รักเราไม่ตรงกัน No love

 
 
บ้านจิระคุณ
ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก่อนจะนั่งมองดูรูปภาพสมัยเรียนที่เขาถ่ายกับแตงกวาแต่อยู่ๆภาพของฟางก็แว่บเข้ามาในหัว
"เหอะ อะไรวะอยู่ๆก็นึกถึงยัยเด็กบ้า ผู้หญิงอะไรตีเจ็บชะมัด"
 
"ไงเจ้าป๊อปเจอก็ดีแล้ว พ่อจะนัดกับครอบครัวเพื่อนพ่อว่าจะไปทานอาหารด้วยแต่พ่อคงไปไม่ได้แกไปแทนพ่อทีนะ"ภาคินบอกลูกชาย
 
"เพื่อนพ่อแล้วเกี่ยวอะไรกับผมละครับ"
 
"เพื่อนพ่อเขามีลูกสาวสวยแกรู้จักไว้อะดีแล้ว"
 
"พ่อคิดจะหาเมียให้ผมหรอครับ หล่อเลือกได้อย่างผมไม่ต้องรอให้พ่อหาให้หรอกครับ"
 
"พ่อเชื่อว่าเพลย์บอยอย่างแกสาวติดเยอะแต่คุณวิวัฒเขาไม่ธรรมดาเขาเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่"
 
"พ่อครับผมจบเกษตรมานะครับจะให้ผมมาทำงานของพ่อมันไม่ได้หรอกครับแล้วผมก็จะทำตามความฝันของผม"ชายหนุ่มพูดอย่างหมั่นใจ
 
"คนของแกให้มาเป็นคนสวนมันไปไม่รอดหรอกยังไงแกก็ต้องทำงานบริษัท"ภาคินพูดจบก็เดินขึ้นห้องทันที
 
"ผมจะพิสูจให้พ่อดูว่าผมทำได้"ชายหนุ่มคิดไว้อย่างนั้นเพราะยังไงเขาก็ไม่มีทางทิ้งสิ่งที่เขารักไปได้
 
 
 
 
ป๊อปปี้ขับรถมาตามคำสั่งของคนเป็นพ่อมาบ้านของภาคินเขาเดินมาที่โต๊ะทำงานแต่มีเก้าอี้หันหลังให้อยู่หรือ
"สวัสดีครับคุณอา"ชายหนุ่มที่คิดว่าเป็นวิวัฒจึงเอ่ยทัก สักพักเก้าอี้ตัวนั้นก็หมุนกลับมา
 
"ยัยเซ่อซ่า/นายหน้าหมี"ห่างคนห่างตกใจที่ไม่คิดจะได้เจอกันอีกครั้ง
 
"เธอมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"ชายหนุ่มที่ได้สติก่อนเอ่ยถาม
 
"นี่มันบ้านของฉัน แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ชายหนุ่มกำลังจะตอบแต่คุณหญิงเดินเข้ามาเสียก่อน
 
"ป๊อปปี้ ลูหชายของพี่ภาคินใช่มั้ยจ๊ะ"คุณหญิงเอ่ยถาม
 
"ใช่ครับสวัสดีครับคุณอา"
 
"นี่คงเจอกันแล้วสินะ ธนันต์ธรญ์หรือฟางลูกสาวอาเอง ฟางไหว้พี่เขาสิลูก" ป๊อปปี้ยิ้มให้เธออย่างกวนๆ 'เร็วๆสิ'  ถึงไม่ได้ยินเสียงแต่เธอก็อ่านปากของเขาออกยิ่งทำให้เธอโมโหกว่าเดิม แต่เห็นสายตาของผู้เป็นแม่เลยจำใจต้องทำ ชายหนุ่มเห็นแล้วยิ้มอย่างสะใจ
 
"งั้นตามสบายนะจ๊ะ"คุณหญิงพูดแล้วเดินออกไป
 
ฟางที่เห็นแม่เดินออกไปแล้วเลยตีชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
"คนอะไรหน้าตาก็ดี แต่มือหนักยิ่งกว่าช้าง"
 
"นายไอ้บ้า หน้าตานายดีนักแหละ สู้ฉันก็ไม่ได้ฉับจบตั้งอเมริกา เคยไปมั้ย LA นะ"
 
"อ้อ ร้อยเอ็ดใช่มั้ย"
 
"ไม่ใช่ หยุดกวนประสาทฉันทีได้มั้ยห้ะ"
 
"อ้าวเด็กๆคุยอะไรกันลูก ท่าทางสนิทกันเชียว"วิวัฒเดินเข้ามาทัก
 
"สวัสดีครับคุณอา"
 
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"
 
"พอดี น้องฟางเขาเล่าเรื่องที่ ร้อยเอ็ด เอ้ย LA ให้ฟังครับพอดีผมไม่เคยไปเมืองนอก ใช่มั้ยครับน้องฟาง"ชายหนุ่มหันมายักคิ้วแล้วยิ้มกวนๆให้เธอ
 
"ใช่ค่ะ"ฟางมองชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
 
"งั้นลงไปทานข้าวกันเถอะจ๊ะ"
 
 
 
 
บนโต๊ะอาหารฟางนั่งตรงข้ามกับป๊อปปี้เธอยิ่งมองหน้าเขายิ่งอารมณ์เสียผู้ชายอะไรกวนชะมัด
"ฟางอิ่มแล้วหรอลูก หนูทานไปนิดเดียวเองนะ"
 
"ฟางไม่ค่อยหิวค่ะ พอดีอากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยทานไม่ลง"เธอพูดแล้วมองหน้าเขาก่อนจะแลบลิ้นใส่
 
"ป๊อปอามีงานที่บริษัทให้ทำยังไงก็ฝึกๆไปก่อนนะ ถ้าชอบอะไรยังไงก็บอกได้แล้วอาขอฝากยัยฟางกับป๊อปด้วยนะ"
 
"ยินดีที่สุดครับ"ป๊ฮปปี้หันมายักคิ้วให้เธอ
 
'นายจะกวนประสาทฉันใช่มั้ย นายหน้าหมี'ฟางมองหน้าแล้วคิดในใจ
 
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
 
"จ๊ะ ฟางไปส่งพี่เขาสิลูก"ฟางที่ขัดอะไรไปได้ เลยทำตามคำสั่ง
 
 
"ถึงแล้ว กลับบ้านนายไปเลย"ฟางเปิดฉากพูดหลังจากที่เงียบมานาน
 
"ก็ไม่อยากอยู่นักหรอก บรรยากาศมันแบนๆฟอๆยังไงไม่รู้"ไม่พูดป่าวสายตาของชายหนุ่มมาหยุดที่...
 
"อ๊าย นายไอบ้ามามองหน้าอกฉันทำไมเนี้ย ไอ้หมีลามก"
 
"ไม่เห็นมีอะไรให้มองเลย พี่กลับก่อนนะจ๊ะน้องฟาง จุ๊ฟ"ป๊อปปี้แอบหอมแก้มฟางก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
 
"ไอ้บ้า ไอ้คนฉวยโอกาส ฉันเอาคืนนายแน่"ฟางมองเร็วที่ขับออกไปอย่างโมโหก่อนจะจับที่แก้มตัวเอง
 
"ฝากไว้ก่อนเถอะนายหน้าหมี"
 
 
 
 
 
 
 
จบไปแล้วอีกตอน หวังว่าคงสนุกน้าาาา 
 
สปอยตอนหน้า
 
"นี่เธอหนีตามผมมาหรอห้ะ"
 
"ก็เออนะสิ ฉันไม่ยอมให้นายมาความตามฝันคนเดียวหรอก"
 
"โดยการแอบขนเสียผ้าหนีตามมาแล้วยังแอบขึ้นรถผมเนี้ยนะ"
 
"ใช่ ฉันหนีตามนายมาจะทำไม"