Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นหมอประสาอะไร มาขลุกอยู่ที่นี่ตลอดไม่ไปทำงานรึไง”แก้วเดินมาบ่นโทโมะที่นั่งคุยกับลุงคำ
และคนงานคนอื่นๆของไร่ของแก้วอย่างถูกคอ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูไปฝั้งไล่คุณโทโมะกะครับ คุณโทโมะเปิ้นอู้ม่วนขนาด”คนงานคนอื่นพูดพลางหัวเราะเบาๆ
เวลาโทโมะเล่าอะไรให้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พอดีว่าเราพักร้อนน่ะ 2อาทิตย์เลยอยากจะอยู่ใกล้ๆคนแถวๆนี้”โทโมะพูดแล้วยิ้มแป้นให้กับแก้ว
ท่ามกลางเสียงโห่แซวของคนงาน
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยๆเลิกแซวไปทำงานได้แล้ว”แก้วหน้าแดงจัดรีบทำเสียงดุคนงานแก้เขินทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิแก้ว นี่แก้วจะไปไหนเราไปด้วยสิ”โทโมะรีบเดินตามแก้วเมื่อแก้วเดินไปที่รถกระบะของไร่
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไปเยี่ยมคนงานของชั้น นายไม่ต้องตามมาน่า”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นรถไป โทโมะไม่รอช้ารีบขึ้น
ไปนั่งข้างหน้าข้างคนขับแล้วสวมเข็มขัดนิรภัยทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะ นี่พูดไม่รู้เรื่องรึไงว่าไม่ต้องตามมาๆ นายทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันโทโมะ”แก้วบ่นเมื่อเห็น
ความรั้นของโทโมะที่ไม่ฟังตัวเอง
 
 
 
 
 
“ก็เราบอกแล้วไงว่าเราชอบแก้ว และเราอยากปกป้องดูแลแก้ว แก้วห้ามเราไม่ได้หรอก เราพยายาม
มาตลอดแล้ว พยายามต่อไปอีกนิดจะเป็นไรไป”โทโมะพูดแล้วอมยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า”แก้วส่ายหน้าขำกับคำตอบของโทโมะก่อนที่จะขับรถออกจากไร่ของเธอเข้าไปในชายป่าติด
ภูเขาห่างไกลบ้านคนมีบ้านหลังหนึ่งปลกสร้างไว้ห่างไกลจากไร่ของเธอพอสมควร
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้องดาวแม่ไปไหนแล้วล่ะจ้ะ”เมื่อลงมากรถแก้วหยิบตุ๊กตายื่นให้เด็กสาวที่นั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ที่ชาน
บ้านก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านก็พบหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนอนไอไม่สบายอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูไม่น่าลำบากเข้ามาหาป้าถึงที่นี่เลยเดี๋ยวยังไงพรุ่งนี้ป้าก็ไปทำงานแล้ว”ป้าคนดังกล่าวปรือ
ตามองเห็นแก้วก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ได้มาตามป้าไปทำงานค่ะแก้วมาดูอาการป้าว่าป้าเป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่หายเดี๋ยวแก้วจะได้พา
ป้าไปหาหมอในเมือง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้ารบกวนคุณหนูมามากแล้วอย่าเลยค่ะป้าเกรงใจเดี๋ยวป้าก็หาย”ป้าพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ตัวร้อนจี๋แบบนี้คงหายยากล่ะครับป้า ไหนบ้านของป้าอยู่ไกลแบบนี้อีก ฟังคุณหนุของป้าเถอะนะ
ครับ หรือถ้าไม่อยากไปเดี๋ยวผมตรงดูอาการของป้าก็ได้ครับ เอ่อ พอดีว่าผมเป็นหมอ”โทโมะพูด
ก่อนที่จะขอยืมกุญแจรถของแก้วกลับไปที่ไร่เพื่อไปหยิบอุปกรณ์การแพทย์ตัวเองกลับมาตรวจ
อาการคนงานของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“นายไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะโทโมะเหนื่อยเอาเปล่าๆ”แก้วพูดเมื่อโทโมะตรวจอาการคนงาน
ตัวเองเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ในฐานะเราเป็นหมอเราต้องดูแลคนป่วยสิ และยิ่งเป็นคนของแก้วเรายิ่งต้องดูแล เพราะแก้วเองก็
เหนื่อยมามากพอแล้วนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วน้องดาวอย่าเข้าไป”แก้วหันไปมองที่โรงไม้เก่าๆของบ้านคนงานต้องตกใจเมื่อลูกสาวป้า
คนงานวิ่งเข้าไปเล่นในนั้นที่ผุพังก็รีบวิ่งตามเข้าไป โทโมะตกใจรีบวิ่งตามแก้วเข้าไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
ครืน โครม
 
 
 
 
 
 
 
 
เมื่อคนเข้าไปมากทำให้ไม้ด้านบนหล่นลงมาทับทางเข้าออกทันทีโดยที่ทั้งหมดยังอยู่ข้างใน
 
 
 
 
 
 
 
“เราจะทำไงต่อไปล่ะเนี่ย”แก้วและโทโมะตกใจก่อนจะมองหน้ากันแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ถ้าแต่งงานไปไม่รู้เราจะได้มาเที่ยวด้วยกันแบบนี้อีกรึเปล่าเนาะตัวเอง”พ้อยท์พูดเมื่อนั่งทาน
ข้าวอยู่กับฟางที่ร้านอาหารหรูบนดาดฟ้า
 
 
 
 
 
 
“แหมพ้อยท์ อย่าพูดแบบนี้สิตัวเอง ยังไงซะเค้าก็ออกมาหาอาร์ลิ้งของเค้าได้เสมอละน่า”ฟางพูด
แล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
“หรอ แต่แค่ตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่กัน2ต่อ2แล้วนิ”พ้อยท์พูดแล้วปรายตาไปทางเฟย์ที่ก้มหน้าจนแทบ
ทิ่มานสปาเก็ตตี้ตัวเองอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย
 
 
 
 
 
 
 
“เถอะน่าพ้อยท์ แม่เค้าอยากให้ยัยเฟย์เปิดหูเปิดตาบ้าง พาน้องมาเที่ยวด้วยเอง”ฟางพูดแล้วยิ้มให้
พ้อยท์เชิงไม่ให้เธอคิดมาก
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเฟย์สร้างความวุ่นวายให้พี่ เฟย์ว่าเฟย์ออกไปรอข้างล่างดีกว่านะคะ’เฟย์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ลุกขึ้น
ก่อนจะรีบเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์เดี๋ยวก่อนสิเฟย์”ฟางเหวอที่จู่ๆเฟย์ก็เดินออกไปแบบนั้นก็รีบเดินตามน้องสาวออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
ฟางที่รีบวิ่งตามเฟย์ไปโดยไม่ทันได้มาทางเลี้ยวตรงมุมลิฟท์ทำให้ชนเข้ากับพิมอย่างจัง
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณพิม มาทำอะไรที่นี่คะ รึว่ามาดินเนอร์กับไอ้ปลาไหลนั่น”ฟางประคองพิมขึ้นมาก่อนที่จะรีบ
ทักทายพิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ พิมมารอป๊อปปี้เค้า เค้ามาวันเกิดของกวินที่บาร์ด้านล่าง พิมไม่ค่อยชอบเที่ยวในที่แบบนั้น
เลยว่ะมานั่งรอที่ร้านอาหารชั้นบนน่ะค่ะ แล้วคุณฟางมาทำอะไรหรอคะ”พิมพูดและถามต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาดินเนอร์กับแฟนน่คะ อะไรกันนายปลาไหลนั่นเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องปล่อยให้คุณพิมต้องเหงาได้
ไง/ไม่เป็นไรค่ะพิมชินแล้ว”ฟางเริ่มโวยวายไม่พอใจในตัวป๊อปปี้แต่พิมก็รีบปฏิเสธเชิงไม่เป็นไรกับ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ค่ะ เราเป็นผู้หญิงยุคใหม่ต้องอย่ายอมนะคะ มาค่ะเดี๋ยวฟางจัดการนายตัวแสบให้คุณพิม
เอง”ฟางพูดและไม่รอช้าคว้าข้อมือของพิมเดินลงลิฟท์เข้าไปในบาร์ชั้นล่างของโรงแรมทันที
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้เอาใจป๊อปแบบนี้เห็นทีต้องให้รางวัลแล้วล่ะมั้ง”ทางด้านป๊อปปี้ที่อยู่ในบาร์ที่จัดงานวันเกิดของ
กวินกำลังโอบกอดสาวสวยหุ่นเซ็กซี่2คนแนบกายแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะโน้มหน้าหอมแก้ม2สาว
คนละที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ป๊อปไม่อยากได้รางวัลบางหรอคะ”เสียงหวานใสคุ้นหูพูดดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้ต้องเหลียวกลับ
ไปมองแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นฟางกอดอกมองป๊อปปี้อยู่โดยที่พิมยืนอยู่ข้างหลังฟางป๊อปปี้ตกใจรีบ
ผละลุกขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พิมไหนตกลงกันแล้วว่าจะไปรอที่ร้านอาหารไง นี่ป๊อปมาแปปเดียวเองนะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แปปเดียวหรอ กล้ามากนะที่ขอแฟนตัวเองมาอี๋อ๋อกับคนอื่นแบบนี้ พวกเธอก็เหมือนกัน หน้าตา
แบบนี้นี่เธอหลงได้ยังไง กะล่อนก็กะล่อน ดูจากหน้าตานี่ก็ไม่จะถึง20หน้าตาก็ดีนะช่วยหาผู้ชายดีๆ
กว่าอีตานี่หน่อยได้ม้ะ เอ้า ยืนมองอะไรอยู่ล่ะยะ ไปสิ”ฟางมองหน้า2สาวที่ป๊อปปี้กำลังคั่วอยู่ในบาร์
ก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วหล่อนเป็นอะไรกับพี่ป๊อปไม่ทราบยะมาโวยวายฉอดๆแบบนี้น่ะ”1ใน2สาวคนหนึ่งพูดกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นน่ะก็เป็นพลเมืองดีไงยะไม่ยากให้แฟนของไอ้กะล่อนนี่ต้องเสียใจน้ำตาเช็ดหัวเช่า รู้เอาไว้เลย
นะยะว่าไอ้ปลาไหลเนี่ยน่ะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ถ้าไม่อยากเจอดีไม่ต้องมายุ่ง เอ้านายน่ะยืน
เซ่ออะไรเล่า มานี่เลยนะมานี่ ออกมาดูแลแฟนนายเองเลย”ฟางบ่นยาวเหยียดก่อนที่จะบิดหูลาก
ป๊อปปี้ออกมานอกบาร์โดยที่พิมรีบตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ฟาง พี่ป๊อป ว้าย”เฟย์ที่หลบมาในบาร์เห็นฟางและป๊อปปี้แต่ไกลก็รีบวิ่งไปก่อนท่ีจะซุ่มซ่ามทำ
เหล้าหกใส่กลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเข้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า น้อง จะไปไหนล่ะมาทำเหล้าหกใส่พวกพี่จนเสื้อผ้าเปียกแบบนี้ไม่คิดจะรับผิดชอบรึไง
จ้ะ”หัวหน้ากลุ่มผู้ชายกลุ่มนั้นพูดก่อนที่จะเข้ามารุมล้อมไม่ให้เฟย์ไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะ อย่าทำไรชั้นเลย”เฟย์ที่เริ่มกลัวและเบะปากจะร้องไห้ออกมาร้องขอความช่วยเหลือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงเค้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมายุ่งดิวะ”เขื่อนเดินเข้ามาแทรกกลางวงของผู้ชายพวกนั้นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วแกเป็นใครวะ/ยัยนี่เป็นผู้หญิงของชั้น จบนะ”ผู้ชายกลุ่มนั้นรีบถามก่อนที่เขื่อนจะสวนกลับออก
มาทันควันแล้วจับมือเฟย์เดินหนีออกมาข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าวยัยเฉิ่มเป็นเด็กพี่เขื่อน ที่แท้ก็เป็นพวกแอ้บใสซื่อนี่นา”มิล่าได้ยินเขื่อนพูดก็ยิ้มเยาะออกมา
ก่อนที่จะหันไปเม้ากับเพื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ชั้นจะกลับบ้าน”เฟย์พยายามขืนตัวเองเมื่อออกมานอกบาร์
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับยังไงล่ะอย่ามาปากดีหน่อยเลยน่าแถวนี้มีแต่พวกหัวงูฟาดไม่เลือกทั้งนั้น”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนพี่ล่ะสิคะ”เฟย์พูดออกมาอย่างตัดพ้อแล้วมองหน้าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมามองแบบนี้เลยนะ มานี่เดี๋ยวพี่จะไปส่ง ทีหลังก็ไม่ต้องมาเที่ยวในที่แบบนี้อีกเข้าใจมั้ย ที่
นี่น่ะมีแต่พวกเด็กดื้อ”เขื่อนเมินหน้าไปทางอื่นไม่ยอมสบตาเฟย์แล้วรีบดึงเฟย์ไปที่รถของเขาเพื่อที่
จะไปส่งที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วจ้าฟาง ปล่อยพี่เถอะพี่เจ็บหมดแล้ว”ทางด้านป๊อปปี้ที่ถูกฟางบิดหูลากออกมาด้านนอกก็
ร้องเสียงหลงโดยตลอดทางมีแต่คนมองป๊อปปี้และฟางตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะคุณฟาง ป๊อปปี้เค้าเจ็บหมดแล้วนะคะ”พิมตกใจและขอร้องให้ฟางปล่อยป๊อปปี้ซึ่งเธอก็
ปล่อยก่อนที่จะรีบเดินไปคล้องแขนพ้อยท์ที่วิ่งมาตามตัวเองโดยที่พิมรีบเข้าไปดูแลแฟนหนุ่มที่ถูก
ฟางลากออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าพ้อยท์ไม่ใช่แฟนฟางพ้อยท์คงเข้าใจว่าฟางกับป๊อปปี้เป็นแฟนกันแล้วฟางมาตามแฟนตัวเองที่
บาร์นี้แทนคุณพิมซะอีก”พ้อยท์พูดแกมน้อยใจที่เห็นฟางที่เดินหนีตนเองมาตามป๊อปปี้แบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเข้าใจผิดแบบนี้สิพ้อยท์ เอ่อ ฟางน่ะสงสารคุณพิมเค้าเลยต้องจัดการไอ้กะล่อนนี่แทนไงล่ะ
พ้อยท์ลองคิดดูสิ อีตานี่ดีแต่ใช้ความดีของคุณพิมเป็นเครื่องต่อลองทำตัวเป็นพ่อปลาไหลแบบนี้ไง
คุณพิมต้องเสียใจบ่อยๆเราน่ะต้องช่วยคุณพิม ตัดตอนพวกปลาไหลพวกนี้ให้อยู่นะ”ฟางพูแล้วหัน
ขวับไปทางป๊อปปี้ที่รีบเอามือปิดเป้าตัวเองเมื่อได้ยินคำว่าตัดตอนจากฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เห็นแก่คุณพิมพ้อยท์จะเชื่อนะ แต่ทีหลังที่รักอย่าทำแบบนี้อีกนะเค้าหึง”พ้อยท์พูดแล้วรีบอ้อน
ฟางบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้สิ โอ๋ๆนะไม่งอแงนะคะดาร์ลิ้ง/แหวะ จะอ้วก”ฟางรีบอ้อนแฟนสาวก่อนที่ป๊อปปี้จะแขวะออกมา
ไม่วายที่ฟางจะเตะเข้าที่หน้าแข้งชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
คู่นี้สนิทกันไว๊ไว สงสัยใกล้จะหมั้นกันละไง ส่วนแก้วโทโมะจะเป็นไงต้องติดตามนะจ้ะ