Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนฟาง กลับมาคุยกันก่อน จะเดินไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้พยายามเดินตามมาง้อฟาง แต่ร่างบาง
สะบัดมือไม่สนใจใยดีป๊อปปี้แล้วเดินต่อไป ป๊อปปี้ถอนหายเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปง้อต่อ เมื่อไม่
เห็นฟางสนใจฟังเสียงร้องเรียกของเขาทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเดินมาดัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“หลีกไป อยากจะกลับไปกอดแฟนเก่าก็ไปสิคะ/ไม่ เรามันไม่มีเหตุผล เอะอะเดินหนี ทำไมไม่หยุด
เพื่อพูดกันดีๆล่ะ”ฟางว่าสามีก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบสวนกลับ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่พูดกับฟางได้แล้วงั้นหรอคะ เห็นใบ้กินตลอดเมื่อกี้นี้ หรือว่าโดนจับได้ว่าตัวเองก็ยังไม่ลืม
แฟนเก่าตัวเองเลยทำมาเป็นโวยวายใส่เราสิท่า/ฟาง เลิกพูดแบบนี้นะ”ฟางประชดว่าสามีบ้างทำให้
ป๊อปปี้รีบดุคนตัวเล็กที่ไม่ยอมฟังเขาอีกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมฟางจะพูดไม่ได้ หึ ทำเป็นพูดทำเป็นน้อยใจเรื่องของฟางแต่ตัวเองก็กลับมากอดกับพิม ดีถ้า
คราวนี้ฟางจะไปหาพ้อยท์มันก็คือสิทธิ์ของฟาง อย่ามาเรียกร้องมากแล้วกัน”ฟางไม่พอใจที่ป๊อปปี้
อยู่กับพิมทำให้เธอโมโหแล้วพาลว่าไปหมดทุกอย่างจนป๊อปปี้ที่พยายามจะเงียบแล้วพูดดีๆกับฟาง
ถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ว่าถ้าเราไม่มีเหตุผลแบบนี้ อาจเป็นเพราะว่าฟางไม่ได้รักพี่ล่ะมั้ง ฟางเลยไม่ยอมฟังอะไรพี่เลย
ถ้าฟางอยากจะไปหาพ้อยท์ฟางก็ไปเถอะ แล้วถ้าอยากหย่ากันเมื่อไหร่ก็บอก พี่จะหย่าให้ พี่จะไม่
ห้ามอะไรเราแล้วก็จะไม่เอาลูกมารั้งเราอีกแล้ว”ป๊อปปี้มองฟางอย่างตัดพ้อแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะเดิน
ออกไปจากฟางทำให้ฟางอึ้งเมื่อเห็นป๊อปปี้ไม่ง้อเธออีกแล้วก็หงุดหงิดเมื่อหันหลังไปก็ต้องตกใจ
เมื่อเห็นพิมเดินออกมาจากที่ซ่อนหลังจากที่ได้ยินเรื่องทุกอย่างหมดแล้วแล้วเดินมาหาฟาง
 
 
 
 
 
“ป๊อปเค้าก็เป็นคนอารมณ์ร้อนแบบนี้ล่ะค่ะ แล้วร้อนกับร้อนมาเจอกันแบบนี้เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกัน
ได้นะคะแล้วนี่คุณฟางยิ่งท้องแบบนี้ด้วย”พิมทำทีเดินเข้าไปหาแล้วพลางเอามือลูบท้องอย่าง
เบามือ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณพิมเป็นคนดีจริงๆ ฟางนี่แย่มากเลยที่ทำร้ายคุณพิมด้วยการไปแต่งงานกับพี่ป๊อปแบบนั้น ถ้า
ไม่มีฟางป่านนี้คุณพิมคงจะยังคบกับพี่ป๊อปเหมือนเดิม”ฟางเห็นความห่วงใยของพิมที่มีให้ก็เศร้าลง
ไปก่อนที่จะพูดขึ้นทำให้พิมชะงัก เอามือกลับมาท้องนูนของฟางแล้วกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มาทำอะไรกันตรงนี้ แล้วคุณก็อยู่ห่างพี่ฟางเดี๋ยวนี้เลย”เขื่อนและเฟย์ที่แวบออกมาข้างนอกเพื่อ
ตามหาป๊อปปี้และฟางก็ตกใจเมื่อเห็นฟางอยู่กับพิม ก็ไม่รอช้าที่จะรีบไปดึงฟางให้อยู่ห่างจากพิม
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ เขื่อนเป็นอะไรกัน นี่คุณพิมเองนะ ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ มันเสียมารยาทรู้มั้ย”ฟาง
แปลกก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าถือสาเลยค่ะ พิมเข้าใจดีว่าทุกคนจะไม่ไว้ใจพิมก็ไม่แปลก เพราะพิมมันก็แค่คนเก่าของป๊อปปี้
เค้า จะมายุ่งวุ่นวายกับคนปัจจุบันแบบนี้มันก็คงไม่เหมาะ พิมว่าพิมแวะไปเยี่ยมพ่อพิมดีกว่า”พิมพูด
แล้วยิ้มก่อนที่จะเดินเลี่ยงทั้งหมดออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่จะแอบตามไปดูพิมนะเฟย์ เราอยู่กับฟางดีๆอย่าให้พิมเข้าใกล้ฟางอีกนะ”เขื่อนพูดก่อนที่จะ
เดินตามพิมไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พวกเฟย์จะมองคุณพิมเค้าในแง่ร้ายเกินไปรึเปล่า เค้าจะเป็นคนดะตายไม่มีวันร้ายพี่ได้หรอก
น่า”ฟางมองเฟย์และเขื่อนที่ตั้งแง่กับพิมก็พูดว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์กับพี่เขื่อนไม่ได้ตั้งแง่ แต่ถ้าพี่ฟางเจอพี่พ้อยท์นะ แล้วพี่ฟางจะรู้ว่าคุณพิมกับพ่อเค้าทำอะไร
บ้าง รู้มั้ยคะว่าคนที่ทำร้ายพี่พ้อยท์คือพี่พิมกับพ่อนั่นล่ะค่ะ”เฟย์รีบอธิบาย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามามั่วกันน่า พ่อคุณพิมพี่ป๊อปก็เคยบอกว่าเค้าป่วยออดๆแอดๆจะมาลุกทำร้ายคนอื่นได้ไง แถม
คุณพิมเค้าก็แสนดีแบบนั้น ไม่มีทางล่ะ พวกเรานี่ชักเลอะเทอะใหญ่ละนะ”ฟางพูดพลางส่ายหน้าไม่
เชื่อแล้วเดินกลับไปที่ห้องพักของแก้วทำให้เฟย์ถอนหายใจแล้วมองตามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่ทำตัวงี่เง่าแล้วปล่อยให้เธอต้องเจ็บตัวแบบนี้”ทางด้านโทโมะที่กลับมานอนกับแก้วที่
โรงพยาบาลในตอนหัวค่ำพูดขึ้นพลางมองร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติก็ซึมลงไปก่อนที่จะเปิด
กระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองเตรียมของที่จะไปอาบน้ำแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นกล่องเล็กๆใบหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่
ในซอกของกระเป๋าเดินทางทำให้โทโมะคิดถึงตอนที่กลับมาที่กรุงเทพ เขาไม่คิดจะเปิดกระเป๋านั่น
เลย เพราะลำพังเขาเองก็มีเสื้อผ้ามากมายอยู่แล้ว กระเป๋าใบนี้ถูกเตรียมไว้เฉพาะตอนไปหาแก้ว
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบกล่องใบนั้นมาเปิดออกดูด้วยความสงสัยแล้วต้องชะงักเมื่อสิ่งที่อยู่ในนั้น
มันคือสร้อยถักที่เขาทำเอง และมีอักษรคำว่าแก้วที่ครั้งหนึ่งเขาเคยให้แต่แก้วกลับโยนมันทิ้งที่สระ
เก็บน้ำหลังโรงเรียน แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษที่เคยทำตัวแย่จนนายต้องเสียใจต่อไปนี้จะทำหน้าที่เมียที่ดีเพื่อชีวิตคู่ของเรานะ”
 
 
 
 
 
 
โทโมะอ่านข้อความที่แนบมาในกล่องแล้วมองไปที่ร่างบางที่นอนอยู่ก็อึ้งก่อนที่จะขยับตัวไปใกล้
แก้วแล้วก้มลงจูบภรรยาสาวอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษเธอไม่ใช่เธอมาขอโทษชั้นแบบนี้แก้ว”โทโมะเศร้าก่อนจะกระชับ
ภรรยาสาวไปกอดแนบกาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับคุณหมอ ตอนนี้กล้องวีดีโอที่ติดบริเวณป้อมยามตึกเก่าที่ให้ทางเราไปตรวจสอบ
ตอนนี้เสร็จแล้วนะครับ”เจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลเดินเข้ามาบอกโทโมะก่อนที่โทโมะจะลุกขึ้นแล้ว
เดินออกไป ป๊อปปี้หญิงเห็นโทโมะออกไปแล้วก็อาศัยจังหวะเข้าไปหาแก้วในห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจฆ่าแกนะแต่ถ้าแกฟื้นขึ้นมาแกต้องบอกพี่โทโมะเรื่องที่ชั้นทำร้ายแกแน่ๆชั้นไม่ยอม
หรอก”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนที่จะสวมถุงมือหยิบหมอนข้างๆหมายจะกดทับแก้วแต่ก็ชั่งใจไม่กล้าทำ
อยู่สักพัก
 
 
 
 
 
 
ปี้บๆ
 
 
 
 
 
 
 
เสียงข้อความในมือถือป๊อปปี้หญิงดังขึ้นหญิงสาวหยิบมาเปิดอ่านข้อความแล้วนิ่งก่อนที่ตัดสินใจฆ่า
แก้วทิ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำอะไรตรงนี้น่ะป๊อปปี้”จินนี่ที่เข้ามาในห้องกับกวินตอนเย็นแปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้หญิงเพราะรู้
ดีว่าป๊อปปี้หญิงและแก้วไม่ถูกกัน หญิงสาวเห็นรุ่นพี่คนสนิททั้ง2ก็ตกใจลนลานก่อนที่จะรีบวิ่งออก
ไปโดยที่ทำมือถือหล่นไว้ข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ทำมือถือหล่นไว้น่ะ เดี๋ยวก่อนสิ”จินนี่แปลกใจที่เห็นรุ่นน้องตัวเองลนลานก็หวังดีเดินจะเอา
มือถือไปคืนแต่ป๊อปปี้หญิงวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิตจนชนเข้ากับโทโมะที่เดินมากับเจ้าหน้าที่ในโรง
พยาบาล
 
 
 
 
“มาก็ดี พี่มีเรื่องจะคุยกับเราพอดี/กรี๊ดด ไม่นะ”โทโมะพูดทำให้ป๊อปปี้หญิงที่กลัวความผิดรีบวิ่ง
เตลิดออกไป เจ้าหน้าที่ไม่รอช้ารีบวิ่งตามป๊อปปี้หญิงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวป๊อป พึ่งออกเวรหรอ/ป๊อปปี้ไปก่อนนะคะพี่ป๊อป”ป๊อปปี้ที่กะจะมาเพื่อนชายในตอนดึกต้อง
ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้หญิงวิ่งเตลิดมาชนตัวเอง ป๊อปปี้หญิงไม่ทันจะตอบอะไรรีบวิ่งหนีไปก่อนทำให้
ป๊อปปี้แปลกใจรีบเดินไปตามแล้วต้องแปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้หญิงที่วิ่งออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว
วิ่งไปขึ้นรถยนต์สีดำคันหนึ่งที่คุ้นตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ป๊อปมาก็ดีละเห็นป๊อปปี้มั้ยวะ”โทโมะที่วิ่งออกมากับกวินและจินนี่ตามด้วยเจ้าหน้าที่โรง
พยาบาล2-3คนวิ่งมาเจอกับป๊อปปี้ก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พึ่งเจอกันเมื่อกี้มีอะไรรึเปล่าวะ”ป๊อปปี้แปลกใจเมื่อเห็นท่าทางตกใจของทุกคนก่อนที่จะรู้สึกได้
ว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องปกติแล้วแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เดินไปเดินมาอยู่นั่นล่ะพี่ฟาง เดี๋ยวลูกก็เวียนหัวกันพอดีล่ะ”เฟย์พูดเมื่อเห็นฟางเดินไปมาไม่ยอม
นั่งอยู่กับที่หลังจากที่กลับมาที่บ้านแล้วไม่ยอมเข้าบ้านของเธอกับป๊อปปี้แต่เล่นหนีกลับมาอยู่บ้าน
ตัวเองแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้าไม่โทรมาหาตั้งแต่กลางวัน นี่ไม่คิดจะง้อกันเลยใช่มั้ย/ที่แท้ก็อยากให้สามีง้อ ทำไมไม่กลับ
บ้านตัวเองไปล่ะคะ”ฟางบ่นอุบพลางมองหน้าจอมือถือตัวเองที่ไม่มีสัญญาณใดๆตอบกลับมาจาก
ป๊อปปี้จนเฟย์ยิ้มออกมาและอดแซวไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ พี่เป็นผู้หญิงนะ และก็เป็นเมียจะง้อก่อนได้ไงล่ะไม่รู้ล่ะพี่ป๊อปต้องง้อพี่ก่อน/แต่เฟย์ว่าคราวนี้พี่
ฟางควรง้อพี่ป๊อปก่อนนะคะ เพราะพี่ฟางอ่ะผิดที่กระเตงตัวเองที่ท้องโตแบบนี้หนีกลับมาบ้านแม่ทั้งๆ
ที่ยังไม่เคลียร์กันเลย เฟย์รู้ว่าที่พี่เค้าทำไปเพราะพี่เค้าหึงพี่ฟางกับพี่พ้อยท์เค้าต่างหากล่ะคะ ถ้าพี่
เค้าไม่รักเมียมากนะเค้าก็ไม่หึงแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้หรอกค่ะ”ฟางบ่นอุบด้วยความหงุดหงิดป๊อปปี้
ไม่หายจนเฟย์ที่สังเกตคู่นี้ตั้งแต่อยู่ที่สนามบินก็พูดขึ้นตามตรง
 
 
 
 
 
 
“บ้าล่ะพี่ป๊อปไม่ได้รักพี่เค้าแค่อยากรับผิดชอบลูกในท้องต่างหากล่ะ/ถ้าไม่สนใจคำพูดของเฟย์แล้ว
พี่ฟางจะเดินไปไหนคะเนี่ย”ฟางหน้าแดงัดแล้วรีบพูดก่อนที่จะเดินไปหยิบกุญแจรถจนเฟย์อดแซว
ไม่ได้ก่อนท่ะอาสาขับรถไปส่งฟางกลับไปที่บ้านของเธอกับป๊อปปี้เพื่อไปขอโทษชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“สงสัยพี่ป๊อปไม่อยู่บ้านมั้งคะบ้านเงียบแบบนี้”เมื่อ2สาวมาถึงบ้านก็พูดเมื่อเห็นตัวบ้านเงียบเชียบ
และไม่มีรถของป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ไฟห้องนอนยังเปิดอยู่นี่นา งั้นพี่ขึ้นไปดูที่ห้องนอนก่อนนะ”ฟางพูดแล้วเดินขึ้นไปหาป๊อปปี้ที่
ห้องนอน เมื่อเปิดประตูเข้าไปต้องตกใจเมื่อเห็นพิมนั่งอยู่ที่ปลายเตียงนอนองเธอและนั่งมองรูป
แต่งงานของเธอกับป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณพิมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ รึว่าคุณพิมกับพี่ป๊อป/ค่ะ เรารักกันมานานแล้วมันแปลกหรอคะที่พิม
จะมาอยู่ตรงนี้ในห้องนี้ไม่ได้ ทั้งๆที่ที่ตรงนี้มันควรจะเป็นที่ของพิม”ฟางรู้สึกแปลกๆก็พูดขึ้นก่อนที่
พิมจะสวนกลับออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ตอนนี้ฟางเป็นเมียพี่ป๊อป เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายนะคะคุณพิมไม่มีสิทธิ์เข้ามาในพื้นตรง
นี้ถึงแม้คุณพิมจะรักกับพี่ป๊อปมากก็เถอะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นพิมปารูปแต่งงานตัวเองแตกก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
พิมยิ้มออกมานิ่งๆก่อนที่จะเดินตรงมาตบหน้าฟางไม่ยั้งจนฟางที่ตั้งตัวไม่ทันหน้าชาเลือดกบปาก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรพี่ฟางน่ะ/กรี๊ด เฟย์”เฟย์ที่ได้ยินเสียงเอะอะที่จากชั้นบนก็เข้ามาดูแล้วหมายจะไปช่วยแต่
ต้องทรุดลงไปเมื่อพิมควักปืนออกมายิงร่างบางล้มลง
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปากมานี่เลยนะนังสารเลว”พิมหันขวับไปตวาดใส่ฟางก่อนที่จะกระชากร่างบางให้ตามตัวเอง
ออกมาจากบ้านเฟย์มองตามพลางเอามือกุมท้องไว้ก่อนที่จะกดมือถือโทรออกหาป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
ยังไม่ทันจะเคลียร์กัน ก็มีเรื่องอีกนี่สิ ความสะใจของไรเตอร์55555555555
 
 
หายไปนาน เราต้องเอาหนักๆให้มันสะใจแบบนี้สิ5555555