็เป็น
มิตรกับทุกคน ไทม์เดินถือไฟฉายพร้อมถ่ายวีดิโอไว้ด้วยเพราะเหตุผลที่ว่า "ทุกคนที่มหาลัยอยาดรู้กัน
นักหนาว่า มันมีอะไรในนั้น" เขาเดินมองไปรอบป่า ที่มืดสนิท ก่อนจะมองเห็นแสงจากทางขวา ไทม์เดิน
ตรงไปทางนั้นโดยไว ก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลัง.. เขาส่องไปข้างหลัง ที่
เห็น เเวบๆแวมๆคือเหมือนจะเป็นตัวอะไรขาวๆซีดๆวิ่งผ่านไป เขาไม่สนใจก่อนจะเดินเข้าไปในเขตบ้าน
 
    กริ๊ง....
 
    เงียบ...เขากดกริ่งอีกครั้ง...
 
   กริ๊ง...
 
   "มาแล้วค่ะ"
 
  เสียงดังขึ้นมาก่อนจะมีคนมาเปิด ตรงหน้าคือหญิงสาวที่น่าจะอายะราวๆ 21-22 ปี เธอยิ้มแล้วพูดว่า
 
    "มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ?"
 
  "เอ่อ...คือว่ารถผมน้ำมันหมดน่ะครับ ก็เลยรบกวนช่วยโทรเรียกช่างซ่อมให้หน่อนน่ะครับ"
 
    "อ้อ ได้ค่ะ เข้ามาก่อนค่ะข้างนอกมัน 'อันตราย' นะ"
 
    ไทม์เริ่มเอะใจตอนที่คุณ รอลเรนพูดว่า 'อันตราย' ข้างนอกมันมีอะไรกันล่ะถึงบอกแบบนั้น
ภายในตัวบ้านสังเกตได้ว่าหน้าต่างทุกบานเป็นหน้าต่างเหล็กทุกบานประตูก็เป็นเหล็ก มันช่างน่าแปลก
เขานั่งลงกับเก้าอี้ รอคุณรอลเรน ซักพัก เธอเดินมาแล้วบอกว่า
     "คือว่า ช่างไม่ว่างค่ะ พักที่นี่ก่อนก็ได้นะคะ"
 
    "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวมันเป็นการรบกวนคุณเปล่าๆ"
 
    "อยู่ได้ เพราะข้างนอกมัน'อันตราย' ค่ะ"
 
   "อะไรเหรอครับที่อันตราย?"
 
   "คุณ...ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ อะ...22:56 แล้วนอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้..ฉันอาจจะตามให้อีกที"
 
    "ค...ครับ"
 
   ตอนนี้คุณรอลเรนขึ้นไปบนห้องเรียบร้อยส่วนเขาก็นอนที่ห้องนอนรับแขก เขาคิดว่า อะไรล่ะที่มัน
อันตรายหรือว่าเป็นเรื่องเล่านั่นอีกล่ะ เขาหันตัวนอนตะเเคง ก่อนจะหลับตาลง.....
 
     04:34 AM.
  ไทม์ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ ตีสี่แล้วเขาลุกจึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู เขาได้ยินเสียงคนคุยกันที่หน้า
ประตูทางเข้า....ไทม์เดินเลี้ยวขวาก่อนจะเห็น ชายสามคนกำลังคุยกับคุณรอลเรน แต่ที่ทำให้เขา
แทบตกใจก็คือ ...คุณรอลเรนจับที่หน้าของตนก่อนจะดึงออกมา มันเป็นหนังมนุษย์ที่ใช้ครอมม่าติด
กลับกลายเป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาล ตาซ้ายเป็นนาฬิกา ริมฝีปากที่ฉากข้างเเก้มถูกเย็บ เธอยืนถือมีด
แล้วเล่นมัน....
     
    "ฉันคิดอยู่นะว่าควรจะทำยังไงกับหมอนั่นดี"
 
ชายที่สวมแว่นตากันลมพูดขึ้น เขาถือขวานอยู่ในมือ 
 
    "ฆ่าเขาเลยสิ"
ต่อมาชายสวมหน้ากากสีขาวผมสีน้ำตาลพูดขึ้นมาทำให้เขาถึงกับขนลุกทันที 'ฆ่าเหรอ?!'
 
     "ฉันว่า...ฆ่าเขาซะดีกว่าตามแมสกี้บอกนะ"
 
   ชายสวมหน้ากากสีดำตาสีแดงพูดขึ้น พลางกอดอก
 
     "อืม...ถ้าพูดอย่างนั้นน่ะนะ...เอาเลยพวกเรา...ฆ่าเขา"
 
    "หืม?...เขาอยู่นั่นไง"
 
    'นั่งรออยู่ทำไม...!!'
 
   เขารีบลุกขึ้นแล้วเปิดวิ่งขึ้นชั้นบน แต่มันเป็นทางตัน!?
คนที่ชื่อแมสกี้รีบวิ่งมาล็อคคอเขาจนขยับไปไหนไม่ได้
 
    "อย่าไปสิ เรายังไม่ได้ฆ่านายเลยนะ"
 
    "ปล่อยนะเฮ้ย!!"
  
    เขาถูกปิดตาและปาก ก่อนที่พวกนั้นจะมัดมือของเขา 
 
     "ฉันว่าให้เขาไปหามาสเตอร์ก่อนดีมั้ย?"
    
 
     "เอาไงดีล่ะ ฮู้ดดี้ "
 
    "ให้เขาไปหามาสเตอร์ก่อนดีกว่าเถอะ"
 
    "อืมๆ"
 
   "เออ ว่าแต่ โทบี้ นายฆ่ายัยนั่นรึยัง?"
 
    "ไม่ มาสเตอร์บอกว่าเว้นยัยนั่นไว้ก่อนมห้มาจัดการหมอนี่ก่อน งั้นค็อกว็อก เธอเป็นคนจัดการแล้วกัน"
 
    "โอเค"
 
    พวกนั้นบังคับตัวเขาให้เข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ ก่อนจะให้เขาเข้าไปในห้องๆหนึ่ง...
 
      |มาแล้วเหรอ....|
 
    เสียงอันเย็นชาของใครบางคนดังขึ้นมา เขาหันไปรอบๆ
 
     "จะจัดการยังไงดีครับมาสเตอร์"
 
     |เอาตัวเขาไปขังก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที|
 
    "ครับ"
 
     พวกนั้นพาเขาเข้ามาในห้องนอนที่อยู่บนชั้น2 ...ทีนี้จะหนียังไงล่ะเนี่ย....
 
     กริ๊ก..
เสียงล็อกประตูดังเเสดงถึงว่าเขาถูกขังเป็นที่เรียบร้อย....
 
    To Be Continute......