Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เนื้อปลามีประโยชน์และมีโอเมก้า3 ส่วนนี่มะเขือเทศ ฟางต้องทานเยอะๆนะจะได้บำรุงผิวพรรณ

แกงนี่เผ็ดไปพี่ว่าเราไม่ต้องทานหรอก ควรจะทานอาหารที่ไม่มีรสที่จัดเกินไปจะดีกว่า”เมื่อมาถึงร้าน

อาหารในเมืองตอนเย็นป๊อปปี้ที่นั่งข้างๆฟาง คอยตักอาหารและดูแลเรื่องอาหารการกินให้กับฟางจน

เขื่อนและโทโมะแอบขำที่เห็นท่าทางกระตือรือร้นของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นมีมือทานเองได้น่า นายกินข้าวของนายไปเถอะ/ไม่เอาอ่ะ จริงสิแล้วนี่พวกเราดื่มไวน์ได้

แต่ฟางห้ามดื่มเข้าใจมั้ย เพื่อลูก”ฟางที่หน้าแดงเมื่อป๊อปปี้คอยดูแลเธอก็ทำทีดุชายหนุ่มแต่ป๊อปปี้

ไม่สนใจ รีบพูดพร้อมกับสั่งน้ำส้มคั้นมาให้ฟางแทนไวน์ที่ถูกริน

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปน่ารักจังเลยนะคะดูแลภรรยาตัวเองดีมากแบบนี้ แก้วอิจฉาคุณฟางจริงๆเลยค่ะ”แก้วที่นั่ง

ข้างๆโทโมะพูดขึ้นทำให้โทโมะที่กำลังดื่มน้ำอยู่แทบพ่นน้ำออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็หัดทำตัวน่ารักแบบฟางเค้าสิ ชั้นจะได้ดูแลเธอ/ไม่มีวัน ชั้นไม่มีวันที่จะเชื่ออะไรนายอีกแล้วไอ้

กะล่อน”โทโมะพุดกลับบ้างทำให้แก้วหันขวับแล้วว่าสามีตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ เฟย์ว่าอย่าพึ่งทะเลาะกันเลยนะคะทานข้าวกันต่อเถอะ”เฟย์พูดก่อนที่ทุกคนจะทานข้าว

กันต่อ สักพัก วงดนตรีในร้านอาหารเริ่มเล่นเพลงช้าปนหวานทำให้เฟย์เผลอยิ้มออกมาและโยกไป

ตามจังหวะเพลง

 

 

 

 

 

 

“เพลงจังหวะเนิบจะตายไปกลับชอบ ทีเพลงแดนซ์ล่ะทำหน้าหงิกทำตัวเป็นคุณยายเชียว/ก็เฟย์มัน

ไม่ทันคนไงล่ะคะ ทำอะไรก็เนิบนาบ”เขื่อนแอบแซวเฟย์ทำให้ร่างบางหน้างอก่อนที่จะลุกขึ้นเดินหนี

ไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เฟย์จริงๆด้วย เราเองเจฟ จำกันได้รึเปล่า/อ้าว เจฟเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ไม่ได้เจอกันตั้ง

หลายปี”เมื่อออกมาจากห้องน้ำเฟย์ได้ชนใครคนหนึ่งเข้าก่อนที่จะรู้ว่าเป็นเพื่อนสมัยมัธยมชื่อเจฟ

นั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“สบายดี แล้วนี่เฟย์มากับใครหรอ”เจฟยิ้มก่อนที่จะชวนเฟย์คุย

 

 

 

 

 

 

 

“มากับแฟนเค้าน่ะมีอะไรรึเปล่า”เขื่นที่เดินมาเห็นเฟย์กำลังคุยกับเจฟก็รีบพูดขึ้นทำให้เฟชะงักก่อน

ที่จะบอกลาเฟย์แล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครเป็นแฟนพี่คะ พี่นี่น่าเกลียดทำไมพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริงแบบนี้/ก็อยากให้มันเป็นความจริง

มั้ยล่ะ”เฟย์รีบหันไปว่าเขื่อนทันทีก่อนที่ชายหนุ่มจะสวนออกมา ทำให้เฟย์อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จะแกล้งเฟย์อีกแล้วใช่มั้ยคะ นี่ก็เห็นดื่มไวน์ไปหลายแก้วนิ เมามากก็กลับไปพักเถอะค่ะ เฟย์

ขอตัวไปหาพี่ฟางก่อนแล้วกัน”เฟย์สะบัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนที่จะรีบพูดแล้วรีบเดินหนีชายหนุ่มไป

ทิ้งให้เขื่อนมองตามไปแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เมื่อยๆ อิ่มๆอยากนอนแบบไม่ต้องอาบน้ำจังเลย”เมื่อกลับมาถึงไร่ของแก้วฟางก็กลับมาใน

ห้องนอนแล้วกระโดดลงไปนอนกับเตียงก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินตามเข้ามาในห้องแล้วมองคนตัวเล็ก

ที่นอนบนเตียงแล้วแอบขำสักพักชายหนุ่มก็หายเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะออกมาพร้อมกับกะละมังน้ำ

อุ่นใบหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่นายจะทำอะไรน่ะ”ฟางที่นั่งอยู่ปลายเตียงดูทีวีตกใจเมื่อป๊อปปี้คุกเข่าลงตรงหน้าและช้อนข้อ

เท้าของเธอลงไปจุ่มลงในกะละมังน้ำอุ่นแล้วนวดผ่อนคลายให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นวดให้คุณแม่ไงล่ะ เห็นบ่นว่าเมื่อย นวดในน้ำอุ่นนี่ล่ะดีเพราะเราทั้งนั่งเครื่องนั่งรถแถมเดินเยอะ

อีกทั้งวันเลยนะวันนี้เดี๋ยวตอนกลางคืนจะได้ไม่เป็นตะคริว/ความจริงนายไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้มั้ง

นายเองก็ควรจะพักผ่อนสิ”ป๊อปปี้พูดพลางเช็ดเท้าให้กับฟางเมื่อนวดเสร็จก่อนที่จะเอาเท้าฟางอีก

ข้างมานวดทำให้ฟางใจเต้นรัวแล้วรีบพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าที่ของสามีคือการดูแลภรรยาและยิ่งฟางกำลังท้องพี่ก็ต้องดูแลสิ พี่จะไม่ปล่อยให้ฟางเป็น

อะไรไปอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตากับฟางทำให้ฟางอึ้งกับสิ่งที่สามีพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าชั้นไปอาบน้ำนอนดีกว่า หาว ง่วงจัง”ฟางที่มองป๊อปปี้ที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆได้สติก็

รีบพูดและผละออกจากชายหนุ่มไปเข้าห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลครับป๊อปปี้ เอ่อ พี่มาทำธุระน่ะเลยว่าลางานสักอาทิตย์นึง อย่างอแงสิพี่ไม่ชอบ เอาเป็นว่า

แค่นี้ก่อนแล้วกันนะสัญญาณไม่ค่อยมีเลย บาย”โทโมะที่ออกมารับสายป๊อปปี้หญิงที่ระเบียงชาน

บ้านอยู่นั้นไม่ได้สังเกตว่าแก้วที่อุ้มหมอนกับผ้าห่มลงมาให้ได้ยินชายหนุ่มคุยกับป๊อปปี้หญิงก็หน้า

ตึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะโกหกผู้หญิงของนายทำไมล่ะมาส่งเพื่อนเสร็จแล้วก็กลับๆไปสิจะอยู่ต่อทำไม”แก้วโยนหมอน

กับผ้าห่มลงกับโซฟาแล้วพูดก่อนที่จะเดินกลับห้อง โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งไปดักร่างบางแล้วดันแก้ว

ไปชิดกำแพงพร้อมกับมองร่างบางด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ หึงชั้นก็บอกมาเหอะ/บ้า ชั้นไม่ได้หึงนายแต่ชั้นเกลียดนาย ไม่อยากให้นายมาอยู่ที่บ้านของชั้น

ต่างหากล่ะ อ๊ะ”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วรีบโวยวายแล้วจะเดินหนีแต่โทโมะไม่รอช้าคว้าตัวแก้วมาก

อดจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“หึงก็บอกว่าหึงสิ จะลีลาเล่นตัวไปทำไม รึว่าอยากให้ชั้นอ้อนเธอล่ะ หืม”โทโมะกระซิบข้างหูของ

แก้วก่อนที่จะก้มลงจูบที่ต้นคอของเธอทำให้แก้วขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าชั้นจะไม่มีวันยอมนายอีกแล้ว ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงในสต้อกของนาย ถ้าอยาก

มากก็กลับไปหาป๊อปปี้ที่กรุงเทพโน่น/กลับทำไม มีเมียแล้วก็อยู่กับเมียสิ”ฟางได้สติรีบผละออก

จากอ้อมกอดโทโมะแล้วว่าโดยที่ชายหนุ่มสวนกลับมาทันควัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะเล่นตลกอะไรอีก นายเกลียดชั้นอยากแก้แค้นเอาคืนชั้นไม่ใช่หรอ นายไม่เคยคิดไม่เคย

อยากจะแต่งงานกับชั้น ทำมันไปเพราะพ่อนายบังคับให้ทำเท่านั้น นายจะมาทำแบบนี้กับชั้น

ทำไม”แก้วถอนหายใจแล้วรีบว่าชายหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เป็นผัวเมียกันแล้วก็ทำหน้าที่ให้สมบทบาทไงล่ะ หรือว่าชอบที่เห็นผัวตัวเองไปนอนกับคนอื่น

น่ะห้ะ”โทโมะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากจะนอนกับใครอีกก็ไปนอนสิ มาบอกชั้นทำไม ชั้นไม่อยากรู้ ดึกแล้วรีบนอนแล้วก็รีบกลับ

ไปซะที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างนาย”แก้วเงียบก่อนที่จะรีบพูดขึ้นแล้วเดินปึงปังกลับเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ทำเป็นเล่นตัว ชั้นเองก็ไม่ได้อยากยุ่งกับเธอสักหน่อย ยัยบ้า”โทโมะพูดไล่หลังไปก่อนที่จะ

ล้มตัวนอนแล้วมองแหวนแต่งงานที่อยู่บนนิ้วแล้วถอนหายใจ อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหงุดหงิด

ด้วยเมื่อเห็นแก้วไม่สนใจเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ นายจะเดินตามชั้นอีกนานมั้ย ชั้นอยากเดินเล่นคนเดียว” ฟางที่เดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ก็

ชะงักเพราะไม่ว่าจะเดินไปตรงไหน ป๊อปปี้ก็จะเดินตามติดไปด้วยตลอดก็หันไปว่าสามีหนุ่มอย่างหัว

เสียเบาๆที่ถูกตาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะพี่บอกแล้วว่าพี่จะตามดูแลฟาง พี่จะไม่ยอมให้ฟางเป็นอะไรอีกแล้ว/โอ๊ย นี่นายจะบ้ารึไง

ชั้นอยู่ที่ไร่เมียเพื่อนนายนะ จะมีใครมาทำอะไรชั้นได้บ้ารึเปล่า อยากจะไปทำอะไรก็ทำป่ะ”ป๊อปปี้

รีบพูดก่อนที่ฟางจะว่าชายหนุ่มแล้วเดินหนี แต่ป๊อปปี้ก็ไม่วายเดินตามติดฟางไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ก็บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้ใครมาเดินใกล้ๆแบบนี้มันน่ารำคาญจะไปไหนก็ไป”ฟางที่อารมณ์

แปรปรวนง่ายหันขวับมาไล่ชายหนุ่มอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิมจนคนงานแถวนั้นหันไปมอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเปลี่ยนจากพี่เป็นพ้อยท์ได้ฟางคงจะมีความสุขมากกว่านี้สินะ งั้นพี่ไม่กวนฟางแล้วก็ได้”วูบหนึ่ง

ป๊อปปี้เห็นฟางที่คอยตั้งแง่กับตัวเองผิดกับตอนที่อยู่กับพ้อยท์ ภาพที่เขาไปช่วยฟางจากห้องพ้อยท์

วันนั้นแล้วฟางเสียใจทำให้เขาอดที่จะน้อยใจไม่ได้ ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะเดินคอตกกลับไป ฟางที่

มองตามชายหนุ่มที่เดินกลับไปแล้วก็อดใจหายไปได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะสนใจอีตานั่นทำไม ก็แค่สามีภรรยากำมะลอแล้วบังเอิญพลาดทำกับท้องเท่านั้น ไม่ได้มี

ความผูกพันอะไรเลยน่ายัยฟาง”ฟางเดินบ่นอุบมาตามทางในไร่ส้มถึงแม้จะได้เดินตามลำพังคน

เดียว แต่คำพูดและแววตาที่น้อยใจของป๊อปปี้ก็อดจะทำให้เธอคิดถึงแต่เขาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ฝนตกซะด้วยสิสงสัยพายุเข้าแน่ๆแล้วพรุ่งนี้เฟย์จะไปขึ้นเครื่องกลับได้มั้ยเนี่ย”ตกเย็นเฟย์ที่

เห็นฝนตกข้างนอกก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับไม่ได้ก็อยู่นี่อีกก็ได้นิ ว่าแต่ป๊อปมันหายไปไหนนะ โทรไปก็ไม่รับสายนี่ก็มืดแล้วด้วยแถมฝน

ตกอีก”เขื่อนตอบก่อนจะพลางกดโทรศัพท์โทรหาป๊อปปี้ที่ยังไม่กลับเข้าบ้านมาอีกทำให้ฟางที่นั่ง

อ่านนิตยสารอยู่กับแก้วนั้นอดห่วงสามีไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆนะไอ้ป๊อป/นี่ทำไมเพื่อนนายถึงมีสภาพแบบนี้เนี่ย”โทโมะที่นำป๊อปปี้หิ้วปีกฝ่าฝนเข้ามากับ

คนงานในไร่ทำให้แก้วตกเมื่อเห็นสภาพป๊อปปี้มีผ้าพันแผลที่ขาและหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าเพื่อนคุณหนูตกต้นไม้น่ะครับหมอโทโมะเลยช่วยทำแผลไว้”คนงานพูดก่อนที่จะเดินออก

ไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ป็นไรแล้วโทโมะเเค่นี่สบายมาก"ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะติดตลกพลางจะเดินเอง

 

 

 

 

 

 

 

"สบายกับผีอะไรไอ้เพื่อนป๊อป ถ้าแม่แกรู้เรื่องนะว่าชั้นพาแกมาเจ็บตัวขนาดนี้ แม่แกเอาชั้นตายแน่ๆ

นึกถึงตอนนั้นดิไปเที่ยวเกาะแล้วแกโดนเม่นทะเลตำ โวยวายซะโรงพยาบาลแทบแตก"โทโมะพูด

เมื่อนึกถึงอดีตแล้วกลืนน้ำลายลงคอ

 

 

 

 

 

 

 

"เอาน่า ไม่เป็นอะไรแล้ว คิดมากไปได้ ชั้นนโตเเล้วแถมเเต่งงานแล้วไม่ไม่มาโวยวายพวกแกอีก

แล้วล่ะ"ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำเเล้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

"ครับเพื่อน โตมีเมียมีลูกแล้ว แล้วนี่ทีหลังไม่ต้องไปทำอะไรเปลี่ยวๆตรงนั้นคนเดียวอีกนะ ครั้งนี้แก

ตกต้นไม้ แต่ครั้งหน้าถ้าไปแถวนั้นอีกล่ะก็ แกอาจจะถูกงูไม่ก็แมงมีพิษกัดเอาได้นะ"โทโมะพูดเมื่อ

คิดถึงเพื่อนชายที่ไปแถวท้ายไร่คนเดียวตามลำพังที่ค่อนข้างมีต้นไม้ขึ้นรก

 

 

 

 

 

 

"นี่ น้อยๆหน่อย ไร่ชั้นไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะ แต่จะว่าไปวันหลังอย่าไปแถวนั้นนะคะคุณป๊อป

เพราะแถวนั้นมันเป็นที่รกร้าง คนงานชอบเอาขยะหรือไม่ก็ข้าวของที่พังแล้วไปไว้แถวนั้นเดี๋ยวพลาด

ไปโดนเข้าจะยุ่ง"แก้วรีบเดินมาบิดหูบ่นโทโมะ ก่อนที่จะหันไปบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ที่ทิ้งของเก่า ที่ทิ้งของไม่ใช่แล้วก็เหมาะแล้วกับคนที่ไม่มีใครเอาแบบผม555ผมล้อเล่นน่ะ ไม่อยากให้ทุกคนซีเรียส"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่ะพูดติดตลก แต่คำพูดของป๊อปปี้มันไปจี้จุดให้ฟางที่มองอยู่รู้สึกหงุดหงิด มองป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเป็นบ้าอะไรอีกล่ะห้ะ น้อยใจชั้นอยากประชดชั้นด้วยการเรียกร้องความสนใจล่ะสิ นายนี่มันงี่

เง่าที่สุดเลย เห็นมั้ยทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงตามกันให้วุ่น นี่ไม่ใช่กรุงเทพนะไม่ใช่ห้างหรือผับที่

นายอยากจะไปไหนก็ไป ทำตัวให้คนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนแบบนี้สำนึกบ้างสิ”ฟางโวยวายใส่ชาย

หนุ่มอย่างไม่พอใจจนทำให้ทุกคนในบ้านอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษแล้วกันที่ทำตัวงี่เง่าให้ฟางไม่สบายใจถ้าพี่มันน่ารำคาญพี่ขอตัว”ป๊อปปี้มองฟางอย่าง

ตัดพ้อก่อนที่จะเดินหนีฟางเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางทำไมพูดกับไอ้ป๊อปแบบนั้นล่ะมันน่ะชอบไปเดินเล่นคนเดียวเวลาคิดฟุ้งซ่านแล้วถ่ายรูปของมัน

แบบนี้มาตั้งนานแล้ว แล้วรู้มั้ยที่มันตกต้นไม้เพราะว่ามันไปช่วยลูกคนงานที่ลงมาไม่ได้ก่อนจะพลัด

ตกลงมาแบบนี้นะเค้าไม่ได้ทำให้คนงานของแก้วเดือดร้อน แต่ป๊อปมันช่วยต่างหาก”โทโมะรีบพูด

ให้ฟางรู้ ฟางนิ่งเงียบก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของหล่นในห้องน้ำก็รีบ

เข้ามาแล้วก็เห็นป๊อปปี้ลื่นเพราะเจ็บที่ขาเลยเดินไม่ถนัดก็รีบเข้าไปช่วยประคองชายหนุ่มมานั่งที่

ขอบอ่างอาบน้ำแล้วนั่งแกะผ้าพันแผลที่เปียกน้ำฝนของสามี

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ทำเองก็ได้ฟางไปพักเถอะ/ชั้นเป็นเมียถ้าไม่ดูแลสามีตัวเองจะเรียกว่าเป็นเมียที่ดีไม่ได้

หรอก”ฟางพูดก่อนที่จะเงยหน้าสบตาชายหนุ่มที่จ้องมองการกระทำของเธอ ฟางเลื่อนมือมาแกะผ้า

พันแผลที่หน้าผากของป๊อปปี้แล้วลุกขึ้นจะไปหยิบกล่องพยาบาลมาทำแผลใหม่ก็ถูกชายหนุ่มดึงร่าง

บางไปบดจูบโดยที่ฟางขืนตัวในตอนแรกก่อนที่จะเอามือโอบรอบลำคอและจูบตอบชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“อย่าสร้างกำแพงอีกได้มั้ย เปิดใจให้พี่ได้ดูแลเราหน่อยได้มั้ยฟาง”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้วพูดขึ้น

ทำให้ฟางนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรชายหนุ่มก่อนที่จะรีบเดินหนีป๊อปปี้ออกไป ทิ้งให้ชายหนุ่มมองร่าง

บางที่เดินออกไปแล้วซึมลงไปกว่าเดิม

 

 

 

 

 

หนีมาอยู่ที่อื่นก็จริง แต่งานนี้ ฝ่ายหญิงก็เจ้าอารมณ์ขี้หงุดหงิด ฝ่ายชายก็ช่างเอาใจ งานนี้

จะเคลียร์กันยังไงน้อ แล้วฟางจะเลิกเล่นตัวเมื่อไหร่ต้องติดตาม5555