Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง นายโกหก ชั้นไม่เคยรู้จักกับนาย จะมาเป็นเมียนายได้ยังไงกัน”ฟางข้าวส่ายหน้าไม่พอใจ

แล้วรีบพูดก่นที่จะมองป๊อปปี้ด้วยสายตาหวาดกลัวแล้วพยายามจะถอยห่างหนีออกมา

 

 

 

 

 

 

“เป็นเมีย เธอเป็นเมียชั้น เรามีลูกด้วยกัน เมฆกับหมอกไง เธอลืมมันไปทั้งหมดแล้วรึไง”ป๊อปปี้เห็น

ท่าทีฟางยิ่งหงุดหงิดก็ว่าก่อนที่จะถูกฟางข้าวตบหน้าไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เป็นอะไรไปน่ะฟาง”เมื่อฟางข้าวตบหน้าป๊อปปี้ จู่ๆภาพต่างๆก็โถมเข้ามาในหัวทำให้ฟางข้าว

หน้ามืดแล้วจะเป็นลมป๊อปปี้ตกใจรีบประคองอุ้มฟางไว้ ก่อนที่จะอุ้มฟางมานอนบนเตียงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ทำไมมันปวดหัวแบบนี้ โอ๊ยยย”ฟางข้าวร้องออกมาเมื่อสบตากับป๊อปปี้แล้วดิ้นไปมาบนเตียง

ป๊อปปี้ตกใจไม่รอช้ารีบอุ้มฟางบินออกไปที่โถงกลางเพื่อให้ผู้บำบัดดูอาการท่ามกลางความตกใจ

ของปลื้มและซีแนนที่ตอนนี้ประจำการเป็นผู้บำบัดในDSอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมฟางถึงอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่เป็นแค่มนุษย์แต่ทำไมถึงมองเห็นม่านบังตาที่นายสร้างได้ล่ะป๊อป”ปลื้ม

มองดูร่างบางที่ถูกซีแนนฉีดยานอนหลับให้แล้วพลางดูอาการ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นเห็นยัยนี่เข้ามาในเขตDSแล้วก็เป็นลมพอฟื้นก็ร้องปวดหัวแบบนี้ ซีแนน

ปลื้ม ช่วยรักษาเมียชั้นที”ป๊อปปี้ร้อนรนรีบขอร้องเพื่อนทั้ง2ตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ฟางเมียนาย”ซีแนนที่ตรวจเช้คร่างกายฟาง

เสร็จพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันทั้งๆที่ชั้นสัมผัสร่างกายของฟาง กลับมาภาพความทรงจำในอดีตต่างๆไหลเข้ามา ถ้าไม่ใช่

ฟางเมียชั้น แล้วจะเป็นใคร ไหนจะชื่อฟางเหมือนกัน หน้าตาเหมือนกันออก ฟางกลับชาติมาเกิต

แน่ๆ”ป๊อปปี้ไม่เชื่อรีบเถียงเพื่อนสายอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นเชื่อซีแนนนะป๊อป ถ้าฟางกลับชาติมาเกิดจริง ตอนนี้ก็คงไม่โตเท่านี้หรอก คงจะซัก10ขวบ

เท่าลูกๆของนาย 10ปีนะป๊อปที่ฟางจากไปอย่าลืมสิ”ปลื้มที่ลองไปตรวจร่างกายของฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ใช่เมียชั้นแล้วพวกนายหาคำตอบได้รึเปล่าล่ะว่าฟางคนนี้เป็นใครทำไมถึงมีภาพความทรงจำ

ของชั้นกับฟางในหัว ถ้าพวกนายบอกว่านี่ไม่ใช่เมียชั้นงั้นพวกนายก็หาคำตอบให้ได้สิว่านี่มันเรื่องบ้า

อะไรกัน”ป๊อปปี้หัวเสียเมื่อเห็นเพื่อนทั้ง2ยืนยันว่าเธอคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกัน ทั้งความรู้สึกไม่เข้าใจ

สับสนปะปนไปหมดก่อนที่ชายหนุ่มจะโมโหแล้วเดินออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะทำยังไงดีล่ะปลื้ม แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน”ซีแนนหันไปมองคนรักที่ต่างก็คิดไม่ตกกับคำ

ตอบพวกนี้ ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่

 

 

 

 

 

 

“งั้นเอาอย่างงี้มั้ย เราไปบอกเขื่อนกับเฟย์ช่วยไปสืบข้อมูลของฟางข้าวที่ฝั่งรีสอร์ตเพื่อหาเบาะแส

ของผู้หญิงคนนี้”ปลื้มนิ่งก่อนที่จะเสนอแนะแฟนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มม เช้าแล้วหรอเนี่ย”ฟางข้าวลืมตาตื่นมาในตอนสายในห้องผู้ป่วยฟางข้าวสะบัดหัวงัวเงียแล้ว

มองไปรอบๆด้วยความไม่คุ้น ถึงที่นี่จะคล้ายกับห้องพยาบาลแต่ข้าวของเครื่องใช้ดูโบราณชอบกล

ฟางข้าวหันไปมองข้าวของตัวเองที่อยู่ข้างๆก็ไม่รอช้าที่จะคว้าทุกอย่างมาแล้วรีบออกไปจากที่ห้องนี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่ที่ไหนกันทำไมแบตเต็มแต่ไม่มีสัญญาณ โอ๊ยแล้วชั้นจะโทรหายัยมะตูมยังไงเนี่ย”ฟางข้าวบ่น

อุบพลางเดินชูมือถือตามหาสัญญาณมือถือเพื่อใช้โทรศัพท์หาเพื่อนของเธอพลันสายตาเธอก็หัน

ไปเห็นเมฆและหมอกที่สนามประลองใกล้ๆกับลานกว้างซึ่งเป็นที่ฝึกสอนของสาขาMartial arts

กำลังประลองกันโดยใช้ดาบ หญิงสาวไปรอช้ารีบเดินไปบริเวณลานประลองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ หยุดให้หมดเลย”ฟางข้าวกระโดดขึ้นไปบนเวทีลานประลองแล้วเอาตัวคั่นกลาง

ไม่ให้เมฆและหมอกประลองดาบกันต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะป้า มาขวางพวกเราแบบนี้อยากโดนแทงรึไง”เมฆพูดอย่างหงุดหงิดไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช่ป้านะ เลิกเรียกแบบนี้สักทีเถอะนี่อะไรกันทำไมถึงให้เด็กตัวแค่นี้มันจับมีดจับดาบ ของมี

คมแบบนี้มันไม่ควรเอามาเล่นกันนะ แล้วพ่อแม่ล่ะอยู่ที่ไหนทำไมถึงปล่อยปะละเลยลูกแบบนี้ถ้า

เลือดออกหรือเจ็บตัวขึ้นมาจะว่ายังไง”ฟางข้าวบ่นยาวเหยียดใส่เมฆและหมอกที่มองการกระทำของ

ฟางด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกของชั้นไม่เคยเจ็บตัวจากการฝึกซ้อมดาบ ไม่สิ วันก่อนยิงไปยิงธนูฝึกล่าสัตว์ก็ไม่เป็นไร ฉะนั้น

เธออย่ามายุ่งเลยดีกว่า”ป๊อปปี้ที่นั่งดูลูกชายกับอาจารย์ฝึกสอนอยู่ก็เดินขึ้นมาว่าฟางข้าว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเด็กตัวแค่นี้ทำไมถึงปล่อยให้มาทำอะไรเสี่ยงอันตรายแบบนี้ล่ะ นี่ถ้าแม่เค้ารู้แม่เค้าไม่

อกแตกตายเลยรึไงคุณน่ะเป็นพ่อประสาอะไรทำไมถึงไม่รู้จักดูแลลูกดีๆ”ฟางข้าวบ่นไม่หยุดทำให้

ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่นั้นหันขวับไปมองอย่างไม่พอใจเมื่อได้ยินฟางข้าวพูดถึงแม่ของลูกๆของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย คุณปล่อยชั้นนะ ชั้นเจ็บ”ฟางข้าวร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็คว้าข้อมือบางตัวเองบีบแน่นจน

เป็นรอย “อย่าพูดถึงแม่ของลูกชั้น ถ้าเธอไม่ใช่ ก็ออกไปซะ”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟางก่อนที่จะสะบัดตัวหนี

จนฟางข้าวล้มแล้วต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของร่างบางร้องจึงหันไป ชายหนุ่มต้องชะงักเมื่อเห็นฟาง

ที่เซล้มไปตามแรงผลักตกเวทีประลองลงไป แล้วเลือดออกที่เข่าที่ถลอกอยู่ ภาพที่เขาเคยทำร้าย

ฟางตอนที่ชายหนุ่มจำเธอไม่ได้ก็ฉายเข้ามาในหัว ชายกนุ่มนิ่งสักพักก่อนที่จะอุ้มร่างบางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจะไปช่วยป้านี่ทำไม ปล่อยนะฮะ นี่พ่อจะเอาป้าขี้บ่นไปไหน/อย่าเลยเมฆ ป้าเค้าเจ็บตัวอยู่ให้

พ่อช่วยเถอะ”เมฆโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้อุ้มฟางข้าวขึ้นทำให้หมอกรีบเข้าไปห้ามเพราะเห็นว่าฟาง

ข้าวนั้นเจ็บตัวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ เห็นมั้ยว่าลูกคุณโวยวายใหญ่แล้ว อะไรน่ะ ปีก กรี๊ดดด เอาชั้นลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ช่วย

ด้วยค่า ผีหลอกตอนกลางวันแสกๆ ช่วยด้วยย กรี๊ดดด เด็กผี มีปีกด้วยกันทั้งคู่เลย รึว่าพวกเธอจะ

เป็นผี ว้าย ผีหลอกๆๆๆๆ”ฟางข้าวดิ้นไปมาก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่อเห็นป๊อปปี้กางปีกแล้วบินขึ้นไป

กลับไปที่หอคอยส่วนตัวเพื่อทำแผลก่อนที่ฟางข้าวจะร้องโวยวายไปอีกเมื่อเห็นเมฆและหมอกกาง

ปีกสีขาวบินตามพ่อมา

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เสียงดังแหกปากอยู่นั่นล่ะ นักเรียนของชั้นตกใจหมดแล้วรู้ตัวรึเปล่า เงียบบ”ป๊อปปี้รำคาญเสียงก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ปล่อยชั้นไปสิ รึว่าจะเอาชั้นไปฆ่าแก ปล่อยชั้นไปเถอะนะๆๆๆ นายปิศาจ”ฟางข้าวรีบพูดจาดีๆ

กลับเพื่อให้ป๊อปปี้ปล่ยตัว

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะเห็นรึเปล่าว่าชั้นเจ็บตัวน่ะห้ะ/เอ้า จะอะไรนักหนาเมื่อกี้บอกให้ปล่อยก็ปล่อยแล้วนี่ไง

เรื่องมากบ่นเป็นป้าอยู่นั่นล่ะ”ฟางข้าวโวยวายเมื่อป๊อปปี้ปล่อยเธอลงกับพื้นบนหอคอยทำให้ป๊อปปี้

บ่นกลับไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ก็ปล่อยดีๆก็ได้นิ สุภาพบุรุษน่ะรู้จักบ้างมั้ย การดูสาวๆน่ะ นี่ก็มีลูกแล้วแบบนี้แสดงว่าเคยมีแฟน

งั้นก็ควรดูแลผู้หญิงดีๆหน่อยสิแล้วแบบน้ะหาแฟนใหม่ได้ยังไง”ฟางข้าวบ่นไปตามความเคยชิน

ทำให้ป๊อปปี้ชะงักเมื่อได้ยินคำว่าให้เริ่มต้นใหม่กับคนอื่นในหน้าตาของฟาง

 

 

 

 

 

“นี่เธอชักจะพูดมากเกินไปแล้วนะ เงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ เอาไป เอาไปทำเองแผลเองเลยนะ เดี๋ยว

เลือดก็ออกหมดตัวหรอกเธอน่ะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะพูดขึ้นโยนกล่อง

ปฐมพยาบาลให้ฟางข้าวจนร่างบางเกือบจะรับกล่องแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่หยุด ทำไมล่ะ ถ้าไม่ช่วยชั้นแล้วจะอุ้มชั้นมาทำไม ชั้นไม่ใช่เมียคุณสักหน่อยไม่ต้องมาทำแบบ

นี้เลยนะ อ้อ แล้วกล่องนี่จะเป็นยาพิษรึเปล่าก็ไม่รู้ ชั้นไม่ทำคนบ้า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่สิคุณมันไม่ใช่

คน มีปีกแบบนี้ต้องเป็นผีหรือไม่ปิศาจแน่ๆ คอยดูนะถ้าชั้นกลับบ้านไปชั้นจะเอาหมอผีมาจับคุณไป

ถ่วงน้ำ อื้อออ”ฟางข้าวไม่พอใจกับท่าทางดิบห่ามของปิศาจหนุ่มก็บ่นไม่หยุดจนป๊อปปี้ทนเสียงบ่น

ต่อไปไม่ไหว รวบตัวร่างบางมาจูบปิดปากเพื่อไม่ให้ร่างบางพูดอีก ร่างบางของฟางข้าวเบิกตาโพลง

พยายามจะขัดขืนและดิ้นแต่ป๊อปปี้กลับไม่หยุดแถมกอดฟางข้าวแน่นจนร่างบางเริ่มหายใจไม่ออก

พยายามจะอ้าปากเพื่อหายใจ ป๊อปปี้จึงอาศัยจังหวะที่ฟางข้าวอ้าปากฉกลิ้นของชายหนุ่มเข้าไป

หยอกล้อกับโพรงปากของร่างบางจนฟางข้าวอ่อนระทวยแทบล้มทั้งยืนไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม

แล้วจู่ๆภาพในอดีตที่มืดดำให้หัวของฟางข้าวเริ่มฉายชัดเจนขึ้นมาเป็นภาพที่ป๊อปปี้กับฟางเคย

ทะเลาะกัน และรักกันในอดีตตั้งแต่เล็กจนมาอยู่ที่DSก่อนที่ฟางจะจากไป

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ ไปจูบป้าขี้บ่นทำไม พ่อนอกใจแม่ทำไม”เมฆและหมอกที่แอบดูทนต่อไปไม่หวพุ่งเข้ามาผลัก

ป๊อปปี้และฟางข้าวให้แยกกัน เมฆมองหน้าฟางข้าวอย่างไม่พอใจสลับกับใบหน้าของพ่อตัวเองแล้ว

พุ่งเข้าไปเอาเรื่องฟางข้าว แต่ป๊อปปี้ที่ไวกว่ารู้ดีว่าแฝดพี่นั้นนิสัยคล้ายตนก็รีบไปขวางทำให้ตัวเอง

โดนลูกหลงกรงเล็บของลูกชายข่วนจนกระดุมเม็ดบนที่ติดคอเสื้อหลุดมาพร้อมกับสร้อยล็อกเก็ตที่

เขาใส่ประจำหลุดมาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพ่อถึงมีรูปป้าคนนี้ อย่าบอกนะว่านี่คือแม่พวกเรา”หมอกที่เห็นสร้อยล็อกเก็ตพ่ตนเองหล่น

เปิดอยู่ก็รีบหยิบมันขึ้นมาแล้วอึ้งเพราะเขาไม่เคยเห็นหน้าแม่ตัวเองมาก่อนแต่เคยรู้ว่าพ่อของเขาพก

รูปของแม่พวกเขาไว้เสมอไม่เคยเอาห่างไปไหนในสร้อยเส้นนี้ก็อึ้งแล้วหันไปมองฟางข้าว ร่างบาง

แปลกใจรีบขยับตัวมาดูแล้วต้องช้อคเมื่อเห็นรูปสาวน้อยตากลมโตในรูปเป็นรูปเดียวกันหน้าเหมือน

กันราวกับเป็นคนๆเดียวกัน

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ย ทำไมตัวชั้นถึงเป็นแบบนี้”แต่ก่นที่ฟางข้าวจะถามอะไรป๊อปปี้ ร่างกายของเธอก็ลอย

หวือขึ้นมาแล้วค่อยๆเลือนหายจากเท้าขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ”แล้วภาพอดีตที่ฟางจะหายไปจากป๊อปปี้วันนั้นก็ฉายเขามาในหัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้จับมือเอาไว้อย่าให้เมียนายหายไปอีกนะ”แต่ก่อนที่ฟางจะลอยสูงขึ้นพวกของเขื่อนก็เปิด

ประตูหอคอยเข้ามาพร้อมกับชูนาฬิกาเปลี่ยนเวลา ขึ้นมาป๊อปปี้อึ้งสักพักก่อนจะรีบจับมือฟางข้าวไว้

ทันที

 

 

 

 

 

สงสัยฟางข้าวพูดมากไปหน่อย เลยหายไปล่ะมั้ง55555555