รักเราไม่ตรงกัน No love

เขียนโดย fplove

วันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.23 น.

3 ตอน

3 วิจารณ์

6,641 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 19.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

3) เจออีกจนได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บ้านจิระคุณ

ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก่อนจะนั่งมองดูรูปภาพสมัยเรียนที่เขาถ่ายกับแตงกวาแต่อยู่ๆภาพของฟางก็แว่บเข้ามาในหัว

"เหอะ อะไรวะอยู่ๆก็นึกถึงยัยเด็กบ้า ผู้หญิงอะไรตีเจ็บชะมัด"

"ไงเจ้าป๊อปเจอก็ดีแล้ว พ่อจะนัดกับครอบครัวเพื่อนพ่อว่าจะไปทานอาหารด้วยแต่พ่อคงไปไม่ได้แกไปแทนพ่อทีนะ"ภาคินบอกลูกชาย

"เพื่อนพ่อแล้วเกี่ยวอะไรกับผมละครับ"

"เพื่อนพ่อเขามีลูกสาวสวยแกรู้จักไว้อะดีแล้ว"

"พ่อคิดจะหาเมียให้ผมหรอครับ หล่อเลือกได้อย่างผมไม่ต้องรอให้พ่อหาให้หรอกครับ"

"พ่อเชื่อว่าเพลย์บอยอย่างแกสาวติดเยอะแต่คุณวิวัฒเขาไม่ธรรมดาเขาเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่"

"พ่อครับผมจบเกษตรมานะครับจะให้ผมมาทำงานของพ่อมันไม่ได้หรอกครับแล้วผมก็จะทำตามความฝันของผม"ชายหนุ่มพูดอย่างหมั่นใจ

"คนของแกให้มาเป็นคนสวนมันไปไม่รอดหรอกยังไงแกก็ต้องทำงานบริษัท"ภาคินพูดจบก็เดินขึ้นห้องทันที

"ผมจะพิสูจให้พ่อดูว่าผมทำได้"ชายหนุ่มคิดไว้อย่างนั้นเพราะยังไงเขาก็ไม่มีทางทิ้งสิ่งที่เขารักไปได้

ป๊อปปี้ขับรถมาตามคำสั่งของคนเป็นพ่อมาบ้านของภาคินเขาเดินมาที่โต๊ะทำงานแต่มีเก้าอี้หันหลังให้อยู่หรือ

"สวัสดีครับคุณอา"ชายหนุ่มที่คิดว่าเป็นวิวัฒจึงเอ่ยทัก สักพักเก้าอี้ตัวนั้นก็หมุนกลับมา

"ยัยเซ่อซ่า/นายหน้าหมี"ห่างคนห่างตกใจที่ไม่คิดจะได้เจอกันอีกครั้ง

"เธอมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"ชายหนุ่มที่ได้สติก่อนเอ่ยถาม

"นี่มันบ้านของฉัน แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ชายหนุ่มกำลังจะตอบแต่คุณหญิงเดินเข้ามาเสียก่อน

"ป๊อปปี้ ลูหชายของพี่ภาคินใช่มั้ยจ๊ะ"คุณหญิงเอ่ยถาม

"ใช่ครับสวัสดีครับคุณอา"

"นี่คงเจอกันแล้วสินะ ธนันต์ธรญ์หรือฟางลูกสาวอาเอง ฟางไหว้พี่เขาสิลูก" ป๊อปปี้ยิ้มให้เธออย่างกวนๆ 'เร็วๆสิ' ถึงไม่ได้ยินเสียงแต่เธอก็อ่านปากของเขาออกยิ่งทำให้เธอโมโหกว่าเดิม แต่เห็นสายตาของผู้เป็นแม่เลยจำใจต้องทำ ชายหนุ่มเห็นแล้วยิ้มอย่างสะใจ

"งั้นตามสบายนะจ๊ะ"คุณหญิงพูดแล้วเดินออกไป

ฟางที่เห็นแม่เดินออกไปแล้วเลยตีชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้

"คนอะไรหน้าตาก็ดี แต่มือหนักยิ่งกว่าช้าง"

"นายไอ้บ้า หน้าตานายดีนักแหละ สู้ฉันก็ไม่ได้ฉับจบตั้งอเมริกา เคยไปมั้ย LA นะ"

"อ้อ ร้อยเอ็ดใช่มั้ย"

"ไม่ใช่ หยุดกวนประสาทฉันทีได้มั้ยห้ะ"

"อ้าวเด็กๆคุยอะไรกันลูก ท่าทางสนิทกันเชียว"วิวัฒเดินเข้ามาทัก

"สวัสดีครับคุณอา"

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"

"พอดี น้องฟางเขาเล่าเรื่องที่ ร้อยเอ็ด เอ้ย LA ให้ฟังครับพอดีผมไม่เคยไปเมืองนอก ใช่มั้ยครับน้องฟาง"ชายหนุ่มหันมายักคิ้วแล้วยิ้มกวนๆให้เธอ

"ใช่ค่ะ"ฟางมองชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้

"งั้นลงไปทานข้าวกันเถอะจ๊ะ"