Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดาร์ลิ้งเดี๋ยวถ้าเล่นน้ำเสร็จแล้วเราไปกินไอติมกันที่ตลาดนะ แล้วฟางจะพาไปร้านขนมที่ฟางชอบ

ไปตอนเด็กๆด้วย”ฟางพูดก่อนที่จะดึงพ้อยท์มาที่ท่าน้ำแล้วโยนห่วงยางลงไปเพื่อจะว่ายน้ำในคลอง

แบบวัยเด็กโดยที่พ้อยท์ชะงักมองน้ำในคลองเหยียดๆนิดนึงแล้วค่อยๆหย่อนขาลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รออยู่นี่ก่อนนะพ้อยท์เดี๋ยวเค้ามา”ฟางนึกขึ้นได้ว่าลืมของก็รีบวิ่งกลับไปที่บ้าน โดยที่พ้อยท์ทำท่า

จะตามแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ชอบน้ำคลองแล้วจะตามฟางมาทำไมล่ะครับ”ป๊อปปี้ที่แอบดูทุกอย่างก็เดินเข้ามาพูดกับพ้อ

ยท์แล้วนั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เราเป็นแฟนกันต้องดูแลกันน่ะสิ แล้วช่วยออกห่างชั้นด้วยค่ะเพราะชั้นไม่ชอบผู้ชาย”พ้อยท์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงเข้มแข็งแกร่งๆอย่างคุณไม่อยากมีใครสักคนคอยดูแลจริงๆหรอครั ผู้หญิงยังไงซะเค้าก็

ต้องการความอบอุ่นจากผู้ชายนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางขยับเข้าใกล้พ้อยท์เรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม ไม่ทันไรร่างของทั้งคู่ก็ตกลงไปในน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายทำอะไรแฟนชั้นน่ะไอ้โรคจิต”ฟางโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้และพ้อยท์ตกลงไปในน้ำพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรฟาง ตายแล้วข้าวของเปียกหมด เดี๋ยวพ้อยท์มาแล้วกัน”พ้อยท์พูดแล้วรีบวิ่งขึ้นจากน้ำ

แล้วรีบขึ้นไปบนบ้านเพราะไม่อยากจะเล่นน้ำในคลองนี้ตั้งแต่แรกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าจะไปไหนล่ะจ้ะที่รัก มาเล่นน้ำกันก่อนสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึงฟางลงไปในน้ำด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ปล่อยชั้นนะไอ้บ้าไอ้โรคจิต ชั้นไม่อยากเล่นน้ำกับนาย อี๋ ชั้นล่ะขยะแขยงนายจริงๆ”ฟางดิ้น

ขลุกขลักในอ้อมกอดแล้วพยายามขืนตัวป๊อปปี้ไปเอาห่วงยางที่ปลิวไปตกที่อื่นซึ่งไกลจากเธอพอ

สมควร

 

 

 

 

 

 

 

“ขยะแขยงสามีตัวเองแบบนี้ได้ไงล่ะจ้ะที่รัก ต้องลงโทษ”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วและหาทางแกล้งฟางไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“จะจูบชั้นงั้นหรอ งั้นก็จูบกับตัวนี้ไปแทนแล้วกัน”ฟางที่คลำไปเจอกบในน้ำก็คว้ากบขนาดพอดีมือ

กดไปที่ปากป๊อปปี้เพื่อจูบแทนเธอจนป๊อปปี้ร้องเหวอเผลอปล่อยมือฟาง ทำให้ฟางหลุดออกจาก

การเกาะกุมของชายหนุ่มแล้วหมายจะพุ่งตัวไปที่ห่วงยางใบโตเพื่อเกาะไว้ แต่เธอคิดผิด เพราะแรง

กรเพื่อมในนำนั้นทำให้ห่วงยางไกลออกไปทำให้ฟางเคว้งอยู่ในน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่รีบขึ้นจากน้ำก็แปลกใจที่เห็นฟางเริ่มดีดอยู่ในน้ำไปมาแล้วเริ่มไอและ

สำลักคล้ายคนจะจมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นชั้นดูแลตัวเองได้ ชั้นจะไม่พึ่งนายเด็ดขาด”ฟางที่ยังหยิ่งไม่ยอมให้ป๊อปปี้เจ้ามา

หาตัวเองก็โวยวายแล้วพยายามคว้าห่วงยางที่อยู่ไกลออกไปเรื่อย ในใจก็เริ่มกลัวเหมือนในวัยเด็ก

ที่เธอเคยจมน้ำจนยายและแม่ของเธอสั่งห้ามไม่ให้ฟางมาเล่นน้ำในคลองอีกก็ผุดเข้ามาก่อนที่ร่าง

บางจะค่อยๆจมลงไปในก้นคลอง

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ห็นท่าทางฟางแปลกไปก็ไม่รอช้า รีบกระโดดลงไปในคลองแล้วว่ายน้ำไปช่วยฟางให้ขึ้นมา

จากคลองทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางฟื้นสิฟาง”ป๊อปปี้พยายามร้องเรียกและเขย่าตัวของฟางก็เริ่มใจเสียเมื่อเห็นคนตัวเล็กที่ช่วยมา

ได้นั้นไม่ได้สติก็ตัดสินใจผายปอดคนตัวเล็กทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

พ้อยท์ที่รีบวิ่งลงมาจากบ้านเห็นป๊อปปี้กำลังจูกับฟางที่ท่าน้ำริมคลองก็ใช้ไม้แถวนั้นฟาดใส่หัวป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้ากามแกทำอะไรแฟนชั้นน่ะห้ะ”พ้อยท์เดือดจัดรีบพุ่งเข้าไปเอาเรื่องป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ หัดดูซะบ้างสิว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วนี่เป็นแฟนประสาอะไรน่ะห้ะถึงยอมให้ฟางมาเล่นน้ำทั้งๆที่ฟาง

ว่ายน้ำไม่เป็นแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นสวนกลับใส่พ้อยท์แล้วดุพ้อยท์เสียงดังจนร่างบางหน้าเสียลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ยายและแม่ของฟางที่ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ร้องตกใจเมื่อ

เห็นป๊อปปี้หัวแตกและกำลังมีเรื่องกับพ้อยท์โดยมีฟางนอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่ท่าน้ำอีกต่างหาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวสำลักน้ำออกมาแล้วค่อยๆปรือตามองทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้างฟางเค้าขอโทษนะที่เค้าขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วปล่อยตัวเองทิ้งไว้กับไอ้บ้ากา

มนี่น่ะ”พ้อยท์พุ่งเข้าไปกอดฟางแน่นแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หนูฟาง เอาอีกแล้วใช่มั้ย ไหนยายบอกแล้วว่าเราว่ายน้ำไม่เป็นก็ไม่ควรจะมาว่ายน้ำแบบนี้ ตอน

เด็กๆจมน้ำไปแล้วคราวนี้ไม่เข็ดหรอ อยากให้ยายเสียหลานไปจริงๆรึไง”ยายของฟางดุหลานสาว

เสียงเข้ม

 

 

 

 

 

 

 

“คราวนี้ฟางพกห่วงยางมาด้วยฟางคิดว่าไม่เป็นอะไรนี่คะ ถ้าไม่เจอใครแกล้วให้ฟางกับห่วงยางอยู่

ห่างกันก่อน”ฟางพูดแล้วกอดพ้อยท์พลางมองไปที่ป๊อปปี้ที่กอดอกมองร่างบางที่อดกับแฟนสาวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะคุณยาย พ้อยท์เห็นหมอนี่กำลังลวนลามหลานคุณยายที่ท่าน้ำดีนะคะที่พ้อยท์มาช่วยได้

ทัน”พ้อยท์รีบช่วยฟางสมทบว่าป๊อปปี้อีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วป๊อปปี้เลือดออกหมดแล้ว มานี่เดี๋ยวน้าจะทำแผลให้นะ”แม่ของฟางตกใจเมื่อเห็นหัวของ

ป๊อปปี้มีเลือดออกก็รีบเข้ามาดูแล

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่คะนี่คุณแม่ห่วงคนอื่นมากกว่าฟางงั้นหรอ”ฟางโวยวายไม่พอใจที่ไม่มีใครสนใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พอสักทีแม่ฟาง เราก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะนี่ยังไม่รู้อีกหรอว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตเรา แล้วยังมีหน้ามา

โวยวายอีก อรพาป๊อปปี้ไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผลเดี๋ยวนี้เลย”ยายของฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณน้าครับเพราะผมแท้ๆทำให้น้องต้องเกือบจมน้ำ ถ้าทำแผลเสร็จเดี๋ยวผมขอตัวกลับกรุงเทพเลย

แล้วกันนะครับ แล้วพรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะให้คนรถที่บ้านของผมมารับคุณน้ากับน้องที่นี่”ป๊อปปี้พูดแล้ว

เหลือบไปมองร่างบางที่กอดกับแฟนสาวแน่นไม่ยอมสบตาตัวเองก็ถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“น่าจะรู้นะว่าใครเป็นคนช่วยเราไม่ให้จมน้ำตายแล้วตอบแทนเค้าแบบนี้น่ะหรอ ยายล่ะไม่อยากจะ

พูดอะไรแล้วเพราะเราโตแล้ว เอาไปคิดเองแล้วกันนะว่าจะทำยังไง”ยายของฟางพูดนิ่งๆแล้วเดิน

ตามพวกของป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

นี่รึเปล่าหนอที่เค้าว่ากันว่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยพระเอกเรา