Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

บังเอิญ

 

 

ห้องเรียน 321 (เกรด11 - 2)

 

 

"พวก แกต้องเชื่อฉันนะ นั้นจะต้องเป็นโทโมะแน่นอน ฉันมั่นใจ" ฉันพูดขึ้นด้วยท่าทีที่มั่นอกมั่นใจเอามากๆ แง่ละ ใครจะลืม 'เขา' คนนั้นลงกัน โครงหน้าแบบนั้นน่ะนะแทบไม่เปลี่ยนไปเลยด้วยซ้ำ เพียงแต่ดูคมเข้มขึ้นตามกาลเวลาเท่านั้นละ

 

 

"นี่แกจะบ้าหรอแก้ว คิดมากจนประสาทกลับนะสิ แกมันมโนเพ้อพบไปเอง"

 

 

   ยัยตัวซีที่นั่งคู่กันกับฉันส่ายหน้าเอือมระอาพร้อมกับทำปากจู๋อย่างเซ็งๆ นี่!หาว่าฉันขี้มโนหรอย่ะหน็อยแน่ะ 

 

 

  เฮ้อ ~ นี่สรุปคือมันจะไม่เชื่อฉันจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย ?

 

 

"นั้นสิ ฉันเห็นด้วยนะ อาจจะแค่คนหน้าคล้ายก็ได้นะแก "

 

 

    ยัยหมวยฟางพูดแล้วใช้นิ้วจิ้มไปที่แก้มเป็นท่าประกอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ ลับสมองของมันต่อ - -*นี่คงจะกลัวไอคิวไม่ขึ้นสินะแก แค่นี้แกมันก็เทพแล้วโว้ย ไอ้เรียนเก่ง! ไอ้สอบได้ที่หนึ่ง! -.- 

 

 

"แต่.. ไม่น่าจะใช่ก็ได้นะ"

 

 

  เฟย์ขัดขึ้นมา มันทำปากเผยขึ้นอย่างเซ็กซี่ พวกฉันทุกคนหันไปมองมันอย่างสนใจ อะไรที่ไม่น่าใช่ของมัน ? เฟย์เกริ่นขึ้นอีกนิด ทำให้ดวงตาของพวกเราโตขึ้นอย่างสนใจในสิ่งที่มันพูด

 

 

"ฉันได้ข่าวแปลกๆเกี่ยวกับเคโอติคมามา"

 

 

    'เคโอติค' คือ ชื่อกลุ่มของเหล่าเพื่อนสนิทสมัยเด็กของโทโมะ ประกอบด้วย ป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะ และจองเบ พวกนี้เป็นกลุ่มที่เกิดมาเพื่อ ขวางโลก อวดรวย เรียนเก่งนรกและที่สำคัญ มีหน้าตาอันหล่อเหลาไว้ฆ่าผู้หญิงโดยเฉพาะ -*- อ่อ คงจะยกเว้นพวกฉันที่ไม่บ้าบอหลับหูหลับตากรี๊ดกร๊าดอะนะ แบบว่าอีเดี๊ยดจ้ะ! 

 

 

    เคโอติคไม่ค่อยถูกกับเดอะควีนอย่างพวกฉันสักเท่าไรหรอกนะ - -; คือ .. จะว่ายังไงดีละ แบบว่าพวกเราไม่ค่อยลงรอยกันมาตั้งแต่สมัยประถมแล้วน่ะ เรื่องราวมันก็ไม่เชิงซับซ้อนหรอก เอาประมาณว่า ไม่ถูกชะตาตั้งแง่เป็นศัตรู่ตั้งแต่เห็นหน้าเลยประมานนั้น -0- (แถมฉายา 'เดอะควีน' ได้มาโดยไม่ตั้งใจ T0T พวกผู้ชายในโรงเรียนอุทิศให้! ได้มาแบบไม่เต็มใจสุดๆ ไอ้ฉันมันคนรักสงบ ชิ!) 

 

 

"ได้ยินมาแว่วๆมาว่า... เคโอติคมีสมาชิกใหม่เข้ามาน่ะ "

 

 

   เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงเหนือยๆแกมรำคาญหน่อยๆด้วยความขี้คร้านจะพูดเรื่องของพวก..กากๆ-.- พวกฉันทำตาโตมากขึ้นกว่าเดิม  o-O เอ๋~  การ จะเข้าร่วมกลุ่มจะต้องผ่านการยอมรับและบททดสอบของเหล่าสมาชิกทุกคนที่สำคัญนี่ก็เพิ่งจะเปิดเทอมเองนะ! ข่าวใหญ่ขนาดนั้นฉันต้องรู้สิ! ไม่ใช่ว่าสมาชิกใหม่คือ ...

 

 

"มั่วแล้วแก เรื่องแบบนั้นจะไปเกิดขึ้นได้ยังไง อย่าไปพูดให้แก้วมันคิดมากสิ - -"

 

 

     ฟางพูดตัดบทดับความฝันฉันทันที- - ฉันหันไปสบตามันชิ้งงง - -+ มันย่นจมูกใส่แล้วสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ส่วนเฟย์ยักไหล่ไม่ยี่ระ พูดทิ้งท้ายก่อนหันกลับไปฟังอาจารย์สอนตอนต่อ

 

 

"ฉันก็แค่พูดให้ฟังเท่านั้น"

 

 

ตัวซียิ้มแหยง ๆ ทำหน้าปลอบใจฉันด้วยความหวังดี  

 

 

"เอาน่า อะไร ๆ ก็ยังไม่แน่นอน แกอย่าเพิ่งตุตะไป ^^;"

 

 

     ฉันกลอกตาขึ้นมองเพดาน ในหัวครุ่นคิดว่า 'ไม่ทันแล้วละแก คำพูดไอ้เฟย์เข้าหัวเต็มๆเลย '

 

 

Cafeteria [โรงอาหาร]

 

 

"สวัสดีคร้าบบ/ค่า พี่ๆเดอะควีน"

 

 

     เหล่ารุ่นน้องส่งเสียงทักทายเซ็งแซ่ดังไปตลอดทางที่พวกฉันเดินผ่านนี่ถ้าไม่ติดว่ายัยเฟย์เคยโวยวายไว้แล้วละก็คงจะยกมือไหว้กันเป็นแถว(เด็ก มันเคารพก็ดีออกนะอกภูมิใจเบาๆ หุหุ) แต่งื้อออ ไม่เอาดีกว่า หงอกขึ้นหัวกันพอดี -0- ตัวซีเดินนำไปที่โต๊ะตัวประจำของพวกฉัน แต่เอ๊ะ? ทำไมตัวมันเบา ๆหว่า ? ฉันคลำมือสะเปะสะปะไปตรงกระเป๋ากระโปรงแล้วก็รู้ทันทีว่าทำไมตัวมันเบา ๆ -0-;; ซื้อบื้ออีกแล้วสิพับผ่า ลืมแม้กระทั่งกระเป๋าเงิน - -* ฉันรีบพูดขึ้นทันทีที่ฟางมันหันมาถามว่าจะกินไรกันดี?

 

 

 

"พวกแกหาไรกินกันไปก่อนนะ เดี๋ยวมา พอดีลืมกระเป๋าเงินน่ะ - -"

 

 

"ยืมฉันก่อนก็ได้นี่ - -;" 

 

 

"อย่าเลยฟาง ฉันลืมโทรศัพท์ด้วยน่ะ เดี๋ยวมา ๆ"

 

 

     ฉันรีบเดินออกจากโรงอาหารและย้อนกลับทางเดิมเพื่อขึ้นอาคารเรียนที่เพิ่งจาก เดินลงมา ฉันเดินเข้าห้องแล้วก้มลงไปหยิบกระเป๋าเงินสีชาเขียว และไอโฟนใต้โต๊ะขึ้นมาไว้แนบอกอย่างโล่งใจ

 

 

"ดีนะ ที่ไม่หาย -.-"

 

 

 รีบไปรีบกลับดีกว่า หิ๊วหิว..

 

 

 ฉันรีบเดินลงจากอาคารเรียนเพื่อเดินผ่านสวนย่อมขนาดเล็กไปก็จะเป็นโรงอาหาร เหนื่อยไม่ใช่เล่นเลย - -

 

 

ตุบ!!!!!

 

 

 

"อ๊าาาาา  0.0"

 

 

     ฉันตกใจจนร้องเสียงหลง(กี่ครั้งของวันแล้วก็ไม่รู้ -*-) เมื่อจู่ๆ ก็มีบางสิ่งบางอย่างหล่นลงมาจากต้นไม้ผ่าหน้าฉันไปวุดหวิด ไม่กระแทกหน้าฉันไปเลยละย่ะ!! หึ้ยยย เมื่อได้เพ่งมองดีๆแล้วจึงรู้ว่าบางสิ่งนั้นก็คือ 'คน'  นั้นเอง -*- ใครวะ พิเรนท์ชะมัด

 

  

    ร่างสูงที่ทำให้ฉันตกใจกระโดดลงมานั่งยองๆ โดยในมือมีเปลือกกล้วยที่ท่าทางคงจะกินเนื้อเข้าไปแล้วถึงได้เหลือแต่เปลือก แบบนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันพลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาฉันที่ยืนแข็งทื่อ เป็นหิน ในวินาทีนี้เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ภาพทุกอย่างดูสโลว์เชื่องช้า  ตัวสูง เพียว ผิวขาว ใบหน้าเรียว ดวงตาสีดำผึงเรียวคมมีคิ้วเข้มๆพาดเรียงตัวกันเป็นแนวสวย จมูกโด่งเฟี้ยวบ่งบอกถึงความเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นได้อย่างชัดเจน ริมฝีปากบางๆสีส้มธรรมชาติคู่นั้นทำเอาฉันใจสั่นไหวอย่างรุนแรง ทุกๆอย่างที่เป็นเขามันสะกดให้ฉันหยุดอยู่กระที่ราวต้องมนต์ เขา...ใช่มั้ย เขากลับมาแล้ว..

 

 

 

"ฮึ!"

 

 

      เขามองฉันด้วยหางตาคมๆ เดินมาใกล้ฉันที่อ้าปากค้างตุงไปแล้วเรียบร้อย 

 

 

      นายใช่มั้ย? นายจำฉันได้ใช่หรือเปล่า ?

 

 

      ริมฝีปากบางๆ แสยะยิ้มแสนจะเจ้าเล่ห์ให้ และ...เดินผ่านฉันไป อัย อัย อัย (จะแอ็คโค่เพื่อ?)

 

 

 

ฟิ้ววว

 

 

 

"เรียกเอ็มมี่มามีอะไรหรอคะ>///<"

 

 

"เรื่องสำคัญมากครับที่รัก คืนนี้จะไปเดทที่ไหนกันดีจ๊ะ ^_^"

 

 

     เสียงแหลมๆ (เหมือนพยายามจะดัดให้หวานจ๋อย ฟังดูยังไงก็ไม่รื่นหูสักนิด) และเสียงทุ้ม ๆ สำนวนแสนลิเกชวนอ้วกนั้นคงไม่ใช่ ...

 

 

 

   ฉันค่อย ๆ หันกลับไปมองอย่างช้า ๆ (ยังช็อตอยู่ -0-) ก็ พบเข้ากับผู้หญิงหน้าตาใช้ได้ที่มีหน้าอกหน้าใจสะบึ้มสะบั๊มข่มขวัญคู่ต่อสู้อย่างฉันจนหงอยหมอบเลยจ้า เรื่องนมหนูไม่รู้ แต่เรื่องลีลาหนูสู้ตาย -.-V

 

 

    ยัยอกโตตีแขนฝ่ายชายด้วยความขวยเขิน ฝ่ายชายรวบมือนั้นมาแนบไว้ที่อกแมนๆของตนเองและมองกลับไปด้วยสายตา ระยิบระยับ อย่าถามเลยว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง ถ้าอยากรู้ก็ลองให้ใครมาเคาะระฆังดังๆที่ข้างหูของคุณดูสิคะ ให้ความรู้สึกแบบนั้นเลย!!! มึน อึน และ งง !! 

 

 

    ความรู้สึกตอนนี้มันชามากๆ เหมือนใครเอาน้ำเย็นมาสาดใส่ตัวฉัน ในใจร่ำร้องเรียกชื่อคนตรงหน้าราวกับจะขาดให้ได้

 

 

โทโมะ ได้โปรดหันมามองฉัน ...ฉันอยู่ตรงนี้ 

 

 

"ตามใจเลยจ๊ะ>///< เอ็มมี่ไปได้ทุกที่เลย"

 

 

โทโมะ...อย่าเชียวนะ...

 

 

"งั้นคืนนี้ 4 ทุ่มครึ่ง ผมจะไปรับที่บ้านนะครับคนสวย"

 

 

โทโมะ...

 

 

"จ้ะ โทโมะ!"

 

 

   โทโมะโน้มหน้าลงไปทำท่าจะจูบหลังมือยัยอกโต ฉันรู้สึกหัวใจสูบฉีดอย่างแรง  มันไม่ใช่เพราะตื่นเต้นหรือเสียใจอะไรทั้งนั้น ไหล่ ทั้งสองข้างสั่นไหวรุนแรงยิ่งกว่าเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหว8.6 ริคเตอร์! จนทำให้ฉันต้องพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์ที่กำลังจะระเบิด!  

 

 

โทโมะ โทโมะ โทโมะงั้นหรอ ? 

 

 

ฮึ่ม!!!!!!

 

 

ริมฝีปากสีส้มอ่อน ๆกำลังจะจรดลงหลังมือยัยอกโต

 

 

ฮึ! อย่าฝันไปหน่อยเลย...

 

 

"ไอ้โทโมะ !!!!!!!!!!!!!!!!"

 

 

__________________________________________________________

โทโมะเมินแก้วหรอ อยากตายไหมมม อัพแล้วนะ เม้นกันหน่อยย^^