รัก...รสมะระ(หวาน)
-
เขียนโดย chadaapp
วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.19 น.
15 ตอน
0 วิจารณ์
18.36K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 15.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) ความจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ งาน โอท็อป เกษตร บ้านเรา
“วันนี้รู้สึกยินดีที่พี่น้องบ้านเราให้ความร่วมมือในการร่วม งาน ขอให้พี่น้องทุกคนช่วยกันสนับสนุนสินค้าของตำบลเรา เพื่อเป็นการพัฒนาจังหวัดของเราให้มีความเจริญขึ้นกว่าที่เป็นอยู่....ขอเชิญทุกคนเยี่ยมชมสินค้าและเลือกชื้อได้ตามอัธยาศัย เลยครั บเชิญๆๆ” เสียงผู้ใหญ่บ้านกล่าวเปิดงาน...ประจำหมุ่บ้าน...ดังก้องไปทั่ว....
“พี่ลายจ๋า...น้องนุ่นของถ่ายรูปด้วยได้ไหมจ๊ะ.....”
“ได้สิครับ...ยินดี” ผมมาออกร้ายขายต้นไม้....แต่ไม่ได้ขายดีหรอกครับ...บรรดาผู้หญิงที่เคยดูถูกผม...ต่างเข้ามาถ่ายรูป...มาหยอกล้อ...มาจีบ...ผมอย่างออกนอกหน้า....
“นี่ๆๆๆ ยัยเนย แกช่วยดูหน่อยสิว่านั้นใช่ ไอ้ลาย คนที่เคยมาจีบเอ็งรึเปล่า...”
“ใช่จ๊ะ...พ่อ”
“แล้วมันไปศัลยกรรมหมอไหนว่ะ...ถึงได้หล่อราวกับเทพบุตร...”
“จะหมดไหนละพ่อ..ก็เจ๊แตงกับช่างตัดผมชื่อดังบ้านเรา...พี่เมนนั้นและพ่อ”
“แล้วเนยรู้ได้ไงว่ะ...ยังกับแกเป็นส่วนหนึ่งในการศัลยกรรม...”
“หึ...เนยไม่ใช่แค่ส่วนหนึ่งนะพ่อ...แต่เนยเป็นทั้งหมดของการศัลยกรรมครั้งนี้ ”
“อะไรของแกว่ะ....งง”
“เดี๋ยวพ่อก็รู้”
ฉันยืนมองลายคนใหม่อย่างภาคภูมิใจ....มันเป็นแผนขั้นแรกที่ฉันต้องการให้ลายเปลี่ยนตัวเอง....และมันก็ได้ผม...เกินคาดจริงๆ....
“เชิญทุกคนเลือกต้นไม้ร้านลายได้เลยนะครับ...วันนี้ลายจัดโปรชื้อหนึ่งแถมหนึ่ง...เชิญครับ...”
“พี่ลายจ๋า...แล้วถ้าบุ้งชื้อพี่ลายพอจะแถมหัวใจมากับต้นไม้ได้ไหมค่ะ อิอิ”
“บ้าสิยัยบุ้ง....แกจะอ่อยพี่ลายของฉันไม่ได้...โน้นผัวแกยืนมองตาเขียวแล้ว...”
“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมค่ะ....พี่ลาย...”
“ตาย ๆๆๆๆ วันนี้งานของบ้านเราคึกคักเพราะพ่อลายเลยนะเนี่ยย....”
“ต้องยกความดีให้กับเจ้าของความคิดจริงๆ “
“เจ้าของความคิด...ไครว่ะ”
“หึ...เดี๋ยวพวกเอ็งก็รู้”
แผนการของนังเนยมันเห็นทันตาจริงๆ ตอนแรกที่ฟังมันเล่าว่าต้องการเปลี่ยนไอ้ลายให้หล่อขึ้น....เพื่อจะได้เอามาเป็นแฟน....หึ...มันข่างกล้าบ้าบิ่นสิ้นดี....นี่ถ้าลายมันรุ้ว่าทุกอย่างที่มันเป็นอยู่ตอนนี้เพราะนังเนยนะ....มันคงจะอกแตกตาย....แต่กว่าจะถึงวันนี้น....คงจะลายคงตกหลุมพรางของนังเนยจนกู่ไม่กลับแล้วมั้ง.....แล้วแผนการขั้นที่สองของนังเนยกำลังเริ่มขึ้น....เชิญชม....(เจ๊แตงขอคอนเฟริมว่าสนุกและอ่อยถึงใจแน่นอน....55555)
“อ้าว...น้องเนยวันนี้มาออกร้านกับเค้าด้วยเหรอ...มาๆๆๆ พี่ช่วยขายไหมจ๊ะ”
“น้ำหน้าแบบพี่คงจะช่วยไล่ลูกค้าของฉันออกไปละสิ...”
“โถ่ๆๆๆๆ แม่ค้าคนสวยทำไมปากร้ายอย่างนี้ละจ๊ะ....ไม่น่ารักเลย”
“แก….ออกไปเลยะ....ก่อนที่จะ…จะ....หัวแตก...”
“เดือนร้อน....ทำไหมละจ๊ะ”
“อย่าเข้ามานะ!!!!....นายลายยยยยยยยยยยยย....ช่วยเนยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
“เนย!!!!” เสียงตะโกนจากร้านริมสุดของงานดังขึ้นท่ามกลางความตกใจของผู้คนที่มาเที่ยวงาน....และเพียงแค่ผมได้ยิน...ผมก็รู้ทันทีว่า...มันคือเสียงของ......
“ทำท่าตบฉันสิ...เร็วๆๆ แค่ทำท่านะ....”
“เห้ยยยยยย!!!...หยุดนะ!!!...ปล่อยเนยชะ” ภาพของไอ้หัวทองที่ทำท่าจะตบเนย....มันทำให้ผมต้องรีบเข้าไปช่วย....
“ลาย…..อึกๆๆๆๆๆ....ชะช่วยเนยด้วย”
“ไม่ปล่อยเว้ยยยยยย”
“แน่ใจนะว่ามึงอยากมีเรื่อง!!!”
“นะ...แน่ใจดิว่ะ”
“พลักฉันไปหาลายสิ...เอาแบบเต็มแรงเลยนะ”
“อะ...เอางั้นเหรอ”
“เอออ...”
ไอ้หัวทองมันน่าตบชะมัด.....อุตสาห์จ้างมาเล่นละคร....ไม่ได้เรื่องเล้ยยยยยยย....แต่มาถึงขึ้นนี้แล้ววว....ต้องเดินหน้าอย่างเดียวก่อนที่แผนจะแตก....แต่ตอนนี้ทำไมแรงผลักมันได้เหวี่ยงเบอรืแรงชะมัด.....ปึก!!!!
“นะ....เนยเป็นอะไรรึเปล่า”
วินาทีที่ลายปรากฎร์โฉมต่อหน้า........โอ้วววววววววว...ทำไมช่างหล่อบาดใจเนยเหลือเกินคะลาย….หน้าตา....ทรงผม...เสื้อผ้า…มันใช่จริงๆ...คุ้มละที่อุตสาห์จ้างเจ๊แตงกับนายเมนแปลงโฉม....เสียเงินไปเป็นหมื่นเพื่อชื้อเทพบุตร....คราวนี้เนยจะไม่ยอมให้ลายเดินหนีเนยไปอีก.....แกล้งสลบดีกว่า....(ไม่ใช่เนยใครจะกล้า...)
“เนยๆๆ”ผมตกใจที่อยู่ๆ เร่างของเนยถูกเหวี่ยงมาชนผมเต็มๆ ดีนะที่ผมรับไว้ทัน.....แต่สายตาที่เนยมองหน้าผม....ทำไมมันแปลกๆนะ....ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยถามร่างบางในอ้อมกอดผมก็สลบไปชะงั้น....น่าแปลกที่หลังจากเนยสลบทุกอย่างกลับสู่ภาวะปกติ...อย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้....วันนี้มีแต่เรื่องดีๆแต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันเหมือนฉากละครน้ำเน่าที่แม่ผมชอบดูชะมัด....คงไม่มีไรมั้ง....ผมคิดมากไปละ....ตอนนี้เนยนอนพักบ้านผม....ผมได้แต่นั่งมองหน้าเนยอยู่อย่างนั้น....จนกระทั่ง
“อึกๆๆๆ...ละลาย...เนยขอโทดนะ....อึกๆๆๆ เนยไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องของเราเป็นแบบนี้...เนยรักลาย....ได้ยินไหมค่ะ...”
เสียงเนยละเมอกอดแขนผมไว้แน่น....นำตามี่ไหลรินตรงหางตาทำให้ผมเริ่มอึกอัด...ว่าผมจะเอายังไงต่อดีกับความรักของผม....เนยจะรักผมจริงๆหรือแค่เห็นว่าผมหล่อขึ้น...ดูดีขึ้นกันแน่นะ....ผมไม่แน่ใจเลยจริง ๆ....
เรื่องราวของเนยที่วางแผนเพื่อหวังจะพิชิตใจพระรองของเราเป็นยังไงกันบ้างค่ะ....ตอนหน้ามาลุ้นตำตอบของลายกันค่ะว่า...ลายจะตัดสินใจยังไง...และแผนการของเนยครั้งนี้จะถูกเปิดเผยหรือไม่....มาลุ้นพร้อมๆกันนะค่ะ^^
“วันนี้รู้สึกยินดีที่พี่น้องบ้านเราให้ความร่วมมือในการร่วม งาน ขอให้พี่น้องทุกคนช่วยกันสนับสนุนสินค้าของตำบลเรา เพื่อเป็นการพัฒนาจังหวัดของเราให้มีความเจริญขึ้นกว่าที่เป็นอยู่....ขอเชิญทุกคนเยี่ยมชมสินค้าและเลือกชื้อได้ตามอัธยาศัย เลยครั บเชิญๆๆ” เสียงผู้ใหญ่บ้านกล่าวเปิดงาน...ประจำหมุ่บ้าน...ดังก้องไปทั่ว....
“พี่ลายจ๋า...น้องนุ่นของถ่ายรูปด้วยได้ไหมจ๊ะ.....”
“ได้สิครับ...ยินดี” ผมมาออกร้ายขายต้นไม้....แต่ไม่ได้ขายดีหรอกครับ...บรรดาผู้หญิงที่เคยดูถูกผม...ต่างเข้ามาถ่ายรูป...มาหยอกล้อ...มาจีบ...ผมอย่างออกนอกหน้า....
“นี่ๆๆๆ ยัยเนย แกช่วยดูหน่อยสิว่านั้นใช่ ไอ้ลาย คนที่เคยมาจีบเอ็งรึเปล่า...”
“ใช่จ๊ะ...พ่อ”
“แล้วมันไปศัลยกรรมหมอไหนว่ะ...ถึงได้หล่อราวกับเทพบุตร...”
“จะหมดไหนละพ่อ..ก็เจ๊แตงกับช่างตัดผมชื่อดังบ้านเรา...พี่เมนนั้นและพ่อ”
“แล้วเนยรู้ได้ไงว่ะ...ยังกับแกเป็นส่วนหนึ่งในการศัลยกรรม...”
“หึ...เนยไม่ใช่แค่ส่วนหนึ่งนะพ่อ...แต่เนยเป็นทั้งหมดของการศัลยกรรมครั้งนี้ ”
“อะไรของแกว่ะ....งง”
“เดี๋ยวพ่อก็รู้”
ฉันยืนมองลายคนใหม่อย่างภาคภูมิใจ....มันเป็นแผนขั้นแรกที่ฉันต้องการให้ลายเปลี่ยนตัวเอง....และมันก็ได้ผม...เกินคาดจริงๆ....
“เชิญทุกคนเลือกต้นไม้ร้านลายได้เลยนะครับ...วันนี้ลายจัดโปรชื้อหนึ่งแถมหนึ่ง...เชิญครับ...”
“พี่ลายจ๋า...แล้วถ้าบุ้งชื้อพี่ลายพอจะแถมหัวใจมากับต้นไม้ได้ไหมค่ะ อิอิ”
“บ้าสิยัยบุ้ง....แกจะอ่อยพี่ลายของฉันไม่ได้...โน้นผัวแกยืนมองตาเขียวแล้ว...”
“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมค่ะ....พี่ลาย...”
“ตาย ๆๆๆๆ วันนี้งานของบ้านเราคึกคักเพราะพ่อลายเลยนะเนี่ยย....”
“ต้องยกความดีให้กับเจ้าของความคิดจริงๆ “
“เจ้าของความคิด...ไครว่ะ”
“หึ...เดี๋ยวพวกเอ็งก็รู้”
แผนการของนังเนยมันเห็นทันตาจริงๆ ตอนแรกที่ฟังมันเล่าว่าต้องการเปลี่ยนไอ้ลายให้หล่อขึ้น....เพื่อจะได้เอามาเป็นแฟน....หึ...มันข่างกล้าบ้าบิ่นสิ้นดี....นี่ถ้าลายมันรุ้ว่าทุกอย่างที่มันเป็นอยู่ตอนนี้เพราะนังเนยนะ....มันคงจะอกแตกตาย....แต่กว่าจะถึงวันนี้น....คงจะลายคงตกหลุมพรางของนังเนยจนกู่ไม่กลับแล้วมั้ง.....แล้วแผนการขั้นที่สองของนังเนยกำลังเริ่มขึ้น....เชิญชม....(เจ๊แตงขอคอนเฟริมว่าสนุกและอ่อยถึงใจแน่นอน....55555)
“อ้าว...น้องเนยวันนี้มาออกร้านกับเค้าด้วยเหรอ...มาๆๆๆ พี่ช่วยขายไหมจ๊ะ”
“น้ำหน้าแบบพี่คงจะช่วยไล่ลูกค้าของฉันออกไปละสิ...”
“โถ่ๆๆๆๆ แม่ค้าคนสวยทำไมปากร้ายอย่างนี้ละจ๊ะ....ไม่น่ารักเลย”
“แก….ออกไปเลยะ....ก่อนที่จะ…จะ....หัวแตก...”
“เดือนร้อน....ทำไหมละจ๊ะ”
“อย่าเข้ามานะ!!!!....นายลายยยยยยยยยยยยย....ช่วยเนยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
“เนย!!!!” เสียงตะโกนจากร้านริมสุดของงานดังขึ้นท่ามกลางความตกใจของผู้คนที่มาเที่ยวงาน....และเพียงแค่ผมได้ยิน...ผมก็รู้ทันทีว่า...มันคือเสียงของ......
“ทำท่าตบฉันสิ...เร็วๆๆ แค่ทำท่านะ....”
“เห้ยยยยยย!!!...หยุดนะ!!!...ปล่อยเนยชะ” ภาพของไอ้หัวทองที่ทำท่าจะตบเนย....มันทำให้ผมต้องรีบเข้าไปช่วย....
“ลาย…..อึกๆๆๆๆๆ....ชะช่วยเนยด้วย”
“ไม่ปล่อยเว้ยยยยยย”
“แน่ใจนะว่ามึงอยากมีเรื่อง!!!”
“นะ...แน่ใจดิว่ะ”
“พลักฉันไปหาลายสิ...เอาแบบเต็มแรงเลยนะ”
“อะ...เอางั้นเหรอ”
“เอออ...”
ไอ้หัวทองมันน่าตบชะมัด.....อุตสาห์จ้างมาเล่นละคร....ไม่ได้เรื่องเล้ยยยยยยย....แต่มาถึงขึ้นนี้แล้ววว....ต้องเดินหน้าอย่างเดียวก่อนที่แผนจะแตก....แต่ตอนนี้ทำไมแรงผลักมันได้เหวี่ยงเบอรืแรงชะมัด.....ปึก!!!!
“นะ....เนยเป็นอะไรรึเปล่า”
วินาทีที่ลายปรากฎร์โฉมต่อหน้า........โอ้วววววววววว...ทำไมช่างหล่อบาดใจเนยเหลือเกินคะลาย….หน้าตา....ทรงผม...เสื้อผ้า…มันใช่จริงๆ...คุ้มละที่อุตสาห์จ้างเจ๊แตงกับนายเมนแปลงโฉม....เสียเงินไปเป็นหมื่นเพื่อชื้อเทพบุตร....คราวนี้เนยจะไม่ยอมให้ลายเดินหนีเนยไปอีก.....แกล้งสลบดีกว่า....(ไม่ใช่เนยใครจะกล้า...)
“เนยๆๆ”ผมตกใจที่อยู่ๆ เร่างของเนยถูกเหวี่ยงมาชนผมเต็มๆ ดีนะที่ผมรับไว้ทัน.....แต่สายตาที่เนยมองหน้าผม....ทำไมมันแปลกๆนะ....ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยถามร่างบางในอ้อมกอดผมก็สลบไปชะงั้น....น่าแปลกที่หลังจากเนยสลบทุกอย่างกลับสู่ภาวะปกติ...อย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้....วันนี้มีแต่เรื่องดีๆแต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันเหมือนฉากละครน้ำเน่าที่แม่ผมชอบดูชะมัด....คงไม่มีไรมั้ง....ผมคิดมากไปละ....ตอนนี้เนยนอนพักบ้านผม....ผมได้แต่นั่งมองหน้าเนยอยู่อย่างนั้น....จนกระทั่ง
“อึกๆๆๆ...ละลาย...เนยขอโทดนะ....อึกๆๆๆ เนยไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องของเราเป็นแบบนี้...เนยรักลาย....ได้ยินไหมค่ะ...”
เสียงเนยละเมอกอดแขนผมไว้แน่น....นำตามี่ไหลรินตรงหางตาทำให้ผมเริ่มอึกอัด...ว่าผมจะเอายังไงต่อดีกับความรักของผม....เนยจะรักผมจริงๆหรือแค่เห็นว่าผมหล่อขึ้น...ดูดีขึ้นกันแน่นะ....ผมไม่แน่ใจเลยจริง ๆ....
เรื่องราวของเนยที่วางแผนเพื่อหวังจะพิชิตใจพระรองของเราเป็นยังไงกันบ้างค่ะ....ตอนหน้ามาลุ้นตำตอบของลายกันค่ะว่า...ลายจะตัดสินใจยังไง...และแผนการของเนยครั้งนี้จะถูกเปิดเผยหรือไม่....มาลุ้นพร้อมๆกันนะค่ะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ