Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นไปเถอะนะโทโมะ ฮึกฮือๆชั้นไหว้แล้วก็ได้”แก้วร้องไห้มาตลอดที่โทโมะพาบินกลับมาที่

บ้านของแพทก่อนที่จะพยายามยกมือไหว้ขอความเห็นใจจากโทโมะเมื่อโทโมะพาเธอมาที่ห้อง

ใต้ดินที่ระเบิดเมื่อกี้แล้วับแก้วล่ามโซ่ไว้ในห้องขังที่มีเตียงนอนและถังน้ำเก่าๆอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“โถ กลัวหรอเมียรัก หึ ก็สมควรกลัวอยู่ล่ะ เพราะอยากจะดื้อขัดใจผัวตัวเองเองนิ”โทโมะยิ้มเยาะ

และหัวเราะออกมาก่อนที่จะเดินไปลูบที่แก้มเนียนอย่างใจเย็นแล้วปาดน้ำตาแก้วที่ไหลอยู่มาชิม

แล้วหัวเราะออกมาราวเสียสติ

 

 

 

 

 

 

 

“ขืนนายเป็นแบบนี้ขังชั้นแบบนี้ นายก็ไม่ต่างกับสัตว์นรกที่กักขังคนอื่นเพื่อตอบสนองความสุขตัวเอง

ดี ถ้านายเป็นแบบที่ชั้นว่าไปแล้วก็จริงบอกเลยว่าเวลาที่นายหาความสุขจากร่างกายนั้น นายจะได้รับ

เพียงแค่ร่างกายที่เย็นชืดราวกับรูปปั้น นายไม่มีวันได้หัวใจชั้น กรี้ด”แก้วเห็นความร้ายกาจด้านมืด

ของโทโมะก็ปาดน้ำตาแล้วว่าก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะตวัดมือใส่แก้วจนแก้วกระเด็กกระแทก

กำแพงจนเลือดอาบที่หน้าผาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรโทโมะ แก้ว ว้ายเกิดอะไรขึ้น”แพทที่ลงมาจากชั้นบนต้องตกใจเมื่อเห็นทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โอ๋นึกว่าใครที่แท้ก็ผู้มีพระคุณที่ช่วยชุบชีวิตชั้นมาใหม่นี่เอง มานี่สิ เดี๋ยวชั้นจะให้รางวัล”โท

โมะยิ้มเยาะเมื่อเห็นแพทเดินมาหาก็รีบกระชากแพทก่อนท่ะลากแพทขึ้นไปโดยไม่ฟังเสียงกรีดร้อง

ของแพทก่อนที่จะถูกโทโมะชกที่ท้องแล้วใช้โซ่ล่ามมือแพทไว้บนโต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะโทโมะ/หุปปาก ในเมื่ออยากจะสนองความต้องการผัวตัวเองไม่ได้ก็ทนดูผัวตัวเองมีความ

สุขกับเพื่อนไปก็แล้วกัน”แก้วร้องตกใจหมายจะไปช่วยแต่โทโมะตวัดหางมาล้อคแก้วอย่างแรงแล้ว

ว่า แก้วที่เจ็บไปทั่วทั้งตัวและแผลสาหัสมากมายทำให้ไม่มีแรงกลับร่างเดิมก็ต้องถูกปิศาจที่มีพลัง

มากกว่าอย่างโทโมะล้อคตัวเอาไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อต้องทนเห็นเพื่อนถูกโทโมะข่มขืนต่อหน้าเหมือนคราวของเธอ

ไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายไม่ไหวหรอก นายโดนกัดนะ เอายัยLCมานี่”ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงป๊อปปี้กับเขื่อนพูด

กันก็ปรือตามองพบว่าป๊อปปี้ที่อุ้มเธออยู่เริ่มทรุดลงกับพื้นเพราะเจ็บแผลก่อนที่เขื่อนะอาสาอุ้มเธอ

เอง ฟางจึงแกล้งสลบอยู่เพื่อดูเชิงพวกป๊อปปี้ต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนี่นี่ตัวหนักชะมัดไม่แปลกหรอกที่นายจะทรุด กินช้างมาทั้งตัวรึไงนะ”เขื่อนบ่นอุบทำให้ฟางที่

แกล้งสลบแอบไม่พอใจแต่ต้องนิ่งไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยป๊อปปี้ แผลนายช้ำไปหมดแล้ว มุมปากนายก็มีรอยช้ำด้วย”เมื่อมาถึงบ้านพักแครอลที่เดินมา

หาก็ตกใจเมื่อเห็นสภาพเพื่อนชาย

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะมาช่วยยัยนี่น่ะสิเลยเจ็บตัว”เขื่อนพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“นายจะช่วยยัยนี่ทำไมกันเป็นภาระเอาซะเปล่าๆ”ปลื้มที่มองป๊อปปี้เจ็บตัวก็บ่นไม่หยุดก่อนที่จะเดิน

ไปหาเลือดมาให้ป๊อปปี้ดื่มเพื่อเพิ่มพลัง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปหาหรอกปลื้มเลือดสำรองหมดไปแล้วตอนนี้พวกสาขาของเราที่ไม่คลั่งในคืนBlood

moonกำลังไปหาเลือดสัตว์ป่ามาชดเชย แต่ก็นานพอสมควร’แครอลพูด

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆงั้นไม่เป็นไรชั้นรอได้”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเริ่มไอเป็นเลือดทรุดลงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย เพราะช่วยยัยนี่แท้ๆนายกลับเจ็บตัวกว่าเดิมแบบนี้แล้วเลือดก็ดันหมด แคทกับพ่อแม่นายก็

ไม่อยู่ด้วยสิเอาไงดีวะ”เขื่อนที่วางฟางลงรีบมาประคองป๊อปปี้ขึ้นไปชั้นบนเพื่อพัก เช่นเดียวกับแค

รอลและปลื้มที่ออกไปหาเลือดสำรองให้ป๊อปปี้ ฟางที่นิ่งฟังมานานก็ลืมตาก่อนจะตัดสินใจเดินขึ้นไป

บนห้องของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมาทำไมที่นี่ ฟื้นแล้วก็ไสหัวกลับห้องไปสิ”เขื่อนตกที่เห็นฟางขึ้นมาหาป๊อปปี้ที่ห้องก็รีบไล่

“ชั้นรู้ว่าพวกนายเกลียดชั้น แต่ชั้นไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร ชั้นมาเพื่อจะมาช่วยนาย ต้องการ

เลือดไม่ใช่รึไง”ฟางพูดก่อนที่จะกรีดที่แขนตัวแล้วรินเลือดใส่แก้วด้วยความเจ็บท่ามกลางความ

ตกใจของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“กินเลือดเธอไปไม่รู้ชั้นจะติดโรคงี่เง่ารึเปล่าก็ไม่รู้”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีไม่ยอมมองฟางแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถือว่าชดเชยให้แล้วนะจะได้ต่างคนต่างอยู่ เพราะชั้นเองก็ไม่ลืมสิ่งเลวๆที่นายทำกับชั้นเหมือน

กัน”ฟางพูดแล้วกำมือแน่นก่อนที่จะรีบห้ามเลือดตัวเอง ก่อนที่เขื่อนจะเอาเลือดของฟางไปให้ป๊อปปี้

ดื่มเพื่อเพิ่มพลังและขับพิษที่ถูกกัดออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

จู่ๆภาพประหลาดต่างๆในวัยรุ่นของป๊อปปี้ก็ฉายเข้ามาในหัวเมื่อป๊อปปี้ดื่มเลือดของฟางไป ก่อนที่

ป๊อปปี้จะปล่อยแก้วเลือดนั้นหล่นแตกกระจาย

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปวดหัว/นี่เธอลอบทำร้ายเพื่อนชั้นงั้นหรอ แครอล ปลื้ม มันทำร้ายป๊อปปี้ เอายัยนี่ไปขังในคุก

ใต้ดินเร็ว”ป๊อปปี้ร้องไปมาด้วยอาการปวดหัวก่อนที่แครอลและปลื้มจะวิ่งขึ้นมา เขื่อนไม่รอช้ารีบสั่ง

เพื่อนตัวเองลากฟางไปขังทันที

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ แครอลผลักฟางเข้าห้องขังก่อนที่จะตบหน้าฟางหันอย่างแรงจนฟางทรุดลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เราก็นึกว่าเธอตั้งใจจะช่วยป๊อปปี้จริงๆที่ไหนได้ ก็ตั้งใจแว้งกัดป๊อปปี้ ยัยงูพิษ”แครอลว่าฟาง

ด้วยความโมโห

 

 

 

 

 

 

“เปล่านะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจชั้นไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับเลือดของชั้น”ฟางพยายามพูดความจริงแต่

ปลื้มกลับผลักฟางออกห่างพวกตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปปี้เป็นอะไรไปพวกเราไม่ให้อภัยเธอแน่ ไปกันเถอะแครอล”ปลื้มว่าก่อนที่จะปิดกรงขังใส่

กุญแจขังฟางไว้แน่นแล้วเดินจากไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายเป็นอะไรน่ะป๊อปปี้”ฟางทรุดลงนั่งร้องไห้แล้วคิดถึงป๊อปปี้ที่มีอาการประหลาดเมื่อดื่มเลือดเธอ

ไปพลางครุ่นคิดก่อนที่จะผลอยหลับด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ กะ กรี๊ดดด ปล่อยชั้นชั้นจะกลับบ้าน”ทางด้านเฟย์ที่ลืมตาตื่นมาเห็นพาร์ท ซีแนนและมาก่อนที่

นั่งเฝ้าก็เกิดความกลัวจากเรื่องเมื่อคืนก็กรีดร้องจนผู้บำบัดต่างกรูเข้ามาห้ามไม่ให้เฟย์คุ้มคลั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นขึ้นมาก็อาละวาดเป็นหมาป่าเลยนะยัยแสบ”เขื่อนที่เดินมากับแครอลและปลื้มเห็นเฟย์กรีดร้องก็

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุงกับชั้น โอ๊ย”เฟย์ไม่สนใจพยายามดิ้นด้วยความกลัวทำให้แผลที่แขนนั้นกระแทกเข้าที่

ขอบเตียงจนร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ตั้งสติมองดีๆ พวกเราเองก็เป็นคนเหมือนเฟย์นะ อย่ากลัวไปเลย พวกเค้าไม่ได้ทำร้ายเฟย์

นะ”ซีแนนพยายามปลอบและให้เฟย์ตั้งสติก็เลื่อนมือไปจับที่มือเฟย์ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นภาพนิมิต

ภาพที่เฟย์ถือมีดสั้นแทงบางอย่างที่อยู่ท่ามกลางควันขมุกขมัวสีดำก่อนที่จะรีบปล่อยมือแล้วเป็นลม

ปลื้มที่ตกใจรีบช้อนเข้าไปประคองพร้อมกับมาก่อนแฟนของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซีแนนเป็นอะไรน่ะ/ไม่ใช่เรื่องของเธอ ตอนนี้เธอมีหน้าที่ดูแลตัวเองให้หายแล้วเลิกก่อความวุ่นวาย

อีก เพราะตอนนี้ที่นี่ไม่ได้ปลอดภัยอย่างที่คิด”เฟย์ถามด้วยความแปลกใจก่อนที่จะถูกเขื่อนที่เครียด

จากปัญหาต่างๆเมื่อคืนนี้ถาโถมเข้ามาโพล่งใส่เฟย์อย่างหัวเสีย

 

 

 

 

 

 

 

“ถามดีๆทำไมต้องตวาดใส่ด้วยล่ะไอ้ปิศาจใจร้าย”เฟย์หน้างอแล้วรีบว่าเขื่อนก่อนที่จะหลบหน้าทุก

คนด้วยการมุดผ้าห่มคลุมโปงเอาไว้ไม่ยอมเจอใครอีก

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้าเอ้ย”เขื่อนหงุดหงิดที่เจอเฟย์งอแงใส่ก็ว่าก่อนที่จะเดินหัวเสียออกไปด้วยความไม่เข้าใจตัว

เองว่าทำไมต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ เมื่อคืนนี้เห็นพวกเขื่อนพาฟางไปขังที่คุกใต้ดิน ชั้นจะไปช่วยฟาง”พาร์ทนึกขึ้นได้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนพาร์ท อย่าพึ่งไปตอนนี้ เราต้องอาศัยจังหวะที่วกนั้นไม่สนใจพวกเราก่อนสิ ถึงจะไปช่วย

ฟางได้”ซีแนนที่ได้ยินปรือตาขึ้นมาแล้วบอกเพื่อนก่อนที่จะวางแผนไปช่วยฟางโดยที่เฟย์ที่คลุมโปง

อยู่แอบเงี่ยหูฟังแผนการนั้นด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิกๆ อย่าสิคะนายท่าน แพทจั้กจี้นะ”เสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขของการหยอกล้อของโท

โมะและแพททำให้แก้วที่เริ่มรู้สึกลืมตาตื่นมาพบว่าโทโมะไม่ได้จับตัวเธอแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเดินออก

ไปต้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะและแพทกำลังหยอกล้อปรนเปรอความสุขให้กันอยู่ที่โซฟาสีแดงสด

ตรงหน้า ความรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจที่ห็นโทโมะเปลี่ยนไปก็พุ่งเข้ามาก่อนที่จะเดินหนีแต่แล้วแก้วต้อง

ทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยความเจ็บแผลที่ไม่มีการรักษานั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ฟื้นแล้วหรอเมียจ๋า พร้อมที่จะปรนเปรอผัวแล้วล่ะสิ ถึงได้ขึ้นมาหากันตรงนี้”โทโมะหันไปมอง

แก้วที่ล้มลงก็ยิ้มอย่างสะใจที่เข้าใจว่าแก้วต้องมาหาตัวเองอยู่วันยังค่ำก็เดินเข้าไปหา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าสำคัญตัวผิดไปหน่อยเลยโทโมะ และอีกอย่างความผิดร้ายแรงแบบนี้ มิสเตอร์ฟอร์ตกับมาดาม

ทราบนายโดนลงโทษสถานหนักแน่”แก้วหันมาว่าโทโมะทันทีก่อนที่โทโมะจะคว้าแขนแก้วมาบีบ

อย่างแรงจนแก้วแทบน้ำตาร่วง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะโง่ต่อต้านโทโมะไปทำไมล่ะเชื่อฟังผัวของตัวเองแค่นี้มันยากมากนักรึไง”แพทเดินเข้ามาว่า

แก้วอีกแรง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่คิดเลยนะว่าเธอเองก็เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แพท นายทำอะไรกับแพทโทโมะ”แก้วอึ้งไม่คิดว่า

เพื่อนสาวจะเปลี่ยนไปสวามิภักดิ์ปิศาจร้ายอย่างโทโมะก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ทำอะไรเลย แค่แพทเค้าฉลาดว่าเธอที่ป็นเมียชั้นไงล่ะ จำใส่หัวเอาไว้ อย่ามาปากดีแบบนี้ไม่

อย่างงั้นเธอเจอดีแน่”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นมันโง่มาก ทำให้นายไม่พอใจก็ฆ่าชั้นเลยสิฆ่าชั้นไปเลย แล้วชั้นจะบอกไว้เลยนะว่าท่านพ่อ

ของชั้นทราบจะต้องไม่เอานายไว้แน่ เผลออาจจะฆ่านายล้างโครตทั้งตระกูล กรี๊ดดด”แก้วที่โกรธ

และเสียใจปะปนกันไปหมดก็แผดเสียงว่าใส่โทโมะพาลไปถึงญาติพี่น้องของโทโมะซึ่งถึงแม้โทโมะ

จะกลายเป็นปิศาจร้ายแล้ว แต่ลึกลงไปเขายังเป็นโทโมะที่รักครอบครัวและห่วงใยโฟร์พี่สาวมากไม่

อาจจะฟังคำว่าร้ายของแก้วอีกก็กระชากแก้วอุ้มพาดบ่าแล้วลากแก้วขึ้นมาตรงห้องใต้หลังคาก่อนที่

จะเหวี่ยงแก้วลงไปนอนบนเตียงแล้วถอดเสื้อคลุมช้าๆก่อนที่จะค่อยๆนั่งลงที่ปลายเตียงแล้วค่อยๆ

ขยับเข้ามาแก้วเหมือนเสือร้ายกำลังจะขย้ำเหยื่ออย่างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากตายงั้นหรอ จะรีบตายทำไมล่ะ ในเมื่อร่างกายของเมียชั้นมันยังใช้ได้ปรนเปรอความสุขได้อีก

นานแล้วแท้ๆ555”โทโมะหัวเราะออกมาพร้อมกับว่าเช่นเดียวกับแพทที่ดินเข้ามากอดโทโมะจาก

ด้านหลังแล้วพลางคลอเคลียก้มลงจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่มต่อหน้าแก้วทำให้แก้วต้องเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อมันไม่อยากเป็นเมียก็จัดการให้มันเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของพวกเราแทนสิคะนาย

ท่าน”แพทพูดยุโทโมะก่อนที่จะจับตัวแก้วไว้แล้วฉีกทึ้งเสื้อผ้าแก้วออกจนร่างเปลือยเปล่า จนแก้ว

ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีทางสู้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่า กรี๊ดดดด”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อกำลังจะถูกปิศาจร้ายข่มขืนอีกครั้งโดยที่มีแพทช่วยโท

โมะอีกแรงก็กรีดร้องออกมาอย่างน่าสงสารและไม่มีแรงขัดขืนได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

แกรกๆ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางลืมตาตื่นมาเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจลุกกรงก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นพวกของตัวเอง พาร์ท ซีแนน

และมาก่อนมาช่วย

 

 

 

 

 

 

 

หมับ พาร์ทไปถึงตัวฟางก็รีบดึงฟางไปกอดแน่นด้วยความสงสารอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่เป็นไรหรอกพาร์ท/ต่อไปนี้เราจะไม่ยอมให้พวกนั้นหาเรื่องรังแกฟางแบบนี้ได้อีก”ฟางยิ้ม

บอกพาร์ทให้สบายใจแต่ชายหนุ่มกุมมือแน่นก่อนที่จะประคองฟางให้ไปเก็บข้าวของที่หอนอน โด

ยมีโฟร์ดูต้นทางให้ทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลทีเจ เจมส์ตอนนี้เรารู้ความลับของที่นี่หมดแล้วนะมาช่วยเราด่วนที่ประตูทิศตะวันตกใกล้กับ

หมูบ้านชาวเขาคืนนี้ตอน2ทุ่มนะ”ฟางที่อาศัยจังหวะบอกเพื่อนๆคนอื่นว่ามาเก็บของสำคัญในห้อง

คนเดียวก็รีบส่งข้อความเสียงหาพวกทีเจก่อนที่จะรีบเก็บข้าวของแล้วสายตาหันเห็นมีดที่เธอใช้แทง

ป๊อปปี้คืนก่อน ก่อนที่หายนะจะมาเยือนและถูกทำร้ายอย่างไร้ความปรานี ฟางปาดน้ำตาแห่งความ

เจ็บปวดไว้ก่อนที่จะเก็บมีดเล่มนั้นใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองแล้วสะพายเป้ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางไปหลบอยู่ที่ห้องเก็บของก่อนนะ เพราะถ้าพวกเขื่อนมาเห็นต้องลากฟางกลับไปที่กรงขัง

แน่ๆ ส่วนพวกเราจะออกไปรับหน้าพวกนั้นแล้วคอยดูอาการของป๊อปปี้”โฟร์พูดพลางช่วยกันพาฟาง

ไปซ่อนตัวที่ห้องเก็บของแล้วบอกทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอแอบพานักโทษหนีงั้นหรอโฟร์”ธามไทที่แอบตามโฟร์มาก็โผล่พรวดเข้ามาแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ใครเป็นนักโทษฟางไม่ผิดนะ”โฟร์รีบสวนกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำร้ายป๊อปปี้ที่มีศักดิ์เป็นครึ่งสัตว์เทพนิยายแบบนี้ยังจะบอกไม่มีความผิดงั้นหรอ นี่เรื่องของยัยนี่

เค้ารู้กันทั่วทั้งDSแล้ว โฟร์ส่งตัวนักโทษให้กับเรา เราไม่อยากทำร้ายเธอนะ”ธามไทพยายามพู

ดกับโฟร์ดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เราบอกแล้วไงว่าฟางไม่ผิด ซีแนน มาก่อนพาฟางหนีไปเร็ว”โฟร์พูดก่อนที่จะดันฟางให้กับซีแนน

และมาก่อนพาฟางไปซ่อน ธามไทใช้พลังตัวเองซัดใส่มาก่อนจะกระเด็นท่ามกลางเสียงกรีดร้อง

ของซีแนนและฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ขอโทษนะธาม แต่ชั้นก็ไม่ยอมให้ฟางเป็นอะไรไปเหมือนกัน”พาร์ทไม่รอช้ารีบคืนร่างเป็นเจ้าชาย

หิมะซัดเอาไอเย็นของหิมะโถมทับตัวของธามไทชิดติดกำแพงก่อนที่จะรีบอุ้มฟางหนีปากตรงนั้น

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะธาม แต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆเพราะฟางไม่ผิด”โฟร์พูดอีกครั้งก่อนที่จะรีบวิ่งตามทุกคนไป

ก่อนที่ธามไทจะโผล่หัวพ้นมาจากกองหิมะที่พาร์ทเป็นคนปล่อยพลังล้อคตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตามไป

ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ เล่นทีเผลองั้นหรอ เขื่อนตอนนี้พวกของพาร์ทพาตัวนักโทษหนีไปแล้ว รีบเอาพวกเราตามหา

เร็ว”ธามไทโผล่ออกมาจากกองหิมะและพูดอย่างไม่พอใจก่อนที่จะกดวิทยุสื่อสารบอกเขื่อนและ

พวกของแครอลทันที

 

 

 

 

 

โทโมะก็นับวันยิ่งร้ายขึ้นๆ ป๊อปปี้ก็ดันน้อคอีก แถมฟางยังถูกเข้าคุก สนุกสิงานนี้

 

 

 

ถ้าฟิคมันดาร์กไปก็ช่วยปรามๆไรเตอร์หน่อยละกันทุกคน คือช่วงนี้ไรเตอร์เสพย์ซีรี่ย์กับหนังโหดๆทั้งนั้นเลย อารมณ์เลยฝังใจ เอามาพิมสายดาร์กหมดเลย5555555