[18+] The Devil's Obsession รักร้ายๆ ของนายยมทูต
10.0
เขียนโดย najung
วันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.37 น.
6 chapter
0 วิจารณ์
9,064 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2558 10.53 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) SORRY,I DON'T NEED YOU
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ -sorry , i don't need you-
'บางที อะไรที่มากเกินไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปหรอกนะ...ไม่ว่าจะ ห่วงมากไป หวงมากไป คิดมากไป กินมากไป คาดหวังมากไป หรือแม้แต่...รักมากไป...ความรักต้องอยู่ในพื้นฐานของความพอดี...ถึงจะดีที่สุด มีความสุขที่สุด และเจ็บน้อยที่สุด...ความรักก็เหมือนเม็ดทราย กำแน่นไปก็หลุดมือ...แต่ถ้ากำหลวมไปก็หลุดมือได้เช่นกัน...เพราะฉะนั้น ไม่ว่าสิ่งใดล้วนแต่ควรจะอยู่ในพื้นฐานของความพอดี...นักล่าอย่าง ไทเกอร์ ที่ดูเหมือนโลภมาก...ก็ยังต้องการความพอดี...เขารำคาญผู้หญิงที่เอาแต่จ้ำจี้จ้ำไชเขาทุกวันแบบนี้...เพราะว่าสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คือ...การได้ครอบครองเรือนร่างบอบบางของ ชีตาห์...'
วันนี้เป็นวันเกิดของลูกชายคนโตของนาโอมิ กับ เคนตะ ลูกสาวและลูกเขยของเพื่อนพ่อ...
และแน่นอนว่า ไทเกอร์ ต้องไป...แต่มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขาเท่าใดนักหรอก...ก็ยัยฮานะ ที่คอยเอาแต่ตามตื้อจนน่ารำคาญ ทำให้เขาเสียอารมณ์อยู่เรื่อย...เห้อ...เกิดมาหล่อนี่ลำบากมาก...
เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ถูกสวมทับเรือนร่างกำยำนั้น ก่อนที่เขาจะใส่กระดุมเสื้อเชิ้ต และใส่เนคไทสีทองทับใต้ปกเสื้อ ก่อนจะสวมเสื้อคลุมทับ และตามด้วยกางเกงสีดำตัวยาว เขาค่อยๆสวมทับท่อนขายาวเรียวนั้น และใส่เข็มขัดหนังแท้ทับ...ก่อนจะสวมรองเท้าขัดเงาวับ แค่นี้เขาก็พร้อมสำหรับการไปงานเลี้ยงแล้ว...
"นี่ฉันต้องไปเจอยัยนี่อีกแล้วใช่มั้ย...เห้อออ~ จริงๆเลย..." ไทเกอร์สบถเบาๆ ก่อนทิ้งตัวลงบนโซฟาเบาะนุ่ม ทาเคชิมองลูกชายด้วยแววตางงงวย และตลก
"กับอีแค่คุณหนูฮานะ ลูกจะเอาอะไรมากมาย...คุณหนูเธอจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วน ยังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ เธอก็ต้องมีอาการแบบนี้บ้างแหละน่า...อย่าไปรังเกียจคุณหนูเธอเลย..."
"บริสุทธิ์งั้นหรอ...ผมเห็นเธอทำตัวไม่ต่างอะไรจากนางบำเรอแถวอาบอบนวด ที่เห็นผู้ชายหล่อๆเดินผ่านแล้วอยากได้จนตัวสั่นเลยนี่...ผมต้องให้ราคาเธอด้วยหรอ...?" ไทเกอร์นั่งไขว้ห้าง ยกคิ้วยิ้มมุมปาก ทาเคชิได้ยินก็โมโห...
"นี่!! อย่ามาด่าคุณหนูเชียวนะ ไทเกอร์!!"
"ผมก็เห็นพ่อปกป้องแต่ยัยนั่นอ่ะ...ทีกับผมไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลยนี่"
"เอ็งมันผู้ชาย! เขาเป็นผู้หญิง!!...หัดให้เกียรติผู้หญิงบ้างสิ!"
"หึ!...พ่อไม่เคยรักผมต่างหากล่ะ!" ไทเกอร์พูดเสียงสั่นเครือ ความสะเทือนใจแผ่ไปทั่วร่างกายของเขา ทาเคชิค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น...
"ฉัน...ไม่เคยไม่รักแกเลย ไทเกอร์...ฉันขอโทษ..." น้ำตาของไทเกอร์ค่อยๆหลั่งออกมาอย่างที่บังคับไม่อยู่...
"พ่อ...ผมไม่เป็นไร...ผมขอโทษที่ผมพูดแบบนี้นะครับ..." เขากอดผู้เป็นบิดาแน่น บรรยากาศแบบนี้ช่างไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย...เพราะปกติไทเกอร์มีนิสัยที่แข็งกระด้าง เขาจึงพูดคำว่าขอโทษกับใครไม่ค่อยเป็น...
ณ งานเลี้ยงคุณหนูอากิระ...
ไทเกอร์ขับรถแลมโบร์กินีสีดำเงาวับเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่เขาคุ้นเคยมาก...
ร่างสูงก้าวขาลงจากรถ และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง195 ซม. พวกผู้หญิงต่างจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว โดยเฉพาะ ฮานะ...
หญิงสาววัยแรกแย้มในชุดราตรีหรูสีขาวสะอาดที่เปิดเผยแผ่นหลังขาวเนียน เท้าเล็กๆถูกสวมลงบนรองเท้าส้นสูง4นิ้วของแบรนด์ดังอย่าง แชเนล ร่างบางค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาไทเกอร์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...
"คุณไทเกอร์...วันนี้หล่อจังเลยนะคะ ฮานะชอบบบ...หุหุ" ไทเกอร์กลอกตาขึ้นเล็กน้อย และถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินจากไป...
"เป็นอะไรของเขานะ...เห้ออ"
"ฮานะจัง!..." เสียงทุ้มต่ำปริศนากำลังเรียกชื่อเธอจากข้างหลัง ทายจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเป็นผู้ชาย...
"ใครน่ะ!..." เธอค่อยๆเหลือบไปมอง
"ฉันเอง...ตกลงเธอยอมคบกับฉันมั้ย? ฉันจะดูแลเธออย่างดี..." เอ่อ...หมอนี่คือคนที่ตามจีบฮานะตอนมัธยมปลาย เขาเป็นนักเรียนหนุ่มชาวเกาหลี ดีกรีลูกชายคนเดียวของประธานบริษัทชั้นนำของเกาหลี...ชื่อของเขาคือ ชเว จงอิน
"หมอนี่หนิ...ไปไหนก็ไปเลย! ฉันเกลียดนาย!!" ฮานะตวาดเสียงแหลมปรี๊ด
"ฮานะ..." จงอินยืนงง ขณะที่มองฮานะที่กำลังเดินปะปนฝูงคนจนหายลับในที่สุด...
"ฉันทำอะไรผิดนะ..."
....
"ทำไมฉันต้องรักคนที่ไม่คิดจะมองฉัน...แต่มองข้ามคนที่รักฉัน...ฉันมันโง่สิ้นดี"
....
-SORRY I DON'T NEED YOU-
'บางที อะไรที่มากเกินไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปหรอกนะ...ไม่ว่าจะ ห่วงมากไป หวงมากไป คิดมากไป กินมากไป คาดหวังมากไป หรือแม้แต่...รักมากไป...ความรักต้องอยู่ในพื้นฐานของความพอดี...ถึงจะดีที่สุด มีความสุขที่สุด และเจ็บน้อยที่สุด...ความรักก็เหมือนเม็ดทราย กำแน่นไปก็หลุดมือ...แต่ถ้ากำหลวมไปก็หลุดมือได้เช่นกัน...เพราะฉะนั้น ไม่ว่าสิ่งใดล้วนแต่ควรจะอยู่ในพื้นฐานของความพอดี...นักล่าอย่าง ไทเกอร์ ที่ดูเหมือนโลภมาก...ก็ยังต้องการความพอดี...เขารำคาญผู้หญิงที่เอาแต่จ้ำจี้จ้ำไชเขาทุกวันแบบนี้...เพราะว่าสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คือ...การได้ครอบครองเรือนร่างบอบบางของ ชีตาห์...'
วันนี้เป็นวันเกิดของลูกชายคนโตของนาโอมิ กับ เคนตะ ลูกสาวและลูกเขยของเพื่อนพ่อ...
และแน่นอนว่า ไทเกอร์ ต้องไป...แต่มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขาเท่าใดนักหรอก...ก็ยัยฮานะ ที่คอยเอาแต่ตามตื้อจนน่ารำคาญ ทำให้เขาเสียอารมณ์อยู่เรื่อย...เห้อ...เกิดมาหล่อนี่ลำบากมาก...
เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ถูกสวมทับเรือนร่างกำยำนั้น ก่อนที่เขาจะใส่กระดุมเสื้อเชิ้ต และใส่เนคไทสีทองทับใต้ปกเสื้อ ก่อนจะสวมเสื้อคลุมทับ และตามด้วยกางเกงสีดำตัวยาว เขาค่อยๆสวมทับท่อนขายาวเรียวนั้น และใส่เข็มขัดหนังแท้ทับ...ก่อนจะสวมรองเท้าขัดเงาวับ แค่นี้เขาก็พร้อมสำหรับการไปงานเลี้ยงแล้ว...
"นี่ฉันต้องไปเจอยัยนี่อีกแล้วใช่มั้ย...เห้อออ~ จริงๆเลย..." ไทเกอร์สบถเบาๆ ก่อนทิ้งตัวลงบนโซฟาเบาะนุ่ม ทาเคชิมองลูกชายด้วยแววตางงงวย และตลก
"กับอีแค่คุณหนูฮานะ ลูกจะเอาอะไรมากมาย...คุณหนูเธอจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วน ยังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ เธอก็ต้องมีอาการแบบนี้บ้างแหละน่า...อย่าไปรังเกียจคุณหนูเธอเลย..."
"บริสุทธิ์งั้นหรอ...ผมเห็นเธอทำตัวไม่ต่างอะไรจากนางบำเรอแถวอาบอบนวด ที่เห็นผู้ชายหล่อๆเดินผ่านแล้วอยากได้จนตัวสั่นเลยนี่...ผมต้องให้ราคาเธอด้วยหรอ...?" ไทเกอร์นั่งไขว้ห้าง ยกคิ้วยิ้มมุมปาก ทาเคชิได้ยินก็โมโห...
"นี่!! อย่ามาด่าคุณหนูเชียวนะ ไทเกอร์!!"
"ผมก็เห็นพ่อปกป้องแต่ยัยนั่นอ่ะ...ทีกับผมไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลยนี่"
"เอ็งมันผู้ชาย! เขาเป็นผู้หญิง!!...หัดให้เกียรติผู้หญิงบ้างสิ!"
"หึ!...พ่อไม่เคยรักผมต่างหากล่ะ!" ไทเกอร์พูดเสียงสั่นเครือ ความสะเทือนใจแผ่ไปทั่วร่างกายของเขา ทาเคชิค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น...
"ฉัน...ไม่เคยไม่รักแกเลย ไทเกอร์...ฉันขอโทษ..." น้ำตาของไทเกอร์ค่อยๆหลั่งออกมาอย่างที่บังคับไม่อยู่...
"พ่อ...ผมไม่เป็นไร...ผมขอโทษที่ผมพูดแบบนี้นะครับ..." เขากอดผู้เป็นบิดาแน่น บรรยากาศแบบนี้ช่างไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย...เพราะปกติไทเกอร์มีนิสัยที่แข็งกระด้าง เขาจึงพูดคำว่าขอโทษกับใครไม่ค่อยเป็น...
ณ งานเลี้ยงคุณหนูอากิระ...
ไทเกอร์ขับรถแลมโบร์กินีสีดำเงาวับเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่เขาคุ้นเคยมาก...
ร่างสูงก้าวขาลงจากรถ และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง195 ซม. พวกผู้หญิงต่างจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว โดยเฉพาะ ฮานะ...
หญิงสาววัยแรกแย้มในชุดราตรีหรูสีขาวสะอาดที่เปิดเผยแผ่นหลังขาวเนียน เท้าเล็กๆถูกสวมลงบนรองเท้าส้นสูง4นิ้วของแบรนด์ดังอย่าง แชเนล ร่างบางค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาไทเกอร์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...
"คุณไทเกอร์...วันนี้หล่อจังเลยนะคะ ฮานะชอบบบ...หุหุ" ไทเกอร์กลอกตาขึ้นเล็กน้อย และถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินจากไป...
"เป็นอะไรของเขานะ...เห้ออ"
"ฮานะจัง!..." เสียงทุ้มต่ำปริศนากำลังเรียกชื่อเธอจากข้างหลัง ทายจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเป็นผู้ชาย...
"ใครน่ะ!..." เธอค่อยๆเหลือบไปมอง
"ฉันเอง...ตกลงเธอยอมคบกับฉันมั้ย? ฉันจะดูแลเธออย่างดี..." เอ่อ...หมอนี่คือคนที่ตามจีบฮานะตอนมัธยมปลาย เขาเป็นนักเรียนหนุ่มชาวเกาหลี ดีกรีลูกชายคนเดียวของประธานบริษัทชั้นนำของเกาหลี...ชื่อของเขาคือ ชเว จงอิน
"หมอนี่หนิ...ไปไหนก็ไปเลย! ฉันเกลียดนาย!!" ฮานะตวาดเสียงแหลมปรี๊ด
"ฮานะ..." จงอินยืนงง ขณะที่มองฮานะที่กำลังเดินปะปนฝูงคนจนหายลับในที่สุด...
"ฉันทำอะไรผิดนะ..."
....
"ทำไมฉันต้องรักคนที่ไม่คิดจะมองฉัน...แต่มองข้ามคนที่รักฉัน...ฉันมันโง่สิ้นดี"
....
-SORRY I DON'T NEED YOU-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ