Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เดี๋ยวแบ่งเอาแกงส้มดอกแคไปให้ที่บ้านคุณน้าลลินทีนะลูก แม่ทำเสร็จแล้ว”เสียงเรียกของแม่ที่ดังมากในครัว
ทำให้เด็กหญิงฟางในชุดม.ปลายโรงเรียนสตรีชื่อดังที่นั่งทำการบ้านอยู่ผละจากโต๊ะเขียนหนังสือ
 
 
 
 
 
 
 
“หอมจังเลยค่ะแม่แล้วนี่พ่อจะกลับมากี่โมงหรอคะ”ฟางตักแกงส้มในชามพลางถามแม่
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อคงไม่ได้ทานข้าวเย็นด้วยเราน่ะลูกเห็นว่าต้องไปคุยธุระกับหุ้นส่วนคนใหม่ของธุรกิจคงจะเลยทานข้าวเย็นด้วยเลย”แม่ฟาง
ตอบ ฟางจึงไม่ตอบอะไรก่อนที่จะเดินยกชามแกงส้มเดินข้ามไปที่บ้านทรงยุโรปหลังหนึ่งที่อยู่ข้าง
บ้านของเธอโดยทั้ง2บ้านมีประตูเชื่อมหากันอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แฮ่/ว้าย”ทันใดนั้นเองเด็กชายที่สวมหน้ากากหมาป่าโผล่พรวดเข้ามาแกล้งให้ฟางตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“5555ยัยฟูเอ๊ย ขวัญอ่อนจริงๆ”เด็กชายหัวเราะเมื่อเห็นฟางร้องตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนอย อีตาบ้าป๊อป นี่แน่ะ ชอบแกล้งชั้นอีกแล้วนะ”ฟางหน้างอแล้วรีบเอามือฟาดไปที่กลางหลัง
เด็กชาย
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็คนอย่างเธอมันน่าแกล้งนี่นา ตัวก็สั้นๆป้อมๆผมก็ฟู มีเปียเล็กๆแบบนี้ต้องดึงหนักๆ นี่
แน่ะๆ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาใกล้ๆพลางสำรวจร่างบางที่ถือถ้วยแกงส้มอยู่แล้วหาเรื่องแกล้งดึงหางเปีย
เล็กๆของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย ไอ้บ้าป๊อปอย่านะๆ”ฟางตกใจร้องห้ามก่อนที่จะเผลอปล่อยมือที่ถือชามแกงส้มนั้นสาดใส่
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยฟูนี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ย โอ๊ยร้อนๆๆ”ป๊อปปี้ตกใจร้องโวยวายดิ้นไปมาตรงหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
“เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรลูก ตายแล้วป๊อปปี้นี่เราไปตกหม้อแกงที่ไหนมาเนี่ย”ชายคนหนึ่งลง
จากรถมาเห็นลูกชายของตัวเองร้องโวยวายก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๋ายัยฟูแกล้งป๊อปอ่ะ”ป๊อปปี้ได้ทีรีบฟ้องพ่อทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้แกล้งนะคะลุงชัชป๊อปปี้เค้ามาแกล้งหลอกฟางแล้วยังดึงหางเปียของฟางให้ฟางตกใจ
อีก”ฟางรีบฟ้องกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่เจ้าหมีป๋าสอนแล้วไม่ใช่รึไงว่าไม่ให้รังแกลูกผู้หญิงน่ะห้ะ สมควรโดน”พ่อป๊อปปี้รีบดุพลางสมน้ำหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“โห ป๋าอะไรอ่ะนี่ป๊อปเป็นลูกป๋านะ ยัยฟูนี่อยากทำตัวน่าแกล้งเองทำไมล่ะ โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้โวยวาย
ไม่ยอมก่อนที่จะโขกคนเป็นพ่อเขกหัวลูกชายทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำให้นายต้องตัวเลอะ งั้นเดี๋ยวชั้นไปตักแกงส้มมาให้ใหม่แล้วกัน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“หนูฟางเดี๋ยวบอกแม่เราด้วยนะว่าวันนี้ลุงชวนครอบครัวหนูมาทานข้าวที่บ้านของลุง”พ่อของ
ป๊อปปี้บอกก่อนพลางยิ้มให้กับฟางที่กำลังจะเดินข้ามรั้วกลับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทานเยอะๆนะจ้ะป๊อปนี่น้าทำแกงส้มดอกแคให้เราเลยนะ”แม่ฟางพูดพลางตักแกงส้มให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับน้า น้าก้อยทำอาหารอร่อยแบบนี้มิน่าล่ะฟางเค้าถึงอ้วน”ป๊อปปี้พูดไม่วายแซวฟางที่
นั่งทานข้าวอยู่ข้างๆตัวเอง ทำให้ฟางหันขวับไปก่อนที่จะรีบเข้าที่หน้าท้องของป๊อปปี้จนชายหนุ่ม
ร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้อ้วนนะคนบ้าเค้าเรียกว่ามีน้ำมีนวล ทีนายล่ะผอมแห้งเกินไปไม่เห็นะมีกล้ามเลย ชิ”ฟาง
ว่ากลางตักข้าวเข้าปาก
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าเรียกว่ากล้ามมันซ่อนด้านในต่างหากล่ะยัยฟู ความจริงชั้นน่ะซ่อนรูปจะตาย ถ้าเธอเห็นรูปร่าง
ชั้นเธออาจจะหวั่นไหวนะ เพราะตอนที่อยู่โรงเรียนชั้นฮอตจะตายรุ่นน้องตามกรี๊ดเยอะแยะ”ป๊อปปี้รีบพูดทำให้ฟางเบ้ปากใส่
ทันที
 
 
 
"กรี๊ดตกใจเพราะนายจะทำมิดีมิร้ายน่ะไม่ว่า อ๊าย "ฟางอดแขวะชายหนุ่มกลับไม่ได้ก่อนที่จะถูกป๊อปปี้เอาแตงกวายัดปากฟางแทน
 
 
 
 
 
"เอาล่ะๆ พอได้แล้วเด็กๆทะเลาะกันตั้งแต่เด็กจนโตเลยนะคู่นี้"แม่ของป๊อปปี้เดินออกมาจากครัวพร้อมกับไก่ทอดวางไว้ที่โต๊ะอาหาร
 
 
 
 
“โอ้โห น่องไก่น่าทานมากเลยค่ะคุณลุง”ฟางก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นทำให้พ่อของป๊อปปี้ยิ้มและตักไก่ทอดให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๋าเอาไก่ให้ยัยฟูนี่กินเยอะระวังยัยนี่จะอ้วนฉุเป็นฮิบโปเอา”ป๊อปปี้พูดพลางแย่งน่องไก่ไปจากจาน
ของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้าป๊อปอยากกินก็ตักเองสิ”ฟางรีบว่าดุป๊อปปี้ที่แย่งของกินเธอไป
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ป๋าบอกแล้วไงว่าฟางเค้าเป็นผู้หญิงเราเป็นลูกผู้ชายหัดเป็นสุภาพบุรุษกับฟางเค้าหน่อยสิ
ลูก”พ่อป๊อปปี้รีบดุลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิป๊อป เดี๋ยวเดือนหน้าเราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนบ้านกับฟางเค้าแล้วนะ”แม่ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมายความว่ายังไงกันคะ”ฟางและป๊อปปี้ที่นั่งข้างๆกันต่างตกใจก่อนที่ฟางจะเป็นฝ่ายถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“คืออย่างงี้จ้ะ พ่อของป๊อปปี้เค้าต้องย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่กับนายจ้างฝรั่งเจ้านายใหม่น่ะลูก
พวกเราเลยต้องย้ายตามไปด้วย เสียดายเหมือนกันนะเนี่ย เป็นเพื่อนบ้านกันมาเกือบสิบปีต้องย้าย
จากกันไปซะละ”แม่ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งลงไปพลางตักข้าวไม่พูดป๊อปปี้เหล่มองฟางก่อนที่จะนั่งกิน
ข้าวเงียบๆไม่หาเรื่องฟางอีก ก่อนที่ทั้งคู่จะออกมาปั่นจักรยานเล่นแถวสวนสาธารณะในหมู่บ้านด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เดี๋ยวเอาหนังสือไปคืนแล้วเธออยากกินไอติมร้านเดิมรึเปล่าล่ะฟาง”ป๊อปปี้ที่ทำหน้าที่เป็นคน
ปั่นจักรยานถามฟางที่ซ้อนท้ายเตรียมเอาหนังสือไปคืนที่ร้านหนังสือเช่าตามทุกวันที่เธอชอบสั่ง
ป๊อปปี้ไปส่งเธอประจำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากกิน”ฟางถอนหายใจก่อนที่จะเงียบไม่พูดอะไร จนกระทั่งถึงร้านหนังสือ ป๊อปปี้
ที่มักจะชอบยืนรอฟางที่หน้าร้านก็เดินเข้าไปในร้านกับฟางแล้วมองฟางที่เดินเตร่เลือกหนังสืออยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากอ่านเล่มนี้อ่ะ ยืมให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้เดินเอาหนังสือเล่มหนึ่งยัดใส่มือฟางแล้วเดินออกไปรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปกติไม่เคยจะอ่านหนังสือแนวนี้แล้วนี่นึกยังไงถึงได้อ่านหนังสือนิยายรักยะ”ฟางเดินออกมาข้าง
นอกร้านแล้วยื่นหนังสือให้ป๊อปปี้แล้วบ่นอุบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แฟนเรามันน่ารักมั้งเลยอยากอ่อนหวานกับแฟนบ้าง”ป๊อปปี้ยักคิ้วให้ฟางทำเอาหญิงสาวหน้าแดง
จัด เพราะแท้จริงแล้วนอกจากเพื่อนบ้านกันป๊อปปี้และฟางนั้นเป็นแฟนกันมาได้3เดือนแล้วหลัง
จากช่วงวาเลนไทน์ที่ไปดูหนังแล้วตกลงเป็นแฟนกันโดยที่ไม่ให้พ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายรู้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม แกล้งชั้นมาตลอดพอจะหนีกันไปค่อยมาทำดี ให้มันได้งี้สิ”ฟางอดแขวะชายหนุ่มไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ต้องแกล้งทุกวันไงพอห่างกันจะได้รู้ว่าหัวใจของเราน่ะยังคิดถึงกันมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
ขณะที่เข็นรถจักรยานเดินมาส่งฟางที่หน้าบ้านก่อนที่จะกุมมือฟางไว้แล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้า ปล่อยมือได้ละ จะเข้าบ้าน”ฟางยิ้มด้วยความเขินก่อนจะรีบดุป๊อปปี้แก้เขิน
 
 
 
 
 
 
“รักฟางนะ ถ้าเราห่างกันไกลแล้วอย่าลืมคิดถึงกันนะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะจับมือฟางไว้ทั้ง2มือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่คิดถึงแฟนแล้วชั้นจะคิดถึงใครล่ะ”ฟางยิ้มและตอบตกลงก่อนจะเงยหน้าสบตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้
มองฟางด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนที่จะโน้มหน้าลงบรรจงจูบฟางที่ยินดีรับสัมผัสจูบแรกจากคนรัก
ด้วยความเต็มใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พ่อจะพาพวกเราไปไหนหรอคะ”ฟางถามพ่อเมื่อเธอกลับมาจากที่เรียนพิเศษในตอนเย็นแล้วถูก
พ่อของเธอพาขึ้นรถไปพร้อมกับแม่โดยที่เธอกับแม่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรีบร้อนแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นานทีพ่อจะกลับมาหาพวกเรา พ่อก็อยากจะพาเราไปทานข้าวนอกบ้านนี่นา”พ่อฟางตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“แต่วันนี้ครอบครัวป๊อปปี้เค้าจะย้ายบ้านนะคะ เย็นนี้ฟางนัดกับป๊อปปี้เค้าด้วย”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เจอกันทุกวันแล้ว ถึงย้ายไปยังไงก็มีเบอร์กันโทรหากันก็ได้นี่ลูก นี่เราเห็นคนอื่นดีกว่าพ่องั้นหรอ
ฟาง พ่ออุตส่าห์ว่างแล้วแท้ๆนะ ทำไมต้องสนใจคนอื่นมากแบบนี้ด้วย”พ่อฟางรีบดุฟางทันที ทำให้
ฟางนิ่งเงียบพลางมองมือถือตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจส่งข้อความไปบอกป๊อปปี้เพื่อยกเลิกนัด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมรถในซอยบ้านเราเยอะแบบนี้ล่ะพ่อ”หลังจากที่ครอบครัวของฟางออกไปทานข้าวที่ร้าน
อาหารข้างนอกบ้านเสร็จแล้วเมื่อกลับเข้ามาในซอยของหมู่บ้านแม่ฟางต้องแปลกใจที่เห็นรถติดใน
ซอยบ้านเธอก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะนั่นควันไฟมาจากบ้านเรานี่คะ”แม่ฟางชี้ไปที่นอกหน้าต่างแล้วตกใจเมื่อเห็นควันไฟลอยขึ้นมา
ทางบ้านของเธอ ก่อนที่พ่อ แม่และฟางจะตัดสินใจลงจากรถที่ติดเพื่อวิ่งไปที่บ้านตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมบ้านพวกเราถึงเป็นแบบนี้”แม่ฟางมาถึงที่เกิดเหตุหน้าบ้านตัวเองก็ต้อง
ตกใจเมื่อเห็นบริเวณข้างบ้านที่ติดกับบ้านป๊อปปี้มีแรงระเบิดอย่างแรงจนหน้าต่างในบ้านแตก
ละเอียด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดไฟไหม้และระเบิดอย่างรุนแรงที่ข้างบ้านคุณผู้หญิงครับ ทำให้แรงระเบิดกระทบมาโดนบ้าน
คุณผู้หญิงด้วยทางเรากำลังเร่งหาสาเหตุกันอยู่ครับมาว่าจากอะไรกันแน่”เจ้าหน้าที่ดับเพลิงตอบ
แม่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วคนในบ้านล่ะคะ ย้ายไปหมดแล้วใช่มั้ย”ฟางเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีรีบถามเจ้าหน้าที่ต่อ
 
 
 
 
 
“ไม่มีใครรอดครับ บ้านหลังนั้นโดนแรงระเบิดตายทั้งครอบครัว”เจ้าหน้าที่ตอบฟางทำให้ร่างบางอึ้ง
และทรุดลงกับพื้นที
 
 
 
 
 
อัพอีดเรื่องชดเชยที่หายไปนะ
 
 
 
 
เรื่องนี้รีดเดอร์อาะเข้าใจว่าอาจจะคล้ายกับฟิคแฟนซีเรื่องอื่นรึเปล่าเราอยากให้ลองอ่านต่อดีๆเพราะเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีปิศาจก็จริงแต่มันมีความต่างนะ
 
 
ไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพให้อ่านบ่อยๆนะคะ แจ้งไว้ตรงนี้ด้วยนะ