Welcome to dark side
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 02.04 น.
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 12.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) 24 memories1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“กรี๊ดดดด”แก้วลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นข้อมือทั้ง2ของตัวเองถูกโซ่ตรวนล่ามเอาไว้ ก่อน
ที่จะมองไปที่ข้อเท้าที่ถูกล่ามไว้ติดกับเสาไม่ให้ไปไหนก็กรีดร้องออกมาและพยายามจะดึงโซ่นั้น
ออก
“โอ๊ยจะแหกปากอะไรนักหนา อยู่เงียบๆสงบๆไม่เป็นภาระชาวบ้านเค้าไม่ได้รึไง”แพทเดินสวมผ้า
คลุมอาบน้ำเปิดประตูห้องมาว่าแก้วอย่างหัวเสียก่อนที่โทโมะจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเช่นกันเดินตาม
แพทเข้ามา ทำให้แก้วต้องเบือนหน้าหนีซ่อนความปวดใจเอาไว้
“ถ้าไม่อยากเป็นภาระก็ปล่อยชั้นไปสิได้โปรด/ไม่มีวัน เธอเป็นเมียของชั้น ชั้นไม่ยอมให้เธอไปจาก
ชั้นเด็ดขาด”แก้วนิ่งก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้งทำให้โทโมะได้ยินแล้วโมโหกลับตะคอกใส่แก้ว
“นายจะรั้งชั้นไว้ทำไม นายเมื่อนายก็มีแพทคอยปรนเปรอนายไปแล้ว ทำไมไม่ปล่อยชั้นไป ฮึก
ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาเสียงสั่นพร้อมกับทรุดลงอย่างอ่อนแรง
“ก็เพราะว่าชั้นรักเธอไงล่ะแก้ว ชั้นไม่อยากให้เธอไปจากชั้น ชั้นยอมเป็นปิศาจก็เพราะเธอ เพื่อให้
เรารักกัน เพราะชั้นรู้ว่าเราเป็นเหมือนเส้นขนาน ถ้าชั้นไม่เปลี่ยนตัวเอง ชั้นก็ไม่มีวันได้แตะต้องตัว
เธอ”โทโมะก้มลงนั่งตรงหน้าแก้วก่อนที่จะกอดปลอบแก้วพลางลูบผม ยิ่งทำให้แก้วเสียใจเหมือน
ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้ว่ามันผิดที่เธอตั้งแต่ที่หมางเมินใส่โทโมะทั้งๆที่รู้เธอกับเขารักกัน จนทำให้โทโมะ
ต้องตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองแบบนี้ แก้วปล่อยให้โทโมะกอดรั้งเธอไว้อยู่เนิ่นนานจนหลับได้ด้วยความ
เพลียในอ้อมกอดโทโมะก่อนที่โทโมะจะอุ้มแก้วกลับขึ้นไปนอนบนเตียงโดยที่นอนกอดแก้วเอาไว้
ไม่ห่างเพราะกลัวว่าแก้วจะหนีเขาไป
“มารยา เรียกร้องให้นายท่านมาสนใจ”แพทเดินหัวเสียกลับมาที่ห้องตัวเองแล้วหงุดหงิดที่ไม่ได้
เป็นคนสำคัญในใจของโทโมะสักทีเพราะติดอยู่ที่แก้วได้แต่สบถออกมาอย่างหัวเสีย
“พ่อ แม่ อย่า”ป๊อปปี้ที่หลับอยู่ข้างฟางเริ่มพลิกตัวไปมาแล้วร้องออกมาทำให้ฟางที่เผลอหลับไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ได้ยินเสียงป๊อปปี้และเห็นชายหนุ่มพลิกไปมาก็ตกใจว่าป๊อปปี้มานอนกับเธอทำไม
แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นตามตัวป๊อปปี้มีเหงื่อออกก็พยายามเขย่าตัวชายหนุ่มให้ตื่น
“พ่อ แม่”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาต้องตกใจเมื่อเห็นฟางจับตัวเขาอยู่ก่อนที่ชายหนุ่มขืนตัวเองออกห่าง
แล้วเอามือกุมขมับครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองฝัน ว่าถูกไฟเผาและชายหญิงคู่หนึ่งร้องด้วยความ
เจ็บปวดก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่น
“ถ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ลงไปซะชั้นจะได้นอนพักผ่อน”ฟางเห็นท่าทางแปลกๆแต่ต้องทำเป็นไม่
สนใจและไล่ชายหนุ่มไป
“เหอะ เธอกล้าไล่ชั้นนะทั้งๆที่เธอเองก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์”ป๊อปปี้พูด
“ถ้าไม่ไปชั้นไปเองก็ได้”ฟางหน้างอก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปแต่ป๊อปปี้ไวกว่ารีบรั้งข้อมือฟาง
เอาไว้
“อยู่นี่ กับชั้น ถ้าเธอหนีไปจากชั้นตอนนี้ ชั้นจะทำร้ายเธอเหมือนเดิมแน่”ป๊อปปี้พูดและไม่มองหน้า
ฟาง
“แล้วนายจะรั้งชั้นไว้ทำไมกัน เกลียดชั้นไม่ใช่หรอ/เหอะน่า เลิกพูดมากเถอะ ชั้นแค่อยากรู้เรื่อง
บางอย่างเท่านั้นเอง”ฟางถามก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบพูดออกมาแล้วดึงมือฟางกลับไปนอน โดยที่ชาย
หนุ่มเลือกนอนที่เตียงคนป่วยข้างๆแทนการนอนข้างๆเธอ แล้วมองจนฟางหลับไป
“นี่เราเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย”ป๊อปปี้บ่นพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงเลือกจะไม่ให้
ฟางไปไหนแบบนี้
“แค่กๆ”เฟย์ที่เดินออกมาจากคลาสเรียนและไออย่างหนักมาตลอดเริ่มเซก่อนที่ความรู้สึกจะหนักหัว
คล้ายจะล้มลงมาก่อนกับซีแนนเห็นก็รีบไปประคอง
“นี่เธอมีไข้นี่ชั้นว่าเธอไปพักผ่อนดีกว่ามั้ย/ขอบใจนะ 2-3วันก่อนชั้นเอาแต่เรียนกับตามเรื่องของ
แก้วเลยไม่ได้ดูแลตัวเองเดี๋ยวชั้นไปดีกว่า”มาก่อนถามเพื่อนสาวที่เหมือนมีอาการเป็นไข้ทำให้เฟย์
ยิ้มก่อนที่จะฝืนตัวเองเดินกลับหอนอนไป
“ทำไมชั้นรู้สึกแปลกๆกับเฟย์นะ”ซีแนนมองตามเฟย์แล้วพูดพึมพำเบาๆ
“อยู่นี่เอง ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย”ป๊อปปี้เห็นซีแนนกับมาก่อนเดินมาด้วยกันก็รีบมาดักแล้วมองซ้ายขวา
ก่อนที่จะรีบดึงซีแนนและมาก่อนไปด้วยกัน
“อ๊ะ พาร์ท ตกใจหมด”ฟางที่กำลังเดินกลับหอนอนเมื่อหายเป็นปกติก็ต้องตกใจเมื่อพาร์ทโผล่
พรวดเข้ามาพร้อมดอกไม้ป่าที่มัดรวมกันเป็นช่อแล้วยื่นให้ฟาง
“วันนี้ให้พาร์ทดูแลฟางนะ พาร์ทจะได้บอกแลกเชอร์ของวันนี้ให้ฟางด้วย”พาร์ทพูดแล้วยิ้มอย่าง
เป็นมิตรให้ฟาง
“ความจริงไม่น่าลำบากแบบนี้เลยนะพาร์ท มาหาแล้วเอาแค่สมุดแลกเชอร์มาให้เฉยๆก็ได้/ไม่เอาอ่ะ
เราอยากเจอหน้าฟางนี่”ฟางพูดอย่างเกรงใจก่อนที่พาร์ทจะรีบสวนกลับไปอย่างรวดเร็ว
“แหมๆ พอหายป่วยก็มีผู้ชายมาเทคแคร์เลยนะแม่คุณ”แครอลที่เดินมากับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มอื่นรีบ
ทักแกมกัดจิกใส่ฟางและพาร์ท
“แล้วมันเรื่องอะไรของเธอไม่ทราบ แล้วนี่หัวหน้าแก้งค์ไปไหนซะล่ะ รึว่าทำเลวกับฟางไว้มากเลย
ถูกลงโทษไปแล้ว/นี่ อย่ามาพาดพิงถึงป๊อปปี้นะ”พาร์ทพูดจาปกป้องฟางทำให้แครอลไม่พอใจ
ทันที
“อย่าทะเลาะกันเลย พาร์ทฟางว่าฟางขึ้นไปแลกเชอร์คนเดียวดีกว่า เดี๋ยวถ้าไม่เข้าใจยังไง พรุ่งนี้
เราจะไปถามนะ บาย”ฟางพูดเพื่อเลี่ยงไม่ให้พวกพาร์ททะเลาะก่อนที่จะเปลี่ยนใจไม่เดินขึ้นหอ
นอนแล้วเดินปลีกตัวออกมาตามทางหมายจะไปหามุมสงบๆที่อื่นแทน
“ต่อไปนี้ถ้านายอยากรู้อดีตของตัวเองว่าเป็นยังไงนายก็ต้องฟังซีแนนเอาไว้ละกัน แล้วส่วนเวลามี
ของจากมาดามมัลลิกากับแคทมาให้นายอื่มรึกินอ่ะ ก็ให้เหยาะผงนี่ไป เพราะถ้ามันเป็นส่วนผสม
จากน้ำพุมันจะเปลี่ยนสี”ฟางเดินมาตามทางเรื่อยๆ จนถึงหอพักห้องหนึ่งที่ป๊อปปี้และเขื่อนออกมา
ก่อนที่เธอจะแอบได้ยินเขื่อนพูดกับป๊อปปี้ก็นิ่วหน้าด้วยความแปลกใจแล้วแอบซ่อนตัวอยู่ในมุมเพื่อ
ให้ป๊อปปี้กับเขื่อนเดินไป
“เจ็บใจชะมัด/โอ๊ย”ป๊อปปี้ยืนมองเขื่อนที่เดินออกไปแล้วก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนที่จะหยิบก้อน
หินแถวนั้นปาไปที่หลังพุ่มไม้เพื่อระบายอารมณ์จนฟางที่ซ่อนตรงนั้นร้องออกมาเมื่อก้อนหินที่ป๊อปปี้
โยนไปนั้น เข้าเต็มเบ้าตาตัวเอง
“นี่เธอมาทำอะไรตรงนี้ไม่ทราบ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องก็รีบวิ่งเข้าไปตามเสียงก็ต้องตกใจ
เมื่อเห็นฟางนั่งทรุดกุมมือที่เบ้าตาข้างหนึ่งก็พอเดาเรื่องออกก่อนที่จะคืนร่างแล้วอุ้มฟางไปที่
คอหอยที่เป็นที่พักส่วนตัวของตัวเองทันที
“ป๊อปปี้ กับนังฟางงั้นหรอ”แคทที่ออกมายืนรับลมที่ริมระเบียงบ้านพักของพวกHCก็ตกใจเมื่อเห็น
ป๊อปปี้อุ้มฟางบินผ่านไปที่หอคอยส่วนตัวที่ๆเขาไม่ยอมให้ใครเข้ามารบกวนไปก็หงุดหงิดเมื่อทำ
อะไรใสตอนนี้ไม่ได้
“ปล่อยได้แล้วนะ ความจริงไม่ต้องพามาที่นี่ก็ได้ ชั้นไม่ตายง่ายๆหรอก”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอมา
วางลงบนเตียงนอนแล้วรีบถอยห่างอย่างไม่ไว้ใจชายหนุ่ม
“ไม่ตายแต่ถ้าเธอตาบอดขึ้นมาก็ซวยชั้นน่ะสิ มานี่ ขอดูหน่อย”ป๊อปปี้บ่นไม่หยุดก่อนที่จะดึงฟางมา
นั่งใกล้ๆแล้วดึงมือฟางที่กุมเบ้าตาออกก่อนที่จะจ้องมองดูรอยแดงที่อยู่รอบดวงตาทำให้ฟางที่ปรือ
ตามาสบตากับป๊อปปี้ก็ใจเต้นไม่มีสาเหตุ ทั้งๆที่เขาคือปิศาจใจร้ายข่มเหงเธอสารพัด แต่พออยู่ใกล้
เขาทีไร กลับรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้แฟนเก่าของเธอที่จากไปเหลือเกิน
“เดี๋ยวชั้นไปเอาที่ประคบมาประคบให้แล้วกัน”ป๊อปปี้ที่รู้สึกตัวว่าฟางกำลังมองเขาอยุ่ก็รีบลุกขึ้นก่อน
ที่จะไปทำลูกประคบมาให้ เมื่อเดินขึ้นมา อาการแปลกๆกับภาพประหลาดที่แล่นเข้ามาในหัวก็ทำให้
ป๊อปปี้ทรุดแล้วล้มลงไปจนทำให้ทำข้าวของหล่นกระจายกับพื้น
“นายเป็นอะไรไป นี่ไม่สบายหรอ”ฟางตกใจรีบไปประคองป๊อปปี้ขึ้นมาก่อนที่จะเอาลูกประคบประคบตาตัวเองเองแทนจะให้ป๊อปปี้ทำให้
“แกงส้มดอกแคฝีมือคุณน้าลลินถ้วยนั้น”จู่ๆป๊อปปี้ก็พูดจาแปลกๆทำให้ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินแล้วหัน
ไปมองป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ปลายเตียงพลางเอามือกุมขมับเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“นายพูดอะไรของนายน่ะ”ฟางที่ไม่แน่ใจก็ลองขยับตัวเข้าไปใกล้ป๊อปปี้แล้วหมายจะแตะไหล่
“ชั้นชอบกินไอติมหน้าปากซอยรสช้อคโกแลตส่วนเธอชอบกินรสสตอเบอรี่งั้นหรอ”ป๊อปปี้ที่เริ่มเอา
มือกุขมับแล้วพูดต่อทำให้ฟางอึ้ง เพราะจริงอย่างที่ป๊อปปี้บอกเธอชอบกินไอติมรสสตอเบอรี่ส่วน
ป๊อปปี้ชอบกินรสช้อคโกแลต นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ฟางที่ทั้งตกใจและแปลกใจกับท่าทางของป๊อปปี้
แต่ก็ยังไม่ถามอะไรกลับนั่งเงียบมองดูป๊อปปี้ต่อว่าจะพูดอะไรออกมาอีกรึเปล่า
"โอ๊ย นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย ปวดหัว/ป๊อป นายเป็นอะไรไปน่ะ"ป๊อปปี้ที่เหมือนยิ่งคิดหาคำตอบก็ยิ่ง
ปวดหัวคล้ายหัวจะระเบิดก็ร้องออกมาฟางตกใจรีบเอามือไปจับแขนของป๊อปปี้เพื่อรั้งไม่ให้ชายหนุ่ม
คิดอะไรไปมากว่านี้ก่อนที่จะป๊อปปี้จะหันกลับไปมองฟาง
“ทำไมชั้นต้องเห็นเธออยู่ในฝันของชั้นเวลาที่ชั้นป่วยด้วย”ป๊อปปี้จ้องไปที่ฟางที่เอื้อมมือมาจับตัว
เองแล้วภาพเวลาที่เขาต้องให้ผู้บำบัดรักษาเวลาที่หลับกลับเห็นหน้าฟางที่ลอยเข้ามาเสมอพอตื่นมา
ความทรงจำพวกนั้นก็หายไปตลอดหลังจากกินยา แต่ครั้งนี้หลังจากที่ซีแนนสะกดจิตเขาเขากลับ
เห็นภาพประหลาดพวกนั้น
“ชะ ชั้นจะไปรู้ได้ไงเล่า นายนี่คงจะเลอะเลือนแล้วก็อยากพัก ชั้นว่า นายนอนพักเถอะ นี่เป็นประตู
ทางลงหอคอยใช่มั้ย เดี๋ยวชั้นกลับหอนอนดีกว่า นี่ก็ค่ำแล้วเดี๋ยวหอนอนจะปิดเอา”ฟางที่รู้สึกว่า
ป๊อปปี้แปลกปากเดิมก็เริ่มไม่ไว้ใจชายหนุ่มก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วหมายจะเดินลงไปจากห้องเพื่อกลับ
หอนอนของตัวเอง
“ไม่ต้อง อยู่ที่นี่กับชั้น เพราะดันมีภาพเธออยู่ในหัวของชั้นดังนั้นเธอต้องหาคำตอบนี้กับชั้น/
หาา”ป๊อปปี้รีบรั้งฟางเอาไว้แล้วสั่งก่อนที่ร่างบางจะอ้าปากค้างเมื่อปฏิเสธอะไรไม่ได้เมื่อสบสายตา
ดุดันของป๊อปปี้
ถ้าอีกเรื่องเป็นด้านมุ้งมิ้ง เรื่องนี้ขอให้เป็นด้านดาร์กละกัน
555555พึ่งฟื้นไข้อาจะพิมเดี๋ยวโหดเดี๋ยวดี อารมณ์ขึ้นๆลงๆไปหน่อยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
