Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงแก้วหาทางออกทางอื่นได้มั้ย”โทโมะถามแก้วที่อาสาเดินไปดูทางออกทางอื่นให้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีเลยโทโมะ ทำไงดี แถวนี้มันใกล้ดอยอยู่กลางป่า มันเลยไม่มีสัญญาณซะด้วยสิ”แก้วเริ่มกังวล
แล้วมองไปรอบๆในใจนึกกลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ากังวลไปเลยระแก้ว ถ้าคนในไร่เค้าผิดสังเกตเห็นพวกเราออกไปนานยังไงซะพวกเค้าต้องส่ง
คนมาตามเราแน่ๆ”โทโมะปลอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปกติชั้นสั่งไงว่าอย่ามายุงเรื่องของชั้น ชั้นออกไปได้ก็กลับเองได้น่ะสิ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วยล่ะแก้ว”โทโมะตกใจแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะนี่มันชีวิตชั้นไงล่ะ ชั้นสร้างทุกอย่างด้วยมือชั้นเอง ชั้นถูกเลี้ยงให้ดูแลตัวเองให้ได้ตั้งแต่
เด็ก ไม่ให้ร้องขอความช่วยเหลือจากใครดังนั้น ชั้นต้องเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวถึงจะนำลูกน้อง
ได้”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ยังไงแก้วก็เป็นผู้หญิง และอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก ไม่มีใครเค้าอยากอยู่บนโลกนี้เพียงลำพังนะ
แก้ว เราเองคนนึงล่ะที่เป็นห่วงแก้วากใจจริงนะ”โทโมะพูดนิ่งๆแล้วสบตากับแก้วด้วยความเป็นห่วง
ทำให้แก้วอึ้งก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีสายตาคมของโทโมะนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“นายอย่ามาสนชั้นเลย นายน่ะหน้าตาก็ดีหน้าที่การงานก็ดีจะมาสนอะไรชั้นล่ะชั้นน่ะไม่ได้เป็นคนดี
อะไรมากพอให้นายมารักหรอก อื้อ”แก้วพูดตัดพ้อหาข้อเสียของตัวเองไม่ทันจบก็ถูกโทโมะดึงมา
จูบทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ทำบ้าอะไรของนาย ในนี้ไม่ได้มีแค่เรานะ มีน้องดาวอีกคน”แก้วถอนจูบออกมาแล้วโวยวายโทโมะ
ยกใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชู่ว อย่าเสียงดังสิ เมื่อกี้ตอนแก้วออกไปหาทางออกน่ะ น้องดาวเค้าหลับไปแล้ว เหมือนน้องดาวจะ
มีไข้นิดๆนะ แล้วโทโมะมีพารากับน้ำดื่มในกระเป่านิดนึงเลยเอาให้น้องเค้าดื่ม แล้วก็ให้นอนไปแล้ว
ล่ะ อาการคงจะทุเลาลงได้บ้างแล้ว”โทโมะพูดแล้วหันไปมองที่น้องดาวที่นอนหนุนกระเป๋าของเขา
หลับไปแล้วดดยมีเสื้อแจ้กเก็ตตัวโตของโทโมะห่มคลุมให้ลูกคนงานตัวน้อยหลับปุ๋ยไปด้วยฤทธิ์ยา
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายไม่ต้องลำบากดูแลคนในไร่ชั้นขนาดนี้ก็ได้โทโมะชั้นเกรงใจ”แก้วเห็นโทโมะใส่ใจกับคนงาน
ของเธอทุกคนมาตลอดก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดแบบนั้นสิแก้วบอกแล้วไงว่าชั้นเต็มใจทำให้เธอ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งๆที่ชั้นน่ะร้ายแล้วหักอกนายตอนเรายังเรียนอยู่ด้วยกันเนี่ยนะนายไม่โกรธรึไง”แก้วแย้งโทโมะ
แล้วคิดย้อนถึงสมัยเรียนของเขาและเธอที่โทโมะยังเป็นหนุ่มเนิร์ดไม่สู้คนส่วนเธอเป็นตัวป๊อปนัก
กีฬาโรงเรียน เธอเข้ามาช่วยโทโมะจากการถูกเพื่อนผู้ชายในห้องกลั่นแกล้งจนสร้างความประทับใจ
ให้กับโทโมะถึงขั้นตามดูแลและเฝ้าแก้วทุกที่ที่เธอไปจนเพื่อนๆกลับแซวและล้อเธอ ด้วยความที่ไม่
ชอบคนมาเซ้าซี้ของเธอทำให้มองโทโมะที่หวังดีและทำทุกอย่างให้เธอในตอนนั้นในแง่ลบก่อนที่
จะตัดสินใจตวาดและเอ่ยปากไล่โทโมะเหมือนหมูเหมือนหมาในงานเลี้ยงจบของพวกตัวเองโดยครั้ง
นั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็นโทโมะและเห็นว่าเขานั้นร้องไห้ให้กับเธอ แม้แก้วจะรู้สึกผิดแต่ก็ยัง
คงวางฟอร์มไม่ขอโทษเขาจนรู้อีกทีโทโมะก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอกเรียบร้อยแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดมากสิแก้ว เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว โทโมะไม่เอามันมาใส่ใหรอก รู้มั้ยตอนไปเรียนเมือง
นอกโทโมะเข้าใจมาตลอดว่าตัวเองจะลืมแก้วได้แต่เมื่อตัวเองกลับมาเจอแก้วอีกครั้งก็ทำให้หัวใจ
ของโทโมะนั้นรู้ทันทีว่า โทโมะไม่เคยลืมแก้วลงเลยแม้แต่วันเดียว”โทโมะพูดแล้วย้ำประโยคสุด
ท้ายแน่นๆพร้อมกับสบตากับร่างบางที่นั่งข้างๆทำให้แก้วใจเต้นรัวกับคำตอบของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ แก้วขอโทษ”แก้วนิ่งสักพักก่อนที่จะเอ่ยปากคำขอโทษออกมาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องอดีตที่แก้วไม่เคยเห็นค่าไม่เคยใส่ใจกับสิ่งที่โทโมะทำให้มาก่อน แก้วขอโทษจริงๆนะ ที่เมื่อ
ก่อนดีแต่ทำร้ายโทโมะมาตลอด ถ้าแก้วเปิดใจมองย้อนถึงความหวังดีที่โทโมะมีให้แก้วก็คงเป็น
แฟนกับโทโมะตั้งนานแล้วล่ะ”แก้วพูดก่อนที่จะเขินเมื่อเห็นโทโมะจ้องมองเธอ แล้วพยายามเบือน
หน้าหนีอีกครั้ง แต่โทโมะกลับรั้งไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าแก้วมาใกล้ๆแล้วจูบที่หน้าผากก่อนจะไล้ลง
มาที่ปากของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแก้วขอโทษโทโมะก่อนแบบนี้มีหรอคนอย่างโทโมะจะไม่รับคำขอโทษ โทโมะยังรักแก้วนะ เป็น
ของโทโมะเถอะนะ”โทโมะพูดแล้วดึงแก้วมากอดบนตักตัวเองก่อนที่จะเริ่มซุกไซร้ตามร่างกายของ
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตะ แต่ว่าตรงนี้มันจะดีหรอโทโมะ น้องดาวก็อยู่นะ”แก้วเริ่มรู้สึกขนลุกและร้อนๆหนาวๆตามสัมผัส
ของชายหนุ่มที่ลูบไล้ไปทั่วตัวเพื่อกระตุกอารมณ์ก็พยายามพูดเพื่อควบคุมสติของตัวเองไม่ให้เตลิด
เปิดเปิง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ากังวลไปเลย น้องดาวเค้าไม่รู้หรอกเป็นเด็กนอนง่ายตื่นยากจะตาย”โทโมะพูดก่อนที่จะดันตัว
แก้วลงไปนอนแนบกับพื้นแล้วถอดเสื้อแจ้กเก็ตยีนส์ของแก้วออก จากนั้นค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
ลายสก็อตของร่างบางออกจนหมดเผยให้เห็นบราสีเข้มที่ปกปิดอกสวย2ข้างของแก้ว แก้วหน้าแดง
จัดพยายามจะเอามือปกปิดร่างกายของตัวเองไม่ให้โทโมะมองเธอไปมากกว่านี้แต่โทโมะกลับดึง
มือของแก้วออก
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วสวยทั้งตัวเหลือเกิน โทโมะขอนะ”โทโมะดึงแก้วมาจูบอย่างช่ำชองอีกครั้งก่อนที่จะกระซิบข้าง
หูแก้วที่ไม่ประสีประสาเรื่องอย่างว่าก่อนที่จะพยักหน้ายอมชายหนุ่มแล้วหลับตาพริ้มเมื่อมือหนา
เลื่อนปลดตะขอบราออกเผยให้เห็นอกสวยชูชันแก่สายตา ชายหนุ่มไม่รอช้าก้มลงดูดเม้มอกสวย
ของแก้ว2ข้างสลับกันทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูครับ นายโทโมะอยู่ในนั้นรึเปล่าครับ”แต่ก่อนที่แก้วและโทโมะจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้
เสียงของคนงานในไร่แก้วตะโกนมาจากด้านนอกทำให้โทโมะและแก้วรีบปละออกจากกันโดยที่
แก้วรีบสวมเสื้อผ้าตัวเองลวกๆพร้อมกันกับขานตอบคนงานที่มาช่วยตัวเองและโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
งานนี้ถ้าคนงานไม่ตามมาคงเตลิดแน่ๆ5555555 
 
ใครอยากได้อุปสรรคคู่นี้บอกเลยว่าใกล้จะมาละจ้าาาา