Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดาร์ลิ้งเดี๋ยวถ้าเล่นน้ำเสร็จแล้วเราไปกินไอติมกันที่ตลาดนะ แล้วฟางจะพาไปร้านขนมที่ฟางชอบ
ไปตอนเด็กๆด้วย”ฟางพูดก่อนที่จะดึงพ้อยท์มาที่ท่าน้ำแล้วโยนห่วงยางลงไปเพื่อจะว่ายน้ำในคลอง
แบบวัยเด็กโดยที่พ้อยท์ชะงักมองน้ำในคลองเหยียดๆนิดนึงแล้วค่อยๆหย่อนขาลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รออยู่นี่ก่อนนะพ้อยท์เดี๋ยวเค้ามา”ฟางนึกขึ้นได้ว่าลืมของก็รีบวิ่งกลับไปที่บ้าน โดยที่พ้อยท์ทำท่า
จะตามแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ชอบน้ำคลองแล้วจะตามฟางมาทำไมล่ะครับ”ป๊อปปี้ที่แอบดูทุกอย่างก็เดินเข้ามาพูดกับพ้อ
ยท์แล้วนั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เราเป็นแฟนกันต้องดูแลกันน่ะสิ แล้วช่วยออกห่างชั้นด้วยค่ะเพราะชั้นไม่ชอบผู้ชาย”พ้อยท์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงเข้มแข็งแกร่งๆอย่างคุณไม่อยากมีใครสักคนคอยดูแลจริงๆหรอครั ผู้หญิงยังไงซะเค้าก็
ต้องการความอบอุ่นจากผู้ชายนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางขยับเข้าใกล้พ้อยท์เรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม ไม่ทันไรร่างของทั้งคู่ก็ตกลงไปในน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายทำอะไรแฟนชั้นน่ะไอ้โรคจิต”ฟางโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้และพ้อยท์ตกลงไปในน้ำพร้อมกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรฟาง ตายแล้วข้าวของเปียกหมด เดี๋ยวพ้อยท์มาแล้วกัน”พ้อยท์พูดแล้วรีบวิ่งขึ้นจากน้ำ
แล้วรีบขึ้นไปบนบ้านเพราะไม่อยากจะเล่นน้ำในคลองนี้ตั้งแต่แรกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าจะไปไหนล่ะจ้ะที่รัก มาเล่นน้ำกันก่อนสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึงฟางลงไปในน้ำด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ปล่อยชั้นนะไอ้บ้าไอ้โรคจิต ชั้นไม่อยากเล่นน้ำกับนาย อี๋ ชั้นล่ะขยะแขยงนายจริงๆ”ฟางดิ้น
ขลุกขลักในอ้อมกอดแล้วพยายามขืนตัวป๊อปปี้ไปเอาห่วงยางที่ปลิวไปตกที่อื่นซึ่งไกลจากเธอพอ
สมควร
 
 
 
 
 
 
 
“ขยะแขยงสามีตัวเองแบบนี้ได้ไงล่ะจ้ะที่รัก ต้องลงโทษ”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วและหาทางแกล้งฟางไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“จะจูบชั้นงั้นหรอ งั้นก็จูบกับตัวนี้ไปแทนแล้วกัน”ฟางที่คลำไปเจอกบในน้ำก็คว้ากบขนาดพอดีมือ
กดไปที่ปากป๊อปปี้เพื่อจูบแทนเธอจนป๊อปปี้ร้องเหวอเผลอปล่อยมือฟาง ทำให้ฟางหลุดออกจาก
การเกาะกุมของชายหนุ่มแล้วหมายจะพุ่งตัวไปที่ห่วงยางใบโตเพื่อเกาะไว้ แต่เธอคิดผิด เพราะแรง
กรเพื่อมในนำนั้นทำให้ห่วงยางไกลออกไปทำให้ฟางเคว้งอยู่ในน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่รีบขึ้นจากน้ำก็แปลกใจที่เห็นฟางเริ่มดีดอยู่ในน้ำไปมาแล้วเริ่มไอและ
สำลักคล้ายคนจะจมน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นชั้นดูแลตัวเองได้ ชั้นจะไม่พึ่งนายเด็ดขาด”ฟางที่ยังหยิ่งไม่ยอมให้ป๊อปปี้เจ้ามา
หาตัวเองก็โวยวายแล้วพยายามคว้าห่วงยางที่อยู่ไกลออกไปเรื่อย ในใจก็เริ่มกลัวเหมือนในวัยเด็ก
ที่เธอเคยจมน้ำจนยายและแม่ของเธอสั่งห้ามไม่ให้ฟางมาเล่นน้ำในคลองอีกก็ผุดเข้ามาก่อนที่ร่าง
บางจะค่อยๆจมลงไปในก้นคลอง
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่ห็นท่าทางฟางแปลกไปก็ไม่รอช้า รีบกระโดดลงไปในคลองแล้วว่ายน้ำไปช่วยฟางให้ขึ้นมา
จากคลองทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางฟื้นสิฟาง”ป๊อปปี้พยายามร้องเรียกและเขย่าตัวของฟางก็เริ่มใจเสียเมื่อเห็นคนตัวเล็กที่ช่วยมา
ได้นั้นไม่ได้สติก็ตัดสินใจผายปอดคนตัวเล็กทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
 
พ้อยท์ที่รีบวิ่งลงมาจากบ้านเห็นป๊อปปี้กำลังจูกับฟางที่ท่าน้ำริมคลองก็ใช้ไม้แถวนั้นฟาดใส่หัวป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้ากามแกทำอะไรแฟนชั้นน่ะห้ะ”พ้อยท์เดือดจัดรีบพุ่งเข้าไปเอาเรื่องป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ หัดดูซะบ้างสิว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วนี่เป็นแฟนประสาอะไรน่ะห้ะถึงยอมให้ฟางมาเล่นน้ำทั้งๆที่ฟาง
ว่ายน้ำไม่เป็นแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นสวนกลับใส่พ้อยท์แล้วดุพ้อยท์เสียงดังจนร่างบางหน้าเสียลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ยายและแม่ของฟางที่ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ร้องตกใจเมื่อ
เห็นป๊อปปี้หัวแตกและกำลังมีเรื่องกับพ้อยท์โดยมีฟางนอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่ท่าน้ำอีกต่างหาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวสำลักน้ำออกมาแล้วค่อยๆปรือตามองทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างฟางเค้าขอโทษนะที่เค้าขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วปล่อยตัวเองทิ้งไว้กับไอ้บ้ากา
มนี่น่ะ”พ้อยท์พุ่งเข้าไปกอดฟางแน่นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หนูฟาง เอาอีกแล้วใช่มั้ย ไหนยายบอกแล้วว่าเราว่ายน้ำไม่เป็นก็ไม่ควรจะมาว่ายน้ำแบบนี้ ตอน
เด็กๆจมน้ำไปแล้วคราวนี้ไม่เข็ดหรอ อยากให้ยายเสียหลานไปจริงๆรึไง”ยายของฟางดุหลานสาว
เสียงเข้ม
 
 
 
 
 
 
 
“คราวนี้ฟางพกห่วงยางมาด้วยฟางคิดว่าไม่เป็นอะไรนี่คะ ถ้าไม่เจอใครแกล้วให้ฟางกับห่วงยางอยู่
ห่างกันก่อน”ฟางพูดแล้วกอดพ้อยท์พลางมองไปที่ป๊อปปี้ที่กอดอกมองร่างบางที่อดกับแฟนสาวอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“จริงค่ะคุณยาย พ้อยท์เห็นหมอนี่กำลังลวนลามหลานคุณยายที่ท่าน้ำดีนะคะที่พ้อยท์มาช่วยได้
ทัน”พ้อยท์รีบช่วยฟางสมทบว่าป๊อปปี้อีกแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วป๊อปปี้เลือดออกหมดแล้ว มานี่เดี๋ยวน้าจะทำแผลให้นะ”แม่ของฟางตกใจเมื่อเห็นหัวของ
ป๊อปปี้มีเลือดออกก็รีบเข้ามาดูแล
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่คะนี่คุณแม่ห่วงคนอื่นมากกว่าฟางงั้นหรอ”ฟางโวยวายไม่พอใจที่ไม่มีใครสนใจตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พอสักทีแม่ฟาง เราก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะนี่ยังไม่รู้อีกหรอว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตเรา แล้วยังมีหน้ามา
โวยวายอีก อรพาป๊อปปี้ไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผลเดี๋ยวนี้เลย”ยายของฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณน้าครับเพราะผมแท้ๆทำให้น้องต้องเกือบจมน้ำ ถ้าทำแผลเสร็จเดี๋ยวผมขอตัวกลับกรุงเทพเลย
แล้วกันนะครับ แล้วพรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะให้คนรถที่บ้านของผมมารับคุณน้ากับน้องที่นี่”ป๊อปปี้พูดแล้ว
เหลือบไปมองร่างบางที่กอดกับแฟนสาวแน่นไม่ยอมสบตาตัวเองก็ถอนหายใจเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“น่าจะรู้นะว่าใครเป็นคนช่วยเราไม่ให้จมน้ำตายแล้วตอบแทนเค้าแบบนี้น่ะหรอ ยายล่ะไม่อยากจะ
พูดอะไรแล้วเพราะเราโตแล้ว เอาไปคิดเองแล้วกันนะว่าจะทำยังไง”ยายของฟางพูดนิ่งๆแล้วเดิน
ตามพวกของป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
นี่รึเปล่าหนอที่เค้าว่ากันว่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยพระเอกเรา