Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้ นี่นายจริงๆด้วย นายยังไม่ตาย ฮึก ฮือๆนายไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่ส่งข่าวมาหาชั้นเลย

ตาบ้า รู้บ้างมั้ยว่าชั้นคิดถึงนายมากแค่ไหน”ฟางร้องไห้ออกมาก่อนที่จะโผกอดป๊อปปี้ด้วยความรัก

และคิดถึงเหลือกกเกิน

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ตกใจกับท่าทางของฟางก่อนที่จะรีบผลักออกมาด้วยความขยะแขยงตัวฟางอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“กล้าดียังไงยัยชั้นต่ำกล้ามากอดชั้นแบบนี้น่ะห้ะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วรีบว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ นี่ฟางเองไง แฟนของนาย นายเป็นอะไรทำต้องผลักชั้น”ฟางอึ้งก่อนที่จะรีบลุกขึ้นพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าเธอคือพวกชั้นต่ำ พวกสกปรกโสโครกไงล่ะ หึ พอรู้ว่าจะได้มาเรียนที่Dsก็หาเพื่อขยับ

ฐานะตัวเองสินะเพื่อให้ตัวเองดูสูงส่งขึ้นมาเหมือนพวกชั้น เลยคิดจะจับชั้น หน้าด้าน”ป๊อปปี้รีบว่า

ฟางอย่าเสียๆหายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางโกรธจัดแล้วไม่รอช้าตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้นนะ นี่นายเป็นบ้าอะไรนายจำชั้นไม่ได้รึไง”ฟางพูดอย่างตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้และไม่คิดจะจำ พวกมนุษย์ชั้นต่ำแบบเธอมันไม่มีค่าพอที่จำหรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก นายจำชั้นไม่ได้งั้นหรอ นี่ฟางไง”ฟางได้ยินคำพูดร้ายๆของอดีตแฟนยิ่งรู้สึกปวดใจทำให้น้ำตา

ไหลออกมาไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

“โอ๊ยน่ารำคายก็บอกว่าจำไม่ได้กำไม่ได้ไงเล่าจะเซ้าซี้กันทำไมยัยชั้นต่ำ”ป๊อปปี้รีบว่าก่อนที่จะผลัก

ฟางที่ร้องไห้ล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นน่ะป๊อป รึว่ายัยชั้นต่ำนี่ทำอะไรให้นายไม่พอใจบอกพวกเราได้นะ”เขื่อน ปลื้มและแค

รอลที่เดินมาหาป๊อปปี้เห็นป๊อปปี้อยู่กับฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ นี่พอไกลแฟนตัวเองก็รีบหาคนเกาะใหม่หรอยะ เข้าใจเลือกนะที่เลือกนายน้อย

ของDs”แครอลเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มีแฟนอยู่แล้วแท้ๆแต่ก็มาทึกทักว่ารู้จักกันเธอนี่มันหน้าด้านหน้าไม่อายสิ้นดี”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึกฮือๆ”ฟางที่ไม่อาจจะทนฟังคำพูดจาร้ายๆของป๊อปปี้และแครอลก็รีบวิ่งหนีกลับเข้ามาในหอ

นอนของตัวเองแล้วกอดตัวเองร้องไห้ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่ป๊อปปี้พูดใส่เมื่อกี้นี้กันจนหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สายแล้วๆ”ฟางหุนหันรีบตื่นขึ้นมาแล้วรีบออกมาจากหอนอนสาขาวิ่งไปเรียนคลาสแรกของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“หวัดดีฟาง สายเหมือนกันเลยขนมปังมั้ย”เฟย์ที่รีบวิ่งตามฟางมาแล้วรีบทักทายอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจจ้ะ ดีจังที่คลาสแรกพวกเราทุกสาขาเรียนรวมกันหมดที่ห้องบรรยายรวม”ฟางพูดก่อนที่จะรีบ

วิ่งไปกับเฟย์แล้วเปิดประตูวิ่งเข้ามาในห้องบรรยายแล้วต้องอายแทบแทรกผ่านดินหนีเมื่อเห็นคน

อื่นๆเข้าเรียนกันหมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ”ฟางและเฟย์พูดพร้อมกันก่อนที่จะรีบเดินลงไปนั่งข้างหน้าที่ว่างอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

ตอนนั้นเอง ฟางที่ถูกแครอลแกล้งยื่นขาให้ฟางล้มคะมำลงไปท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะของทุก

คนในโถงบรรยาย

 

 

 

 

 

 

 

“มาฟาง เดี๋ยวไปนั่งกับเราแล้วกัน เฟย์ด้วย”แก้วที่เดินออกมาช่วยเฟย์และฟางพามานั่งกับตัวเอง

แล้วคอยอธิบายวิชานี้ให้กับ2สาวที่เข้าใหม่จนหมดคาบ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะแก้วที่มาช่วยพวกเราที่มาใหม่ทั้งคู่ไม่งั้นแย่แน่ๆ”เฟย์พูดเมื่อหมดคลาสเรียนแล้ว

เดินมากับแก้วและฟางเพื่อนเปลี่ยนตึกเรียน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร พวกเธอมาใหม่นี่นามีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน”แก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วนี่ดีกับพวกเรา2คนจังเลย ขอบคุณนะที่มอบมิตรภาพดีๆให้เรา”ฟางพูดแล้วยิ้มให้แก้วอย่างเป็น

มิตร

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ แถวนี้อากาศมันสกปรกเนาะเขื่อน แครอล สงสัยจะมีพวกชั้นต่ำไม่รู้จักที่อยู่ของตัวเองมา

สะเออะแถวนี้”ปลื้มเดินเข้ามาว่าแล้วมองไปทางเฟย์ ฟางและแก้วโดยที่เฟย์จ้องมองปลื้มอย่างไม่

พอใจแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ เขื่อน แครอลและโทโมะที่เดินมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอกจากไม่รู้จักตัวเองไม่พอยังใฝ่สูงอยากอัพฐานะตัวเองมาเกาะพวกเราๆ ทุเรศสิ้นดี ใช่มั้ยจ้ะ

ฟาง”แครอลยิ้มเยาะก่อนที่จะว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมากไปแล้วนะ”เฟย์ไม่พอใจรีบเดินจะไปเอาเรื่องแครอล

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรยัยชั้นต่ำ”เขื่อนเดินเข้ามาเอาเรื่องทั้งเขื่อนและเฟย้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

 

 

 

 

 

“ไร้สาระสิ้นดี ไปกันเถอะ เดี๋ยวก็เรียนตามสาขาแยกแล้ว คงดีกว่านี้ไม่ต้องเจอพวกสวะ”ป๊อปปี้เหล่

มองฟางแล้วพูดก่อนที่จะเดินเมินไม่สนใจแล้วกระแทกไหล่ใส่ฟางอย่างแรงจนฟางรู้สึกแย่แล้วมอง

ตามแผ่นหลังป๊อปปี้ไปเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอชอบป๊อปปี้งั้นหรอยะ ว้ายแม่คน2ใจมีแฟนอยู่แล้วเป็นตัวเป็นตนยังจะมองผู้ชายอื่นอีก หน้า

ด้านจริงๆ”แครอลเห็นสายตาของฟางที่มองป๊อปปี้ไม่ละก็พูดเสียงดังก่อนที่นักเรียนที่ผ่านไปแถวนั้น

จะมองฟางแล้วซุบซิบ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่มีคาบเรียนกันรึไง ไปเรียนสิ”แก้วเห็นก็รีบตะโกนไล่คนอื่นให้ไปเรียนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงดังโหวกเหวกโวยวายไม่สมกับเป็นเชื้อพระวงศ์เลยนะแก้วแบบนี้ท่านพ่อท่านแม่จะว่าไงนะ

เห็นเธอมาเกลือกกลั้วกับพวกชั้นต่ำ พวกชั้นสูงไม่มีจะคบรึไงนะ”แครอลเห็นแก้วปกป้องฟางก็อดว่า

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไมชั้นจะคบใครมันก็เรื่องของชั้นชั้นไม่ใช่ปลิงดูดเลือดอย่างเธอนิแครอล”แก้วย้อนกลับ

อย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว อย่ามีเรื่องเลย บ่ายนี้เรามีคลาสเรียนที่ตึกหลังนะ”โทโมะเห็นท่าไม่ดีก็รีบมาเตือนแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะดูเพื่อนนายสิ มาหาเรื่องพวกเพื่อนชั้นได้ไงชั้นไม่ยอมนะ”แก้วโวยวายและพาลน้อยใจโท

โมะที่เห็นคนที่อ่อนแอกว่าถูกรังแกแต่กลับอยู่เฉยยอมให้เพื่อนๆในกลุ่มกลั่นแกล้งฟางและเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ถ้าสงบปากสงบคำหน่อยจะน่ารักมากเลยนะแก้ว โทโมะเคลียร์แฟนของนายด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่

จะเดินเชิดแล้วชนไหล่ฟางอีกครั้งจนคราวนี้ฟางที่ซ่อนอารมณ์น้อยใจไม่หายเดินไปกระชากไหล่

ป๊อปปี้หันมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย จะมากไปแล้วนะป๊อป นายเป็นบ้าอะไรทำไมถึงเย็นชาใส่ชั้น ชั้นเองสิควรจะเป็นฝ่ายโกรธ

นายไม่ใช่นายเคืองชั้นทำเหมือนไม่รู้จักชั้นแบบนี้ ลืมไปแล้วหรอว่าชั้นเป็นใครชั้นฟางแฟนนาย

นะ”ฟางโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าด้านที่สุด มาตู่เอาว่าคนนั้นคนนี้เป็นแฟนทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน”แครอลโวยวายว่าฟางบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องของชั้นกับเค้าขอร้องอย่าพึ่งมายุ่ง”ฟางหันขวับมาว่าแครอลด้วยความโมโห

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ดีแต่วิ่งตามป๊อปปี้ไล่กัดไล่ว่าคนอื่นแบบนี้ นี่ถ้าว่างมากก็หาตะกร้อมาครอบปากก็ได้นะ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด แกนังเด็กใหม่/อย่าทำเฟย์นะ”แครอลโมโหง้างมือจะตบฟางไม่รอช้ารีบผลักแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากแล้วนะยัยชั้นต่ำกล้าทำร้ายพวกชั้นงั้นหรอ”เขื่อนโวยวายไม่พอใจรีบว่าฟางต่อทันที

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง ชั้นต่ำชั้นสูงมาเรียนที่นี่มันก็คนเหมือนกันล่ะน่า อย่ามาถือตัวทำตัวเป็นศาลเตี้ยแบ่งชนชั้น

แบบนี้ นายอาจจะทำกับคนอื่นได้แต่นายไม่สามารถทำกับชั้นหรือเพื่อนของชั้นคนไหนจำเอา

ไว้”ฟางว่าเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“หึ พวกชั้นต่ำทำตัวต่ำแบบนี้วันยังค่ำไม่มีวันที่จะสูงส่งขึ้นมาได้หรอก”เขื่อนรีบว่าฟางกลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไม นายเป็นใครกล้าดียังไงยะมาไล่ว่าคนอื่นเค้าแบบนี้”เฟย์ไม่พอใจรีบผลักอกเขื่อน

อย่างแรงซึ่งเขื่อนเองก็ไม่ยอมแพ้ผลักเฟย์กลับทำให้ทั้งคู่ที่เขม่นใส่กันและง้างเตรียมตัวมีเรื่องกัน

ต่อ แก้วและโทโมะตกใจรีบเข้ามาห้ามทั้งคู่โดยแก้วดึงเฟย์ออกมาส่วนเขื่อนถูกโทโมะจับแยกออก

มาเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ต่ำที่สุด ทุเรศ”แครอลรีบว่าก่อนที่จะหลบเมื่อเฟย์ง้างมือจะทำร้ายแครอลต่อ

 

 

 

 

 

 

“หยุดกันให้หมดนั่นล่ะ”ป๊อปปี้ที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดก็โพล่งออกมาด้วยความรำคาญ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามีแรงกันเยอะจนคิดจะมีเรื่องกันแบบนี้ไม่รู้จักประมาณตัวเองเอาซะเลยว่าอยู่คนละชั้นกับพวกเรา

ก็แค่มนุษย์ธรรมดาๆไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ดีล่ะ ในฐานะของประธานDsฝ่ายชายขอสั่งลงโทษเด็กใหม่

ธนันต์ธรญ์ให้ไปขัดพื้นหอเลี้ยงนกทางทิศเหนือเพียงลำพังก่อนอาหารเย็น”ป๊อปปี้สั่งเสียงดังจนทุก

คนหันมามองฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ลืมบอกไป ว่าป๊อปปี้เค้าเป็นประธานDsฝ่ายชาย แล้วยังเป็นลูกของมาดามมัลลิกา ดังนั้น เค้ามี

สิทธิ์ที่จะลงโทษใครก็ได้ ดังนั้นการที่จะกำจัดพวกเห็บพวกไรที่มาตอมล่ะก็ง่ายนิดเดียว”แครอลยิ้ม

เยาะก่อนที่จะเดินตามพวกของตัวเองเพื่อไปเรียนทิ้งให้ฟางมองตามป๊อปปี้ด้วยความโกรธปน

น้อยใจป๊อปปี้เหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

ทำไมนะ ทำไมป๊อปปี้ถึงจะฟางไม่ได้ แถมยังเป็นตัวนำแกล้งฟางอีก

 

 

งานนี้รอดยากแน่ๆ