Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า

10.0

เขียนโดย jifjen

วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.56 น.

  5 ตอน
  10 วิจารณ์
  8,808 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559 16.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) The Proxy

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      5:46 PM.

ความโชคร้ายของเขามันเริ่มทำงานอีกครั้ง...รถน้ำมันหมดแล้วดันมาจอดอยู่ที่ถนนที่มีป่ามืดทึบล้อม

รอบทุกอนาบริเวณ  โทรศัพท์ก็ลืมเอามาด้วยอีกต่างหาก ในชีวิตของเขายังมีโชคร้ายกว่านี้ถ้าไม่รวม

ตอนเด็กๆที่โดนเพื่อนแกล้ง และอีกมากมาย ระยะทางกลับบ้านก็อีก 6 กิโล กว่าจะถึงที่บ้าน ไทม์ลงมา

จากรถแล้วมองไปรอบๆ หันไปทางไหนก็มีแต่ป่า ... ตรงหน้าเป็นถนน ข้างหลังก็ถนน

 

    "เอาไงดีวะเนี่ย..."

  เขามองไปทางโน๊ตบุ๊ค แล้วเดินไปนั่งบนเบาะคนขับ แล้วค่อยเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมา

 

   Time : จอร์น นายช่วยโทรศัพ์บอกช่างซ่อมมาให้หน่อย

   John : ยัง ฉันไม่ว่างเว้ย บายล่ะ

 

   'นี่แกใช่เพื่อนฉันรึเปล่าวะเนี่ย!'

 

    เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ...

ไทม์เดินอยู่ท่ามกลางป่าทึบ ซึ่งมีคนไลน์มาบอกว่า ถ้าเดินเข้าไปในป่าลึกอีกหน่อยจะเจอบ้านคนๆหนึ่ง

อาศัยอยู่ เขาชื่อ คุณ รอลเรน เธออาศัยอยู่นานแล้ว ครอบครัวของเธอเป็นตระกูลที่ลึกลับ แต่เธอก็เป็น

มิตรกับทุกคน ไทม์เดินถือไฟฉายพร้อมถ่ายวีดิโอไว้ด้วยเพราะเหตุผลที่ว่า "ทุกคนที่มหาลัยอยาดรู้กัน

นักหนาว่า มันมีอะไรในนั้น" เขาเดินมองไปรอบป่า ที่มืดสนิท ก่อนจะมองเห็นแสงจากทางขวา ไทม์เดิน

ตรงไปทางนั้นโดยไว ก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลัง.. เขาส่องไปข้างหลัง ที่

เห็น เเวบๆแวมๆคือเหมือนจะเป็นตัวอะไรขาวๆซีดๆวิ่งผ่านไป เขาไม่สนใจก่อนจะเดินเข้าไปในเขตบ้าน

 

    กริ๊ง....

 

    เงียบ...เขากดกริ่งอีกครั้ง...

 

   กริ๊ง...

 

   "มาแล้วค่ะ"

 

  เสียงดังขึ้นมาก่อนจะมีคนมาเปิด ตรงหน้าคือหญิงสาวที่น่าจะอายะราวๆ 21-22 ปี เธอยิ้มแล้วพูดว่า

 

    "มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ?"

 

  "เอ่อ...คือว่ารถผมน้ำมันหมดน่ะครับ ก็เลยรบกวนช่วยโทรเรียกช่างซ่อมให้หน่อนน่ะครับ"

 

    "อ้อ ได้ค่ะ เข้ามาก่อนค่ะข้างนอกมัน 'อันตราย' นะ"

 

    ไทม์เริ่มเอะใจตอนที่คุณ รอลเรนพูดว่า 'อันตราย' ข้างนอกมันมีอะไรกันล่ะถึงบอกแบบนั้น

ภายในตัวบ้านสังเกตได้ว่าหน้าต่างทุกบานเป็นหน้าต่างเหล็กทุกบานประตูก็เป็นเหล็ก มันช่างน่าแปลก

เขานั่งลงกับเก้าอี้ รอคุณรอลเรน ซักพัก เธอเดินมาแล้วบอกว่า

     "คือว่า ช่างไม่ว่างค่ะ พักที่นี่ก่อนก็ได้นะคะ"

 

    "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวมันเป็นการรบกวนคุณเปล่าๆ"

 

    "อยู่ได้ เพราะข้างนอกมัน'อันตราย' ค่ะ"

 

   "อะไรเหรอครับที่อันตราย?"

 

   "คุณ...ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ อะ...22:56 แล้วนอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้..ฉันอาจจะตามให้อีกที"

 

    "ค...ครับ"

 

   ตอนนี้คุณรอลเรนขึ้นไปบนห้องเรียบร้อยส่วนเขาก็นอนที่ห้องนอนรับแขก เขาคิดว่า อะไรล่ะที่มัน

อันตรายหรือว่าเป็นเรื่องเล่านั่นอีกล่ะ เขาหันตัวนอนตะเเคง ก่อนจะหลับตาลง.....

 

     04:34 AM.

  ไทม์ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ ตีสี่แล้วเขาลุกจึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู เขาได้ยินเสียงคนคุยกันที่หน้า

ประตูทางเข้า....ไทม์เดินเลี้ยวขวาก่อนจะเห็น ชายสามคนกำลังคุยกับคุณรอลเรน แต่ที่ทำให้เขา

แทบตกใจก็คือ ...คุณรอลเรนจับที่หน้าของตนก่อนจะดึงออกมา มันเป็นหนังมนุษย์ที่ใช้ครอมม่าติด

กลับกลายเป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาล ตาซ้ายเป็นนาฬิกา ริมฝีปากที่ฉากข้างเเก้มถูกเย็บ เธอยืนถือมีด

แล้วเล่นมัน....

     

    "ฉันคิดอยู่นะว่าควรจะทำยังไงกับหมอนั่นดี"

 

ชายที่สวมแว่นตากันลมพูดขึ้น เขาถือขวานอยู่ในมือ 

 

    "ฆ่าเขาเลยสิ"

ต่อมาชายสวมหน้ากากสีขาวผมสีน้ำตาลพูดขึ้นมาทำให้เขาถึงกับขนลุกทันที 'ฆ่าเหรอ?!'

 

     "ฉันว่า...ฆ่าเขาซะดีกว่าตามแมสกี้บอกนะ"

 

   ชายสวมหน้ากากสีดำตาสีแดงพูดขึ้น พลางกอดอก

 

     "อืม...ถ้าพูดอย่างนั้นน่ะนะ...เอาเลยพวกเรา...ฆ่าเขา"

 

    "หืม?...เขาอยู่นั่นไง"

 

    'นั่งรออยู่ทำไม...!!'

 

   เขารีบลุกขึ้นแล้วเปิดวิ่งขึ้นชั้นบน แต่มันเป็นทางตัน!?

คนที่ชื่อแมสกี้รีบวิ่งมาล็อคคอเขาจนขยับไปไหนไม่ได้

 

    "อย่าไปสิ เรายังไม่ได้ฆ่านายเลยนะ"

 

    "ปล่อยนะเฮ้ย!!"

  

    เขาถูกปิดตาและปาก ก่อนที่พวกนั้นจะมัดมือของเขา 

 

     "ฉันว่าให้เขาไปหามาสเตอร์ก่อนดีมั้ย?"

    

 

     "เอาไงดีล่ะ ฮู้ดดี้ "

 

    "ให้เขาไปหามาสเตอร์ก่อนดีกว่าเถอะ"

 

    "อืมๆ"

 

   "เออ ว่าแต่ โทบี้ นายฆ่ายัยนั่นรึยัง?"

 

    "ไม่ มาสเตอร์บอกว่าเว้นยัยนั่นไว้ก่อนมห้มาจัดการหมอนี่ก่อน งั้นค็อกว็อก เธอเป็นคนจัดการแล้วกัน"

 

    "โอเค"

 

    พวกนั้นบังคับตัวเขาให้เข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ ก่อนจะให้เขาเข้าไปในห้องๆหนึ่ง...

 

      |มาแล้วเหรอ....|

 

    เสียงอันเย็นชาของใครบางคนดังขึ้นมา เขาหันไปรอบๆ

 

     "จะจัดการยังไงดีครับมาสเตอร์"

 

     |เอาตัวเขาไปขังก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที|

 

    "ครับ"

 

     พวกนั้นพาเขาเข้ามาในห้องนอนที่อยู่บนชั้น2 ...ทีนี้จะหนียังไงล่ะเนี่ย....

 

     กริ๊ก..

เสียงล็อกประตูดังเเสดงถึงว่าเขาถูกขังเป็นที่เรียบร้อย....

 

    To Be Continute......

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา